TİCARİ BANKACILIKTA KREDİ RİSKİNİN VE KREDİ RİSKİ ÖLÇÜM MODELLERİNİN DEĞERLENDİRİLMESİ

Yıl 2011, Cilt: 3 Sayı: 5, 11 - 19, 19.02.2014

Şahap Kavcıoğlu

Öz

Ticari bankaların karşı karşıya bulunduğu önemli risklerden bir tanesi kredi riski olup; bankaların kredinin riskini
üstlenmeden ve kredi riskini yönetmeden, bankacılık faaliyetlerini gerçekleştirmeleri olanaksızdır.
Kredi riski denildiğinde, dört farklı kredi riski kavramıyla karşı karşıya kalınmaktadır. Bunlar; temel kredi riski, piyasa
riskinden kaynaklanan kredi riski, kalıntı risk ve kredi yoğunlaşması riskidir. Kredi riski ölçüm modellerinde temel
parametreler; temerrüt (beklenen kayıp, beklenmeyen kayıp), geri kurtarma, rating derece kaymaları, riske göre
ayarlanmış performans ölçümü ve riske göre sermayedir.
Kredi riskinin ölçülebilmesi için kredi riskinin yönetilebilmesi gerekmektedir. Kredi riski ölçüm modelleri, hem
niteliksel hem de niceliksel ölçümler yapmaktadır. Bu modeller, istatistiki ve ekonometrik modellerden uluslararası
kredi derecelendirme kuruluşlarının özel yazılımlarına kadar büyük bir yelpazeyi içermektedir.
Kredi riski ölçüm modelleri, farklı yöntemleri kullanmalarına rağmen, hemen hemen hepsi temerrüde düşme
durumunda olan kredilerin veya kredi kalitesi değişen kredilerin riskini ölçmeye yönelik olarak hazırlanmıştır.

