Araştırma Makalesi
BibTex RIS Kaynak Göster

The Evaluatıon Of Juvenıle Crımınal Responsıbılıty

Yıl 2017, Cilt: 9 Sayı: 4, 15 - 18, 26.07.2017

Öz

Kaynakça

  • Kaynaklar 1.Birleşmiş Milletler Çocuk Haklarına Dair Sözleşmesi, (1989). 2.Kurtuluş A, Salman N, Günbet G, Boz B, Cenger CD, Acar K.Denizli İlinde 12-15 Yaş Arasındaki Suça Sürüklenen Çocuk-ların Sosyodemografik Özellikleri. Pamukkale Tıp Dergisi2009;2(1):8-143.Yörükoğlu A. Gençlik Çağı/Ruh Sağlığı ve Ruhsal Sorunlar.Özgür Yayınları, İstanbul, 2000, 11. baskı. Sayfa: 301-332 4.Williams-Evans SA, Myers JSr. Adolescent violence. ABNF jo-urnal. 2004;15(2):31. 5.Çocuk Koruma Kanunu. Kanun numarası: 5395 kabul tari-hi: 3/7/2005. 6.Resmi Gazete (12.10.2004, sayı: 25611) 5237 sayılı Türk cezaKanunu; 2004. 7.Ceza Sorumluluğunun Değerlendirilmesi Rehberi, 2010,(http://www.edb.adalet.gov.tr/csr.pdf). 8.Resmi Gazete (08.12.2001, sayı: 24607) 4721 sayılı Türk Me-deni Kanunu; 2001. 9.Akduman G, Akduman B, Cantürk G. Ergen suçluluğunda bazıkişisel ve ailesel özelliklerin incelenmesi Orijinal Araştırma.Türk pediatri arşivi. 2007;42(4). 10.Şen S, Karbeyaz K, Toygar M, Akkaya H. Eskişehir'de suçaitilen çocukların sosyodemografik değerlendirilmesi. Adli TıpDergisi. 2012;26(3):146-55. 11.Göker Z, Hesapçıoğlu S.T, Sarp K.S, Kandil S.T. KTÜ Tıp Fa-kültesi Çocuk Ergen Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Polikliniği'neson iki yılda başvuran adli olguların değerlendirilmesi. AdliTıp Dergisi. 2006;20 (3): 1-512.Fırat S, İltaş Y, Gülmen M.K. Sociodemographic Characte-ristics of Juvenile Delinquents in Adana. The Bulletin of Le-gal Medicine. 2016;21(2):86-92. 13.Akduman G, Akduman B, Canturk G. Investigation of the somepersonal and familial characteristics of juvenile delinquency.Turk Arch Ped. 2007; (42):156-61. 14.Altun H, Sahin N, Fındıklı E, Sınır H. Types of crimes, socio-demographic and clinical characteristics of delinquent child-ren. J For Med. 2016; 30(3): 196-20415.Gökten E. Forensic cases referred to child and adolescent psychi-atry in a state hospital between 2009 and 2011. Turkish Journalof Child and Adolescent Mental Health. 2011; 18 (2): 105-1616.Erkan R, Erdoğdu MY. Göç ve Çocuk Suçluluğu. Aile ve Top-lum Yıl: 8 Cilt: 3 Sayı: 9 Ocak-Şubat-Mart 2006: 79-90 17.Cantürk G. Çocuk suçluluğunda adli psikiyatrik değerlendir-me. Sted Dergisi. 2005;14(2):31-4.

Çocuklarda Ceza Sorumluluğunun Değerlendirilmesi

Yıl 2017, Cilt: 9 Sayı: 4, 15 - 18, 26.07.2017

Öz

Öz

Giriş: Birleşmiş Milletler Çocuk Haklarına Dair Sözleşmesi'ne göre "kanunca göredaha erken yaşta reşit olma durumu hariç, on sekiz yaşına kadar her insan” olarak tanımlanır. Ceza yasalarımızda 12 yaşını doldurmuş ve 15 yaşını doldurmamış çocukların ceza sorumluluğunu belirlemede “fiilin hukukî anlam ve sonuçlarını algılayıp algılayamadığı veya davranışlarını yönlendirme yeteneğinin yeterince gelişip gelişmediği”hususunda değerlendirme yapılması önem arz etmektedir.

Gereç ve Yöntem:Çalışmamız; hastanemiz Adli Tıp Anabilim Dalı'na TCK 31. Madde açısından ceza ehliyeti değerlendirmesi için 01/01/2016 - 31/12/2016 tarihleri arasında gönderilen 50 çocuğa ait düzenlenen raporların geriye dönük incelenmesi ile gerçekleştirilmiştir.

Bulgular: Çalışmamızda rapor düzenlenen çocuklardan 30'nun (%60) ceza ehliyetinin tam olduğu, 20'sinin (%40) ise söz konusu fiiller yönünden ceza ehliyetinin olma-dığı sonucuna varılmıştır.

Tartışma ve Sonuç:Suça sürüklenen çocuk bireysel olarak değil toplumsal ve çevresel etmenlerle beraber değerlendirilmelidir. Çocuğu merkeze koyan ama sosyal çevresi, ekonomik durumu gibi tüm etmenleri içine alan programlar geliştirilmelidir. Çocuk merkezli suç önleme çalışmaları için kamu desteği sağlanmalı ve sivil toplum örgütleri ile ortak projeler yürütülmelidir.

