Kur’an ve Sünnet Bağlamında Zaman Yönetimi

Yıl 2021, , 413 - 429, 30.12.2021

Fatih Kandemir

https://doi.org/10.47425/marifetname.vi.927045

Cited By: 2

Öz

Çalışmanın amacı, genelde dinin özelde ise İslâm dininin iki temel kaynağı olan Kur’an ve sünnetin zaman yönetimi açısından değerini tartışmaktır. Her ne kadar tarihi süreç içerisinde bilim ve teknolojik ilerlemelerin bireysel ve toplumsal hayatı tedricen da olsa değişime uğrattığı bilinse de, özellikle Sanayi Devrimi’nden sonra teknolojik gelişmelere paralel olarak hayatın hızlı bir değişim ve dönüşüm içinde olduğu bir gerçektir. Bu nedenle günümüzde zaman yönetimi bir gereklilikten ziyade bir zorunluluk olarak kendisini hissettirmektedir. Aksi halde hayatın ritmine ayak uydurmakta problemler yaşama ihtimali bir hayli yüksek olan bireylerin, buna bağlı olarak kaygıdan umutsuzluğa, stresten depresyona, yalnızlıktan intihara kadar birçok olumsuz psiko-sosyal sorunlarla da karşı karşıya kalacakları düşünülmektedir. Bu nedenledir ki zaman yönetimini kişisel gelişimine olumlu yansıyacak şekilde planlayabilen bireylerin, psiko-sosyal açıdan daha sağlıklı olması beklenir. Bu noktada, nüfusunun büyük çoğunluğu Müslüman bireylerden oluşan ülkemizin kültürel dokusunun oluşmasında oldukça önemli bir faktör olan Kur’an ve sünnetin doğru anlaşılmasının bireylerin zaman yönetimine katkı sunacağı ifade edilebilir. Buradan hareketle çalışmanın bir diğer amacının da zaman ve özellikle de “boş zaman” yönetimi konusunda bireysel ve toplumsal farkındalık düzeyini artırmaktır.

Anahtar Kelimeler

Din Psikolojisi, Kur’an, Sünnet, Zaman Yönetimi, “Boş Zaman” Yönetimi

Kaynakça

• Akatay, Ayten. “Örgütlerde Zaman Yönetimi”. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi 10 (2003), 281-300.
• Augustinus. İtiraflar. çev. Çiğdem Dürüşken. İstanbul: Kabalcı Yayınevi, 2010.
• Bayraktar, Mehmet. İslâm İbadet Fenomenolojisi. Ankara: Akçağ Yayınları, 1987.
• Cevizci, Ahmet. Felsefe Tarihi. İstanbul: Say Yayınları, 2014.
• Daryal, Ali Murat. Dinî Hayatın Psiko-Sosyal Temelleri. İstanbul: Marmara Üniversitesi İlâhiyat Fakültesi Vakfı Yayınları, 2009.
• Döner, Ertuğrul. “Kur’an’ı Kerim’de Zaman Kavramı”. Adana 2015 Uluslararası İslam ve Tıp (Tıbb-ı Nebevî) Kongresi (7-10 Ekim 2015), 605-612.
• Ebû Gudde, Abdulfettâh. Zamanın Kıymeti. çev. Enbiya Yıldırım. Ankara: Takdim Kitap, 2019.
• Gürbüz, Mehmet–Aydın, Ahmet Hamdi. “Zaman Kavramı ve Yönetimi”. Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi 9/2 (2012), 1-20.
• İkbal, Muhammed. İslam’da Dinî Düşüncesinin Yeniden İnşâsı. çev. Rahim Acar. İstanbul: Timaş Yayınları, 2016.
• Josephs, Ray. Zaman Yönetimi. çev. Özlem Koşar. İstanbul: Epsilon Yayınları, 1996.
• Karadaş, Nergiz. “Zaman Kavramına Kuramsal Yaklaşımlar ve İnternet’te Şimdiki Zaman Olgusu”. Uluslararası Kıbrıs Üniversitesi Folklor/Edebiyat 21/83 (2015), 325-341.
• Kılavuz, M. Akif. “Emeklilik Döneminde Çalışma, Boş Zaman ve Din Eğitimi”. Uludağ Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi 11/1 (2002), 71-86.
• Kur’an-ı Kerim Meali. çev. Halil Altuntaş-Muzaffer Şahin. Ankara: Diyanet İşleri Başkanlığı Yayınları, 2007.
• Özer, Salih. “İslam Düşüncesinde Kutsal (Zaman) Kavramı: Ritüeller/Kutlamalar Örneği”. İslâmî Araştırmalar Dergisi 18/3 (2005), 305-322.
• Özgen, Hüseyin-Doğan, Selen. “Zaman Yönetiminde Yeni Yönetim ve Organizasyon Yaklaşımları”. Standard Dergisi 36/425 (1997), 136-145.
• Sezen, Abdulvahid. “İlahiyat Fakültesi Öğrencilerinin Zaman Yönetimi Becerilerinin İncelenmesi”. Akademik Bakış Dergisi 38 (2013), 1-18.
• Smith, Hyrum W. Hayatı ve Zamanı Yönetmenin 10 Doğal Yasası. çev. Adalet Çelbi. İstanbul: Sistem Yayıncılık, 1998.
• Sucu, Yaşar. Yönetsel Zamanın Etkin Kullanılması. El Kitabı, Bolu, 1996.
• Tutar, Hasan. Zaman Yönetimi. Ankara: Seçkin Yayıncılık, 2007.
• Yazıcıoğlu, Metehan. Boş Zaman Yönetimi ve Rekreatif Faaliyetler: Memur Emeklilerinin Rekreatif Faaliyetlerinin Analizine İlişkin Uygulama. İstanbul: Beykent Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi, 2010.