Öz
Bu araştırma ile 0-18 yaş arası çocukların ailelerine aile eğitimi veren rehber öğretmenlerin karşılaştıkları sorunların belirlenmesi ve bu sorunları etkileyen faktörlerin incelenmesi amaçlanmıştır. Bu araştırmada, nitel araştırma yöntemi kullanılmıştır. Çalışma grubunu 2016-2017 eğitim öğretim yılı, Ankara ili, Çankaya, Keçiören ve Yenimahalle ilçelerinde 0-18 yaş aile eğitimi eğiticisi olan 30 rehber öğretmen oluşturmaktadır. Veri toplama aracı olarak araştırmacılar tarafından geliştirilen, “Katılımcı Profili” ve “Araştırma Soruları”nın yer aldığı yarı yapılandırılmış “Eğitici Görüşme Formu” kullanılmıştır. Veri toplama araçlarından elde edilen cevaplar, nitel araştırma yöntemlerinden içerik analiz tekniği kullanılarak analiz edilmiştir. Elde edilen verilere göre aile eğitimi konusunda yaşanan problemlerin üç ana başlıktan oluştuğu tespit edilmiştir. Bu başlıklar; kurs açılmasında yaşanan problemler, kursiyerden kaynaklı problemler ve programdan kaynaklı problemlerdir. Kurs açılmasında yaşanan problemlerin; katılımcıdan, kurs ortamından, yöneticilerin tavrından, tanıtım yetersizliğinden, kursun zamanından ve resmî işlemlerden kaynaklığı tespit edilmiştir. Kursiyerden kaynaklı sıkıntıların; kursiyerlerin bireysel problemleri, aktif katılımla ilgili yaşanan sıkıntılar ve kursta yaşanan iletişim problemleri etrafında şekillendiği görülmektedir. Programdan kaynaklanan problemlerin ise; programın uygulanmasından, anlatımda zorlanılan konulardan ve kurs esnasında yaşanan donanım sıkıntılarından oluştuğu görülmüştür.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- Aile Eğitimi, (2015). http://aileegitimi.meb.gov.tr/upload/Aile%20Egitiminin%20 Tarihsel%20Gelisimi%2028_12_2015.pdf 12.06.2017 tarihinde indirildi.
- Aksoy, A., Temel, Z. F., & Baykan, S. (1995). 0-4 yaş anne eğitim programının değerlendirilmesi. Mesleki ve Teknik Eğitim Sempozyumu, Elazığ.
- Aral, N., Baran, G., Gürsoy, F., Köksal Akyol, A., Bütün Ayhan, A., Yıldız Bıçakçı, M. vd. (2009). Okul öncesi dönemde aile eğitimi. Bilimsel araştırma projesi. Ankara Üniversitesi, Ev Ekonomisi Yüksekokulu, Çocuk Gelişimi ve Eğitimi, Ankara.
- ASAGEM (Aile ve Sosyal Araştırmalar Genel Müdürlüğü). (2001). 2001 yılı aile raporu. Ankara: T.C. Başbakanlık Aile ve Sosyal Araştırmalar Genel Müdürlüğü Yayınları.
- Ay, F. (2015). Aile eğitimi kurslarının yetişkin eğitimi bağlamında etkililiğinin değerlendirilmesi (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Bartın Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Bartın.
- Bogenschneider, K., & Johnson, C. (2004, February). Family involvement in education: How important is it? What can legislators do? In K. Bogenschneider & E. Gross (Eds.), A policymaker’s guide to school finance: Approaches to use and questions to ask (Wisconsin Family Impact Seminar Briefing Report No. 20, pp. 19-29). Madison: University of Wisconsin Center for Excellence in Family Studies.
- Bushfield, S. (2004). Fathers in prison: Impact of parenting education. The Journal of Correctional Education, 55(2), 139-147.
- Cavkaytar, A. (1998). Zihinsel engellilere öz bakım ve ev içi becerilerinin öğretiminde bir aile eğitimi programının etkililiği (Yayımlanmamış doktora tezi). Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Eskişehir.
- Hamamcı, Z. (2005). Üç-altı yaşlarında çocukları olan anne babaların aile eğitim ihtiyaçlarının belirlenmesi. Çağdaş Eğitim Dergisi, 319, 28-36.
- Holt, M. L. (2006). Influence of head start on parent education: a pilot study (Master of Thesis). Morgan State University, USA.
- Landy, S., & Menna, R. (2006). An evaluation of a group ıntervention for parents with aggressive young children: Improvements in child functioning, maternal confidence, parenting knowledge and attitudes. Early Child Development and Care, 176 (6), 605-620.
