BEDEN EĞİTİMİ ÖĞRETMENİ ADAYLARININ AKADEMİK ERTELEME EĞİLİMLERİNİN ÖZ DÜZENLEME BECERİLERİ VE ÖZ YETERLİKLERİNE ETKİSİ

Yıl 2021, , 857 - 872, 04.05.2021

Bijen Filiz , Yahya Doğar

https://doi.org/10.37669/milliegitim.679930

Cited By: 2

Öz

Bu çalışmanın amacı Beden Eğitimi Öğretmeni adaylarının akademik erteleme eğilimlerinin öz düzenleme becerisi ve öz yeterlik düzeyleri üzerinde tahmin edici bir etkisinin olup olmadığını incelemektir. Araştırmanın çalışma grubunu 109 kadın, 131 erkek, toplam 240 Beden Eğitimi Öğretmeni adayı oluşturmaktadır. Araştırmada ilişkisel tarama yöntemi kullanılmıştır. Veri toplama aracı olarak Genel Öz Yeterlik Ölçeği, Akademik Erteleme Ölçeği ve Güdülenme ve Öğrenme Stratejileri Ölçeği kullanılmıştır. Verilerin değerlendirilmesinde, adayların demogratif özelliklerine ilişkin bulgular için frekans ve yüzde analizi, alt boyutlar arasındaki ilişkiyi incelemek amacıyla Pearson Korelasyon Çarpımı testi ve yordayıcılık düzeyinin saptanmasında Çoklu Adımsal Regresyon analizi kullanılmıştır. Pearson Korelasyon Çarpımı testi sonucunda akademik erteleme eğilimi ile öz düzenleme becerisi ve öz yeterlik arasında negatif yönlü anlamlı bir ilişki olduğu belirlenmiştir. Regresyon analizi sonucunda, öz düzenleme becerisine ait olan sınav kaygısı ve öz yeterlik alt boyutlarının ve öz yeterliğe ait olan yılmama alt boyutlarının akademik erteleme eğiliminin önemli bir yordayıcısı olduğu görülmüştür.

