Resistance to Supervision and Ways to Cope With It

Yıl 2014, Sayı: 31, 129 - 148, 13.10.2014

Süleyman Göker Yüksel Gündüz

Öz

When its content, functions and activities are evaluated, supervision is an annoying process which creates anxiety and resistance. Resistance is a common and natural experience and necessary for creating a therapeutic supervision climate. Some desired changes in the behaviors of supervisee are expected after supervision process. These behavioral changes are more likely to lead to resistance. Regardless of purpose, resistance in supervision is experienced both by supervisor and supervisee and is encountered irrespective of the supervisor's skill level. The supervisor who thinks that he or she can proceed through the process of supervision without encountering resistance is an unrealistic expectation. Knowing about the dynamics behind supervisee resistance, an effective supervisor may redirect the resistance to create a positive supervision climate. This study, within the framework of supervisee resistance and based on literature review, aims to explore causes of supervisee resistance, sources and types of resistance and how to cope with and minimize supervisee resistance using some strategies including positive reframing, increasing the supervisee's self-esteem, empowering the supervisee, modeling effective methods of managing thoughts, feelings, and behaviors, using of empathy, patience and flexibility, providing supervisees with professional support, and giving feedback in a sensitive manner.

Anahtar Kelimeler

supervisee resistance, supervisor, supervisee

DENETİME GÖSTERİLEN TEPKİ VE BU TEPKİYİ AZALTMA YOLLARI

Öz

Denetim, gerçekleştirilen etkinliklerin içerik ve süreci bağlamında değerlendirildiğinde, sancılı ve doğal olarak da kaygı ve tepki yaratan bir olgudur. Değerlendirilmeye ve denetlenmeye karşı insanın tepki göstermesi doğal olduğu kadar, denetim sürecinin sağlıklı gerçekleştirilmesi açısından da gereklidir. Çünkü denetim süreci sonunda denetlenende birtakım olası davranış değişikleri ile birlikte değişim beklenmektedir. Bu davranış değişiklikleri ve değişim ise, olası bir tepkinin habercisidir. Gösterilen tepki denetmen ile denetlenenin birlikte deneyimlediği ve denetmenin tutumundan bağımsız olarak her denetlenenin karşılaşmak durumunda olduğu bir durumdur. Denetmenin de aynı şekilde denetim sürecinde bir tepkiyle karşılaşmayacağını düşünmesi gerçekçi

olmayan bir beklentidir. Denetmen ile denetlenenin birlikte kurdukları bu ilişkinin arka planında bulunan ve ağırlıklı olarak kaygı ve değişim kaynaklı tepkinin denetim sürecinin dinamikleri olarak kabul edilmesi halinde, etkili bir denetmen, olumlu bir denetim iklimi oluşturmak için bu tepkiyi yönlendirebilir. Literatür tarama niteliğinde yapılan bu araştırmanın amacı, denetsel tepki bağlamında denetime gösterilen tepki, tepkinin nedenleri, tepkinin gösterilme biçimleri ve tepkiyi azaltma yollarını ortaya koymaktır. Bunlar içerisinde, denetlenenin gelişimsel düzeyinin ve gereksinimlerinin farkında olmak, empati, sabır ve esneklik göstermek, denetlenene esneklik tanımak, onun öz-saygısını artırmak ve ön plana çıkarmak, duyarlı bir şekilde geribildirim sağlamak, davranışsal yaklaşımlar ve problem çözme teknikleri kullanmak, pozitif olarak yeniden çerçevelendirme ile güçlü bir denetsel ittifak oluşturmak sayılabilir.

