Dermatophytes in Patients Attending to Selcuk University Hospital in Konya

Yıl 2019, Cilt: 10 Sayı: 3, 84 - 88, 26.12.2019

Ekin Eryılmaz Rugıyya Samadzade Salih Maçin , Duygu Fındık

Öz

Dermatophyte infection
constitutes a significant proportion of patients admitted to dermatology
clinics. Dermotophytosis mimics the clinical picture of many diseases.
Detection of dermatophytosis agents is important for prevention and treatment
as well as for epidemiological studies. In
this study, samples taken from patients suspected of dermotophytosis between
01.06.2010 and 01.06.2019 were examined and the frequency of isolated
dermatophytes was determined and it was aimed to evaluate the agreement between
clinical diagnosis and laboratory diagnosis. Hair, skin and nail samples taken
from patients suspected of dermatophytosis were examined. Preparations with 10 %
KOH were prepared for direct microscopic examination. Sabouraud Dextrose Agara
double plate cultivation was performed for the samples that were cultured.
Under direct microscopic examination 1800 (36 %) of the 4993 samples were found
to be positive. When the results of the cultures were examined; Trichophyton rubrum (Castell.) Sabour.  (78 %) was the most commonly isolated
dermatophyte agent and Trichophyton
rubrum was followed by T. tonsurans
(7.6 %), T. mentagrophytes (3.8 %), T. verrucosum (3.8 %), Microsporum canis (3 %) and M. gypseum ( E.Bodin) Guiart&Grigoraki (2.3 %) respectively. According to our results, the
concordance between direct microscopy results and clinical diagnosis were 50.3 %;
however, there was a 63.6 % concordance between culture results and clinical
diagnosis. In line with these data, it is considered that clinical microscopic
examination and culture method should be performed in addition to clinical
evaluation for the diagnosis of dermatophytosis.

Anahtar Kelimeler

Dermatophyte, Dermatophytosis, Epidermophyton, Microsporum, Trichophyton

Konya Selçuk Üniversitesi Hastanesi’ne Başvuran Hastalarda Saptanan Dermatofitler

Öz

Dermatoloji kliniklerine başvuranların önemli bir kısmını
dermatofit enfeksiyonu olan hastalar oluşturmaktadır. Dermotofitozlar pekçok
hastalığın klinik tablosunu taklit etmektedir. Dermatofitoz etkenlerinin
saptanması, korunma ve tedavide yol gösterici olduğu gibi  epidemiyolojik çalışmalar  için de önemlidir. Bu çalışmada, 01.06.2010 ve 01.06.2019 tarihleri
arasında dermotofitoz  şüpheli hastalardan alınan örnekler
incelenerek, izole edilen dermatofitlerin sıklığı belirlenmiştir ve ayrıca
klinik tanı ile laboratuvar tanısı arasındaki uyumun değerlendirilmesi
amaçlanmıştır. Dermatofitoz şüpheli
hastalardan alınan kıl, deri ve tırnak örnekleri incelenmiştir. Direkt
mikroskobik inceleme amacıyla % 10 KOH ile hazırlanan preparatlar
hazırlanmıştır. Kültür istemi olan örneklerin ise Sabouraud Dekstroz Agara çift plak ekimleri
yapılmıştır. Direkt mikroskobik inceleme yapılan 4993 örnekten 1800’ü (% 36)
pozitif olarak bulunmuştur. Kültür sonuçları
incelendiğinde; Trichophyton rubrum
(Castell.) Sabour. (% 78) en sık
izole edilen dermatofit etkeni olup bunu sırasıyla T. tonsurans (% 7.6), T. mentagrophytes
(% 3.8), T. verrucosum (% 3.8), Microsporum canis (% 3) ve M. gypseum ( E.Bodin) Guiart&Grigoraki (% 2.3) izlemiştir. Çalışmamızın
sonuçlarına göre; direkt mikroskopi sonuçlarıyla klinik tanı arasında % 50.3;
kültür sonuçlarıyla klinik tanı arasında ise % 63.6 oranında bir uyum tespit
edilmiştir. Bu veriler doğrultusunda, dermatofitoz tanısı için klinik
değerlendirmenin yanı sıra, direkt mikroskopik inceleme ve kültür yönteminin
yapılmasının yararlı olacağı düşünülmüştür.

