Wallon, Piaget gibi, genel bir çocuk ve ergenlik
(adolescent) gelişim kuramına imza atmıştır. Klasik yöntemlerden bağımsız
ontojenik (birey oluşculuk) çalışmanın
temellerini atmıştır. Döneminde baskın olan içe bakışçı ve psikolojik paralelci
yaklaşımları aşmak için zengin gözlemler yoluyla bireyin gelişim sürecini
anlamaya çalışmıştır. Çalışmaları sonunda iki temel sonuç elde etmiştir. Birincisi
öncelikle biyolojik, duyuşsal, sosyal ve zihinsel faktörlerin insan denen
bütünde nasıl bir ilişki içinde etkili olduğunu ortaya koymaya çalışmış, ikinci
olarak bu faktörlerden oluşan sistemin nasıl çalıştığını incelemek amacıyla
inceleme konularını ve yöntemlerini çeşitlendirmiştir. Bu bağlamda duruma göre
fizyolojik, istatistik, yapısal, psikanalitik yöntemleri kullanmıştır. Wallon’a
göre gelişim nörobiyolojik olgunlaşma ve uyum koşulları ile ilişkili sosyal
koşullar arasındaki etkileşimle açıklanabilir. Wallon gelişimi altı dönem
olarak ele almıştır. Buna karşılık
Piaget gelişimi dört döneme ayırarak açıklamıştır. Wallon’un çocuğun kendisine
ilişkin bilinçlenme süreci üzerinde daha çok durduğu, Piaget’ nin ise çocuğun nesnelerle olan
ilişkisi üzerinden bilişsel gelişimi açıklamaya çalıştığı söylenebilir. Wallon
psiko-sosyal açıdan da Piaget’den ayrılır. Piaget gelişimi doğrusal ve
ortogenetik bir bakışla açıklamaya çalışmış, Wallon ise epigenetik ve kesintili
süreç olarak ele almıştır. Wallon, bir
evre bitmeden diğer evrenin başlamadığını savlayan Piaget’den farklı olarak
gelişim evrelerinin karmaşık, bedensel gelişim ve merkezi sinir sistemi
arasında geçişimli (dönüşümlü), iç içe, çatışma ve krizlerle gerçekleştiğini
savunur.
Wallon, like Piaget, has
made a general child and adolescent development theory. He has cast the
foundations of ontogenic studies (individuality) independent from classical
methods. He has tried to understand the individual's development process
through rich observations to overcome the introspective, psychological
parallelism approaches which were dominant in that period. At the end of the
studies, two main results were obtained. First, tried to show how biological,
affective, social and mental factors are effective in a relation with the whole
called as human, secondly, it has diversified the review subjects and methods
to examine how the system consisted of these factors works. In this context, he
used physiological, statistical, structural, psychoanalytic methods according
to the situation. According to Wallon, development can be explained by the
interaction between social conditions related to neurobiological maturation and
adaptation conditions. Wallon considered development as six stages. Piaget, on the
other hand, explained the development in four stages. It can be argued that
Wallon is more concerned with the child's consciousness process related to
him/herself, and Piaget tries to explain the cognitive development of the child
through his/her relation to the objects. Wallon also leads away from Piaget in
psycho-social terms. Piaget tried to explain the development in a linear and
orthogenetic way, and Wallon considered it as an epigenetic and intermittent
process. Unlike Piaget who claimed that the other stage did not begin until one
stage had ended, Wallon argues that the developmental stages were carried out
with complex, transitive (between the physical development and central nervous
system - alternately), intertwining conflicts and crises.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 17 Ekim 2018 |
Gönderilme Tarihi | 22 Mayıs 2018 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2018 Sayı: 48 |