Anahtar Kelimeler

Denetim, denetleyen, denetlenen, denetime tepki

Kaynakça

• performasını doğrudan gözlemlemek ve onlara başarı ve güçlü yanlarını bildirmek
• bulunmaktadır (Nelson, Barnes, Evans ve Triggiano, 2008). Bunun gibi yöntem ve teknikleri
• kullanmak güçlü bir denetsel ittifak oluşturmakla birlikte tepkilerin azalmasına da neden olacaktır. Masters (1992), denetim sürecindeki tepkiyi azaltmak için pozitif yeniden
• çerçevelendirme önermektedir. Bu süreç içinde, denetlenene salahiyet tanıma, onun öz
• saygısını artırma ön plana çıkmaktadır. Diğer bir yaklaşım ise, denetmen-denetlenen
• birlikteliği ile denetlenenin gereksinimlerinin karşılanması için "yaratıcı beyin fırtınası"
• gerçekleştirmektir. Bunun içerisinde de terapi, uyuşmazlıklar için arabuluculuk ve
• denetlenenin öz-saygısını olumsuz yönde etkilemeyecek gerçekçi amaçların geliştirilmesine
• yer verilebilir. Bununla birlikte, kullanılan dil ve diyaloğun kalitesi ile birlikte karşılıklı
• anlayış da, kurulan ilişki içerisinde önem taşımaktadır (Ganzer, 2007; Gergen, 2009).
• Özellikle denetmenin görüş ve beklentilerini dile getirirken, denetleneni aşağılayacak veya
• onu tehdit eden bir dil kullanmaması gerekmektedir (O‟Neill, 2004; Woika, 2010). Olumlu ve üretime yönelik bir denetim sürecine, denetmenler de etkin olarak
• katılarak, hazırlıklı gelerek, gözlem ve mesleksel uygulamalar için fırsatlar sağlayarak, yeni
• fikirlere açık bir şekilde irade ve isteklilik sergileyerek katkıda bulunmaları gerekmektedir.
• Denetsel ilişkinin doğası içerisinde bulunan kaygıyı tanımlamak ve yönetmek de denetmenin
• sorumluluğunda olup, denetlenene verilen geribildirimde kullandığı dili, denetmen bu sorunu
• gidermede araç olarak kullanabilir.
• Abbott, A. A. & Lyter, S. C. (1998). The Use Of Constructive Criticism İn Field Supervision. Clinical Supervisor, 17, 43-57.
• Acheson, K. A. & Gall, M. D. (1997). Techniques In The Clinical Supervision of Teachers- Preservice and Inservice Applications Fourth Edition. New York: John Wiley and Sons Inc.
• Association for Counselor Education and Supervision. (1995). Ethical guidelines for counseling supervisors. Counselor Education and Supervision, 34, 270-276.
• Aydın, M. (1993). Çağdaş Eğitim Denetimi. Ankara: Pegem Yayınları.
• Başaran, İ.E. (1993). Eğitim Yönetimi. Ankara: Kadıoğlu Matbaası.
• Bauman, W. F. (1972). Games Counselor Trainees Play: Dealing With Trainee Resistance. Counselor Education and Supervision, 11, 251-256.
• Bordin, E. S. (1983). A working Alliance-Based Model Of Supervision. The Counseling Psychologist, 11, 35-42.
• Bradley, L. J. & Gould, L. J. (1994). Supervisee Resistance. ERIC Digest. ERIC Identifier: D372344. Greensboro, NC: ERIC Clearinghouse on Counseling and Student Services.
• Bennett, T. (2006). Clinical Supervision Marriage: A Matrimonial Metaphor For Understanding The Supervisor-Teacher Relationship. Http://Www.Eric.Ed.Gov/Erıcwebportal/ Contentdelivery/ Servlet/ Erıcservlet?Accno =Ed480183, (12.07.2008).
• Bernard, J. & Goodyear, R. (2004). The Fundamentals Of Clinical Supervision. Boston: Allyn and Bacon.
• Bernard, J. M. & Goodyear, R. K. (1992). Fundamentals Of Clinical Supervision. Boston: Allyn & Bacon.
• Borders, L. D. (1989). A Pragmatic Agenda For Developmental Supervision Research. Counselor Education and Supervision, 29, 16-24.
• Bradley, L. (1989). Counselor Supervision: Principles, Process, And Practice (2nd ed.). Muncie, IN: Accelerated Development.
• Çiçek- Sağlam, A. ve Demir A. (2009). İlköğretim Müfettişlerinin Rehberlik Görevlerini Yerine Getirme Düzeylerine İlişkin Öğretmen Görüşleri. Milli Eğitim Dergisi, 38 (183), 130-139.
• Doğanay, E. (2006). Taşra Birimlerindeki İlk ve Orta Öğretim Kurumlarında Yürütülen Teftiş Hizmetlerinin Karşılaştırılması. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Yüzüncü Yıl Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Van.
• Duff, C. T., & Shahin, J. (2010). Conflict in clinical supervision: Antecedents, impact, amelioration, and prevention. The Alberta Counsellor,31(1), 3-8. http://search.proquest.com/docview/817728483?accountid=34899.
• Harvey, V. S., & Struzziero, J.A. (2008). Professional development and supervision of school psychologists: From intern to expert (2nd ed.). Bethesda, MD: Corwin/NASP Press.
