Sinema ve kent ilişkisi sinemanın doğuşundan bu yana görülmektedir. Sinemada gösterilen bir kent ile burada yer alan simge mekânlar, kentlerin gündelik hâlleri, bireylerin yaşadıkları çevrede meydana gelen toplumsal, ekonomik ve kültürel olaylar hakkında bilgi edinilebilmektedir. Başlarda stüdyolarda çekilen filmler yavaş yavaş sokaklara doğal mekânlara yönelmiş ve bu sayede kent, sinemanın merkezi konumunda olmuştur. Bu çalışmada öncelikle sinema ve kent ilişkisine yer verilmiştir. Bu ilişki temellendirildikten sonra İran sinemasının merkezi hâlinde olup ve birçok filme mekân olarak seçilen başkent Tahran’ın kentsel gelişim süreci ve İran sinemasına açıklık getirilmiştir. Örneklem olarak son bölümde Tahran’ın temsili için ülkemizde de oldukça ünlü olan yönetmen Dâryûş-i Mehrcûyî’ye ait farklı tarihlerde Tahran’da çekilmiş Kiracılar (1986), Annenin Misafiri (2003), Santurcu (2006) ve Tahran, Tahran (2009) adlı dört film incelenmiştir. Bu filmlerde kentin gelişimi ile birlikte, başkente dönüş süreci filmlerde yer alan karşıtlıklar üzerinden değerlendirilmiştir. Yöntem olarak, Tahran imgesinin belirlenen yönetmenin filmlerinde temsiline dair kesitsel karşılaştırmalı betimsel bir analiz yapılmıştır.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Sinema Sosyolojisi |
Bölüm | Araştırma Makaleleri |
Yazarlar | |
Erken Görünüm Tarihi | 31 Ağustos 2024 |
Yayımlanma Tarihi | 31 Ağustos 2024 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2024 Cilt: 21 Sayı: 2 |
KSÜ Sosyal Bilimler Dergisi ULAKBİM-TR Dizin tarafından dizinlenen hakemli ve bilimsel bir dergidir.