Yıl 2000,
Cilt: 17 Sayı: 1, 25 - 32, 01.01.2000
Öz
Televizyonun günümüzde önemli bir kitle iletişim aracı olduğu yadsınamayacak bir gerçektir. Hem nitel hem nicel büyük bir gelişme kaydeden televizyon kendine özgü anlatım biçimiyle etkili bir konuma gelmiştir. Hemen hemen tüm toplumlarda en merkezi kültürel dışa vurma biçimi ve kurumu olarak kabul edilmekte ve öğrenmede de önemli bir rol oynamaktadır. Bu çalışmanın amacı televizyonun toplumsal iletişimdeki yerini onun temel özellikleri bağlamında irdelemektir.
Kaynakça
- Alley, R. (1978). Television. In M. T. Inge (Ed.), Handbook of American popular culture. Westport, Connecticut: Greenwood.
- Berger, A. A. (1991). Bir terör aygıtı olarak televizyon. Y. Kaplan. (Çev. ve Der.). Enformasyon devrimi efsanesi. İstanbul: Rey.
- Bombardier, D. (1992). Görüntü kültürünün tiranlığı.O. Tatlıpınar. (Çev.). J. M. Charon. (Der.), Medya dünyası. İstanbul: İletişim.
- Cantor, M. (1982). Audience control. In H. Newcomb. (Ed.), Television: The critical view. (3rd Ed.) New York: Oxford University Press.
- Coste-Cerdan, N. (1992). Televizyon ve Toplum: Tartışmalı Bir RoL. O. Tatlıpınar. (Çev.). J. M. Charon. (Der.), Medya dünyası. İstanbul: İletişim.
- Eco, U. (1991). Kitle iletişim araçlarının art(ırıl)ması. Y. Kaplan. (Çev. ve DeL). Enformasyon devrimi efsanesi. İstanbul: Rey.
- Ellies, D. & Armstrong, B. (1989, Summer). Class, gender and code on prime-time television. Communication Ouarterly, J1... 3.
- Esslin, M. (1991). TV Beyaz camın arkası. M. Çiftkaya. (Çev.). İstanbul: Pınar.
- Fiske, J. (1986, December). Television: polysemy and popularity. Critical studies in mass communication, 4.
- Fiske, J & Hartley, J. (1973). On the uses of mass media for important things. American Social Review, J.Ş.
- Kaplan, Y. (1992). Televizyon. İstanbul: Ağaç.
- Kellner, D. (1992). TV, ideology & emancipatory popular culture. In H. Newcomb. (Ed.), Television: The critical view. (3rd Ed.) New York: Oxford University Press.
- Lull, J. (1982). The social uses oftelevision. In G. Gumbert. & R. Cathcart. (Ed.), Inter media. New York: Oxford University Press.
- MacBride, S. vd., (1993). Bircok ses birtek dünya. Macbride raporu. E. Özkök. (Çev.). Ankara: UNESCO Türkiye Milli Komisyonu.
- Meehan, E. R. (1986). Conceptualizing culture as commudity: The problem of television. Critica! Studies of Mass Communication, 3.
- Postman, N. (1994). Televizyon öldüren eğlence. O. Akınhay. (Çev.). İstanbul: Ayrıntı.
- Potter, W. J. (1990, ·Winter). Adolcents' perceptions of the primary values of television programming. Journalism Ouarterly, 67,4.
- Uğur, A. (1991). Keşfedilmemis kıta. İstanbul: İletişim.
- Williams, R. (1974). Television: Technologyand cultural form. Glasgow, Great Britain: William Collins Sons & Joe Ltd.
Yıl 2000,
Cilt: 17 Sayı: 1, 25 - 32, 01.01.2000
Öz
Kaynakça
- Alley, R. (1978). Television. In M. T. Inge (Ed.), Handbook of American popular culture. Westport, Connecticut: Greenwood.
- Berger, A. A. (1991). Bir terör aygıtı olarak televizyon. Y. Kaplan. (Çev. ve Der.). Enformasyon devrimi efsanesi. İstanbul: Rey.
- Bombardier, D. (1992). Görüntü kültürünün tiranlığı.O. Tatlıpınar. (Çev.). J. M. Charon. (Der.), Medya dünyası. İstanbul: İletişim.
- Cantor, M. (1982). Audience control. In H. Newcomb. (Ed.), Television: The critical view. (3rd Ed.) New York: Oxford University Press.
- Coste-Cerdan, N. (1992). Televizyon ve Toplum: Tartışmalı Bir RoL. O. Tatlıpınar. (Çev.). J. M. Charon. (Der.), Medya dünyası. İstanbul: İletişim.
- Eco, U. (1991). Kitle iletişim araçlarının art(ırıl)ması. Y. Kaplan. (Çev. ve DeL). Enformasyon devrimi efsanesi. İstanbul: Rey.
- Ellies, D. & Armstrong, B. (1989, Summer). Class, gender and code on prime-time television. Communication Ouarterly, J1... 3.
- Esslin, M. (1991). TV Beyaz camın arkası. M. Çiftkaya. (Çev.). İstanbul: Pınar.
- Fiske, J. (1986, December). Television: polysemy and popularity. Critical studies in mass communication, 4.
- Fiske, J & Hartley, J. (1973). On the uses of mass media for important things. American Social Review, J.Ş.
- Kaplan, Y. (1992). Televizyon. İstanbul: Ağaç.
- Kellner, D. (1992). TV, ideology & emancipatory popular culture. In H. Newcomb. (Ed.), Television: The critical view. (3rd Ed.) New York: Oxford University Press.
- Lull, J. (1982). The social uses oftelevision. In G. Gumbert. & R. Cathcart. (Ed.), Inter media. New York: Oxford University Press.
- MacBride, S. vd., (1993). Bircok ses birtek dünya. Macbride raporu. E. Özkök. (Çev.). Ankara: UNESCO Türkiye Milli Komisyonu.
- Meehan, E. R. (1986). Conceptualizing culture as commudity: The problem of television. Critica! Studies of Mass Communication, 3.
- Postman, N. (1994). Televizyon öldüren eğlence. O. Akınhay. (Çev.). İstanbul: Ayrıntı.
- Potter, W. J. (1990, ·Winter). Adolcents' perceptions of the primary values of television programming. Journalism Ouarterly, 67,4.
- Uğur, A. (1991). Keşfedilmemis kıta. İstanbul: İletişim.
- Williams, R. (1974). Television: Technologyand cultural form. Glasgow, Great Britain: William Collins Sons & Joe Ltd.
Toplam 19 adet kaynakça vardır.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Bölüm | Research Article |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 1 Ocak 2000 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2000 Cilt: 17 Sayı: 1 |