Yoksullukla Mücadelede Gönüllü Rehberlik Organizasyonları/Voluntary Organizations of Guidance in the Fight against Poverty

Yıl 2013, Cilt: 10 Sayı: 22, 183 - 208, 08.10.2013

Ruhat Yaşar

Öz

Özet

Bu araştırma önerisinin konusunu Amerika'da kar amacı gütmeden risk grubundaki çocuklar yararına sosyal hizmet çalışmalarında bulunan “Big Brothers and Big Sisters” adlı organizasyonun rehberlik uygulamaları ile tarihsel bir aktör olarak Ahi teşkilatının sosyalleştirici uygulamaları oluşturmaktadır. Üniversiteli gençlerin veya gönüllü yetişkinlerin ilköğretim çağındaki yoksul, dezavantajlı bir çocuğa yapacakları “gönüllü ve birebir” rehberliğin nasıl organize edilebileceği yine bu araştırmanın başka bir yönünü oluşturmaktadır. Bu araştırma, yoksullukla mücadelede sosyal hizmet çalışmalarının arttırılması ve risk altındaki aile ve çocuklarının güçlendirilmesi açısından önemlidir. Türkiye'de yoksullarla ilgili sosyal hizmet çalışmalarının yetersiz olması hatta olmaması, yoksul gruplara yönelik bu tür okul dışı rehberlik çalışmalarının bilinmesini gerektirmektedir. Bu çalışmanın ortaya koyacağı sonuçlar yoksullarla ilgili yeni politikalar geliştirme arayışındaki ülkemiz sosyal hizmet anlayışı açısından önem taşımaktadır. Bu çalışmada Elazığ'da gerçekleştirdiğimiz “Etkin Rehberlik” adlı projedeki basit gözlemlerimiz ile literatür taramasından faydalanılmıştır.

Anahtar Kelimeler:  Yoksullukla Mücadele, Yalnızlık, Sosyal Dışlanma, Suç, Gönüllü Rehberlik.

Abstract

The subject of this research is the examination of both guidance practices of “Big Brothers and Big Sisters” organization which/that has nonprofit social service activities for the benefit of children at risk group in USA and socializing practices of “Ahi” organization that is a historical actor in Turkey. The sub-topic of this research is how university students or voluntary adults will guide school-aged students, who are in low income families or at risk group, “one-on-one and voluntary support”. In addition to this, how this guidance can be organized. This research are very important not only for increasing social service works at struggle againts poverty but also for fortifying family and children who are at risk group. Out of school guidance activities for low income groups must be known because these activities are very lack, even there is no in Turkey. Results of this research are very significant to create new policies about low income people. We used observation findings and literature of our “Effective Guidance Project” in Elazığ in Turkey for this study.

Key Words: Fight Against Poverty, Loneliness, Social Exclusion, Crime, Voluntary, Guidance.

Anahtar Kelimeler

Yoksullukla Mücadele, Yalnızlık, Sosyal Dışlanma, Suç, Gönüllü Rehberlik.

