Some Stylistic Aspects of Death Poems in Turkish Literature

Yıl 2009, Cilt: 2 Sayı: 3-4, 59 - 73, 01.12.2009

Orhan Kemal Tavukçu

Öz

Poems dealing ıvith death in various ways in Turkish literature are called sago, coronach and e/egy. While some of there poems discuss death ıvith its various aspects, some have been written to mention characteristics of the dead person(s) and express the sadness felt because of death. ln suji poetry, death is difef rently perceived and regarded as a means of union rather than separation. Orally recited during funeral ceremonies in pre-lslamic period, sagos have maintained their stylistic ejfects in both elegies and coronachs afier the adoption of Jslam. Reciting the poem from the dead person 's mouth and using questions have remained a common stylistic feature of elegies and coronachs. The basic difference between coronachs and elegies is that coronachs are more traditional in form and content. Although these poems are dependent on Classical Turkish literary rules formally, they depict the injluence of folk literature ıvith respect to style. 

Anahtar Kelimeler

Classical Turkish Literature, folk literature, sago

Türk Edebiyatı'nda Ölüm Şiirlerinin Bazı Üslup Özellikleri

Öz

Türk edebiyatında ölüm kavramını çeşitli yönleriyle dile getiren şiirler genellikle sagu, ağıt ve mersiye olarak adlandırılmıştır. Bu şiirlerden bazıları ölüm kavramını çeşitli yönleriyle dile getirirken bazıları ölen kişinin çeşitli yönlerini anlatmak ve ölümünden duyulan üzüntüyü dile getirmek üzere söylenmiştir. Tasavvufi şiirde ise ölüm farklı algılanmış, bir ayrılıktan ziyade bir kavuşma vesilesi olarak düşünülmüştür. İslam öncesinde yug törenlerinde icra edilen Sagular, İslam sonrasında gerek ağıtlarda gerek mersiyelerde üslup bakımından etkisini devam ettirmişlerdir. Manzumeyi ölenin ağzıyla söyleme, soru sorarak söyleme geleneği ağıtlarda ve mersiyelerde de ortak bir üslup özelliği olarak dikkat çekmektedir. Mersiyelerle ağıtlar arasındaki temel farklılık, mersiyelerin şekil ve muhteva bakımından daha gelenekçi bir yapı arz etmeleridir. Bu manzumeler şeklen Klasik Türk edebiyatı kaidelerine bağlı olmakla birlikte üslup bakımından Halk edebiyatı etkisi altındadırlar.

Anahtar Kelimeler

Klasik Türk edebiyatı, halk edebiyatı, sagu

Kaynakça

• ONAY, Ahmet Talat. ( 1 996). Türk Halk Şiirlerinin Şekil ve Nev 'i. Haz. Cemal Kurnaz. 1 . baskı. Ankara: Akçağ Yayınları.
• PEKOLCAY, Necla v.d. ( 1 996). İslami Türk Edebiyatı 'nda Şekil ve Nev 'f/ere Giriş. 4. baskı. İstanbul: Kitabevi.
• REDHOUSE, Sir James W. ( 1 890). Lexicon. 2. Edition. İstanbul: Çağrı Yayınları.