EĞİTİMİN DENETİMİ UZMANLIĞI GEREKTİRİR Mİ?

Yıl 2019, Cilt: 48 Sayı: 221, 187 - 205, 15.02.2019

Ertuğ Can , Yüksel Gündüz

Öz

Denetim, ilkeleri, yöntemleri ve en önemlisi de kuramsal temeli olan

bilimsel bir alandır. Denetim yapacak denetmenin de bu bilimsel alt yapıya sahip

olması, alanının uzmanı yani denetim yapabilecek yeterliğe sahip olması gerekir.

Bu bağlamda yapılan çalışmanın amacı, eğitim kurumlarında gerçekleştirilen

denetim faaliyetlerinin uzmanlık gerektirip gerektirmediğinin belirlenmesidir.

Araştırmada nitel araştırma yöntemi kapsamında durum çalışması deseni

ve amaçlı örneklem kullanılmıştır. Araştırmanın verileri yarı yapılandırılmış 3

soru yardımıyla elde edilmiş ve içerik analizi yardımıyla değerlendirilmiştir.

Araştırmanın çalışma grubunu, 2016-2017 eğitim öğretim yılında Kırklareli İl

merkezi ve Babaeski ilçelerinde görevli 30 öğretmen oluşturmaktadır.

Öğretmenlere göre, eğitimde denetim faaliyeti uzmanlık gerektirmektedir.

Denetleyenlerin uzman olması, eğitimi olumlu etkileyerek motivasyon

ve ilginin artmasına, iletişimin ve denetimin sağlıklı olmasına, liyakatlı

iş yapılmasına katkılar sağlayabilir. Öğretmenler, denetleyenlerin uzman

olmadığını gördüklerinde olumsuz tutum ve davranışlar sergileyebileceklerini

belirtmektedir. Denetimde uzmanlık, eğitimde kalite ve başarının sağlanması

bakımından gerekli görülmektedir.

Eğitimde kalitenin ve başarının sağlanabilmesi için eğitim denetmenlerinin

uzman kişiler olarak yetiştirilmesine yönelik yasal ve pedagojik düzenlemelerin

yapılması gerekmektedir.