Anahtar Kelimeler

Dermatofit, Dermatofitozis, Epidermophyton, Microsporum, Trichophyton

Kaynakça

• Agarwal, U.S., Saran J., and Agarwal, l. P. (2014). Clinico-Mycological Study of Dermatophytes in a Tertiary Care Centre in Northwest India. Indian J Dermatol Venereol Leprol.,80 (2) 194.
• Bilgili, M. E., Sabuncu, İ., Saraçoğlu, Z. N., Ürer, S. M., Kiraz, N., ve Akgün, Y. (2001). Kliniğimize Başvuran Dermatofitozlu Olgulardan İzole Edilen Dermatofit Türleri.Turkiye.Klinikleri.J.Dermatol.,11 (4) 185-190.
• Bindu, V., and Pavithran, K.(2002). Clinico-Mycological Study of Dermatophytosis in Calicut. Indian J Dermatol Venereol Leprol., 68 (5) 259–261.
• Coulibaly, O., Lollivier, C., Piarroux, R., and Ranque, S.(2018). Epidemiology of Human Dermatophytoses in Africa. Med.Myco., 56 (2) 145-161.
• Ebrahimi, M., Zarrinfar, H., Naseri, A., Najafzadeh, M.C.,Fata, A., Parian, M., Khorsand, I., and Babic, M.N. (2019). Epidemiology of Dermatophytosis in Northeastern Iran; A Subtropical Region. Curr.Med. Mycol., 5 (2) 16-21.
• Ergin,Ç., Ergin,F ., Yaylı, G., and Baysal,V. (2000). Süleyman Demirel Üniversitesi Tıp Fakültesi Dermatoloji Kliniğine Başvuran Hastalarda Dermatofitoz Etkenleri. Türk.Mikrobiyol.Cem.Dergisi.,30 (3-4) 121-124.
• Ergin,Ç., Ergin,Ş., Kaleli, İ., Şanlı, E. B., Cevahir, N., and Kaçar, N. (2004). Pamukkale Üniversitesi Hastanesi Dermatoloji Polikliniği’ne Başvuran Hastalarda Dermatofitoz Etkenleri. İnf. Derg.,18 339-342.
• Gül, Ü. (2014). Derinin Yüzeyel Dermotofit Enfeksiyonları , Ankara.Med.J.,14 (3) 107-113.
• Ilkit, M.(2010). Favus of the Scalp: an Overview and Update. Mycopahologia.,170 (3) 143-154.
• Jain, N., Sharma, M., and Saxena, V.N. (2008). Mlinico-mycological Profile of Dermatophytosis in Jaipur, Rajasthan. Indian J Dermatol Venereol Leprol., 74 (3) 274–275.
• Jha, B., Bhattarai, S., Sapkota, J., Sharma,M., and Bhatt,C.P. (2019). Dermatophytes in Skin, Nail and Hair among the Patients Attending Out Patient Department., J.Nepal.Health.Res.Counc.,16 (41) 434-437.
• Kechia ,F.A.,Kouoto, E. A, Nkoa T., et al.(2016). Epidemiology of Tinea Capitis Among School-Age Children in Meiganga, Cameroon. J Mycol Medicale.,24 (2) 129–134.
• LANGE, 2018. Tıbbi Mikrobiyoloji ve İmmunoloji, Ondördüncü baskı, Güneş Tıp Kitabevleri, s:404
• Moriarty, B., Hay, R., and Morris-Jones, R.(2012). The Diagnosis and Management of Tinea. BMJ.,344 1–10.
• Nweze, E., and Eke, I.(2017). Dermatophytes and Dermatophytosis in the Eastern and Southern Parts of Africa. Med Mycol., 56 (1) 13–28.
• Özekinci, T., Özbek, E., Gedik,M., Topçu, M., Tekay, F., ve Mete,M. (2006). Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi Mikrobiyoji Laboratuvarına Başvuran Hastalarda Dermatofitoz Etkenleri, Dicle.Tıp.Derg., 33 (1) 19-22.
• Rezaei-Matehkolaei, A., Rafiei A., Makimura, K., Graser, Y., Gharghani, M., and Sadeghi-Nejad B.(2016). Epidemiological Aspects of Dermatophytosis in Khuzestan, Southwestern Iran, an Update. Mycopathologia., 181 (7) 547–553.
• Sahai, S., and Mishra, D. (2011). Change in Spectrum of Dermatophytes İsolated From Superficial Mycoses Cases: First Report From Central India. Indian J Dermatol Venereol Leprol., 77 (3) 335–336.
• Seebacher, C., Bouchara, J.P., and Mignon, B.(2008). Updates on the Epidemiology of Dermatophyte Infections. Mycopathologia., 166 (5-6) 335–352.
• Theel, E.S., Hall L. , Mandrekar, J., and Wengenack, N. L.(2011). Dermatophyte Identification Using Matrix-assisted Laser Desorption Ionization-Time of Flight Mass Spectrometry. J Clin Microbiol., 49 (12) 4067–4071.
• Tümbay, E.(2002). Derinin Mantar İnfeksiyonları. Willke Topçu A, Söyletir G, Doğanay M., ed. İnfeksiyon Hastalıkları’nda. İstanbul: Nobel Tıp Kitapevleri, s:1785 –1797.
• Vineetha, M., Sheeja,S., Celine, M.I., Sadeep, M.S., Palackal, S., Shanimole, P.E., Das, S.S. (2019). Profile of Dermatophytosis in a Tertiary Care Center in Kerala India. Indian J Dermatol., 64 (4) 266–271.
• Woo, T.E.,Somayaji, R., Haber, R.M.,and Parsons, L.( 2019). Diagnosis and Management of Cutaneous Tinea Infections. Adv Skin Wound Care.; 32 (8) 350-357.