Yeni Bir İşbirlikli Öğrenme Tekniği ‘Etkin Yardımlaşma’ ile Öğretim Yapılan 5. Sınıf Matematik Dersinden Yansımalar

Yıl 2020, Cilt: 51 Sayı: 51, 302 - 323, 15.01.2020

Kübra Çakır İsmail Yıldırım , Selahattin Arslan

https://doi.org/10.15285/maruaebd.632954

Öz

İşbirliğine dayalı öğrenme yardımlaşmaya dayanır ve yardımlaşmayı temele alan ve bazı yönlerden farklılaşan birçok işbirlikli öğrenme tekniği vardır. Yeni bir teknik olan Etkin Yardımlaşma Tekniği (EYT)'nin diğerlerinden en önemli farkı, yardımlaşmanın belli bir sistematiğe bağlanması ve öğretim esnasında öğretmenin de her grubun bir üyesi kabul edilerek daha çok bilenden daha az bilene doğru bir yardımlaşma zincirinin oluşturulmasıdır. Bu özel durum çalışmasında EYT ile öğretim yapılmış olan bir 5. sınıf matematik dersinden yansımalar sunmak amaçlanmıştır. Böylece EYT’nin kullanıldığı öğrenme ortamı ile işbirlikli öğrenme ortamlarının benzerliği araştırılmış olacaktır. Uygulama boyunca sınıf gözlemlenerek öğretmen tarafından günlük tutulmuş ve uygulama sonunda öğrencilerle odak grup görüşmesi yapılmıştır. Elde edilen veriler betimsel analiz yöntemiyle analiz edilmiştir. Yapılan analiz neticesinde öğrencilerin hem akademik hem de sosyal anlamda kazanımlar elde ettikleri ve bütün öğrencilere dönüt ve düzeltme sağlandığı ortaya çıkmıştır. Ayrıca yardım, dönüt ve düzeltme alan öğrencilerin motivasyonlarının arttığı ve eksiği giderilen, yanlışı düzeltilen öğrencinin öğrenmesinin kesintiye uğramadığı gibi daha istekli bir şekilde öğrenmeye devam ettiği tespit edilmiştir. Araştırmanın genel sonucu olarak EYT’nin kullanıldığı öğrenme ortamı ile işbirlikli öğrenme ortamlarının oldukça benzer olduğu ortaya çıkmıştır.

Anahtar Kelimeler

İşbirlikli Öğrenme, Etkin Yardımlaşma Tekniği

Reflections from Teaching 5th-Grade Mathematics Lesson Using Effective Cooperation, a New Cooperative Learning Technique

Öz

The essence of cooperative learning is synergy, and many cooperative learning techniques are found based on synergy and that differ from one another in certain ways. The main difference in the new effective cooperation technique (ECT) from other techniques is that it relies on helping based on certain systematics and it generates a chain of cooperation starting from those who know more to those who know less by accepting that the teacher is also a member of each group during teaching. The aim of this case study is to present reflections from a 5th-Grade Mathematics Class using ECT. Thus the study will investigate the similarities between a learning environment using ECT and cooperative learning environments. During the study, the class was observed, the teacher kept a diary, and focus-group interviews were made with the students after the application. The data have been analyzed using descriptive analysis. Regarding the analysis, the students are determined to have gained both academic and social acquisitions, with feedback and corrections being provided to all students. In addition, the motivation of students who had received help, feedback, and corrections is determined to have increased; the learning of students who had received corrections for a mistake and whose missing points had been eliminated is determined to not have been interrupted and that they continued to learn more enthusiastically. A general result of the research has found that rather high similarities between the learning environment using ECT with cooperative learning environments.

