İsaiah Berlin’in Değer Çoğulculuğu ve Negatif Özgürlük Anlayışının Liberal Gelenek ile Gerilimi

Yıl 2024, , 75 - 95, 20.03.2024

Serhat Başaran , Ali Kaya

https://doi.org/10.36484/liberal.1317788

Öz

Bu çalışmada Isaiah Berlin’in özgürlük anlayışı ve değer çoğulculuğu fikrinin klasik liberalizm ile olan ilişkisi ele alınmaktadır. Berlin’in özgürlük anlayışı, negatif ve pozitif özgürlük olmak üzere ikili bir yapı arz eder. Tarihsel olarak her iki özgürlük türünün de bağlamından saptırılabilmesinin olası olduğunu fakat pozitif özgürlüğün tekçi düşünce ile olan yakın ilişkisinden dolayı saptırılmasının daha olası olduğunu
belirtir. Berlin, pozitif özgürlüğün bu problemli tarafını yaşadığı yüzyıl olan yirminci yüzyılda görmüş olup negatif özgürlüğü yeğlemiştir. Pozitif özgürlüğe karşı değer çoğulculuğu fikrini geliştirmiştir. Fakat ortaya attığı değer çoğulculuğu fikrinin en önemli özelliği, değer çatışmalarına açık olması ve nihai bir sonucunun olmamasıdır. Bu makale, Berlin’in böylesi bir değer çoğulculuğu fikrine sahip olması dolayısıyla klasik liberalizm ile yaşadığı gerilimi ortaya çıkarmayı amaçlamaktadır.

Anahtar Kelimeler

Liberalizm, Klasik Liberalizm, Değer Çoğulculuğu, Negatif Özgürlük, Pozitif Özgürlük

Isaiah Berlin’s Understanding of The Plurality of Values and Negative Freedom, and Its Tension with Liberal Tradition

Öz

This study examines the relationship between Isaiah Berlin’s understanding of freedom and the idea of plurality of values and classical liberalism. Berlin’s understanding of freedom has two aspects: negative and positive freedom. Berlin argues that although both versions of freedom may historically diverge from their own context, the divergence of positive freedom is more likely due to its close association with
monist thought. Having observed the negative consequences of positive freedom in the twentieth century in which he lived, Berlin favored negative freedom. He developed the idea of plurality of values against positive freedom. The most crucial feature of the idea of plurality of values is that it is open to conflict between different values and has no final resolution. This article aims to show Berlin’s tension
with classical liberalism because of his idea of plurality of values.

Anahtar Kelimeler

Liberalism, Classical Liberalism, Plurality of Values, Negative Freedom, Positive Freedom

Kaynakça

• Ackerman, B. (1980). Social justice in the liberal state. New Haven and London: Yale University Press.
• Berlin, I. (1997). The pursuit of the ideal. Henry Hardy ve Roger Hausheer (Ed.). The proper study of mankind içinde (s. 1-17). London: Chatto & Windus.
• Berlin, I. (2002). Two concepts of liberty. Henry Hardy (Ed.). Liberty içinde (s. 166-218). New York: Oxford University Press.
• Berlin, I. (2013). My Intellectual Path. Henry Hardy (Ed.). The power of ideas içinde (s. 1-29). New Jersey: Princeton University Press.
• Carter, I. (2022). Positive and negative liberty. Erişim adresi: https://plato.standorf.edu/archives/spr2022/entries/ liberty-positive-negative/ Cohen, M. (1960). Berlin and the liberal tradition. The Philosophical Quartely, 10, 216-227.
• Crowder, G. (2003, Aralık-Ocak). Pluralism, relativism and liberalism in İsaiah Berlin (s.1-21). Australasian Political Studies Association Conference. Hobart.
• Deist, J. (2020). Hans-Herman Hoppe ile söyleşi. The Austrian, 6, 2, March-April, 3-13.
• Galston, W. A. (2009). Moral pluralism and liberal democracy: İsaiah Berlin’s heterodox liberalism. The Review of Politics, 71, 85-99.
• Gray, J. (2003). Liberalizmin iki yüzü. (çev. Koray Değirmenci). Ankara: Dost Yayınları.
• Gray, J. (2004). Post-liberalizm: siyasal düşünce incelemeleri. (çev. Müfit Günay). Ankara: Dost Yayınları.
• Heywood, A. (2018). Siyaset teorisine giriş. (çev. Hızır Murat Köse). İstanbul: Küre Yayınları.
• Hobbes, T. (2016). Leviathan. (çev. Semih Lim). İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
• Hoppe, H. H. (2001). Democracy that God failed: The economics and politics of monarcy, democracy, and natural order. New Brunswick, New Jersey: Transaction Publishers.
• Jahanbegloo, R. (2016). İsaiah Berlin ile konuşmalar. (çev. Zeynel Abidin Kılınç). İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
• Jasay, Anthony D. (1991), Tercih, sözleşme, rıza: liberalizme yeni bir bakış. (çev. Alişan Oktay). Ankara: Liberte Yayınları.
• Kateb, G. (1999). Can cultures be judged? Two defenses of cultural pluralism in İsaiah Berlin’s work. Social Research, 66, 4, 1009-1038.
• Locke, J. (2020). Yönetim üzerine iki inceleme. (çev. Ömer Saruhanlıoğlu). İstanbul: Litera Yayıncılık.
• Macpherson C. B. (2012). Democratic theory: essays in retrieval. Ontario: Oxford University Press.
• Nagel, T. (2001). Pluralism and coherence. Mark Lilla, Ronald Dworkin ve Robert Silvers (Ed.). The Legacy of Isaiah Berlin içinde. New York: New York Review of Book.
• Rawls, J. (1971). A theory of justice. Cambridge, Massachusetts: The Belknap Press of Harvard University Press.
• Rawls, J. (1985). Justice as Fairness: Political not Metaphysical. Philosophy and Public Affairs 14, 3, 223–251.
• Rawls, J. (1993). Political liberalism. New York: Columbia University Press.
• Rawls, J. (2020). Bir adalet teorisi. (çev. Vedat Ahsen Coşar). Ankara: Phoenix Yayınevi.
• Riley, J. (2001). Interpreting Berlin’s liberalism. American Political Science Review. 95, 2, 283-295.
• Rousseau, J. J. (2013). Toplum sözleşmesi. (çev. Vedat Günyol). İstanbul: Türkiye İş Bankası Yayınları.
• Taylor, C. (1985). What’s wrong with negative liberty. Philosophical Paper içinde (s. 211-229). Oxford: Oxford University Press.