Araştırma Makalesi
BibTex RIS Kaynak Göster

Dil Öğretiminde Disiplinler Arası Yaklaşımlar

Yıl 2017, Cilt: 14 Sayı: 39, 145 - 159, 23.10.2017

Öz

Pozitivist anlayışın bir sonucu olarak 1940’lardan
sonra bilimsel çalışmalarda disiplinler arası yaklaşım benimsenmeye başlamıştır.
Bu yaklaşım kısa zamanda diğer sosyal bilim alanlarında olduğu gibi eğitim
bilimleri alanında da etkisini göstermiş; özellikle alan eğitiminde 1990’lardan
itibaren interdisipliner yöntem esas alınarak önemli çalışmalar yapılmıştır. Bu
bağlamda, dil eğitimi alanında da disiplinler arası metodolojiyi temel alan
çalışmalar artmaya başlamıştır. Günümüzde ise, dil eğitimi alanında yapılan
araştırmalarda farklı disiplinlerin verilerinden yararlanmanın artık bir
zorunluluk hâlini aldığı düşünülmektedir.  

Yukarıda kısaca bahsedilen gelişmeler ışığında bu
çalışmada, dil öğretimi alanının veri tabanını oluşturan farklı çalışma
disiplinleri ele alınacaktır. Çalışma iki ana bölümden meydana gelmektedir.

Birinci bölümde, sosyal bilimlerde disiplinler arası yaklaşımın
nasıl ortaya çıktığı ve bu alana katkıları üzerinde durulmuştur.

Çalışmanın ikinci bölümünde ise dil öğretimi alanındaki
araştırmalara kaynak teşkil edebilecek farklı disiplinler incelenmiştir. Bu
bağlamda öncelikle beyin alanındaki gelişmeler ve dil öğretimine yansımaları bilgi
işleme süreci, sinestezi ve beyin temelli öğrenme çerçevesinde ele alınmıştır.
Dil öğretimiyle ilişkili olduğu düşünülen bir diğer alan, bilgi felsefesi
olarak tanımlanan epistemolojidir. Epistemoloji, metinlerdeki bilgi türleri
çerçevesinde dil öğretimiyle ilişkilendirilmiştir. Göstergebilim doğrudan
doğruya görsel okuma ile ilgilidir. Parçasal ve parçaüstü birimler, derin yapı,
yüzey yapı kavramları dilbilimi ile dil öğretiminin kesiştiği noktalardan
birkaçını oluşturmaktadır. Metin dilbilimde kullanılan önvarsayım, sezdirim,
tutarlılık ve bağdaşıklık kavramları dil öğretimiyle doğrudan ilgilidir.









Dil öğretimiyle ilişkili olduğu düşünülen disiplinler bu çalışmada,
yukarıda bir bölümü verilen alt başlıklar çerçevesinde ele alınmıştır.
Çalışmanın temel hedefi, dil öğretimi alanının interdisipliner sınırlarını
belirleyerek uygulama sürecine yeni bakış açıları kazandırmaktır.

Kaynakça

  • Başkan, Ö. (2013). Lengüistik metodu. İstanbul: Multılıngual Yayınları.
  • Birânal, K. (1957). Dilthey ve Rickert’te insanî bilimlerin tasnifi. Ankara: Ankara Üniversitesi Yayınları.
  • Büker, S. (1991). Sinemada anlam yaratma. İstanbul: İmge Kitabevi.
  • Çüçen, K. (2001). Bilgi felsefesi. Bursa: Asa Yayınları.
  • Dıraaısma, D. (2007). Bellek metaforları. İstanbul: Metis Yayınevi.
  • Duman, B. (2015). Neden beyin temelli öğrenme. Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.
  • Guiraud, P. (1994). Göstergebilim. İstanbul: İmge Kitabevi.
  • Günay, D. (2013). Metin Bilgisi. İstanbul: Papatya Bilim Yayınları.
  • Güneş, F. (2007). Türkçe öğretimi ve zihinsel yapılandırma. Ankara: Nobel Yayınevi.
  • Karaağaç, G. (2013). Dil bilimi terimleri sözlüğü. Ankara: TDK Yayınları.
  • Kızılçelik, S. (2004). Sosyal bilimleri yeniden yapılandırmak. Ankara: Anı Yayıncılık.
  • Kocaman, A. – İmer, K. – Özsoy, S. (2011). Dilbilim sözlüğü. İstanbul: Boğaziçi Üniversitesi Yayınları.
  • Onan, B – Tiryaki E.N. (2012). Türkçede örtülü anlam oluşturan unsurlar ve ana dili eğitimindeki işlevleri. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Cilt:9, Sayı:19.s.223-240.
  • Onan, B. (2016). Türkçenin Ana Dili Olarak Öğretiminde Epistemolojik Alan. XI. Uluslararası Büyük Türk Dili Kurultayı Bildirileri, 26-27 Eylül. Budapeşte.
  • Onan, B. (2016). Türkçenin Ana Dili Olarak Öğretimine Beyin Temelli Yaklaşım. Zeitschriff für die Welt der Türken-Journal of World of Turks. Vol:8, No:1, s.109-133
  • Özbay, M. (2007). Özel öğretim yöntemleri II. Ankara: Öncü Yayınevi.
  • Parsa, S. (2002). Göstergebilim çözümlemeleri. İzmir: Ege Üniversitesi Basımevi.
  • Senemoğlu, N. (2007). Gelişim, öğrenme ve öğretim. Ankara: Yargı Yayınları.
  • Tarlacı, S. (2001). Sinestezi. Bilim ve Teknik Dergisi, Sayı: 409. Ankara: TÜBİTAK Yayınevi.
  • Toklu, O. (2003). Dilbilime giriş. Ankara: Akçağ Yayınevi.
  • Winston, R. (2014). İnsan beyni. İstanbul: BKM
  • Yalçın, A. – Aytaş, G. (2016). Çocuk edebiyatı. Ankara: Akçağ Yayınevi.
  • Yalçın, A. (2002). Türkçe öğretim yöntemleri. Ankara: Akçağ Yayınevi.
Yıl 2017, Cilt: 14 Sayı: 39, 145 - 159, 23.10.2017

