Türk Müziği Tarihinde Yeni Bir Dönemlendirme Önerisi

Yıl 2015, Cilt: 1 Sayı: 2, 91 - 109, 25.12.2015

Recep Uslu

Öz

Bu araştırmanın ana konusu tarih biliminin yer, zaman, olay üçlemesini dikkate alarak yeni bir dönemlendirme adlandırması önermektir. Öncelikle Türk Müziği terimini açıklamakla başlayarak Türk Müziği Tarihlerinde veya makalelerde yapılan dönemlendirme önerileri, önerilerin ortak ve zayıf noktaları, tutarsızlıkları dikkate alınarak, yeni bir Türk Müziği Dönemlendirme önerisine ihtiyaç olduğu, bu ihtiyacın gerekleri açıklanmaya çalışılmıştır. Bütün dönemlendirmelerin ortak noktası olan Klasik Türk Müziği Dönemine ve bu adın gerekliliğini zorunlu kılan müzikal özelliklere bu makalede ilk defa değinilmektedir. Bu yazıda diğer “önerilen başlıklar”la birlikte kronolojik sırayla Türk Müziğinde Arkeolojik, Paleografik, Sistemciler, Klasik Türk Müziği, Popülerleşme dönemleri, Türk Müziği tarihinin anlatım ve gelişimine, müzik sanatındaki değişimleri ifadesinde daha uygun olacağını belirtmekte ve ortaya koymaktadır.

Anahtar Kelimeler

Türk Müziği, Müzik Tarihi, Dönemlendirme, Sistemciler, Klasik Türk Müziği, Popülerleşme

Kaynakça

• Ak, A. Ş. (2002). Türk Musikisi Tarihi. Ankara: Akçağ Yayınları.
• Akdoğu, O. (1988). “Türk Müziği Tarihi’nde Dönemler”. İzmir’den Anadolu’ya Dergisi, İzmir.
• Aksoy, B. (1994). Avrupalı Gezginlerin Gözüyle Osmanlılarda Musiki. İstanbul: Pan Yayınları.
• Ataman, S. Y. (1986). Türk Musikisinin Dünü Bugünü Yarını. ( Feyzi Halıcı haz.). Ankara: Yayınları.
• Atasoy, C. (1999). “Kültür ve Medeniyet Açısından Osmanlılar Dönemindeki Türk
• Musikisi”, Osmanlı Ansiklopedisi, cilt .10, Ankara: Yeni Türkiye Yayınları. Ayangil, R. “Türk Müziği Konservatuvarı Hakkında Görüşme”. Görüşmeyi yapan: Mehmed Emin Kakan (13-14 Kasım 2008).
• Berker, E. (1985). “Türk Musikisinde Dönemler”. Erdem Atatürk Kültür Merkezi Dergisi. 1, 147-168
• Feldman, W. (1996). Music of the Ottoman court: makam, composition and the early Ottoman Instrumantal repertoire. Berlin: Verlag für wissenschaft und bildung yayınları.
• Gazimihal, M. R. (1984). “Türk Tarihinin Ana Hatları- Türk Musikisi Tarihi”. Musiki Mecmuası, sy. 407, s. 24-25
• İnalcık, H. (2011). Osmanlı Tarihini Yeniden Yazmak. Kitap İçi Bölüm, Hazırlayan
• Mustafa Armağan, İstanbul: Timaş Yayınları. Karadeniz, Ş. (2007). Türk Müziğinde Dönem Anlayışı. Yüksek Lisans Tezi, İstanbul
• Teknik Üniversitesi, İstanbul. Körükçü, Ç. (1998). Türk Sanat Müziği. İstanbul: Khalkedon Yayınevi.
• Ortaylı, İ. (1996). “Türkiye'deki Klasik Çağın Algılanması”. Ankara Üniversitesi
• Siyasal Bilgiler Fakültesi Dergisi, 51, 371-380. Özalp, N. (1989). Türk Musikisi Tarihi. Ankara: Milli Eğitim Bakanlığı Yayınevi.
• Özel, Ö. “Türk Müziğinde Üslup Gelişimi”, Sazusöz, sy. 9 online dergi erişim tarihi: Mart 2013: http://www.sazvesoz.net/tuerk-mueziinin-ueslup-geliimi-ii
• Öztuna, Y. (1987). Türk Müziği Tarihi: Teknik ve Tarih. İstanbul: Türkpetrol Vakfı
• Lâle Mecmuası yayınları. Signell, K. (2006). Makam (İ. Gökçen, Çev.). İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
• Tanrıkorur, C. (2003). Osmanlı Dönemi Türk Musikisi. İstanbul: Dergah Yayınları.
• Tura, Y. (1988). Türk Musikisinin Meseleleri. İstanbul: Pan Yayıncılık.
• Uçan, A. (2000). Türk Müzik Kültürü. Ankara: Müzik Ansiklopedisi Yayınları.
• Uslu, R. (2007). Fatih Sultan Mehmet Döneminde Musiki ve Musikişinaslar. İstanbul:
• Fetih Cemiyeti Yayınları. Uslu, R. (2011). Selçuklu Topraklarında Müzik. Konya: Konya Valiliği İl Kültür ve Turizm Müdürlüğü.
• Yavaşça, A. (2002). Türk Müziğinde Komposizyon ve Beste Biçimleri. İstanbul:
• Türk Kültürüne Hizmet Vakfı yay. Yüksek Öğrenim Kurumu. Müzik Öğretmenliği Lisans Programı. Ankara, 2007.