An Evaluation of the Leisure Activities of Urban Dwellers: The Example of Hobby Gardens

Yıl 2025, Cilt: 15 Sayı: 2, 206 - 222, 31.07.2025

Melike Şahan , Refik Yaslıkaya

Öz

Urbanization processes, coupled with the commodification and individualization of leisure time, have precipitated a transformation in traditional leisure practices. This study aims to analyze the role of hobby gardens in redefining leisure time amid the accelerated pace of urban life, contextualizing this within the broader literature on leisure studies. The research was conducted in Ankara-Keçiören through semi-structured interviews with 10 participants, revealing that hobby gardens serve not merely as an escape from the city but also contribute to shaping leisure as a community-based practice. For married individuals and families with children, these spaces facilitate engagement with rural activities such as contact with soil, which are otherwise inaccessible within urban confines, thereby enabling intergenerational cultural transmission. For retirees, hobby gardens function as stress-relief mechanisms and facilitate the reconstruction of social bonds. The multifaceted functions of hobby gardens include promoting physical health through bodily activity, providing access to organic food, and fostering a collective identity in response to the individualizing effects of rapid urbanization. However, the limited sample size and local context of the study constrain the generalizability of the findings. Comparative studies across diverse socio-economic structures and cultures would more comprehensively elucidate the potential of hobby gardens as practices of urban resilience and social solidarity.

Anahtar Kelimeler

: Leisure Time , City , Urbanization , Hobby Garden

KENTTE YAŞAYANLARIN BOŞ ZAMAN ETKİNLİKLERİ ÜZERİNE BİR DEĞERLENDİRME: HOBİ BAHÇELERİ ÖRNEĞİ

Öz

Modern kentleşme süreçleri, boş zamanın metalaşması ve bireyselleşmesiyle birlikte, geleneksel boş zaman pratiklerinin dönüşümüne yol açmıştır. Bu çalışma, kentsel yaşamın hızlandırılmış ritmi karşısında hobi bahçelerinin boş zamanı yeniden anlamlandırma sürecindeki rolünü, boş zaman literatürüyle ilişkilendirerek analiz etmeyi amaçlamaktadır. Araştırma, Ankara-Keçiören’de 10 katılımcıyla yarı yapılandırılmış mülakat teknikleri kullanılarak gerçekleştirilmiş olup, nitel veriler ışığında, hobi bahçelerinin yalnızca kentten “kaçış" değil, aynı zamanda boş zamanın topluluk temelli bir pratik olarak şekillenmesine katkıda bulunduğunu ortaya koymaktadır. Özellikle evli ve çocuklu aileler için bu alanlar, toprakla temas gibi kent içinde erişilemeyen kırsal pratikleri yeniden üreterek, nesiller arası kültür aktarımını mümkün kılarken, emeklilik çağındakiler için stres azaltıcı bir mekanizma ve sosyal bağların yeniden inşası işlevi görmektedir. Hobi bahçelerinin çok boyutlu işlevleri arasında fiziksel aktivite yoluyla bedensel sağlığın desteklenmesi, organik gıdaya erişim, hızlı kentleşmenin bireyselleştirici etkilerine karşı kolektif bir kimlik oluşturma da sayılabilir. Ancak, çalışmanın sınırlı örneklemi ve yerel bağlamı, bulguların genellenebilirliğini kısıtlamaktadır. Farklı sosyo-ekonomik yapılar ve kültürlerde yapılacak karşılaştırmalı araştırmalar, hobi bahçelerinin kentsel direnç ve toplumsal dayanışma pratikleri olarak potansiyelini daha kapsamlı bir şekilde ortaya çıkaracaktır.

Anahtar Kelimeler

Boş Zaman , Kent , Kentleşme , Hobi Bahçeleri

Kaynakça

• Aristoteles. (1993). Politika. (M. Tunçay, Çev.) İstanbul: Remzi Kitabevi.
• Baudrillard, J. (2002). Tüketim Toplumu. (F. Keskin, & H. Deliceçaylı, Çev.) İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
• Bourdieu, P. (1986). The Forms of Capital. J. Richardson (Dü.) içinde, Handbook of Theory and Research for the Sociology of Education (s. 241-258). Wesport: Greenwood.
• Giddens, A. (2010). Modernite ve Bireysel-Kimlik - Geç Modern Çağda Benlik ve Toplum. (Ü. Tatlıcan, Çev.) İstanbul: Say Yayınları.
• Harvey, D. (1997). Postmodernliğin Durumu Kültürel Değişimin Kökenleri. (S. Savran, Çev.) İstanbul: Metis Yayınları.
• Hibbins, R. (1996, January ). Global leisure. Social Alternatives(15), 22.
• Koç, H. (2003). Daha Yaşanabilir Yerleşmeler Arayışında Kentsel Tarım. Planlama-Planning(1), 34-40.
• Lafarque, P. (2014). Tembellik Hakkı (11 b.). (I. Erdüren, Çev.) İstanbul: Kırmızı Kedi Yayınevi.
• Lefebvre, H. (1996). Gündelik Hayatın Eleştirisi I. (I. Ergüren, Çev.) İstanbul: Sel Yayıncılık.
• Lefebvre, H. (2016). Gündelik Hayatın Eleştirisi III Moderniteden Modernizme (Gündelik Hayatın Meta-Felsefesi). (I. Ergüren, Çev.) İstanbul: Sel Yayıncılık.
• Mackanzie, R. A. (1987). Zaman Tuzağı: Zamanı Nasıl Denetlersiniz? (Y. Güneri, Çev.) İstanbul: İlgi Yayıncılık.
• Maslow, A. H. (1943). A Theory of Human Motivation. Psychological Review, 50(4), 370–396.
• Odabaşı, Y. (2006). Tüketim Kültürü (2. b.). İstanbul: Sistem Yayıncılık.
• Özdenören, R. (2015). Kent İlişkileri. İstanbul: İz Yayıncılık.
• Pieper, J. (1963). Leisure: The Basis of Culture. Published by New American Library.
• Ritzer, G. (2011). Toplumun Mcdonaldlaştırılması: Çağdaş Toplum Yaşamının Değişen Karakteri Üzerine Bir İnceleme. (A. E. Pilgir, Çev.) İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
• Russell, B. (1993). Aylaklığa Övgü. (M. Ergin, Çev.) İstanbul: Cem Yayınevi.
• Türk Dil Kurumu Sözlükleri. "Zaman". 9 10, 2024 tarihinde https://sozluk.gov.tr/ adresinden alındı.
• Veblen, T. (2014). Aylak Sınıfın Teorisi. (E. Günsel, Çev.) Ankara: Tutku Yayınevi.