İş güvencesi, işçilerin kendi davranışlarından veya işteki verimliliğinden kaynaklanmayan nedenler dışında, istihdam ve gelir kaybına karşı tam zamanlı işçileri korumayı amaçlayan bir uygulamadır. Türkiye, 158 sayılı Hizmet İlişkisine Son Verilmesi Sözleşmesini 1994 yılında kabul etmiştir. .Bunun sonucu olarak,Türkiye'de 1475 sayılı Kanun'un 13. Maddesinin değiştirilmesi gerekmekteydi. Bu düzenleme, 2003 yılının Mart ayında gerçekleştirilmiştir. Bugün, Türkiye'de iş güvencesi, 4773 sayılı Kanunla sağlanmış ve kanunun yürürlüğe giriş tarihi 30 Haziran 2003 tarihi olarak kabul edilmiştir.Bu makalenin amacı, 4773 sayılı Kanunla getirilen iş güvencesini sağlanmasına ilişkin yasal düzenlemenin yapısal özelliklerinin belirlenmesi ve iş güvencesinin, Türkiye'de iş gücü piyasası üzerindeki olası etkilerini analiz etmektir. İş güvencesinin etkileri, Türkiye iş gücü piyasasının ve ekonomik yapının özellikleri tarafından belirleneceği kabul edilmektedir.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Eski Sayılar |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 10 Ocak 2005 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2005 Cilt: 6 Sayı: 23 |
Bu web sitesi Creative Commons Atıf-GayriTicari 4.0 Uluslararası Lisansı ile lisanslanmıştır.
Öneri Dergisi
Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü
Göztepe Kampüsü Enstitüler Binası Kat:5 34722 Kadıköy/İstanbul
e-ISSN: 2147-5377