- Levinger, A. C. (1982). Effects of one versus two-parent participation in parent training. Dissertation Abstracts International. Mahoney, G., Kaiser, A., Girolametto, L., MacDonald, J., Robinson, C, Safford, P., & Spiker D. (1999). Parent education in early ıntervention: A call for a renewed focus. Topics İn Early Childhood Special Education, 19(131), 131-140.
- MEB, (2013). Aile eğitimi programlarının (0-18 yaş) değerlendirilmesi araştırması. Hayat Boyu Öğrenme Genel Müdürlüğü, Ankara.
- MEB, (2014). Aile eğitimi kurs programı (0-18 yaş çocuğu olan ailelere). Hayat Boyu Öğrenme Genel Müdürlüğü, Ankara.
- Myers, R. (1996). Hayatta kalan on iki. (A. Bakay ve E. Ünlü, çev.). Ankara: AÇEV.
- Ritter, K. B. (2003). An exploration of mothers’ perceptions of the value from attending an adlerian study group based on the active parenting today program (Unpublished Ph.D.Thesis). Georgia State University, Atlanta, Georgia, USA.
- Samancı, O. (2016). Okul ve hayat başarısında ailenin rolü. Erzurum: Nitel Yayınları.
- Sanders, M. R., Markie-Dadds, C., & Turner, K. M. T. (2003). Theoretical, scientific and clinical foundations of the triple p-positive parenting program: A population approach to the promotion of parenting competence. Parenting Research and Practice Monograph, 1; 1-21.
- Taşkın, N., & Erkan, S. (2009). Babalara verilen eğitimin babaların çocuklarıyla ilgilenmelerine etkisi: deneysel bir çalışma. Hacettepe Üniversitesi, Eğitim Fakültesi Dergisi, 37, 136-148.
- Temel, Z. F. (2003). Aile eğitim modeli, Dünya‘da ve Türkiye’deki uygulamalar, erken çocukluk eğitimi politikaları: Yaygınlaşma, yönetişim ve yapılar toplantısı raporu. İstanbul: AÇEV Yayınları.
- Üstünoğlu, Ü. (10 Mayıs 1991). Aile eğitimi paneli (İ. Çayboylu, ed.). Ankara: T.C. Başbakanlık Aile Araştırma Kurumu Başkanlığı Genel Yayın No: 22, 80-89.
- Yıldırım, A., & Şimşek, H. (2013). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri (3. baskı). Ankara: Seçkin Yayınları.
- Yıldırım, M. (2012). Kuruma dayalı aile eğitim programlarının ilköğretim 5. Sınıf öğrencilerinin okul başarılarına etkileri (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Niğde Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Niğde.
Öz
With this study, it was aimed to determine the problems faced by school counselor who give family education to the families of children aged 0-18 and to examine the factors affecting these problems. Qualitative research method was used in this study. The working group constitutes 30 school counselor who are trainer of 0-18 age family training program in Çankaya, Keçiören and Yenimahalle districts of Ankara, within the academic year of 2016-2017. As data collection tool, semi-structured "Trainer Interview Form" including “Participant Profile" and "Research Questions" developed by researcher has been used. The answers obtained from the data collection tools were analysed using content analysis technic from qualitative research methods. According to the obtained results, it is determined that the problems encountered in family training are composed of three main titles. These titles are; problems arising in opening the course, problems originating from the trainees and problems originating from the program. It has been identified that the problems experienced during the course opening arise from the participants, from the course environment, from the attitude of the administrators, from the lack of publicity, from the timing of the course and from the official transactions. It has been found out that problems caused by the learner result from individual problems of learner, problems about active participation, and communication problems experienced during the course. Problems related with the program arise from the implementation of the program, instructional challenges and the problems due to shortage of equipment experienced during the course.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- Aile Eğitimi, (2015). http://aileegitimi.meb.gov.tr/upload/Aile%20Egitiminin%20 Tarihsel%20Gelisimi%2028_12_2015.pdf 12.06.2017 tarihinde indirildi.
- Aksoy, A., Temel, Z. F., & Baykan, S. (1995). 0-4 yaş anne eğitim programının değerlendirilmesi. Mesleki ve Teknik Eğitim Sempozyumu, Elazığ.
- Aral, N., Baran, G., Gürsoy, F., Köksal Akyol, A., Bütün Ayhan, A., Yıldız Bıçakçı, M. vd. (2009). Okul öncesi dönemde aile eğitimi. Bilimsel araştırma projesi. Ankara Üniversitesi, Ev Ekonomisi Yüksekokulu, Çocuk Gelişimi ve Eğitimi, Ankara.