Kaynakça

• Acar Baykara, Y. ve Öntaş, Cankurtaran Ö. (2003). “Yoksulluk ve Yoksunluğun Bir Ürünü: Çocuk Suçluluğu”. Yoksulluk, İstanbul: Deniz Feneri Yayınları, III, s.298-312.
• Akıncı, Sokullu F. (1993). “Çocuk Suçluluğu Kriminolojisinde Aile Faktörü”. Adliye ve Çocuk Suçluluğu Sempozyumu, İstanbul, s.127-133.
• Angenent, H.; Antın, de M. (1996). Backround Factors Of Juvenile Delinquency. New York: Peter Lang Publishing,
• Bassi, L. J. & Ludwig, J. (2000). “School-To-Work Programs İn The United States: A Multi-Firm Case Study Of Training, Benefits, And Costs”. Industrial And Labor Relations Review, 53, 219-239.
• Boccanfuso, C.; Moore Kristin, A. and Camille, W. (2010).“Ten Ways To Promote Educational Achievement And Attainment Beyond The Classroom”. Researches To Brief Results: Child Trends, s. 1-13.
• Can, G. ve Arkd. (2006). Psikolojik Danışma ve Rehberlik. 7. Baskı, Ankara: Pegem A Yayıncılık.
• Delikara, İpek E. (2003). “Ergenlerin Akran İlişkileri ile Suç Kabul Edilen Davranışlar Arasındaki İlişkinin İncelenmesi”. I. Ulusal Çocuk ve Suç: Nedenler ve Önleme Çalışmaları Sempozyumu, 30 Mart Bildiriler, Ankara, s. 147-161.
• Fresco, B. & Carmeli, A. (1990). ”PERACH: A Nationwide Student Tutorial Programme”. In GOODLAD, S. & HIRST, B. (Eds.), Explorations İn Peer Tutoring. Oxford, England: Blackwell Education.
• Grander, M. (2011). “Learning Through Mentoring. Mentors as Bearers of a Model of Learning for An Integrated Society Pedagogia in Treball Social”. Revista de Ciències Socials Aplicades, 1, 51-75.
• DuBois, David L. and Naida, S. (2005). American Journal of Public Health, March, Vol: 95,/3, 318-324.
• Hamilton, S. F. (1999). “Preparing Youth For The Work Force”. In Reynolds, A. J. & Walberg, H. J. (Eds.), Promoting Positive Outcomes: Issues İn Children's And Families' Lives, s.297-325.
• Hancı, H. (2002). “Çocuk ve Ergen Suçluluğu”. Adli Tıp ve Adli Bilimler, I. Baskı, Ankara, s. 237-263.
• Hobfoll, S. (1980). ”Interracial Commitment And İnvolvement İn Undergraduate Tutors İn An İnner City Preschool”. Journal Of Community Psychology, 8, 80-87.
• Joseph P. T., Jean Baldwin, G. with Nancy, L. R. (2000). Making a Difference : An Impact Study of Big Brothers Big Sisters. Publication of Public/Private, s. 14-16.
• Kağıtçıbaşı, Ç. (1981). Çocuğun Değeri. İzmir: İdari İlimler Fakültesi Yayını.
• Kulca, Yusuf A. ve Korkmazlar, Ü. (2003). “Yoksulluk ve Sokak Çocukları”. Yoksulluk, İstanbul: Deniz Feneri Derneği Yayınları, s.273-277.
• Kuzgun, Y. ve diğerleri (2000). İlköğretimde Rehberlik Çalışmaları. İstanbul: Anı Yayınları.
• McMillion, M. (1990). “The Quality of Adolescent Work Experience”. Paper Presented at the Meeting of the American Educational Research Association, April, San Francisco.
• O'Conno, R. (2005). Mentoring in America 2005: A Snapshot of the Current State of mentoring.htpp//www.mentoring.org/downloads/mentoring_523.pdf.
• Özdek, Y. (2000). “Küreselleşme Sürecinde Ceza Politikalarındaki Dönüşümler”. Amme İdaresi Dergisi, Sayı: 33, ss. 21-48.
• Rhodes, J.E. (2002). Stand By Me: The Risks And Rewards Of Mentoring Today's Youth. Cambridge, MA: Harvard University Press.
• Sağır, S. (1996). “Sokak Çocukları”. Ankara: Ev Ekonomisi Yüksekokulu Seminer Notu.
• Seydlitz, R. ve Pamela, J. (1998). “The Influence of Families, Friends, Schools and Community on Delinquent Behaviour”. Delinquent Violent Youth: Theory and Interventions, Ed.: Thomas P. G., Gerald R. A. and Raymond M., London: Sage Publications, pp. 53-98.
• Sipe, C.L. (1996). Mentoring: A Synthesis Of P/PV's Research: 1988–1995. Philadelphia: Public/Private Ventures.
• Tezcan, M. (2005). Sosyolojik Kuramlarda Eğitim. Ankara: Anı Yayınları.
• Topping, K. & Hill, S. (1995). “University and College Students as Tutors for School Children: A Typology and Review of Evaluation Research”. In GOODLAD, S. (Ed.) Students as Tutors and Mentors. London: Kogan Page.
• Uluğtekin, S. (1995). Aile İçi Şiddetin Sebep ve Sonuçları. T.C. Başbakanlık Aile Araştırma Kurumu, Ankara.
• Wertheim, C. (1999). “Contributions of Tutoring Experience to Preservice Teacher's Sense of Efficacy”. Paper Presented At The Annual Meeting Of American Educational Research Association, April 1999.
• Yahyaoğlu, R. (2007). Yalnızlık Psikolojisi: Kurt Kapanından Huzur Limanına. İstanbul: Nesil Yayınları.
• Yaşar, M. R. (2007). “Yalnızlık”. Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 17, (1), 238-260.
• Yavuzer, H. (1996 ). Çocuk Psikolojisi, İstanbul: Remzi Kitabevi.
• Yücel, Tören M. (1993). “1980-1992 Yılları Arasında Türkiye'de Çocuk Suçluluğu”. Adliye ve Çocuk Suçluluğu Sempozyumu, İstanbul, ss.155-177.