Anahtar Kelimeler

Denetim, Uzmanlık, Denetmen, Öğretmen

Kaynakça

• Akbaba-Altun S. ve Memişoğlu S. P. (2010). İlköğretim Müfettişlerinin Denetimin Yeniden Yapılandırılmasınaİlişkin Görüşleri. İlköğretim Online Dergisi, 9 (2), 643–657.
• Aydın, M. (1993). Çağdaş Eğitim Denetimi (3.baskı), Ankara: Pegem Yayın.
• Başar, H. (1993). Eğitim Denetçisi, Ankara: Pegem Yayın.
• Başar, H. (2006). Türkiye’de Eğitim Denetimi, Hesapçıoğlu, M. ve Durmuş, A.,(Ed.), Türkiye’de Eğitim Bilimleri: Bir Bilanço Denemesi, (157-165), Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
• Bilgen, N.(1990). Örgüt İklimi. Millî Eğitim Bakanlığı Teftiş Kurulu. Ankara: Türkiye ve Orta Doğu Amma İdaresi Enstitüsü Yayınları.
• Bogdan, R. C. ve Biklen, S.K. (1998). Qualitative Research For Education: An İntroduction To Theory and Methods. (3rd ed.). Boston, MA: Allyn and Bacon.
• Burgaz, B. (1992). Türk Eğitim Sisteminde Denetmenlerin Başarılarını Etkileyen Nedenler. Yayınlanmamış Doktora Tezi, Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
• Bursalıoğlu, Z. (1987). Okul Yönetiminde Yeni Yapı ve Davranışlar, Ankara: Ankara Üniversitesi Basımevi.
• Can, N.(2004). İlköğretim Öğretmenlerinin Denetimi ve Sorunları. Milli Eğitim Dergisi, 31 (161), 112-122.
• Cengiz, C.(1992). Millî Eğitim Bakanlığı Bakanlık Müfettişlerinin Yetiştirilmesi ve Teftişin Geliştirilmesi. İstanbul: Millî Eğitim Basımevi.
• Cramer, J. F. ve Browne, G. S. (1974). Çağdaş Eğitim, F. Oğuzkan. (Çev.), İstanbul: Millî Eğitim Basımevi.
• Creswell, J.W. (2002). Educational Research: Planning, Conducting, and Evaluating Quantitative and Qualitative Research. Upper Saddle River, New Jersey: Merrill Prentice Hall.
• Çiçek-Sağlam, A. ve Demir A. (2009). İlköğretim Müfettişlerinin Rehberlik Görevlerini Yerine Getirme Düzeylerine İlişkin Öğretmen Görüşleri. Millî Eğitim Dergisi, 38 (183), 130-139
• MİLLÎ EĞİTİM ● Cilt: 48 ● Sayı: 221, (187-205)
• Doğanay, E. (2006). Taşra Birimlerindeki İlk ve Orta Öğretim Kurumlarında Yürütülen Teftiş Hizmetlerinin Karşılaştırılması. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Yüzüncü Yıl Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Van.
• Dündar, A. A. (2005). İlköğretim Okullarında Yapılan Teftişin Okul Başarısı ve Gelişimi Üzerine Etkisi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Ekinci, A., Öter, Ö.M ve Akın, M. A.(2013). Cumhuriyet Sonrası Eğitim Sisteminde Müfettiş Seçme Ve Yetiştirme Sistemi. Millî Eğitim Dergisi, 199, 106-125 Gardner, J.E. (1980). Training The New Supervisors. New York: Amacom.
• Gündüz, Y. ve Balyer, A. (2012). Türkiye’de ve Bazı Avrupa Ülkelerinde Müfettişlerin Yetiştirilme Süreci ve Karşılaşılan Sorunlar. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 8 (1), 84-95.
• İnal, A. (2008). İlköğretim Okullarında Yapılan Denetimlerde Müfettişlerin Tutum ve Davranışlarının Öğretmenler Tarafından Değerlendirilmesi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Yeditepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
• Karagözoğlu, G. (1985). Eğitimde Teftişin Yeniden Düzenlenmesi, Çağdaş Eğitim Dergisi, 104, 4-8.
• Kavas, E. (2005). İlköğretim Müfettişlerinin Denetim Davranışlarına İlişkin Öğretmen Algı ve Beklentileri. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Pamukkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Denizli.
• Kaya, Y. K. (1979). İnsan Yetiştirme Düzenimiz: Politika, Eğitim, Kalkınma. Ankara: Nüve Matbaası.
• Niegemann, H.M., Gronki-Jost, E. M., Neff, O. (1999). Instructionsdesign Zur Förderung Des Selbständigen Erwerbs Theoretischen Wissens in Der Kaufmännischen Berufsausbildung. Unterrichtwissenschaft, 27 (1), 12-28.
• Öz, F. (1977). Türk Eğitim Sisteminde İlköğretim Müfettişlerinin Rolü. Yayınlanmamış Doktora Tezi, Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
• Özan, M.B ve Özdemir, T.Y (2010). Denetimin Öğretmen Üzerinde Oluşturduğu Psikolojik Baskı. II. Uluslararası Katılımlı Eğitim Denetimi Kongresi Bildiriler Kitabı, 23-25 Haziran 2010, Kütahya.
• Özdemir, M. (2014). Eğitim Örgütlerinde İnsan Kaynakları Yönetimi. Kuram Uygulama Teknik. Ankara: Anı Yayıncılık
• Pehlivan, İ. (1998). Denetimde Personel Geliştirme. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi (Ed), İlköğretim Müfettişleri Semineri (27 Temmuz–21 Ağustos 1998) Ders Notları, Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Eğitim Araştırma ve Uygulama Merkezi, Ankara, s.242–261.
• Renklier, A. (2005). İlköğretim Denetmenlerinin İlköğretim Okullarında Öğrenme Öğretme Süreçleri ve Yönetim Görevleriyle İlgili Etkililik Düzeyleri. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Erciyes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Kayseri. Eğitimin Denetimi Uzmanlığı Gerektirir Mi?
• Sabuncuoğlu, Z. (1991). Personel Yönetimi. Bursa: Teknografik Matbaacılık A.Ş.
• Sağlamer, E. (1975). Eğitimde Teftiş ve Teknikler. Ankara: Millî Eğitim Basımevi.
• Seçkin, N. (1978). Millî Eğitim Bakanlığı Müfettişlerinin Yeterlikleri. Yayınlanmamış Doktora Tezi, Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Soylu, E. (2003). İlköğretim Müfettişlerinin Öğretmen Denetimlerinde Denetim İlkelerini Uygulama Düzeyine İlişkin Müfettiş ve Öğretmen Görüşleri. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Şahin, S., Çek, F. ve Zeytin, N.(2011). Eğitim Müfettişlerinin Denetim Sistemi ve Hizmetiçi Eğitim Kurslarının Yeterliliğine İlişkin Görüşleri. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri. 11(3), Yaz, 1185-1201.
• Şahin, S., Çek, F. ve Zeytin, N.(2011). Eğitim Müfettişlerinin Meslekî Memnuniyet ve Memnuniyetsizlikleri. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi. 17(2), 221-246.
• Taymaz, H. (1993). Teftiş, Kavramlar, İlkeler, Yöntemler, Ankara: Kadıoğlu Matbaası.
• Tracy, S. (1995). How Historical Concepts of Supervision Relate to Supervisory Practices Today, The Clearing House. May. 1995; 68, 5; ProQuest Education Journals pg, 320.
• Treslan, D. L. (2008).Educational Supervision in a Transformed School Organisation. Faculty of Education, Memorial Universty of Newfoundland, Şt.Jhon’s. Van Maanen, J. (1988). Tales of The Field: On Writing Ethnography. Chicago: Univ. of Chicago Press.
• Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2006). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
• Yıldırım, A. (2006). İlköğretim Müfettiş Yardımcılarının Yetiştirilmesi. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi. 16, 715-728.