- ASAGEM (Aile ve Sosyal Araştırmalar Genel Müdürlüğü). (2001). 2001 yılı aile raporu. Ankara: T.C. Başbakanlık Aile ve Sosyal Araştırmalar Genel Müdürlüğü Yayınları.
- Ay, F. (2015). Aile eğitimi kurslarının yetişkin eğitimi bağlamında etkililiğinin değerlendirilmesi (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Bartın Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Bartın.
- Bogenschneider, K., & Johnson, C. (2004, February). Family involvement in education: How important is it? What can legislators do? In K. Bogenschneider & E. Gross (Eds.), A policymaker’s guide to school finance: Approaches to use and questions to ask (Wisconsin Family Impact Seminar Briefing Report No. 20, pp. 19-29). Madison: University of Wisconsin Center for Excellence in Family Studies.
- Bushfield, S. (2004). Fathers in prison: Impact of parenting education. The Journal of Correctional Education, 55(2), 139-147.
- Cavkaytar, A. (1998). Zihinsel engellilere öz bakım ve ev içi becerilerinin öğretiminde bir aile eğitimi programının etkililiği (Yayımlanmamış doktora tezi). Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Eskişehir.
- Hamamcı, Z. (2005). Üç-altı yaşlarında çocukları olan anne babaların aile eğitim ihtiyaçlarının belirlenmesi. Çağdaş Eğitim Dergisi, 319, 28-36.
- Holt, M. L. (2006). Influence of head start on parent education: a pilot study (Master of Thesis). Morgan State University, USA.
- Landy, S., & Menna, R. (2006). An evaluation of a group ıntervention for parents with aggressive young children: Improvements in child functioning, maternal confidence, parenting knowledge and attitudes. Early Child Development and Care, 176 (6), 605-620.
- Levinger, A. C. (1982). Effects of one versus two-parent participation in parent training. Dissertation Abstracts International. Mahoney, G., Kaiser, A., Girolametto, L., MacDonald, J., Robinson, C, Safford, P., & Spiker D. (1999). Parent education in early ıntervention: A call for a renewed focus. Topics İn Early Childhood Special Education, 19(131), 131-140.
- MEB, (2013). Aile eğitimi programlarının (0-18 yaş) değerlendirilmesi araştırması. Hayat Boyu Öğrenme Genel Müdürlüğü, Ankara.
- MEB, (2014). Aile eğitimi kurs programı (0-18 yaş çocuğu olan ailelere). Hayat Boyu Öğrenme Genel Müdürlüğü, Ankara.
- Myers, R. (1996). Hayatta kalan on iki. (A. Bakay ve E. Ünlü, çev.). Ankara: AÇEV.
- Ritter, K. B. (2003). An exploration of mothers’ perceptions of the value from attending an adlerian study group based on the active parenting today program (Unpublished Ph.D.Thesis). Georgia State University, Atlanta, Georgia, USA.
- Samancı, O. (2016). Okul ve hayat başarısında ailenin rolü. Erzurum: Nitel Yayınları.
- Sanders, M. R., Markie-Dadds, C., & Turner, K. M. T. (2003). Theoretical, scientific and clinical foundations of the triple p-positive parenting program: A population approach to the promotion of parenting competence. Parenting Research and Practice Monograph, 1; 1-21.
- Taşkın, N., & Erkan, S. (2009). Babalara verilen eğitimin babaların çocuklarıyla ilgilenmelerine etkisi: deneysel bir çalışma. Hacettepe Üniversitesi, Eğitim Fakültesi Dergisi, 37, 136-148.
- Temel, Z. F. (2003). Aile eğitim modeli, Dünya‘da ve Türkiye’deki uygulamalar, erken çocukluk eğitimi politikaları: Yaygınlaşma, yönetişim ve yapılar toplantısı raporu. İstanbul: AÇEV Yayınları.
- Üstünoğlu, Ü. (10 Mayıs 1991). Aile eğitimi paneli (İ. Çayboylu, ed.). Ankara: T.C. Başbakanlık Aile Araştırma Kurumu Başkanlığı Genel Yayın No: 22, 80-89.
- Yıldırım, A., & Şimşek, H. (2013). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri (3. baskı). Ankara: Seçkin Yayınları.
- Yıldırım, M. (2012). Kuruma dayalı aile eğitim programlarının ilköğretim 5. Sınıf öğrencilerinin okul başarılarına etkileri (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Niğde Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Niğde.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Bölüm | Araştırma Makalesi |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 9 Mayıs 2022 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2022 |