Analysis of Effectiveness on Emotional Intelligence to Cultural Intelligence: A Research for the Central Asian Countries Students of Kastamonu University

Yıl 2020, , 222 - 234, 27.01.2020

Yavuz Demirel , Erol Turan , Merve Akıncı

https://doi.org/10.33206/mjss.540246

Cited By: 2

Öz

Emotional intelligence is defined as the ability to
use one's emotions and at the same time understand the feelings of others and
the ability to adjust their own feelings. Cultural intelligence is the ability
to adapt itself to different cultural situations. In today's world,
multicultural living environments have increased, cultural diversity works,
occupations and places have become a lifestyle as a necessity of the age. In
this context, cultural intelligence has become a necessary skill to be
developed to manage groups of people from different cultures, to understand
people from different countries and cultures, and to live together with
different cultures. This study has been
carried out on Central Asian Countries students who preferred Kastamonu
University for various reasons. In the study, the relationship between
emotional intelligence and cultural intelligence was revealed and the effect of
emotional intelligence on cultural intelligence was determined. The common
feature of emotional and cultural intelligence; flexible, and multi-functional
dynamic structure. Emotional intelligence has one-dimension, cultural
intelligence; awareness, behavioral and cognition. In
conclusion, a strong positive relationship between emotional intelligence and
cultural intelligence found that cultural intelligence and emotional
intelligence has been affected positively.

Anahtar Kelimeler

: Emotional Intelligence

Duygusal Zekânın Kültürel Zekâ Üzerine Etkisinin Analizi: Kastamonu Üniversitesi Türk Dünyası Öğrencilerine Yönelik Bir Araştırma

Öz

Duygusal zekâ, insanın duygularını kullanma yeteneği
ve aynı zamanda başkalarının duygularını anlayıp, kendi duygularını ayarlama
yeteneği olarak tanımlanır. Kültürel zekâ ise, farklı kültürel durumlara
kendini uydurabilme yeteneğidir. Günümüz dünyasında artık çok kültürlü yaşam ortamları artmış, kültürel çeşitliliğin yaşandığı
işler, meslekler, mekanlar çağın bir gereği olarak yaşam tarzı haline
dönüşmüştür. Bu çerçevede kültürel zekâ, farklı kültürlerden insan gruplarını
yönetebilmek, farklı ülkelerden ve kültürlerden gelen insanları anlamak ve farklı
kültürlerle birlikte yaşayabilmek için geliştirilmesi zorunlu bir yetenek
haline gelmiştir. Bu çalışma, çeşitli
nedenlerle Kastamonu Üniversitesini tercih eden, Orta Asya ülkelerinden gelen öğrenciler
üzerinde gerçekleştirilmiştir. Araştırmada, duygusal zekâ ile kültürel zekâ
arasındaki ilişki ortaya konularak duygusal zekânın kültürel zekâya olan etkisi
belirlenmiştir. Duygusal ve kültürel zekânın ortak özelliği; geliştirilebilir, esnek
ve çok fonksiyonlu dinamik bir yapıya sahip oluşudur. Yapılan çalışmada duygusal
zekâ tek boyuta sahipken, kültürel zekâ; farkındalık, davranışsal ve biliş
olmak üzere üç alt boyut şeklinde adlandırılmıştır. Yapılan analizler sonucunda,
duygusal zekâ ile kültürel zekâ arasında pozitif yönlü kuvvetli bir ilişki saptanmış
ve duygusal zekânın kültürel zekâyı olumlu yönde etkilediği belirlenmiştir.

