EVALUATION OF THE ANATOLIAN POP-ROCK MUSIC GENRE IN TERMS OF AUTHENTICITY

Yıl 2020, Cilt: 13 Sayı: 32, 1493 - 1508, 15.12.2020

Nafiz Camgöz

https://doi.org/10.12981/mahder.786679

Cited By: 1

Öz

From the last period of the Ottoman Empire to the early Republican period, musical synthesis studies, which are results of combining the technic of the Western music with Turkish music, were the heralds of the Anatolian pop-rock genre which emerged in the 1960s. Anatolian pop-rock is a genre which includes the blend of traditional Turkish folk music’s melodic motifs, rhythmic motifs, and its instruments with Western music’s technic and instruments. It is the synthesis of Anatolian and Western music cultures. In this popular music genre, traces of the postmodern perspective, that is, back to the past, are seen. However, the postmodern view does not mean to stay in the past and be closed to innovations with a protective approach. It has a tendency that can relate between the past and the present. Looking back, in other words, looking at the past and tradition is not entirely giving up contemporary techniques. On the contrary, it is the melting of all these innovations with the elements of the past, that is, by contrasts. The concept of authenticity, which is used to analyze these and similar interactions or changes in music, stands before us as a functional tool. As a subjective concept, authenticity relates to the importance attributed by individuals. In other words, it is thought to be a concept of value attributed to itself by people rather than the properties of objects. In this study, with the lyrics, sound and non-musical elements the authenticity criteria of sample inventive works of the 60s-70s in the Anatolian pop-rock music genre were evaluated in this regard. Thus, a contemporary interpretation of traditional performance has been formed by blending Western popular musical elements (harmony, rhythm, and musical instruments) with elements of folk songs. Musical and non-musical references are made by making use of national cultural background and it helps to attribute authenticity to the music in question for both the listener and the performer. The aim of this study, which was prepared using interview technique and the literature review method, is to examine the relationship between the Anatolian pop-rock, which emerged in line with the needs and conditions of the time, and the concept of authenticity.

Anahtar Kelimeler

Anatolian pop, Anatolian rock, Turkish folk songs, authenticity, synthesis music

ANADOLU POP-ROCK MÜZİK TÜRÜNÜN OTANTİSİTE KAVRAMI AÇISINDAN DEĞERLENDİRİLMESİ

Öz

Osmanlı’nın son döneminden erken Cumhuriyet dönemini de içine alan süreçte, Batı kültürüne ait olan müzik tekniğinin Türk müziği ile birleştirilmesi sonucu ortaya çıkan müziksel sentez çalışmaları, 1960’lı yıllarda ortaya çıkacak olan Anadolu pop-rock müzik türünün de habercisi niteliğindedir. Anadolu pop-rock müzik türü, geleneksel Türk halk müziğinin melodik ve ritmik motiflerinin, çalgılarının Batı müziğinin tekniğiyle ve çalgılarıyla harmanlandığı; Anadolu ve Batı müzik kültürlerinin buluştuğu sentez bir müzik türü olarak karşımıza çıkmaktadır. Bu popüler müzik türünde postmodern bakış açısının yani geçmişe, geleneğe dönüşün izleri görülmektedir. Ancak postmodern bakışta geçmişe dönüş, tamamen geçmişin kapsamında kalıp, korumacı bir anlayışla yeniliklere kapalı olmak anlamında olmayıp geçmişle bugün arasında ilişki kurabilen, çağdaş teknikleri kullanan bir yönelime sahiptir ve bütün bu yeniliklerin geçmişin unsurlarıyla yani karşıtlıklar yoluyla birbiri içinde eritilmesi esasına dayanır. Müzikteki bu ve buna benzer etkileşimlerin, değişimlerin incelenmesinde kullanılan “otantisite” kavramı işlevsel bir araç olarak karşımızda durmaktadır. Öznel bir kavram olarak otantisitenin, kişiler tarafından atfedilen önemle ilgili olduğu bir diğer deyişle nesnelerin özelliklerinden ziyade insanlar tarafından ona atfedilen değerle ilgili olduğu görülmektedir. Çalışmada Anadolu pop-rock müzik türünde özgün çalışmalar kapsamındaki 60’lı-70’li yıllara ait örnek eserlerde sözsel, sessel ve müzik dışı unsurlardaki otantiklik kriteri bu açıdan değerlendirilmiştir. Bu sayede Batı popüler müzik standartları olan armoni, ritim, çalgı vb. unsurlarının türkülere ait unsurlarla harmanlanması sonucu geleneksel icranın çağdaş bir yorumu oluşmuştur. Eserler içinde müziksel göndermeler ile müzik dışı unsurlar ulusal kültürel birikimden yararlanılarak gerçekleştirilmektedir. Böylece hem dinleyici hem de müziği icra eden açısından söz konusu müziğe kültürel göndermeler vasıtasıyla otantisite atfedilmesine olanak tanınmaktadır. Görüşme/mülakat tekniği ve literatür taraması yöntemiyle hazırlanan bu çalışmanın amacı, zamanın ihtiyaçları ve koşulları doğrultusunda ortaya çıkan Anadolu pop-rock müzik türü ile otantisite kavramı arasındaki ilişkiyi incelemektir.

