ENGELLİLERE YÖNELİK YEREL YÖNETİM ÇALIŞMALARI: ÜMRANİYE BELEDİYESİ ÖRNEĞİ

Yıl 2020, Cilt: 4 Sayı: 2, 41 - 60, 25.12.2020

Fatma Bulut

Öz

Engellilik kavramı genel olarak, kişinin fiziksel ve/veya zihinsel olarak ortaya çıkan bir rahatsızlık neticesinde, işlevleri, hareketlerinde ortaya çıkan kısıtlanma olarak tanımlanabilir. Bu kısıtlama engellilerin günlük yaşamını etkileyecek boyutta olabilmektedir. Engellilere yönelik tarihten günümüze kadar olan kısımda pek çok bakış açısının gelişmesiyle birlikte, söz konusu kısıtlamalara yönelik yapılan politikalarda değişim göstermektedir. Önceleri yalnızca engellilerin hastalığına yönelik yapılan çalışmalardan, fırsat eşitliğine doğru yapılan çalışmalara evirilmiştir.
Bu makalenin amacı, yerel yönetimlerin engellilere yönelik yapmış oldukları sosyal içerme çalışmalarının önemini ortaya koymaktır. Araştırma da İstanbul'un en kalabalık ilçelerinden biri olan Ümraniye örneği üzerinden hareket edilmiştir. Belediye'nin yapmış olduğu çalışmalar ve raporlar ışığında bilgi toplanmıştır. Bu bilgiler doğrultusunda yerel yönetimlerin sosyal politika açısından önemi ortaya konmaya çalışılmıştır.
Araştırmanın sonucunda; yerel yönetimlerin tüm dezavantajlı gruplara olduğu gibi, engellilere yönelik yapmış olduğu hizmetlerin, toplumsal hayata uyum için büyük bir önemi olduğu, bu öneme binaen yapılan çalışmaların sağladığı katkılar göz önünde bulundurularak tüm alanlara yayılması gerektiği anlaşılmıştır.

Anahtar Kelimeler

Engellilik, Sosyal Belediyecilik, Ümraniye Belediyesi, Dezavantaj, Sosyal İçerme

Kaynakça

• Referans1:ACAR, E., ALKOÇ SAYAN, A. ve ÖZSOY, N. (2019), “Ağır Zihinsel Engelli Bir Bireye Saat Kavramını Nasıl Öğretebiliriz”, Balıkesir Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Cilt:22, Sayı:42, ss.59-65.
• Referans2:ARIKAN, Ç.(2002) “Sosyal Model Çerçevesinde Özürlülüğe Yaklaşım”, Ufkun Ötesi Bilim Dergisi, Cilt 2, Sayı 1, ss.11-25.
• Referans3:ATASÜ TOPÇUOĞLU, R. (2014), “1900-2000 Yılları Arasında Avusturya'da Engellilere Yönelik Sosyal Politika Sosyal Politika ve Sosyal Hizmetler: Medikal Modelden Sosyal Modele Geçiş”,Toplum ve Sosyal Hizmet Dergisi, Cilt:25, Sayı:2, ss.127-144.
• Referans4:AZARKAN, E. ve BENZER, E. (2018), “Birleşmiş Milletler Engelli Kişilerin Haklarına Dair Sözleşme ve Türkiye'de Engelli Hakları”, DÜHFD, Cilt:23, Sayı:38 ,ss.3-29.
• Referans5:ÇAHA, H. (2016), "Engellilerin Toplumsal Hayata Katılmalarına Yönelik Politikalar: Türkiye, ABD ve Japonya Örnekleri”, İnsan ve Toplum Dergisi, Cilt:5, Sayı:10,ss.123-150.
• Referans6:ÇİTİL, M. ve ÜÇÜNCÜ, M. (2018), “Türkiye'de Engelli Hakları ve Engelliler Hukuku'nun Durumu”, TAAD Dergisi, Cilt:9, Sayı:35, ss.233-278.
• Referans7:DEMİRBİLEK, M. (2013), “Zihinsel Engelli Bireylerin ve Ailelerinin Gereksinimleri ”, Turkısh Journal of Famıly Medıcıne And Prımary Care, Cilt:7, Sayı:3, ss.58-64.
• Referans8:Engelsiz Ümraniye Dergisi (2013),Sayı:2,İstanbul.
• Referans9:FIRAT, S. (2008), “Belediyelerin Engellilere Dönük Sosyal Hizmet Projeleri”, Toplum ve Hizmet Dergisi, Cilt:19, Sayı:1,ss.89-100.
• Referans10:GENÇ, Y. ve ÇAT, G. (2013), “Engellilerin İstihdamı ve Sosyal İçerme İlişkisi", Akademik İncelemeler Dergisi, Cilt:8, Sayı:1, ss.363-394.
• Referans11:KAYMAZ, M. (2015). “Eğitim Yapılarında Bedensel Engellilere Yönelik Engelsiz Tasarım”, Selçuk Üniversitesi Selçuk-Teknik Dergisi, Özel Sayı- 1 (UMK-2015), ss.238-250.
• Referans12:MEB (2013), MEGEP (Mesleki Eğitim ve Öğretim Sisteminin Güçlendirilmesi Projesi), Çocuk Gelişimi ve Eğitimi Modülü, Ankara.
• Referans13:METİN, B. (2017), “Engellilere Yönelik Sosyal Politikalarda Yerel Yönetimlerin Rolü: Keçiören Belediyesi Örneği”, Gazi Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, Cilt:19, Sayı:1, ss.320-344.
• Referans14:MUSIAD, Türkiye’de Engelli Gerçeği, Ajansvısta Matbaacılık,2011,İstanbul.
• Referans15:ÖZGÖKÇELER, S. ve ALPER, Y. (2010), “Özürlüler Kanunu’nun Sosyal Model Açısından Değerlendirilmesi”,, İşletme ve Ekonomi Araştırmaları Dergisi, Cilt:1, Sayı:1, ss. 33-54.
• Referans16:ÖZGÖKÇELER, S.(2013), “Engellilere Yönelik Sosyal Politikalar”, Sosyal Politika, Ed. Aysel Tokol ve Yusuf Alper, Dora Basım-Yayım, Bursa.
• Referans17:ÖZTABAK, M. (2017), “Engelli Bireylerin Yaşamdan Beklentilerinin İncelenmesi”, FSM İlmî Araştırmalar İnsan ve Toplum Bilimleri Dergisi, Sayı:9, ss.335-375.
• Referans18:SEYYAR, A.(2008), Sosyal Siyaset Terimleri, Sakarya Yayıncılık, Sakarya.
• Referans19:ŞİŞMAN, Y. (2011), "Türkiye'de Özürlülere Yönelik Yasal Düzenlemeler”,, Sosyal Siyaset Konferansları, Sayı:60., ss.169-221.
• Referans20:TEKİN, D. ve MADAN, R. (2015), “Biz Engel Tanımayız Projesi", Ankara.
• Referans21:United Nations Educational Scientific Cultural Organazation (UNESCO) (1995) Overcoming obstacles to the integration of disabled people. Denmark, Disability Awareness in Action.
• Referans22:YARDIMCI, S. (2015), “Sakatlığın Tarihsel İnşası”, Engellilik ve Ayrımcılık: Eğitimciler İçin Temel Metinler ve Örnek Dersler, Karekök Yayınları, İstanbul.
• Referans23:World Health Organization (2009), Engelleri-Bozuklukları ve Handikapları sınıflandırma,Geneva, Switzerland.
• Referans24:World Health Organization (1981), WHO Technical Reprt Series, No.668, Genava