Anahtar Kelimeler

Akademik erteleme, güdülenme, öğrenme stratejisi, öz yeterlik

Kaynakça

• Aitken, M. E. (1982). A personality profile of the college student procrastinator. Dissertation Abstracts International, 43(3-A), 722-723. Akbay, S. E. ve Gizir, C. A. (2010). Cinsiyete göre üniversite öğrencilerinde akademik erteleme davranışı: Akademik güdülenme, akademik öz yeterlik ve akademik yükleme stillerinin rolü. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 6(1), 60-78. Balkıs, M. (2006). Öğretmen adaylarının davranışlarındaki erteleme eğiliminin, karar verme tarzları ile ilişkisi. Yayınlanmamış Doktora Tezi. İzmir: Dokuz Eylül Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü. Balkıs, M., Duru, E., Buluş, M. ve Duru, S. (2006), Üniversite Öğrencilerinde Akademik Erteleme Eğiliminin Çeşitli Değişkenler Açısından İncelenmesi, Ege Eğitim Dergisi, 2(7), 57–73. Baltacı, A. (2017), Erteleme Davranışı Eğilimi ve Beş Faktörlü Kişilik Özellikleri Arasındaki İlişkiler: Okul Yöneticileri Üzerine Bir Araştırma, Uluslararası Güncel Eğitim Araştırmaları Dergisi (UGEAD), 3(1), 56-80, ISSN: 2548-9373 Bandura, A. (1986). Social foundations of thought and action. Englewood Cliffs, New Jersey: Prentice-Hall, Inc. Bandura, A. (1994). Self-efficacy. In V. S. Ramachaudran (Ed.), Encyclopedia of human behavior (Vol. 4, pp. 71-81). New York: Academic Press. (Reprinted in H. Friedman [Ed.], Encyclopedia of mental health. San Diego: Academic Press, 1998). Bong, M. (2004). Academic motivation in self-efficacy, task value, achievement goal orientations, and attributional beliefs, The Journal of Educational Research, 97(6), 287-298, doi: 10.3200/JOER.97.6.287-298. Brownlow, S., & Reasinger, R. D. (2000). Putting off until tomorrow what is better done today: Academic procrastination as a function of motivation toward college work. Journal of Social Behavior and Personality, 15(5), 15-34. Bulut, R. ve Ocak. G. (2017). Öğretmen Adaylarının Akademik Erteleme Davranışlarını Etkileyen Etmenler, E-Uluslararası Eğitim Araştırmaları Dergisi, 8(2), 75-90. Büyüköztürk, Ş., Akgün, Ö. E., Özkahveci, Ö. ve Demirel, F. (2004). Güdülenme ve örenme stratejileri ölçeğinin Türkçe formunun geçerlik ve güvenirlik çalışması. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri Dergisi, 4(2), 207- 239. Cerino, E. S. (2014). Relationships between academic motivation, self-efficacy and academic procrastination. PsiChiJournal of Psychological Research, 19(4), 156-163. Certel, Z., Bahadır, Z., & Özgönül, M. L. (2016). Investigation of academic procrastination and academic self-efficacy of physical education and sport teacher candidates in term of some variables. The Turkish Journal of Educational Technology, 11, 1295-1300. Chow, H. P. H. (2011). Procrastination among undergraduate students: Effects of emotional intelligence, school life, self-evaluation, and self- efficacy. Alberta Journal of Educational Research, 57(2), 234-240. Cohen J. R., Ferrari J. R., & Díaz-Morales, J. F. (2008). An integrated view of personality styles related to avoidant procrastination. Personality and Individual Differences, 45, 554–558. Çetin, N. ve Ceyhan, E. (2018). Lise öğrencilerinin akademik erteleme davranışlarının sürekli kaygı, akılcı olmayan inanç, öz düzenleme ve akademik başarı ile ilişkisi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 33(2), 460-479. Ebadi, S., & Shakoorzadeh, R. (2015). Investigation of academic procrastination prevalence and ıts relationship with academic self-regulation and achievement motivation among high-school students in tehran city. International Education Studies, 8(10), 193-199. Ferrari, J. R., Jonhson, J. L., & McCown, W. G. (1995). Procrastination and task avoidance: Theory, research and treatment. New York: Plenum. Ferrari, J. R., & Scher, S. J. (2000). Toward and understanding of academic and non academic task procrastinated by students: The use of daily logs. Psychlogy in the Schools, 37(4), 359-366. Grunschel, C., Patrzek, J., Klingsieck, K. B., & Fries, S. (2018). I’ll stop procrastinating now! Fostering specific processes of self-regulated learning to reduce academic procrastination. Journal of Prevention & Intervention In The Community, 46(2), 143-157. Güvenç, H. (2011). Çalışma günlüklerinin 6. sınıf öğrencilerinin öz düzenlemeli öğrenmeleri üzerindeki etkileri. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 41, 206-208. Haşlaman, T. (2017). Öz düzenleyici öğrenmenin desteklenmesi: Bir dijital öyküleme uygulaması. Elementary Education Online, 16(4), 1407-1424 Hen, M., & Goroshit, M. (2014). Academic procrastination, emotional intelligence, academic self-efficacy, and gpa: a comparison between students with and without learning disabilities. Journal of Learning Disabilities, 47(2), 116-124. Janssen, J. (2015). Academic procrastination: Prevalence among high school and undergraduate student and relationship to academic achievement. Doctoral dissertation. Georgia State University. Retrieved from http://scholarworks.gsu.edu/epse_diss/103/ Kağan, M. (2009). Üniversite öğrencilerinde akademik erteleme davranışını açıklayan değişkenlerin belirlenmesi. