‘DIALOGUE ETHICS’ IN COMMUNICATION ACT AND CRITICAL VIEW ON TV DISCUSSION PROGRAMS

Yıl 2016, Cilt: 5 Sayı: 3, 315 - 328, 01.07.2016

Gökçe Yoğurtçu

Öz

First of all democratic political involvement requires informed citizenship. Therefore, every citizen depends on functions of media like information, ideas, comments and discussions. Taking into consideration the wide audience or mass, television as an integral part of our daily lives is the most responsible mass media in the context of transmitting information. However, generally in the intensive information flow offered by television the format forestalled the content and moved to sensitivity discussions on public issues. These programs create the impression of an autonomous platform dedicated to social problems and initiates discussions to foster a critical senses. In this paper, the TV discussion programs is considered to be dialogue platform where different opinions and views can be met; in this context is focused on approaches on ethical and political responsibility of the communication/dialogue and is related with discussion on ‘dialogue ethics’ on the bases of a pluralistic media environment

Anahtar Kelimeler

Media, television, TV discussion programs, ethics of dialogue, Habermas, Foucault

İletişim Ediminde “Diyalog Etiği” ve Televizyon Tartışma Programlarına Eleştirel Bir Bakış

Öz

Demokratik siyasal katılım her şeyden önce bilgilenmiş yurttaşlığı gerektirmektedir. Bu nedenle her yurttaş medyanın enformasyon, fikir, yorum ve tartışma işlevine bağımlıdır. Geniş kitleler göz önüne alındığında, gündelik hayatımızın ayrılmaz bir parçası olan televizyon, enformasyon iletme sorumluluğu bağlamında en fazla sorumlu tutulan kitle iletişim aracıdır. Ancak televizyonun sunduğu yoğun enformasyon akışı içinde biçim çoğu zaman içeriğin önüne geçmiş ve kamusal meselelere ilişkin duyarlılık tartışma programlarına taşınmıştır. Bu programlar, toplumsal sorunlara ayrılmış özerk bir alan izlenimi yaratmakta ve eleştirel bilinci besleyecek tartışmalara açılım sunmaktadır. Bu yazıda, televizyon tartışma programlarının, farklı görüşlerin buluşabileceği bir diyalog mekânı olabilirliği irdelenmekte; buradan hareketle, etiko-politik bir sorumluluğu iletişimin/diyaloğun özgürleşimi dolayımında yapan yaklaşımlar üzerinde durulmakta ve çoğulcu bir medya ortamına zemin oluşturan ‘diyalog etiği’ tartışılmaktadır

Anahtar Kelimeler

Medya, televizyon, televizyon tartışma programları, diyalog etiği, Habermas, Foucault

Kaynakça

• Bakhtin, M. (2001). Karnavaldan Romana. Edebiyat Teorisinden Dil Felsefesine Seçme Yazılar. (Çev. Cem Soydemir, Der. Sibel Irzık), İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
• Baudrillard, J. (1998). Simülakrlar ve Simülasyon. (Çev. Oğuz Adanır), İzmir:Dokuz Eylül Yayınları.
• Bourdieu, P. (2000). Televizyon Üzerine. (Çev. Turhan Ilgaz), İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
• Çiğdem, A. (1997). Bir İmkan Olarak Modernite. Weber ve Habermas. İstanbul: İletişim Yayıncılık.
• Dursun, Y. (1999). Habermas’ın Söylem Etiki’ne Bakışı. Doğu ve Batı Düşünce Dergisi: Söylem Üstüne Söylem. Yıl: 3, Sayı:9, Kasım-Aralık-Ocak, Ankara: Doğu-Batı Yayınları.
• Eagleton, T. (2006). Kuramdan Sonra. (Çev. Uygar Abacı), İstanbul: Literatür Yayınları.
• Falzon, C. (2001). Foucault ve Sosyal Diyalog. (Çev. Hüsamettin Arslan), İstanbul: Paradigma Yayınları.
• Foucault, M. (2005). Özne ve İktidar (Seçme Yazılar 2). (Çev. Işık Ergüden, Osman Akınhay), İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
• Giddens, A. (1997). Jurgen Habermas. Çağdaş Temel Kuramlar içinde. (Der. Quentin Skinner, Çev. Ahmet Demirhan), Ankara: Vadi Yayınları.
• Habermas, J. (1979). What is Universal Pragmatics?, Communication and the Evolution of Society. (Trans.Thomas McCarty). London: Heinemann.
• Habermas, J. (2005). “Öteki” Olmak, “Öteki”yle Yaşamak. (Çev. İlknur Aka), İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
• Hall, S. (1988). The Social Production of News: Mugging in the Media. Manufacture of the News. (Der. S.Cohen and J.Young), London:Constable.
• Hardt, H. (1999). ‘Eleştirel’in Geri Dönüşü ve Radikal Muhalefetin Meydan Okuyuşu: Eleştirel Teori, Kültürel Çalışmalar ve Amerikan Kitle İletişimi Araştırması. Medya İktidar İdeoloji. (Der. ve Çev. Mehmet Küçük).Ankara: Bilim ve Sanat Yayınları.
• Irzık, S. (2001). Önsöz. Karnavaldan Romana. Edebiyat Teorisinden Dil Felsefesine Seçme Yazılar. İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
• Mutman, M. (2006). Yeni Kültür ve Aydınlar. Doğu ve Batı Düşünce Dergisi. Entelektüeller II. Yıl: 9, Sayı:36, Şubat-Mart-Nisan Sayısı, Ankara: Doğu-Batı Yayınları.
• Outwaite, W. (1997). Hans-Georg Gadamer. Çağdaş Temel Kuramlar içinde. (Der. Quentin Skinner, Çev. Ahmet Demirhan), Ankara: Vadi Yayınları.
• Poole, R. (1993). Ahlak ve Modernlik. (Çev. Mehmet Küçük), İstanbul:Ayrıntı Yayınları.
• Ramonet, I. (2000). Medyanın Zorbalığı. (Çev. Aykut Derman), İstanbul: Om Yayınevi.
• Scott, J. C.(1995). Tahakküm ve Direniş Sanatları: Gizli Senaryolar. (Çev. Alev Türker), İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
• Wimmer, F. Martin. (2009). Kültürlerarası Felsefe. (Çev. Mustafa Tüzel), İstanbul: Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları.
• Voloşinov, V.N. (2001). Marksizm ve Dil Felsefesi. (Çev. Mehmet Küçük), İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
• Vygotsky, L.S. (1986). Thought and Language. (Ed. Aleksandr Kazulin), Cambridge, M.I.T. Press.