Araştırma Makalesi
BibTex RIS Kaynak Göster

LOOKING AT INTERACTIONS BETWEEN INTANGIBLE CULTURAL HERITAGE AND CULTURAL CREATIVE INDUSTRIES THROUGH THE 2009 UNESCO FRAMEWORK CULTURAL STATISTICS

Yıl 2021, Cilt: 14 Sayı: 34, 468 - 483, 10.06.2021
https://doi.org/10.12981/mahder.874738

Öz

Practical, functional and dynamic models that frame interactions between intangible heritage and cultural creative sectors can be taken as reference when discussing these issues are of great importance in problematizing, measuring and developing the contributions of living cultural heritage to local, regional and national sustainable economic development. The 2009 UNESCO Framework for Cultural Statistics (FCS) provides a model that can be referenced in these matters. The structural composition and organization of 2009 FCS, which is one of the most functional models that embody the interactions between living cultural heritage and cultural creative industries, point out that the intangible heritage is a raw material, creativity, innovation, design and branding resource for cultural creative industries. The model also can provide practical benefits in terms of defining, developing and regulating the relationships between cultural areas that present the manifestations of living cultural heritage and the sectors that make up the creative cultural industries. In line with these objectives first of all, the development course of cultural creative industries and their relationship with intangible cultural heritage will be discussed. Later, some information will be given about the emergence conditions, basic characteristics and structures of the 1986 and 2009 versions of the Cultural Statistics Framework. Finally, with the structural analysis to be made on the model, what kind of raw material the living cultural heritage is in terms of cultural creative sectors, the transfer of creativity and innovation cultures inherent to the living heritage in terms of cultural creative industries and the individual relations between the cultural cultural areas presented in the model and the intangible heritage evaluations will be made.