Anahtar Kelimeler

Kredi Riski, Kredi Riski Ölçüm Modelleri

Kaynakça

• AKGÜÇ, Öztin, (2007), Banka Yönetimi ve Performans Analizi, 1. Basım, İstanbul: Arayış Basım.
• AKSEL, Kaan H.,(2001), “Kredi Riski Yönetimi”. Active Bankacılık ve Finans Dergisi. Sayı.18, s.65-86.
• Aksel, Kaan H.,(2002), “Kredi Risklerinin Ölçümünde Kullanılan Temel Yöntemler”, Active Bankacılık ve Finans Dergisi, Sayı.26, s.1-7.
• Allen, Linda, Gayle L.DeLong ve Anthony Saunders, (2003), “Issues in the Credit Risk Modeling of Retail Markets”. NYU Stern School of Business Working Paper.
• Altıntaş, M. Ayhan, (2006) Bankacılıkta Risk Yönetimi ve Sermaye Yeterliliği. Ankara: Turhan Kitabevi Ofset Matbaacılık Tesisleri.
• Altman, Edward Andrea Resti ve Andrea Sironi, (2011), “Default Recovery Rates in Credit Risk Modeling: A Review of the Literature and Empirical Evidence”, Research Paper, İtalya, Aralık 2003, http://pages.stern.nyu.edu/~ealtman/Review1.pdf, s.1-32.
• Anbar, Adem, (2005) “Merton Modeli Kullanılarak Temerrüde Düşme Olasılığının Hesaplanması”. Finans-Politik ve Ekonomik Yorumlar. Sayı.42, No.498, s.48-57.
• BIS, (2004), “Sermaye Ölçümünün ve Sermaye Standartlarının Uluslararası Düzeyde Birbiriyle Uyumlaştırılması (Yeni Basel Sermaye Uzlaşısı)” BDDK Araştırma Dairesi (çev.)
• Bolgün, K. Evren ve M. Barış Akçay, (2005), Risk Yönetimi: Gelişmekte Olan Türk Finans Piyasasında Entegre Risk Ölçüm ve Yönetim Uygulamaları. 2. Basım. İstanbul: Scala Yayıncılık.
• Carling, Kenneth, Tor Jacobson, Jesper Lindé ve Kasper Roszbach, (2004), “Corporate Credit Risk Modelling and The Macroeconomy”. http://www.riksbank.com/upload/Research/roszbach/CarlingJacobsonLindeRoszbachCreditRiskModelling&Macroeconomy-20041203.pdf (04.06.2011).
• Crouhy, Michel, Dan Galai ve Robert Mark, (2000), “A Comparative Analysis Of Current Credit Risk Models”. Journal of Banking & Finance. Vol.24, s.59-117.
• Diana Diaz ve Gordon Gemmill, (2011) “A Systematic Comparison of Two Approaches To Measuring Credit Risk: CreditMetrics versus CreditRisk+”, Worling Paper Series, http://www.actuaries.org/events/congresses/Cancun/ica2002_subject/credit_risk/credit_x_diazledezma.pdf, United Kingdom, s.1-42.
• Gaal, Annemarie ve Manfred Plank, (1998), “Credit Risk Models and Credit Derivatives”, Focus On Austria. s.45-56.
• http://www.oenb.at/en/img/credit_risk_tcm16-11201.pdf (08.06.2011).
• Giese, Guido, (2003), “Basel II Çerçevesinde İçsel Derecelendirme Sürecine Giriş”, Melek Acar Boyacıoğlu (çev.). Bankacılar Dergisi. No.46, s.69-81.
• Horvath, Edit, (2003), “Studies on The Potential Impacts Of The New Basel Capital Accord”. National Bank of Hungary Occasional Papers. No.27.
• İç, Yusuf Tansel ve Mustafa Yurdakul, (2000), “Analitik Hiyerarşi Süreci (AHS) Yöntemini Kullanan Bir Kredi Değerlendirme Sistemi”. Gazi Üniversitesi Mühendislik Mimarlık Fakültesi Dergisi. Cilt.15, No.1, s.1-14.
• J.P. Morgan, (1997) “CreditMetrics-Technical Document: The Benchmark for Understanding Credit Risk”, NewYork, http://www.ma.hw.ac.uk/~mcneil/F79CR/CMTD1.pdf, (14.05.2011), s.1-212.
• Jarrow, Robert A. ve Stuart M. Turnbull, (2000), “The Intersection of Market and Credit Risk”. Journal of Banking & Finance. Vol.24, No.1-2, s.271-299.
• Jimenez, Gabriel ve Jesus Saurina, (2006), “Credit Cycles, Credit Risk, and Prudential Regulation”. International Journal of Central Banking. Vol.2, No.2, s.65-98.
• Korkmaz, Tuba Kale, (2004), “Bankalarda Kredi Riski Ölçümünde Alternatif Yöntemler”. Active Bankacılık ve Finans Dergisi. Sayı.37, s.17-33.
• Kutman, Önder, (2001), “Türkiye’deki Şirketlerde Erken Uyarı Göstergelerinin Araştırılması”, Doğuş Üniversitesi Dergisi, Sayı.4, İstanbul, s.59-70.
• Laurent, Marie-Paule Laurent ve Mathias Schmit, (2007), “An Empirical Approach to Estimate Residual Value Risk and its Interconnection with Credit Risk”, Solvay Business School, Belgium, http://affi2007.ubordeaux4.fr/Actes/178.pdf, (14.05.2011), s.1-19.
• Lopez, Jose A. Lopez, (1999), “Evaluating Credit Risk Models”, http://www.frbsf.org/econrsrch/workingp/wp99- 06.pdf, (31.05.2011), s.1-23.
• Majer, İzabela, (2006), “Application Scoring: Logit Model Approach and The Divergence Method Compared”, Working Paper, No.10-06, Warsaw School of Economics, http://www.sgh.waw.pl/instytuty/zes/wp/aewp10-06.pdf, s.1-24.
• Merton, Robert C., (1974), “On The Pricing of Corporate Dept: The Risk Structure of Interest Rates”. Journal of Finance. Vol.29, s.449-470.
• Navarrete, Enrique, (2007), “Practical Calculation of Expected and Unexpected Losses in Operational Risk by Simulation Methods”, MPRA Paper No. 1369, http://mpra.ub.uni-muenchen.de/1369/1/MPRA_paper_1369.pdf, (10.06.2011), s.1-13.
• Rich, Jim ve Curtis Tange, (2003), “Credit Risk Measurement–A Portfolio View”, http://www.erisk.com/Learning/Research/ERisk_Credit_Risk_Measurement.pdf, (10.06.2011), s.1-6.
• Saunders, Anthony ve Hugh Thomas, (2001), Financial Institutions Management. 2. Basım. Canada: McGraw-Hill Ryerson.
• Saunders, Anthony ve Marcia Millon Cornett, (2005), Financial Institutions Management: A Risk Management Approach. 5. Basım. McGraw-Hill Education.
• Sayım, Ferhat, (2006), Bankalarda Kredi Karşılıkları Sistemi ve Vergisel İncelemesi. 1. Basım. İstanbul: Türkiye Bankalar Birliği Yayınları, Sayı.244.
• Tudela, Merxe ve Garry Young, (2003), “A Merton Model Approach to Assessing the Default Risk of UK Public Companies”, http://www.warwick.ac.uk/res2003/papers/Tudela.pdf (10.06.2011).
• Yüzbaşıoğlu, A. Nejat, (2003), “Risk Yönetimi ve Bankaların Denetimi”, Risk Yöneticileri Derneği Risk Yönetimi Konferansı, İstanbul, s.4-9.
• Wehrspohn, Uwe, (2002), “Credit Risk Evaluation Modeling - Analysis – Management”, (Yayınlanmamış Doktora Tezi, Haidelberg Üniversitesi Ekonomi Fakültesi).