• Lizzio, A., Wilson, K., & Que, J. (2009). Relationship dimensions in the professional supervision of psychology graduates: Supervisee perceptions of process and outcome. Studies in Continuing Education, 31(2), 127-140.
• Mehr, K., Ladany, N., & Caskie, G. (2010). Trainee nondisclosure in supervision: What are they not telling you? Counselling & Psychotherapy Research, 10(2), 103-111.
• Dündar, A. A. (2005). İlköğretim Okullarında Yapılan Teftişin Okul Başarısı ve Gelişimi Üzerine Etkisi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimler Enstitüsü, Ankara.
• Fall, M. & Sutton, J. (2004). Clinical Supervision: A Handbook For Practitioners.Boston: Pearson Education, Inc.
• Ganzer, C. (2007). The use of self from a relational perspective. Clinical Social Work Journal, 35(2), 117-123.
• Gergen, K. J. (2009). An invitation to social constructionism. Thousand Oaks, CA: Sage.
• Gerono, S. L. J. (2007). <AT>Locating Supervision-A Reflective Framework For Negotiating Tensions Within Conceptual And Procedural Foci For Teacher Development</AT>. Teaching and Teacher Education 24 (2008) 1502-1515.
• Getz, H.G. (1999). Assessment Of Clinical Supervisor Competencies. Journal of Counseling and Development, 77 (2), 491-497.
• Gökçe, F. (1994). Bağımsız Ortaokullar İle İlköğretim Okulları II. Kademesinde Denetim Amaçlarının Gerçekleşmesi ve Denetim İlkelerine Uyulması Konusunda Denetçi ve Öğretmen Görüşleri. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Hall, C. & Noyes. A. (2009). New Regimes Of Truth: The Impact Of Performative School Self Evaluation Systems On Teachers‟ Professional Identities. Teaching and Teacher Education, 25 (2009), pp. 850–856.
• Haynes, R., Corey, G, G., ve Mouton, P. (2005). Clinical Supervision in the helping
• professions. Canada: Brooks Cole.
• Heckman-Stone, C. (2003). Trainee Preferences For Feedback And Evaluation in Clinical Supervision. Clinical Supervisor, 22, 21-33.
• Hoffman, M.A., Hill, C. E. & Freitas, G. F. (2005). Supervisor Perspective On The Process and Outcome Of Giving Easy, Difficult, Or No Feedback To Supervisees. Journal of Counseling Psychology, 52, 3-13.
• İnal, A. (2008). İlkögretim Okullarında Yapılan Denetimlerde Müfettişlerin Tutum ve Davranıslarının Ögretmenler Tarafından Degerlendirilmesi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Yeditepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
• Johnson, W. B. (2002). The intentional mentor: Strategies and Guidelines For The Practice Of Mentoring. Professional Psychology: Research and Practice, 33, 88-96.
• Juhnke, G.A. (1996). Solution-Focused Supervision: Promoting Supervisee Skills and Confidence Through Successful Solutions. Counselor Education and Supervision,36, 48-57.
• Kadushin, A. (1992). What‟s Wrong, What‟s Right With Social Work Supervision. Clinical Supervisor, 10, 3-19.
• Kadushin, A. (1968). Games People Play İn Supervision. Social Work, 13, 23-32. www.eric.ed.gov ERIC Custom Transformations Team Page 4 of 5 ED372344 1994- 04-00 Supervisee
• Kale, M. (1995). İlköğretimde Müfettiş Yönetici ve Öğretmen Etkileşiminin Eğitime Etkileri. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
• Karagözoğlu, G. (1985). Eğitimde Teftişin Yeniden Düzenlenmesi. Çağdaş Eğitim Dergisi, 104, 4-8.
• Kauffman, C. & Scoular, A. (2004). Toward a Positive Psychology Of Executive Coaching. In P.A. Linley & S. Joseph (Eds.), Positive Psychology İn Practice (pp.287-304). Hoboken, NJ: Wiley.
• Kavas, E. (2005). İlkögretim Müfettislerinin Denetim Davranıslarına İliskin Ögretmen Algı Ve Beklentileri Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Pamukkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Denizli.
• Kotkov, B. (2005). The perils of supervision and teaching in the psychotheraphy setting. Annals of the American PsychotheraphyAssociation, 8(2), 28-35.
• Ladany, N., Ellis, M.V. & Friedlander, M.L. (1999). The Supervisory Working Alliance, Trainee Self-Efficacy, And Satisfaction. Journal of Counseling and Development, 77, 447-455.
• Ladany, N. & Lehrman-Waterman, D. (1999). The Content And Frequency Of Supervisor Self-Disclosures And Their Relationship To Supervisor Style And The Supervisory Working Alliance. Counselor Education and Supervision, 38, 143-160.