Kaynakça

  • Adorno, T. (2012). Kültür endüstrisi-kültür yönetimi. (Çev.: E. Gen ve N. Ülner, M. Tüzel), İstanbul: İletişim.
  • Adorno, T. - Horkheimer, M. (2010) Aydınlanmanın diyalektiği. (Çev. E. Öztarhan Karadoğan), İstanbul: Kabalcı.
  • Aslan, G. (2017). Yaratıcı endüstrilerin yükselişi: Geçmiş, bugün ve gelecek. Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 4, 109-122.
  • Belén U. - Brío, J. A. (2011). Review of the 2009 UNESCO Framework for Cultural Statistics. Cultural Trends, 2, 193-197.
  • Berger, J. (2005). Görme biçimleri. (Çev.: Y. Salman), İstanbul: Metis.
  • Cominelli, F. - Xavier, G. (2012). Intangible cultural heritage: Safeguarding for creativity. City Culture and Society, 4, 245–250.
  • Dégh, L. - Vazsonyi, A. (1979). Magic for sale: Marchen and legend in TV advertising. Fabula, 20, 47-68.
  • Dégh, L. (1994). American folklore and the mass media. Bloomington: Indiana University Press.
  • Department for Culture, Media and Sport (2001). Creative industries mapping document.
  • Department of Communication and the Arts (1994). Creative nation – commonwealth cultural policy. Canberra: Department of Communications and the Arts.
  • Florida, R. (2014). The Rise of the creative class-revisited: Revised and expanded. New York: Basic Books.
  • Forrest, C. (2010). International law and the protection of cultural heritage. Routledge.
  • Hafstein, V. (2018). Intangible heritage as a festival; or, folklorization revisited. The Journal of American Folklore, 520, 127-149.
  • Howkins, J. (2001). The creative economy: How people make money from ideas. UK: Penguen.
  • Ito, N. (2003). Intangible cultural heritage involved intangible cultural hertage. http://www.international.icomos.org/victoriafalls2003/papers/ A3-2%20-%20Ito.pdf.
  • Kaymas, S. (2019). Türk dünyasında kültür ve yaratıcı endüstri yönetişimi üzerine bir değerlendirme. Bilig, 90, 215-243.
  • Ko, E. – Lee, S. (2011). Cultural heritage fashion branding in Asia: Tourism Sensemaking: Strategies to Give Meaning to Experience. In Tourism Sensemaking: Strategies to Give Meaning to Experience, 5, 89- 109.
  • Koven, M. (2008). Film, folklore, and urban Legends. Maryland: Scarecrow Press.
  • Landry, C. (2008). The creative city: A toolkit for urban innovators. UK: Earthscan.
  • Lowenthal, D. (2005). Natural and cultural heritage. International Journal of Heritage Studies, 1, 81-92.
  • Marcuse, H. (2008).Tek boyutlu insan: İleri işleyim toplumunun ideolojisi üzerine incelemeler. (Çev.: A. Yardımlı), İstanbul: İdea.
  • McClory, J. (2015). The soft power 30. http://www.comresglobal.com/wp-content/uploads/2015/07/Report_Final-published.pdf (Erişim: 15 Aralık 2020)
  • McClory, J. (2016). The soft power 30. http://softpower30.portland-communications.com/wp-content/themes/softpower/pdfs the_soft_power_30.pdf (Erişim: 15 Aralık 2020)
  • Newton, V. L. (2010). Folklore and advertising: An examination of traditional themes and motifs in British twenty-first century television advertising campaigns. Journal of Ethnological Studies, 1, 48–62.
  • Nye, J. (2004). Soft power: The means to success in world politics. New York: Public Affairs.
  • Ölçer Özünel, E. (2013). Görmezden gelinen ‘evimizin ressamı’: Folklorun 100. yılında Malik Aksel ve görsel halkbilimine katkıları. Millî Folklor, 99, 113-126.
  • Özdemir, N. – Özdemir, E. (2020). Yaratıcı kentler ve yaşayan kültür. Uluslararası Halkbilimi Araştırmaları Dergisi, 3(4), 2-23.
  • Özdemir, N. (2018). Geleneksel bilgi ve kültür ekonomisi. Türk Dünyası İncelemeleri Dergisi, 18, 1-28.
  • Schreiber, H. (2019). Somut olmayan kültürel miras ve yumuşak güç: İlişkiyi keşfetme. (Çev.: E. Gülüm). Kültürel miras yönetimi. (Ed.: N. Özdemir ve A. Öger), Ankara: Grafiker, 117-141.
  • Smith, L. - Waterton, E. (2008). The envy of the world. Intangible heritage in England. (Ed.: L. Smith and N. Akagawa), Routledge, 289- 292.
  • Thorsby, D. (2001). Economics and culture. Cambridge: Cambridge University Press.
  • UNCTAD (2008). Creative economy report. UNESCO (1986). Framework for cultural statistics (FCS).
  • UNESCO (2002). Universal declaration on cultural diversity.
  • UNESCO (2003). Convention for the safeguarding of the intangible cultural heritage.
  • UNESCO (2009). Framework for cultural statistics (FCS).
  • UNESCO (2018). Operational directives for the implementation of the convention for the Safeguarding of the Intangible Heritage.
  • URL-1: The Kelpies. https://en.wikipedia.org/wiki/The_Kelpies (Erişim: 07.08.2020).

SOMUT OLMAYAN KÜLTÜREL MİRAS - KÜLTÜREL YARATICI ENDÜSTRİLER ETKİLEŞİMLERİNE KÜLTÜREL İSTATİSTİKLER ÇERÇEVESİ’NDEN BAKMAK

Yıl 2021, Cilt: 14 Sayı: 34, 468 - 483, 10.06.2021
https://doi.org/10.12981/mahder.874738