Anahtar Kelimeler

Anadolu pop, Anadolu rock, Türkü, Otantisite, Sentez müzik

Kaynakça

• Referans 1: Ayas, G. (2015). Müzik sosyolojisi: sorunlar-yaklaşımlar-tartışmalar. İstanbul: Doğu Kitabevi.
• Referans 2: Balkılıç, Ö. (2009). Cumhuriyet, halk ve müzik: Türkiye’de müzik reformu 1922-1952. Ankara: Tan Kitabevi.
• Referans 3: Camgöz, N. (2019). Anadolu türkülerinin Anadolu pop-rock müzik türüne uyarlanmasının halkbilimsel incelenmesi. İstanbul: İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Yayımlanmış Doktora Tezi.
• Referans 4: Canbazoğlu, C. (2009). Kentin türküsü: Anadolu pop-rock. İstanbul: Pan.
• Referans 5: Chevassus, B. R. (2011). Müzikte postmodernlik. (Çev.: İlhan Usmanbaş), 2. b., İstanbul: Pan.
• Referans 6: Erol, A. (2015). Müzik üzerine düşünmek. 2. b., İstanbul: Bağlam.
• Referans 7: Erol, A. (2005). Popüler müziği anlamak: kültürel kimlik bağlamında popüler müzikte anlam. 2. b., İstanbul: Bağlam.
• Referans 8: Gürkan, B. (2015). Türk halk müziğinin modern otantisite ve geleneksel otantisite bağlamında incelenmesi. Uluslararası Müzik ve Sahne Sanatları Sempozyumu Bildiriler Kitabı, 169-177, Ankara: Bülent Ecevit Üniversitesi.
• Referans 9: Kutluk, F. (2018). Müzik ve politika. İstanbul: H2O.
• Referans 10: Moore, A. (2002). Authenticity as authentication. Popular Music. Volume 21/2: 209-223, Cambridge University Press.
• Referans 11: Oğuz, M. Ö. (2013). Türk dünyası halk biliminde yöntem sorunları. 2. b., Ankara: Akçağ.
• Referans 12: Özdemir, N. (2012). Kültür ekonomisi ve yönetimi-seçki. Ankara: Hacettepe.
• Referans 13: Su, J. (2018). Conceptualising the subjective authenticity of intangible cultural heritage. International Journal of Heritage Studies, Vol. 24, No. 9, 919-937.
• Referans 14: Tekelioğlu, O. (1999). Ciddi müzikten popüler müziğe musiki inkılabının sonuçları. Cumhuriyet’in Sesleri. (Der.: Gönül Paçacı), 146-153, İstanbul: Tarih Vakfı.