Türkiye'de Çevre Yönetim Sisteminin Yerel Örgütlenmesi/The Local Organızatıon Of The Envıronmental Management System In Turkey

Yıl 2010, Cilt: 7 Sayı: 13, 476 - 492, 11.03.2014

Tan Baykal

Öz

Özet

Çevre konusu günümüzde dünyayı ilgilendiren en önemli konulardan biri olmuştur. Gün geçtikçe artan küresel çevre sorunları, insan sağlığını ve refahını tehdit eder düzeye gelmiştir. Uluslararası boyutta olan çevre sorunları, Türkiye'nin de karşılaştığı ciddi sorunlardandır. Çevre sorunlarının toplum yaşamını olumsuz yönde etkilemeye başlaması, yeni politikaların geliştirmesine sebep olmuştur. Bu bağlamda 'Çevre Yönetim Sistemi'nin oluşturulması, bu sorunlarının çözümde bir rol oynayacaktır. Diğer taraftan, yerel yönetimlere, bu sistemin geliştirilmesi ve uygulamasına bağlı olarak, çevre problemlerinin giderilmesinde önemli sorumluluklar düşmektedir. Bu çalışmada çevre, çevre yönetimi, çevre yönetim sisteminin örgütlenmesi ele alınacak ve yerel yönetim uygulamaları değerlendirilecektir.

Anahtar Kelimeler: Çevre, Çevre Yönetimi, Çevre Yönetim Sistemi Örgütlenmesi, Yerel Yönetimler

THE LOCAL ORGANIZATION OF THE ENVIRONMENTAL MANAGEMENT SYSTEM IN TURKEY

Abstract

Environmental concerns have become one of the most important issues facing the world today. Global environmental problems have continued to increase day by day and have reached a level that threatens human health and welfare. These international, environmental problems are also serious problems facing Turkey. The environmental problems that have adversely affected the life of the community have caused the development of new policies. In this respect, the creation of the 'Environmental Management System' will play a part in the solution of these problems. Moreover, local administrations have an important responsibility to eliminate environmental problems by further developing and implementing this system. In this study the environment, environmental management and the organization of the environmental management system will be discussed as well as a review focused on local administration applications.

Keywords: Environment, Environmental Management, Organization of the Environmental Management System, Local administration

Anahtar Kelimeler

Çevre, Çevre Yönetimi, Çevre Yönetim Sistemi

Kaynakça

• Kaynakça
• Anayasa (1921), Teşkilatı Esasiye Kanunu, 3. Tertip Düstur, Cilt: 1, Madde 11
• Aydınlı, H.İ. (2003). “1980 Sonrası Türk Belediye Sisteminde Yeni liberal ve Desentralist Eğilimler”. Kocaeli Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Yıl: 5, Sayı: 1, s.73-86
• Baykal, M. (1995). Çevre Sorunları, Çevre Mevzuatı ve Çevre Örgütleri. İstanbul: AFA Yayınları.
• Belediye Kanunu (2005). Kanun No. 5393, Kabul Tarihi: 3/7/2005, Resmi Gazete Tarihi: 13/07/2005
• Çevre Kanununda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun (2006). Kanun No.5491, Kabul Tarihi: 26/4/2006, Resmi Gazete Tarihi: 13/05/2006
• Erdem, A. R. (2000). “21. yüzyıl'da Belediye Yönetimleri ve Çevre”, Yerel Gündem Belediyeler için Aylık Mesleki Dergi, Yıl: 2, Sayı: 9, s.52-58.
• Eryılmaz, B. (1988). “Özel İdareleri'nin Mahalli Sistemimiz İçindeki Yeri”, Türk İdare Dergisi, sayı:378, s.70
• Eryılmaz, B. (1998). Kamu Yönetimi. İstanbul: Erkam Matbaası.
• Eryılmaz, B. (2007). Kamu Yönetimi. İstanbul: Erkam Matbaası.
• Görmez, K. (1989). Yerel Demokrasi ve Türk Belediyeciliği. Ankara: Hizmet-Is Sendikası Yayını.
• Göymen, K. (1997). Türkiye'de Kent Yönetimi. İstanbul: Boyut Yayınları.
• Güler, B. A. (2001). Çöp Hizmetleri Yönetimi, Ankara :TODAİE Yay.
• Günday, M. (2005). İl Özel İdareleri ve Belediyeler. Ankara: İmaj Yayınevi.
• Hamamcı, C. (1983-1984). “Çevre Hakkı Üzerine Düşünceler”,TODAİE Yay., Cilt: 5-6, s. 171-180
• İl Özel İdaresi Kanunu (2005). Kanun Numarası: 5302, Kanun Kabul Tarihi: 22/02/2005
• Karaman, T. Z. (1996). “Sosyo-Ekonomik Çevre ve Çevresel Etki Değerlendirmesi”, Türk İdare Dergisi, Yıl: 6, Say: 410, İçişleri Bakanlığı Yayını,s.59
• Karasu, M. A. (2005). “Kırsal Alanda Çevre Yönetimi, İller ve Belediyeler”. Türk Belediyeler Birliği Dergisi. Sayı: 69, s16-18.
• Karpuzcu, M. (2006). Çevre Kirlenmesi ve Kontrolü. İstanbul :Kubbealtı Neşriyat.
• Kartal S. K. (1993). Kent ve Çevre Sorunları, Malatya :Malatya İnönü Üniversitesi, İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi.
• Keleş, R. (1994). Yerinden Yönetim ve Siyaset, İstanbul: Cem Yayınevi.
• Keleş, R. ve Hamamcı, C. (2005). Çevre Politikası. Ankara: İmge Yayınevi
• Keleş, R ve Yavuz, F. (1983). Yerel Yönetimler. Ankara: Turhan Kitapevi
• Nohutçu, A. (2006). Kamu Yönetimi. Ankara: Savaş Yayınevi.
• T.C. Çevre Bakanlığı (1994). “1.Çevre Şurası Çalışma Belgesi”, İstanbul, Mart, s.52
• TODAİE (1991). “Kamu Yönetimi Araştırması (KAYA)”, TODAİE yayını, s.1.
• Torlak, S. E. ve Sezer, Y. (2005). “Büyükşehir Belediye Reformu Üzerine Bir Değerlendirme”, Yerel yönetimler Üzerine Güncel Yazılar-I: Reform, (Ed: Özgür, Hüseyin & Kösecik, Muhammet). Ankara: Nobel Yayın.
• Türkiye Cumhuriyeti Anayasası (1982). Kanun Numarası: 2709, Kabul Tarihi: 7.11.1982.
• Ünlü, H. (1991). Yerel Yönetim ve Çevre. İstanbul: IULA.
• Yaşamış, F. D. (1994). Çevre Yönetimi. 1.Çevre Şurası, İstanbul.