Öz

Kaynakça

  • Başkan, Ö. (2013). Lengüistik metodu. İstanbul: Multılıngual Yayınları.
  • Birânal, K. (1957). Dilthey ve Rickert’te insanî bilimlerin tasnifi. Ankara: Ankara Üniversitesi Yayınları.
  • Büker, S. (1991). Sinemada anlam yaratma. İstanbul: İmge Kitabevi.
  • Çüçen, K. (2001). Bilgi felsefesi. Bursa: Asa Yayınları.
  • Dıraaısma, D. (2007). Bellek metaforları. İstanbul: Metis Yayınevi.
  • Duman, B. (2015). Neden beyin temelli öğrenme. Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.
  • Guiraud, P. (1994). Göstergebilim. İstanbul: İmge Kitabevi.
  • Günay, D. (2013). Metin Bilgisi. İstanbul: Papatya Bilim Yayınları.
  • Güneş, F. (2007). Türkçe öğretimi ve zihinsel yapılandırma. Ankara: Nobel Yayınevi.
  • Karaağaç, G. (2013). Dil bilimi terimleri sözlüğü. Ankara: TDK Yayınları.
  • Kızılçelik, S. (2004). Sosyal bilimleri yeniden yapılandırmak. Ankara: Anı Yayıncılık.
  • Kocaman, A. – İmer, K. – Özsoy, S. (2011). Dilbilim sözlüğü. İstanbul: Boğaziçi Üniversitesi Yayınları.
  • Onan, B – Tiryaki E.N. (2012). Türkçede örtülü anlam oluşturan unsurlar ve ana dili eğitimindeki işlevleri. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Cilt:9, Sayı:19.s.223-240.
  • Onan, B. (2016). Türkçenin Ana Dili Olarak Öğretiminde Epistemolojik Alan. XI. Uluslararası Büyük Türk Dili Kurultayı Bildirileri, 26-27 Eylül. Budapeşte.
  • Onan, B. (2016). Türkçenin Ana Dili Olarak Öğretimine Beyin Temelli Yaklaşım. Zeitschriff für die Welt der Türken-Journal of World of Turks. Vol:8, No:1, s.109-133
  • Özbay, M. (2007). Özel öğretim yöntemleri II. Ankara: Öncü Yayınevi.
  • Parsa, S. (2002). Göstergebilim çözümlemeleri. İzmir: Ege Üniversitesi Basımevi.
  • Senemoğlu, N. (2007). Gelişim, öğrenme ve öğretim. Ankara: Yargı Yayınları.
  • Tarlacı, S. (2001). Sinestezi. Bilim ve Teknik Dergisi, Sayı: 409. Ankara: TÜBİTAK Yayınevi.
  • Toklu, O. (2003). Dilbilime giriş. Ankara: Akçağ Yayınevi.
  • Winston, R. (2014). İnsan beyni. İstanbul: BKM
  • Yalçın, A. – Aytaş, G. (2016). Çocuk edebiyatı. Ankara: Akçağ Yayınevi.
  • Yalçın, A. (2002). Türkçe öğretim yöntemleri. Ankara: Akçağ Yayınevi.
Toplam 23 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Bölüm Araştırma Makaleleri
Yazarlar

Bilginer Onan

Yayımlanma Tarihi 23 Ekim 2017
Yayımlandığı Sayı Yıl 2017 Cilt: 14 Sayı: 39

Kaynak Göster

APA Onan, B. (2017). Dil Öğretiminde Disiplinler Arası Yaklaşımlar. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 14(39), 145-159.
AMA Onan B. Dil Öğretiminde Disiplinler Arası Yaklaşımlar. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi. Ekim 2017;14(39):145-159.
Chicago Onan, Bilginer. “Dil Öğretiminde Disiplinler Arası Yaklaşımlar”. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi 14, sy. 39 (Ekim 2017): 145-59.
EndNote Onan B (01 Ekim 2017) Dil Öğretiminde Disiplinler Arası Yaklaşımlar. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi 14 39 145–159.
IEEE B. Onan, “Dil Öğretiminde Disiplinler Arası Yaklaşımlar”, Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, c. 14, sy. 39, ss. 145–159, 2017.
ISNAD Onan, Bilginer. “Dil Öğretiminde Disiplinler Arası Yaklaşımlar”. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi 14/39 (Ekim 2017), 145-159.
JAMA Onan B. Dil Öğretiminde Disiplinler Arası Yaklaşımlar. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi. 2017;14:145–159.
MLA Onan, Bilginer. “Dil Öğretiminde Disiplinler Arası Yaklaşımlar”. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, c. 14, sy. 39, 2017, ss. 145-59.
Vancouver Onan B. Dil Öğretiminde Disiplinler Arası Yaklaşımlar. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi. 2017;14(39):145-59.

.