Bilimsel Yönetim Anlayışında Denetim

Yıl 2009, Sayı: 18, 74 - 89, 30.12.2009

Asiye Toker Gökçe

Öz

Denetim sürecinde örgütün planlanan amaçlarına ulaşmasını gerçekleştirmede önüne çıkan sorunlar belirlenir ve düzeltme yolları aranır. Denetim, örgütte hem performans belirleme hem de bir gelişim aracıdır. Alan yazında denetim, temel aldığı felsefi görüşlere göre, bilimsel denetim, sanatsal denetim, klinik denetim, öğretimsel denetim gibi, farklılaşmaktadır. 80’li yıllara kadar bilimsel yönetim anlayışının beslediği denetim anlayışı, iş görenin önceden belirlenen standartlara göre yeterli veya yetersiz biçiminde değerlendirilmesinden ibaretti. Geçen 30 yılda yönetim anlayışındaki değişimler, denetim süreçlerine de yansımıştır. Dolayısıyla denetim süreci de sadece iş görenin eksiklerini belirleme işlevinden uzaklaşarak, iş göreni aynı zamanda değiştirmeyi ve geliştirmeyi de hedeflemiştir. Türkiye’de eğitimcilerin değerlendirilmesinde son yıllarda ortaya çıkan akımlar etkili olsa da, Milli Eğitim Bakanlığı’nın (MEB) müfettişler aracılığı ile gerçekleştirdiği denetim, teftiş adı altında, bilimsel denetim anlayışını temsil etmektedir. Farklı denetim anlayışları, yeniliklerinden dolayı, alan yazında irdelenmektedir. Türkiye’de tüm eğitimcilerin kariyerleri boyunca her yıl yaşadıkları denetim hakkında birçok akademik çalışma bulunmaktadır. Ancak bilimsel denetimi bir denetim biçimi olarak irdeleyen kaynaklar yeterli değildir. Literatür taraması yöntemi ile oluşturulan bu çalışma söz konusu boşluğu doldurmayı amaçlamaktadır.

Anahtar Kelimeler

Denetim, bilimsel denetim, eğitim, müfettiş

Kaynakça

• Aydın, İ. (2005), Öğretimde denetim, Ankara: Pegem A Yayıncılık.
• Aydın, M. (1986), Çağdaş Eğitim Denetimi, (2. Baskı), Ankara: Eğitim Araştırma Yayın Danışmanlık A.Ş.
• Başar, H. (2000), Eğitim Denetçisi, (5. Baskı), Ankara: Pegem Yayınevi.
• Başaran, İ. E. (2000), Yönetim, (3. Baskı), Ankara: Feryal Matbaası.
• Bursalıoğlu, Z. (1994), Okul önetiminde Yeni Yapı ve Davranış. Dokuzuncu Baskı. Ankara: Pegem.
• Daughtry, A. S. & Rıcks, B. R. (1989), Contemporary Supervision „Managing People and Technology‟. USA: McGrow_Hill Series in Management.
• George, C. S. (1985), Supervision in Action „The Act of Managing Others‟. (4th Edition), New Jersey: Prantice Hall.
• Hopkins, W. S. & Moore, K. D. (1993), Clinical Supervision. „A Practical Guide to Student Teacher Supervision‟. Oxford: Brown Benchmark Publishmark.
• House, A. & Place, A. (1993), Certificate Supervisory Skills. London: BPP Publishing limited.
• Law, S. & Glover, D. (2000), Educational Leadership and Learning. Practice Policy and Research. Buckingham – Philedelphia: Open University Press.
• Learmonth, J. (2000), Inspection „What‟s in it For Schools?‟. London: Roudledge Falmer.
• Lunenburg, F. & Ornstein, A. (1996), Educational Administration. Washington: Wadsworth Publishing Company
• MEB Teftiş Kurulu Başkanlığı (2005), Ortaöğretimde Denetim ve Performans Değerlendirme Esasları. Ankara.
• Morgan, G. (1986), Images of Organization. New Park London and Delhi: SAGE Publications.
• Savendra, M. & Hawthorn, J. (1990), Supervision. Hampshire London: Macmillian Education Ltd.
• Schesinger, L.A. (1982), Quality of Worklife and the Supervisor. USA: Praeger Publishers.
• Seçkin, N. (1998), Teftişte Yeni Bir Yaklaşım. Türkiye‟de Eğitim Yönetimi. Ziya Bursalıoğlu‟na Armağan. Edt. Taymaz, E. Hesapçıoğlu, M. İstanbul: Kültür Koleji Vakfı Yayınları.
• Stone, B. (1991). Supervisory skills, (2th Edition), London: Pitman Publishing.
• Taymaz, H. (2002), Eğitim Sisteminde Teftiş. „Kavramlar, İlkeler, Yöntemler‟, (5. Baskı), Ankara: Pegem.
• Wilcox, B. & Gray, J. (1996), Inspecting Schools. „Holding Schools to Account And Helping Schools To Improve‟. Buckingham – Philedelphia: Open University Press.