• Larson, J.A. & Larson, L. M. (2001). The Impact Of Performance Feedback On Counselling Self-Efficacy And Counsellor Anxiety. Counselor Education and Supervision, 41 (2), 120-131.
• Liddle, B. (1986). Resistance in Supervision: A Response To Perceived Threat. Counselor Education and Supervision, 26, 117-127.
• Masters, M. A. (1992). The Use Of Positive Reframing İn The Context Of Supervision. Journal of Counseling and Development, 70, 387-390.
• Mueller, W. J. & Kell, B. L. (1972). Coping With Conflict: Supervising Counselors and Psychotherapists. New York: Appleton-Century-Crofts.
• Nelson, M.L., Barnes, K.L., Evans, A.L. & Triggiano, P.J. (2008). Working With Conflict in Clinical Supervision: Wise Supervisor‟s Perspectives. Journal of Counseling Psychology, 55 (2), 172-184.
• Nelson, M. L. & Friedlander, M. L. (2001). A Close Look At Conflictual Supervisory Relationships: The trainees‟ Perspective. Journal of Counselling Psychology, 48 (4), 384-395.
• Nelson, M. L., Barnes, K. L., Evans, A. L. & Triggiano, P. J. (2008). Working With Conflict İn Clinical Supervision: Wise Supervisors' Perspectives. Journal of Counseling Psychology, 55(2), 172-184.
• Olk, M. E. & Friedlander, M.L. (1992). Trainees‟ Experience Of Role Conflict And Role Ambiguity In Supervisory Relationships. Journal of Counseling Psychology, 39 (3), 389 -397.
• O‟Neill, S. (2004). The social work legal issues handbook. Boston, MA: National Associationof Social Workers.
• Özbek, O. (1997). Ögretmenlerin Ders Teftis Etkinliklerinde Müfettislerden Beklentileri ve Bu Beklentilerin Müfettislerce Gerçeklestirilme Düzeyleri. Yayınlanmamıs Yüksek Lisans Tezi. Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
• Renklier, A. (2005). İlköğretim Denetmenlerinin İlköğretim Okullarında Öğrenme Öğretme Süreçleri ve Yönetim Görevleriyle İlgili Etkililik Düzeyleri. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Erciyes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Kayseri.
• Rosenholts, S. J. (1985). Political Myth Education Reform: Lessons From Research on Teaching. Phi Delta Kappan, 66 (5): 349-355.
• Seçkin, N. (1998). Teftişte Yeni Bir Yaklaşım: Sanatsal Teftiş. (Edit: M.Hesapçıoğlu ve H.Taymaz), Türkiye’de Eğitim Yönetimi 209-217, İstanbul: Kültür Koleji Eğitim Vakfı Yayınları.
• Sergiovanni, T. J. & Starratt, R. J. (1988). Supervision Human Perspectives Fourth Edition. NewYork:.McGraw-Hill Publishing Company.
• Sullivan, S. & Glanz, J. (2000). Supervision That Improves Teaching Strategies and Techniques. Corwin Press Inc. California 2000.
• Taymaz, H. (1993). Teftiş. Kavramlar, İlkeler, Yöntemler. Ankara: Kadıoğlu Matbaası.
• Treslan, D. L. (2008).Educational Supervision in a Transformed School Organisation. Faculty of Education, Memorial Universty of Newfoundland, Şt.Jhon‟s.
• Tuncer, S. (1995). Değişik Kaynaklardan Yetişen İlköğretim Müfettişlerinin Rehberlik Rollerinin Değerlendirilmesi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Uludağ Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Bursa.
• Uluğ, F. (2004). Avrupa Birliğine Giriş Sürecinde Millî Eğitim Teftiş Sisteminin Değerlendirilmesi. Tem-Sen (Ed.), Avrupa Birliğine Giriş Sürecinde Millî Eğitim Teftiş Sisteminin Değerlendirilmesi Paneli (15 Mayıs 2004), Tem-Sen Yayınları No:3, Ankara, s. 48-56.
• Ünal, A. ve M Gürsel. (2007). İlköğretim Denetçilerinin Öğrenen Organizasyon Yaklaşımı Açısından Değerlendirilmesi. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 18, 463-483.
• Wanzare, Z. & Costa, J. L. (2000). “Supervision and Staff Development: Overview of The Literature” National Association of Secondary School Principals. NASSP Buletin: Oct. 2000: 84, 618: ProQuest Education Journals pg:47.
• Woika, S. (2010, March). Practical guidance for supervisors of school psychologists. Paper presented at the annual conference of the National Association of School Psychologists, Chicago, IL.
• Yılmaz, A. (2007). İlköğretim Müfettişlerinin Mesleki Görevlerini Yerine Getirme Durumları İle Tükenmişlik Düzeyleri Arasındaki İlişki. Doktora Tezi, Abant İzzet Baysal Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Bolu.