Purpose of this study is to determine the relationship between education faculty students’ subjective well-being levels and their spirituality, optimism, anxiety and negative affectivity. Sample was 875 undergraduate students (587 female, 288 male) at Uludağ University, Faculty of Education in the 2011-2012 academic year. “Positive and Negative Affect Scale-PANAS” (Watson, Clark & Tellegens, 1988) and “The Satisfaction With Life Scale” (Diener, Emmans, Larsen & Griffin, 1983) were used to determine levels of subjective well-being. “The Life Orientation Test-LOT” (Scheiver & Carver, 1985) was used to measure optimism levels, “State-Trait Anxiety Inventory–STAI” (Spielberg, 1970), to measure anxiety levels, and “Spirituality Scale” (KorkutOwen & Karaırmak, 2009) to measure spirituality levels, “Personal Information Form”, developed by the researcher was used to obtain demographic data of students. SPSS 11.5 statistics program was used for dataanalysis. Mann-Whitney U test and Kruskal-Wallis test were used to test for differences between independent groups. Spearman’s rank order correlation method was used in order to determine the relationship between subjective well-being and psychological variables. Results revealed that there was a significant correlation between research variables and subjective well-being. Students’ levels of subjective well-being differed with respect to gender and academic major, significantly. Implications for research and college counseling practice are discussed.
Subjective well-being spirituality optimism anxiety negative affectivity
Bu araştırmada, Uludağ Üniversitesi Eğitim Fakültesi öğrencilerinin öznel iyi oluş düzeyleri
ile tinsellik, iyimserlik, kaygı ve olumsuz duygu düzeyleri arasındaki ilişkinin belirlenmesi
amaçlanmıştır. Araştırmanın çalışma grubunu, 2011-2012 eğitim-öğretim yılında Uludağ
Üniversitesi Eğitim Fakültesinin çeşitli bölümlerinden 587 kadın, 288 erkek öğrenci oluşturmuştur.
Araştırmada ölçme aracı olarak öznel iyi oluş düzeyini belirlemek amacıyla “Pozitif ve Negatif
Duygu Ölçeği” (Watson, Clark ve Tellegens, 1988) ve “Yaşam Doyumu Ölçeği” (Diener, Emmans,
Larsen ve Griffin, 1983) kullanılmıştır. Öğrencilerin iyimserlik düzeyini ölçmek için “Yaşam
Yönelim Testi” (Scheiver ve Carver, 1985), kaygı belirtileri düzeyini ölçmek için “DurumlukSürekli
Kaygı Ölçeği” (Spielberg ve ark., 1970) ve tinsellik düzeyini ölçmek için “Tinsellik Ölçeği”
(Korkut-Owen ve Karaırmak, 2009) demografik bilgilerini elde etmek için araştırmacı tarafından
geliştirilen “Kişisel Bilgi Formu” kullanılmıştır. Bağımsız gruplar arasındaki farklılıkların testi
için Mann-Whitney U Testi ve Kruskal-Wallis Testi kullanılmıştır. Öznel iyi oluş ile psikolojik
değişkenler arasındaki ilişkiyi belirlemek için Spearman’s rank order korelasyon yöntemi
kullanılmıştır. Araştırmada elde edilen bulgulara göre üniversite öğrencilerinin öznel iyi oluş
düzeyleri ile araştırmaya konu olan psikolojik değişkenler arasında anlamlı ilişki bulunmuştur.
Ayrıca katılımcıların öznel iyi oluş düzeyleri cinsiyetlerine ve öğrenim gördükleri bölümlere göre
anlamlı bir farklılık gösterdiği sonucuna ulaşılmıştır. Üniversite PDR Hizmetleri ve araştırma
açısından sonuçlar ve öneriler tartışılmıştır
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 2 Mart 2016 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2015 Cilt: 42 Sayı: 42 |