Anahtar Kelimeler

Duygusal Zekâ, Kültürel Zekâ

Kaynakça

• Aksoy, Z. (2016).Kültürlerarası iletişim eğitiminde öğrencilerin kültürlerarası duyarlılık gelişimi öz değerlendirmeleri üzerine bir inceleme. Selçuk İletişim, 9(3), 34-53.
• Alon, I. ve Higgins, J. M. (2005).Global leadership success through emotional and cultural intelligences. Business Horizons, 48(6), 501-512.
• Banks, J. A. (2001). Diversity within unity: essential principles for teaching and learning in a multicultural society. Washington: University of Washington, Center for Multicultural Education.
• Bishop, T., Reinke, J. ve Adams, T. (2011). Globalization: trends and perspectives. Journal of International Business Research, 10(1), 117-130.
• Ceci, S. J. (1996).On intelligence: a bioecological treatise on intellectual development. Cambridge, MA: Harvard University Press.
• Cogan, J. J. ve Morris, P. (2001).The development of civics values: an overview. International Journal of Educational Research, 35, 1- 9.
• Crowne, K. (2011).Explorıng intelligences, organizational skills and leadership in Mumbai, India. International Journal of Business, Humanitie sand Technology, 1(2), 44-51.
• Crowne, K. A. (2013). Cultural exposure, emotional intelligence, and cultural intelligence: an exploratory study. International Journal of Cross Cultural Management, 13(1), 5-22.
• Deardoff, D. K. (2006). Identification and assessment of intercultural competence as a student outcome of internalization. Journal of Studies in International Education, 10(3), 254-272.
• Dyne, V. L. ve Ang, S. (2012). Subdimensions of the four-factor model of cultural intelligence: Expanding the conceptualization and measurement of cultural intelligence. Social and Personality Compass, 6(4), 295-313.
• Earley, P. C. ve S. Ang (2003). Cultural intelligence: individual interactions across cultures. Palo Alto, CA: Stanford University Press.
• Ersoy, A. ve Ehtiyar, R. (2015).Kültürel farklılıkların yönetiminde kültürel zekânın rolü: Türk ve yabancı yöneticiler üzerine bir araştırma. Anatolia: Turizm Araştırmaları Dergisi, 26(1), 42- 60.
• Fredrickson, B. L. (2004). The broaden-and-build theory of positive emotions. Philos TR Soc B: Biol Sci, 359, 1367-1377.
• Gardner, H. (1983). Frames of mind: the theory of multiple intelligences. New York: Basic Books.
• Gezer, M. ve Şahin,İ. F. (2015). Çokkültürlü eğitime yönelik tutum ve kültürel zekâ arasındaki ilişkinin yem ile incelenmesi. Doğu Coğrafya Dergisi, 38, 173-188.
• Goleman, D. (2006). Social intelligence: the new science of social relationships. London: Hutchinson.
• İlbuğa, E. (2010). Çokkültürlülük, ulusötesilik ve kültürlerarası iletişim yeterliği. Çankaya University Journal of Humanities and Social Sciences, 7(1), 163-180.
• İlhan, M. ve Çetin, B. (2014).Sosyal ve kültürel zekâ arasındaki ilişkinin yapısal eşitlik modeli ile incelenmesi. Turkish Journal of Education, 3(2), 4-15.
• Macnab, B. R. ve Worthley, R. (2012). Individual characteristics as predictors of cultural intelligence development: the relevance of self-efficacy. International Journal of Intercultural Relations, 36(1), 62-71.
• Mayer, J. D., Salovey, P. ve Caruso, D. R. (2008). Emotional intelligence: New ability or eclectic traits? Am Psychol, 63, 503-517.
• Mercan, N. (2016).Çok kültürlü ortamlarda kültürel zekânın kültürler arası duyarlılık ilişkisine yönelik bir araştırma. Niğde Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 9(1), 1-13.
• Özyurt, C. (2009). Toplumu yeniden düşünmek: kozmopolitanizm ve çokkültürlülük.VI. Ulusal Sosyoloji Kongresi: Toplumsal Dönüşümler ve Sosyolojik Yaklaşımlar, Aydın: Adnan Menderes Üniversitesi.
• Petrides, K. V. (2017). Intelligence, Emotional. (İçinde: J. P. Stein), Reference Module in Neuroscience and Biobehavioral Psychology, London: Elsevier.
• Posner, M. I. (2003). Neural systems and individual differences. A commentary on frames of mind: the theory of multiple intelligences Annual Meeting of the American Educational Research Association in Chicago, IL, April.
• Reason, P. ve Bradbury, H. (eds). (2001). Handbook of action research: participative inquiry and practice. London: Sage Publications.
• Riggio, R. E. ve Reichard,R. J. (2008). The emotional and social intelligences of effective leadership: an emotional and social skill approach. Journal of Managerial Psychology, 23(2), 169-185.
• Rockstuhl, T., Seiler, S., Ang, S., Van Dyne, L. ve Annen, H. (2011). Beyond general intelligence (IQ) and emotional intelligence (EQ): The role of cultural intelligence (CQ) on cross-border leadership effectiveness in a globalized world. Journal of Social Issues, 67(4), 825-840.
• Sarvan, F., Arıcı, D., Özen, E. J., Özdemir, B. ve Tarcan İçigen, E. (2003). On stratejik yönetim okulu: Biçimleşme okulunun bütünleştirici çerçevesi. Akdeniz Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 6, 73-122.
• Suehs, D. J. (2015). Emotional intelligence and employee engagement: a quantitative study to explore the relationship between the emotional intelligence of frontline managers and supervisors and the degree of employee engagement of their direct reports in a tertiary care health care setting, (İçinde: Ralph C. Wilson, Jr.), School of Education, London: St. John Fisher College.
• Talu, N. (1999). Çoklu zekâ kuramı ve eğitime yansımaları. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 5, 64-72.
• Tanu, S. ve Sandeep, S. (2018). Relationship of emotional intelligence with cultural intelligence and change readiness of Indian managers in the service sector. Journal of Organizational Change Management, 4, 32-47.
• Thomas, D. C. (2006). Domain and development of cultural intelligence: the importance of mindfulness. Groupand Organization Management, 31(1), 78-99.
• Thomas, D. C. ve Inkson, K. (2009). Cultural intelligence: living and working globally, San Francisco, California: Berrett-Koehler Publishers.
• Uludağ, E. ve Deveci, G. (2018). Hemşirelik öğrencilerinin kültürel zekâlarının değerlendirilmesi. Gümüşhane Üniversitesi Sağlık Bilimleri Dergisi, 3, 70-76.
• ÜAK(2016). Türkiye’de yükseköğretim ve uluslararasılaşma. Analiz Dergisi, 1-32.
• Yakışır, A. N. (2009). Modern bir olgu olarak çokkültürlülük (Yüksek Lisans Tezi). Selçuk Üniversitesi, Konya.
• Yaylacı, G. F. (2017).Süper-çeşitlilik çağında çokkültürcülük. Hitit Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 10, 345-364.
• Yeşil, S. (2009). Kültürel farklılıkların yönetimi ve alternatif bir strateji: kültürel zekâ. Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, (16), 101-129.
• Wells, C. M. (2017). An analysis of global corporate culture and the relationship between cultural intelligence and transformational leadership. Nashville, Tennessee: Trevecca Nazarene University.