Anahtar Kelimeler

Cooperative Learning, Effective Cooperation Technique

Kaynakça

• Açıkgöz, K. Ü. (1992). İşbirlikli öğrenme: Kuram araştırma uygulama. Malatya: Uğurel Matbaası
• Açıkgöz, K. Ü. (2007). Etkili öğrenme ve öğretme. (7. Baskı). İzmir: Biliş Yayın
• Açıkgöz, K. Ü. (2011). Aktif öğrenme. (12. Baskı). İzmir: Biliş Yayın.
• Bahar, M. (2002). İşbirlikli öğrenme: Eleştirel bir analiz. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 1(4), 18-25.
• Baki, A. (2008). Kuramdan uygulamaya matematik eğitimi. (4. Baskı). Ankara: Harf Eğitim Yayıncılığı.
• Bayat, Ö. (2004). The effects of cooperative learning activities on student attitudes towards english reading courses and cooperative learning. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Bilkent Üniversitesi, Ankara.
• Bayrakçeken, S., Doymuş, K. ve Doğan, A. (2015). İşbirlikli öğrenme modeli ve uygulanması. (2. Baskı). Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.
• Demirel, Ö. (2017). Kuramdan uygulamaya eğitimde program geliştirme. (25. Baskı). Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.
• Ekinci, N. (2010). İşbirliğine dayalı öğrenme. Ö. Demirel (Ed), Eğitimde yeni yönelimler içinde, (4. Baskı), (s. 93-109). Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık
• Ekiz, D. (2009). Bilimsel araştırma yöntemleri. (2. Baskı). Ankara: Anı Yayıncılık.
• Ekiz, D. (2007). Bilimsel araştırmalarda nitel veri analizi ve yorum. D. Ekiz (Ed.), Bilimsel araştırma yöntemleri içinde, (1. Baskı), (s. 189-217). İstanbul: Lisans Yayıncılık.
• Gelen, İ. (2007). Bilimsel araştırmalarda veri toplama teknikleri. D. Ekiz (Ed.), Bilimsel araştırma yöntemleri içinde, (1. Baskı), (s. 239-332). İstanbul: Lisans Yayıncılık.
• Gelici, Ö. (2011). İşbirlikli öğrenme tekniklerinin ilköğretim yedinci sınıf öğrencilerinin matematik dersi cebir öğrenme alanındaki başarı, tutum ve eleştirel düşünme becerilerine etkileri. (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). Mustafa Kemal Üniversitesi, Hatay.
• Gilchrist, H. J. (2004). The use of small groups to facilitate learning in adult basic education mathematics. MA. Saint Francis Xavier University, Antigonish, Nova Scotia.
• Gillies, R. M. (2008). Teachers’ and students’ verbal behaviours during cooperative learning. R. M. Gillies, A. Ashman & J. Terwel (Ed.), In the teacher's role in ımplementing cooperative learning in the classroom, (p. 238-257). New York: Springer.
• Hossain, A. & Tarmizi, R. A. (2012). Effects of cooperative learning on students’ achievement and attitudes in secondary mathematics, Procedia - Social and Behavioral Sciences, 93(2013), 473 – 477
• Karali, Y. & Aydemir, H. (2018). The effect of cooperative learning on the academic achievement and attitude of students in mathematics class, Educational Research and Review, 13(21), 712-722
• Kurnaz-Yaşar, E. (2019). Çok yönlü gelişimsel matematik öğretimi uygulamalarının öğretmen ve öğrencilerin gelişimine etkisi. (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi), Trabzon Üniversitesi, Trabzon.
• Johnson, D. W., Johnson, R. T. & Stanne, M. B. (2000). Cooperative learning methods: A meta analysis. https://www.researchgate.net/publication/220040324 adresinden edinilmiştir.
• Jolliffe, W. (2007). Cooperative learning in the classroom: Putting it into practise. (1st Edition). London: Paul Chapman Publishing.
• Owens, J. E. (2013). Cooperative learning in secondary mathematics: research and theory. J. E. Pederson & A. D. Digby (Ed.), In secondary schools and cooperative learning: Theories, models and strategies, (p. 153-183). New York: Routledge
• Reece, I. & Walker, S. (2007). Teaching training and learning. (6th Edition). Britain: Business Education Publishers.
• Senemoğlu, N. (2011). Kuramdan uygulamaya gelişim öğrenme ve öğretim. (20. Baskı). Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.
• Sönmez, V. ve Alacapınar, F. G. (2011). Örneklendirilmiş bilimsel araştırma yöntemleri. (1. Baskı). Ankara: Anı Yayıncılık.
• Yıldırım, A. ve Şimşek H. (2011). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. (8. Baskı). Ankara: Seçkin Yayıncılık.
• Yıldırım, İ. (2014). Çok yönlü gelişimsel matematik öğretimi modelinin öğrencilerin başarısına etkisi ve öğretim ortamından yansımalar. (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi), Karadeniz Teknik Üniversitesi, Trabzon.
• Yıldırım, İ. (2015). Çok yönlü gelişimsel matematik öğretimi. (1. Baskı). Trabzon: Mert Form Matbaacılık.
• Yin, R. K. (2015). Case study research: Design and methods. Thousand Oaks, California: SAGE Publications.
• Zakaria, E., Chin, L. C. & Daud, M. Y. (2010). The effects of cooperative learning on students’ mathematics achievement and attitude towards mathematics, Journal of Social Sciences, 6(2), 272-275.