Öz

Somut olmayan kültürel mirasın yerel, bölgesel ve ulusal sürdürülebilir ekonomik kalkınmaya katkılarının sorunsallaştırılması, ölçümlenmesi ve geliştirilmesinde kültürel yaratıcı sektörlerle etkileşimlerini çerçeveleyen ve bu meseleler tartışılırken referans alınabilecek modeller büyük önem arz etmektedir. UNESCO tarafından tasarlanan Kültürel İstatistikler Çerçevesi’nin 2009 yılında kullanıma sunulan versiyonu bu hususlarda başvurulabilecek pratik ve işlevsel bir model içermektedir. KİÇ 2009’un yapısal kompozisyonu ve organizasyonu dahi yaşayan kültürel miras ile kültürel yaratıcı endüstriler arasındaki etkileşimlerin çeşitli boyutlardan analiz edilebilmesine olanak sağlayacak bir referans çerçevesi sunmaktadır. Bahse konu model özelinde yapılacak çözümlemelerle yaratıcı sektörlerin mirasın korunması misyonu kapsamında ele alınan meselelere yeni boyutlar kazandırdığı da ortaya konabilir. Bu amaç doğrultusunda, çalışmada öncelikle kültürel yaratıcı endüstriler paradigmasının gelişim seyri ve somut olmayan kültürel mirasla ilişkisine değinilecektir. Daha sonra Kültürel İstatikler Çerçevesi’nin 1986 ve 2009 versiyonlarının ortaya çıkış koşulları, temel karakteristikleri ve yapıları hakkında bilgiler verilecektir. Son olarak yaşayan kültürel mirasın, kültürel yaratıcı sektörler açısından ne türden bir ham madde, yaratıcılık, inovasyon ve yumuşak güç kaynağı olduğu modelde sunulan kültürel sektörler ile somut olmayan miras arasındaki müstakil ilişkiler kapsamında tartışılacaktır.