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, (42)2, 113-128. Kandemir, M. (2014). Predictors of academic procrastination: Coping with stress, ınternet addiction and academic motivation. World Applied Sciences Journal, 32(5), 930-938. Kaplan, E. ve Certel, Z. (2018). Beden eğitimi ve spor öğretmenliği öğrencilerinin akademik öz düzenlemelerinin incelenmesi. Mediterranean Journal of Humanities, 8, 237-246. Karabatak, S. ve Turhan, M. (2017). Web tabanlı problem temelli öğrenmenin okul yöneticilerinin öz-yeterlik inançlarına ve yöneticilik mesleğine ilişkin tutumlarına etkisi. Eğitim ve Bilim, 42(191), 1-29. Karasar, N. (2005). Bilimsel araştırma yöntemi. Ankara: Nobel Yayıncılık. Kaya, S. ve Kaya, Ç. (2014). Öğretmen adaylarının akademik ertelemelerinin yordayıcısı olarak akademik motivasyonları ve baş etme stratejileri. Journal of Teacher Education and Educators, 3(1), 7-24. Klassen, R. M., Ang, R. P., Chong, W. H., Krawchuk, L. L., Huan, V. S., Wong, I. Y., & Yeo, L. S. (2010). Academic procrastination in two settings: Motivation correlates, behavioral patterns, and negative ımpact of procrastination in canada and singapore. Applied Psychology, 59(3), 361-379. Klassen, R. M., Krawchuk, L. L., & Rajani, S. (2008). Academic procrastination of undergraduates: Low self-efficacy to self-regulate predicts higher levels of procrastination. Contemporary Educational Psychology, 33(4), 915-931. Knaus, W. J. (1998). Do it now! Break the procrastination habit. New York: John WileyveSons, Inc. Koç, C. ve Arslan, A. (2017). Ortaokul öğrencilerinin akademik öz yeterlik algıları ve okuma stratejileri bilişüstü farkındalıkları. Yüzüncü Yıl Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 14(1), 745-778. http://dx.doi.org/10.23891/efdyyu.2017.29 Lee, E. (2005). The relationship of motivation and flow experience to academic procrastination in university students. Journal of Genetic Psychology, 166, 5-14. Magaletta, P. R., & Oliver, J. M. (1999). The hope construct, will, and ways: their relations with self-efficacy, optimism, and general well-being. J Clin Psychol, 55, 539-551. Motie, H., Heidari, M., & Sadeghi, M. A. (2012). Predicting academic procrastination during self-regulated learning in Iranian first grade high school students. Procedia-Social and Behavioral Sciences, 69, 2299-2308. Naktiyok, A. ve Kızıl, S. (2018). Örgütsel destek ve öz yeterlik algısının akademik erteleme davranışı üzerine etkisi: Araştırma görevlileri üzerinde bir inceleme. İşletme Araştırmaları Dergisi, 10(4), 267-285. Nartgün, Ş. ve Çakır, M. (2014). Lise öğrencilerinin akademik başarılarının akademik güdülenme ve akademik erteleme eğilimleri açısından incelenmesi. Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi, 3(3), 379-391. Oğuz, A. (2012). Sınıf öğretmeni adaylarının akademik öz yeterlik inançları. Anadolu Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü Dergisi, 2(2), 15-28. Pala, A., Akyıldız, M., & Bağcı, C. (2011). Academic procrastination behaviour of preservice teachers’ of Celal Bayar University. Procedia-Social and Behavioral Sciences, 29, 1418-1425. Pintrich, P. R., Smith, D. A. F., Garcia, T., & McKeachie, W. J. (1991). A Manual for the use of the motivated strategies for learning. Michigan: School of Education Building, The University of Michigan. (ERIC Document Reproduction Service No. ED338122). Rothblum, E. D., Solomon, L. J., & Murakami, J. (1986). Affective, cognitive, and behavioral differences between high and low procrastinators. Journal of Counseling Psychology, 33, 387-394. Schunk, D. H. (1994). Self-regulation of self-efficacy and attributions in academic settings. In D. H. Schunk & B. J. Zimmerman (Eds.), Self-regulation of learning and performance: Issues and educational applications. New Jersey: Lawrence Erlbaum Associates, Inc. Schunk, D. H., & Pajares, F. (2009). Self-efficacy theory. In K. R. Wenzel & A. Wigfield (Eds.), Educational psychology handbook series. Handbook of motivation at school (pp. 35-53). New York, NY, US: Routledge/Taylor & Francis Group. Seo, E. H. (2008). Self-efficacy as a mediator in the relationship between self-oriented perfectionism and academic procrastination. Social Behavior and Personality: An International Journal, 36(6), 753-764. Steel, P. (2007). The nature of procrastination: a meta-analytic and theoretical review of quintessential self-regulatory failure. Psychological Bulletin, 133(1), 65-94. Strunk, K. K., & Steele, M. R. (2011). Relative contributions of self-efficacy, self-regulation, and self-handicapping in predicting student procrastination. Psychological Reports, 109(3), 983-989. Şirin, E. ve Duman, S. (2018). Cinsiyete göre beden eğitimi ve spor yüksekokulu öğrencilerinde akademik erteleme davranışı: Genel erteleme ve akademik öz yeterliğin rolü. Türk Spor Bilimleri Dergisi, 1(1), 1-10. Tabachnick, B., & Fidell, L. (2013). Using Multivariate Statistics (6th International edition cover edn). New Jersey: Sage Publications, Thousand Oaks. Terzi, A.R., Uyangör, N. ve Dülger, A. P. (2017). Akademik güdülenme ve akademik erteleme ilişkisi: Formasyon öğretmen adayları üzerine bir araştırma. Route Educational and Social Science Journal, 4(7), 52-62. Üredi, I. ve Üredi, L., (2005). İlköğretim 8. sınıf öğrencilerinin öz düzenleme stratejileri ve motivasyonel inançlarının matematik başarısını yordama gücü, Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 1(2) , 250-260. Van Eerde, W. (2003). A meta-analytically derived nomological network of procrastination. Personality and Individual Differences, 35(6), 1401-1418. Wang, M., Qian, M., Wang, W., & Chen, R. (2011). Effects of group counseling based on self-efficacy for self-regulated learning in students with academic procrastination. Chinese Mental Health Journal, 25(12), 921-926. Watson, D. C. (2001). Procrastination and the five-factor model: a facet level analysis. Personality and Individual Differences, 30, 149-159. Yaakub, N. F. (2000). Procrastination among students in ınstitutes of higher learning: Challenges for K-economy. The School of Languages and Scientific Thinking, University of Utara, Malaysia, http://mahdzan.com/papers/procrastinate/ Erişim: 12. 3. 2019. Zimmerman, B. J. (1990). Self-regulated learning and academic achievement: An overview. Educational Psychologist, 25(1), 3-17. Zimmerman, B. J. (1998). Academic studying and the development of personal skill: A self-regulatory perspective, Educational Psychologist, 33(2/3), 73-86. Zimmerman, B. J. (2000). Self-efficacy: An essential motive to learn. Contemporary Educational Psychology 25, 82–91, doi:10.1006/ceps.1999.1016 Zimmerman, B. J. (2002). Becoming a self–regulated learner: An overview. Theory into Practice, 41(2), 64–70.