Kaynakça

  • Kaynaklar 1.Birleşmiş Milletler Çocuk Haklarına Dair Sözleşmesi, (1989). 2.Kurtuluş A, Salman N, Günbet G, Boz B, Cenger CD, Acar K.Denizli İlinde 12-15 Yaş Arasındaki Suça Sürüklenen Çocuk-ların Sosyodemografik Özellikleri. Pamukkale Tıp Dergisi2009;2(1):8-143.Yörükoğlu A. Gençlik Çağı/Ruh Sağlığı ve Ruhsal Sorunlar.Özgür Yayınları, İstanbul, 2000, 11. baskı. Sayfa: 301-332 4.Williams-Evans SA, Myers JSr. Adolescent violence. ABNF jo-urnal. 2004;15(2):31. 5.Çocuk Koruma Kanunu. Kanun numarası: 5395 kabul tari-hi: 3/7/2005. 6.Resmi Gazete (12.10.2004, sayı: 25611) 5237 sayılı Türk cezaKanunu; 2004. 7.Ceza Sorumluluğunun Değerlendirilmesi Rehberi, 2010,(http://www.edb.adalet.gov.tr/csr.pdf). 8.Resmi Gazete (08.12.2001, sayı: 24607) 4721 sayılı Türk Me-deni Kanunu; 2001. 9.Akduman G, Akduman B, Cantürk G. Ergen suçluluğunda bazıkişisel ve ailesel özelliklerin incelenmesi Orijinal Araştırma.Türk pediatri arşivi. 2007;42(4). 10.Şen S, Karbeyaz K, Toygar M, Akkaya H. Eskişehir'de suçaitilen çocukların sosyodemografik değerlendirilmesi. Adli TıpDergisi. 2012;26(3):146-55. 11.Göker Z, Hesapçıoğlu S.T, Sarp K.S, Kandil S.T. KTÜ Tıp Fa-kültesi Çocuk Ergen Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Polikliniği'neson iki yılda başvuran adli olguların değerlendirilmesi. AdliTıp Dergisi. 2006;20 (3): 1-512.Fırat S, İltaş Y, Gülmen M.K. Sociodemographic Characte-ristics of Juvenile Delinquents in Adana. The Bulletin of Le-gal Medicine. 2016;21(2):86-92. 13.Akduman G, Akduman B, Canturk G. Investigation of the somepersonal and familial characteristics of juvenile delinquency.Turk Arch Ped. 2007; (42):156-61. 14.Altun H, Sahin N, Fındıklı E, Sınır H. Types of crimes, socio-demographic and clinical characteristics of delinquent child-ren. J For Med. 2016; 30(3): 196-20415.Gökten E. Forensic cases referred to child and adolescent psychi-atry in a state hospital between 2009 and 2011. Turkish Journalof Child and Adolescent Mental Health. 2011; 18 (2): 105-1616.Erkan R, Erdoğdu MY. Göç ve Çocuk Suçluluğu. Aile ve Top-lum Yıl: 8 Cilt: 3 Sayı: 9 Ocak-Şubat-Mart 2006: 79-90 17.Cantürk G. Çocuk suçluluğunda adli psikiyatrik değerlendir-me. Sted Dergisi. 2005;14(2):31-4.
Toplam 1 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Bölüm makaleler
Yazarlar

Dr. Mehmet Askay Bu kişi benim

Yayımlanma Tarihi 26 Temmuz 2017
Yayımlandığı Sayı Yıl 2017 Cilt: 9 Sayı: 4

Kaynak Göster

APA Askay, D. M. (2017). Çocuklarda Ceza Sorumluluğunun Değerlendirilmesi. Klinik Tıp Aile Hekimliği, 9(4), 15-18.
AMA Askay DM. Çocuklarda Ceza Sorumluluğunun Değerlendirilmesi. Aile Hekimliği. Temmuz 2017;9(4):15-18.
Chicago Askay, Dr. Mehmet. “Çocuklarda Ceza Sorumluluğunun Değerlendirilmesi”. Klinik Tıp Aile Hekimliği 9, sy. 4 (Temmuz 2017): 15-18.
EndNote Askay DM (01 Temmuz 2017) Çocuklarda Ceza Sorumluluğunun Değerlendirilmesi. Klinik Tıp Aile Hekimliği 9 4 15–18.
IEEE D. M. Askay, “Çocuklarda Ceza Sorumluluğunun Değerlendirilmesi”, Aile Hekimliği, c. 9, sy. 4, ss. 15–18, 2017.
ISNAD Askay, Dr. Mehmet. “Çocuklarda Ceza Sorumluluğunun Değerlendirilmesi”. Klinik Tıp Aile Hekimliği 9/4 (Temmuz 2017), 15-18.
JAMA Askay DM. Çocuklarda Ceza Sorumluluğunun Değerlendirilmesi. Aile Hekimliği. 2017;9:15–18.
MLA Askay, Dr. Mehmet. “Çocuklarda Ceza Sorumluluğunun Değerlendirilmesi”. Klinik Tıp Aile Hekimliği, c. 9, sy. 4, 2017, ss. 15-18.
Vancouver Askay DM. Çocuklarda Ceza Sorumluluğunun Değerlendirilmesi. Aile Hekimliği. 2017;9(4):15-8.