Kaynakça

  • Adorno, T. (2012). Kültür endüstrisi-kültür yönetimi. (Çev.: E. Gen ve N. Ülner, M. Tüzel), İstanbul: İletişim.
  • Adorno, T. - Horkheimer, M. (2010) Aydınlanmanın diyalektiği. (Çev. E. Öztarhan Karadoğan), İstanbul: Kabalcı.
  • Aslan, G. (2017). Yaratıcı endüstrilerin yükselişi: Geçmiş, bugün ve gelecek. Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 4, 109-122.
  • Belén U. - Brío, J. A. (2011). Review of the 2009 UNESCO Framework for Cultural Statistics. Cultural Trends, 2, 193-197.
  • Berger, J. (2005). Görme biçimleri. (Çev.: Y. Salman), İstanbul: Metis.
  • Cominelli, F. - Xavier, G. (2012). Intangible cultural heritage: Safeguarding for creativity. City Culture and Society, 4, 245–250.
  • Dégh, L. - Vazsonyi, A. (1979). Magic for sale: Marchen and legend in TV advertising. Fabula, 20, 47-68.
  • Dégh, L. (1994). American folklore and the mass media. Bloomington: Indiana University Press.
  • Department for Culture, Media and Sport (2001). Creative industries mapping document.
  • Department of Communication and the Arts (1994). Creative nation – commonwealth cultural policy. Canberra: Department of Communications and the Arts.
  • Florida, R. (2014). The Rise of the creative class-revisited: Revised and expanded. New York: Basic Books.
  • Forrest, C. (2010). International law and the protection of cultural heritage. Routledge.
  • Hafstein, V. (2018). Intangible heritage as a festival; or, folklorization revisited. The Journal of American Folklore, 520, 127-149.
  • Howkins, J. (2001). The creative economy: How people make money from ideas. UK: Penguen.
  • Ito, N. (2003). Intangible cultural heritage involved intangible cultural hertage. http://www.international.icomos.org/victoriafalls2003/papers/ A3-2%20-%20Ito.pdf.
  • Kaymas, S. (2019). Türk dünyasında kültür ve yaratıcı endüstri yönetişimi üzerine bir değerlendirme. Bilig, 90, 215-243.
  • Ko, E. – Lee, S. (2011). Cultural heritage fashion branding in Asia: Tourism Sensemaking: Strategies to Give Meaning to Experience. In Tourism Sensemaking: Strategies to Give Meaning to Experience, 5, 89- 109.
  • Koven, M. (2008). Film, folklore, and urban Legends. Maryland: Scarecrow Press.
  • Landry, C. (2008). The creative city: A toolkit for urban innovators. UK: Earthscan.
  • Lowenthal, D. (2005). Natural and cultural heritage. International Journal of Heritage Studies, 1, 81-92.
  • Marcuse, H. (2008).Tek boyutlu insan: İleri işleyim toplumunun ideolojisi üzerine incelemeler. (Çev.: A. Yardımlı), İstanbul: İdea.
  • McClory, J. (2015). The soft power 30. http://www.comresglobal.com/wp-content/uploads/2015/07/Report_Final-published.pdf (Erişim: 15 Aralık 2020)
  • McClory, J. (2016). The soft power 30. http://softpower30.portland-communications.com/wp-content/themes/softpower/pdfs the_soft_power_30.pdf (Erişim: 15 Aralık 2020)
  • Newton, V. L. (2010). Folklore and advertising: An examination of traditional themes and motifs in British twenty-first century television advertising campaigns. Journal of Ethnological Studies, 1, 48–62.
  • Nye, J. (2004). Soft power: The means to success in world politics. New York: Public Affairs.
  • Ölçer Özünel, E. (2013). Görmezden gelinen ‘evimizin ressamı’: Folklorun 100. yılında Malik Aksel ve görsel halkbilimine katkıları. Millî Folklor, 99, 113-126.
  • Özdemir, N. – Özdemir, E. (2020). Yaratıcı kentler ve yaşayan kültür. Uluslararası Halkbilimi Araştırmaları Dergisi, 3(4), 2-23.
  • Özdemir, N. (2018). Geleneksel bilgi ve kültür ekonomisi. Türk Dünyası İncelemeleri Dergisi, 18, 1-28.
  • Schreiber, H. (2019). Somut olmayan kültürel miras ve yumuşak güç: İlişkiyi keşfetme. (Çev.: E. Gülüm). Kültürel miras yönetimi. (Ed.: N. Özdemir ve A. Öger), Ankara: Grafiker, 117-141.
  • Smith, L. - Waterton, E. (2008). The envy of the world. Intangible heritage in England. (Ed.: L. Smith and N. Akagawa), Routledge, 289- 292.
  • Thorsby, D. (2001). Economics and culture. Cambridge: Cambridge University Press.
  • UNCTAD (2008). Creative economy report. UNESCO (1986). Framework for cultural statistics (FCS).
  • UNESCO (2002). Universal declaration on cultural diversity.
  • UNESCO (2003). Convention for the safeguarding of the intangible cultural heritage.
  • UNESCO (2009). Framework for cultural statistics (FCS).
  • UNESCO (2018). Operational directives for the implementation of the convention for the Safeguarding of the Intangible Heritage.
  • URL-1: The Kelpies. https://en.wikipedia.org/wiki/The_Kelpies (Erişim: 07.08.2020).
Toplam 37 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Konular Kültürel çalışmalar, Türk Halk Bilimi
Bölüm Makaleler
Yazarlar

Erol Gülüm 0000-0001-7314-0555

Yayımlanma Tarihi 10 Haziran 2021
Gönderilme Tarihi 4 Şubat 2021
Yayımlandığı Sayı Yıl 2021 Cilt: 14 Sayı: 34

Kaynak Göster

APA Gülüm, E. (2021). SOMUT OLMAYAN KÜLTÜREL MİRAS - KÜLTÜREL YARATICI ENDÜSTRİLER ETKİLEŞİMLERİNE KÜLTÜREL İSTATİSTİKLER ÇERÇEVESİ’NDEN BAKMAK. Motif Akademi Halkbilimi Dergisi, 14(34), 468-483. https://doi.org/10.12981/mahder.874738