İSLÂMÎ KÜLTÜRDE RÜYALAR BİLİMİ

Yıl 1999, , 265 - 269, 10.06.1999

Miklos Maroth Çevirmen: Bünyamin Açıkalın

https://doi.org/10.14783/maruoneri.691350

Öz

İbni Haldûn (d. 1406), genel olarak insanlık kültüründen bahsederken İlâhî ilham ve rüyaların, varlığını kabul eder. Sonra dinî bilimleri tanımlarken, rüyalar ve yorumlarının önemini kabul eder[l]. Dünyevî bilimleri sıralarken de, büyü sanatı, astroloji ve İslâm tarafından yasaklanan diğer keskin uygulamaları reddeder.

Anahtar Kelimeler

islam, rüya

Kaynakça

• [ 1 ]-Ibn Khaldun: “Muqaddima” (Cairo), Kitap I, Bölüm 6; Kitap 6, Bölüm 12.
• [2]-H. Gätje: “Philosophische Traumlehre im İslâm”. ZDMG 109 (1959), 258-85.
• [3 [-Aristotle. “On prophecy in Sleep”. 462b 16-18.
• [4] -Aristotle. “On the Soul”, 429a 1
• [5] -Aristotle ,“On Dreams”. 459a 16.
• [61-14. Siebeck. “Geschichte der Psychologie”, 1/2 (Gotha. 1884). 48-49
• [7] -Düring. “Aristoteles”. (Heidelberg, 1966), 578-79.
• [8] -Aristotle. "Nicomachean Ethics”, 1140b 25-28.
• [9J-Aristotle. “On Memory and Recollection”. 449b 32-450a
• [10]-Siebeck, “Geschichte”, 50-55.
• [ 11 ]-Aristoteles, “De Anima”. Aristoteles über die Seele, tercüme W. Theiler (Berlin, 1973), 142.
• [12] -Aristotle, “On Sleep and Waking”, 456b 18-457b 8.
• [13] -Aristotle. “Posterior Analytics”, 94a 38.
• [141-Aristotle. “On Prophecy”. 464a 8-9:
• [15] -L. Binswager, “Wandlungen in der Auffasung und Deutung des Traumes von den Griechen bis zur Gegenwart”. (Berlin. 1928). 4:
• [16] -Albinus. “Eisgoge didaskalikos”. in Plato Dialogi VI. ed. C. Fr. Hermann (Leipzig. 1902), 176-77:
• [ 17]-Themistii in “Libros Aristotelis de Anima praphrasis”. (Commentaria in Aristotelem. Graeca V. 3). ed. R. Heinze (Berlin, 1899). s. 99. 11. 17- 18.
• [18] -Ioannis Philoponi in “Aristotelis de Anima libros commenteria", (Commantaria in Aristotelem Graeca XV), ed. M. Hayduck (Berlin. 1897). s. 494. II. 25 vd.
• [19] -R. Walzer, “Al-Farabi on the perfect state”. (Oxford. 1985), Chapter 14.
• [20] -Galenus, “Tais Toü Somatos Krasesin Ai Tes Psükes Dnameis Epontai”, in: “Scripta minora”, ed. J. Marqwardt (Leipzig, 1891), 32-79.
• [21 ]-H. Gätje, “Die aristotelische Psychologie im İslâm”. (Heidelberg. 1971), 136-39.
• [22] -Ioannis Philoponi in “Aristotelis de Anima libros commenteria”. 535, II. 4-6.
• [23] -İbn Sînâ, “Tis’a rasä’il”. (Cairo. 1908). 110.
• [24] -J. Jolivet, “L’âme selon al-Kindi”. (Leiden, 1971). 50-73.
• [25] -Abû Rida, “Rasâ’il al- Kindî al-falsafiyya”. (Cairo. 1950), I. 357: J. Jolivet, L’âme. 12-13.
• [26] -“Epitome der Parva Naturalia des Averroes”. 1. ed. H. Gätje (Wiesbaden, 1961). 60.
• [27] -M. Maroth, “Das System der Wissenchaften bei Ibn Sina” in “Àvicenna / Ibn Sina”, 980-1036, ed. B. Brentjes (Halle, 1980). II, 27-34.
• [28] -Averroes, “Parva Naturalia”, 93-94.
• [29] -Al-Fârâbî. “Ihsâ’ al-’ulûm”, ed. Uthmân Amîn (Cairo. 1968), 93; Fârâbî’nin kaynağı için bkz. Plato. “Republic”. 525c.