Different Loves through Digital Stories: On "Love Is..."

Yıl 2015, Cilt: 2 Sayı: 2 - Kadın Anlatıları, 214 - 241, 15.12.2015

Burcu Şenel

Öz

In this article, concentrating on the “Love is…”digital storytelling workshop, I focus on the workshop process and three digital stories produced in the workshop. I analyze how digital storytelling puts into practice the possibility of constructing alternative woman/man counter publics, together with the probability of eroding such categories, against one totalizing woman/man public as well. Within this context, first I draw a conceptual/theoretical frame ranging from private/public division to counter/multiple publics. Later, I concentrate on digital storytelling and examine the production process of digital stories through putting the workshop steps, which I consider put forth the counter-public potentiality, in focus. In the third section, focusing on the “Love is…”workshop, I analyze the three digital stories within the framework of content and thematic aspects. Finally, I present the deductions about the potential of digital storytelling for creating counter publics, focusing on “Love is…”workshop. 

Anahtar Kelimeler

digital storytelling, private/public sphere, LGBT, heteronormativity, counter public sphere

Dijital Hikâyelerle Başka Başka Aşklar: "Aşk demek..." Üzerine

Öz

Bu çalışmada, “Aşk demek…” dijital hikâye anlatımı atölye çalışmasını merkeze alarak, atölye sürecine ve üretilen üç dijital hikâyeye odaklanıyorum. Heteronormatif aşk temsillerini aşan hikâyelerin üretildiği atölye aracılığıyla dijital hikâye anlatımının, tek bir kadın/erkek kamusunun karşısında, bu kategorileri de aşındırma olasılığıyla alternatif kadın/erkek karşıt kamuları oluşturma potansiyelini nasıl pratiğe döktüğünü incelemeye çalışıyorum. Bu bağlamda öncelikle, kamusal alana farklı yaklaşımlarda özel-kamusal ayrımından karşıt/çoklu kamulara uzanan bir kavramsal-kuramsal çerçeve çiziyorum. Sonrasında, dijital hikâye anlatımına odaklanıyorum ve hikâyelerin üretim sürecini karşıt kamusallık potansiyelini açığa çıkardığını düşündüğüm basamaklarla irdeliyorum. Üçüncü bölümde “Aşk demek…” atölyesine bakarak, üretilen üç hikâyenin içerik ve tematik çerçevede analizine girişiyorum. Son olarak, “Aşk demek…” atölyesi üzerinden, dijital hikâye anlatımının taşıdığını düşündüğüm karşıt kamusallık potansiyeline dair çıkarımlara yer veriyorum.

Anahtar Kelimeler

dijital hikâye anlatımı, özel/kamusal alan, LGBTİ, heteronormativite, karşıt kamusallık

Kaynakça

• Arendt, H. (2013). İnsanlık Durumu. B. S. Şener (Çev.). İstanbul: İletişim.
• Benjamin, W. (1994). Hikâye Anlatıcısı. Nurdan Gürbilek (Der.), Son Bakışta Aşk içinde (s. 77-100). N. Gürbilek ve S. Yücesoy (Çev.) İstanbul: Metis.
• Berktay, F. (2011). Politikanın Çağrısı. İstanbul: İstanbul Bilgi Üniversitesi.
• Bora, A. (2004). Kamusal Alan Sahiden Kamusal Mı? Meral Özbek (Der.), Kamusal Alan içinde (s. 529-538). İstanbul: Hil.
• Bora, A. (2012). Aile: En Güçlü İşsizlik Sigortası. Aksu Bora, Tanıl Bora, Necmi Erdoğan ve İlknur Üstün (Der.), “Boşuna mı Okuduk?” Türkiye’de Beyaz Yakalı İşsizliği içinde, (s. 181-201). İstanbul: İletişim.
• Butler, J. (2010). Cinsiyet Belası. B. Ertür (Çev.). İstanbul: Metis.
• Dursun, Ç. (2010). Kadına Yönelik Şiddet Karşısında Haber Etiği. Fe Dergi, 2(1), 19-32. http://cins.ankara.edu.tr/
• Foucault, M. (2012). Cinselliğin Tarihi. H. U. Tanrıöver (Çev.). İstanbul: Ayrıntı.
• Fraser, N. (2004). Kamusal Alanı Yeniden Düşünmek: Gerçekte Varolan Demokrasinin Eleştirisine Bir Katkı. Meral Özbek (Der.), Kamusal alan içinde (s. 103-133). M. Özbek ve C. Balcı (Çev.). İstanbul: Hil.
• Habermas, J. (2002). Kamusallığın Yapısal Dönüşümü. T. Bora ve M. Sancar (Çev.). İstanbul: İletişim.
• Habermas, J. (2004). Kamusal Alan. Meral Özbek (Der. ve Çev.), Kamusal Alan içinde (s. 95-102). İstanbul: Hil.
• Hansen, M. (2004). Yirmi Yılın Ardından Negt ve Kluge’nin “Kamusal Alan ve Tecrübe”si: Değişken Karışımlar ve Genişletilmiş Alanlar. Meral Özbek (Der. ve Çev.), Kamusal Alan içinde (s. 141-177). İstanbul: Hil.
• Harding, S. (1987). Feminist Yöntem Diye Bir Şey Var Mı? Serpil Çakır ve Necla Akgökçe (Ed.), Kadın Araştırmalarında Yöntem içinde (s. 34-47). Z. Ayman (Çev.). İstanbul: Sel.
• Kejanlıoğlu, B. (2004). Medya Çalışmalarında Kamusal Alan Kavramı. Meral Özbek (Der. ve Çev.), Kamusal Alan içinde (s. 689-713). İstanbul: Hil.
• Köker, E. (2012). Kadınların Medyadaki Hak İhlalleriyle Baş Etme Stratejileri. Sevda Alankuş (Der.), Kadın Odaklı Habercilik içinde (s. 119-150). İstanbul: IPS İletişim Vakfı.
• Lambdaistanbul. (2006). Bir Alan Araştırması: Eşcinsel ve Biseksüellerin Sorunları Ne Yanlış Ne De Yalnızız. İstanbul: Berdan.
• Mies, M. (1983). Feminist Araştırmalar İçin Bir Metodolojiye Doğru. Serpil Çakır ve Necla Akgökçe (Ed.), Kadın Araştırmalarında Yöntem içinde (s. 48-64). A. Durakbaşa ve A. İlyasoğlu (Çev.). İstanbul: Sel.
• Negt, O. ve Kluge, A. (1993). Public Sphere And Experience, Toward And Analysis Of Bourgeois And Proletarian Public Sphere. P. Labanyi, J. Daniel ve A. Oksiloff (Çev.). Minneapolis & London: University of Minnesota.
• Özbek, M. (2004a). Giriş: Kamusal Alanın Sınırları. Meral Özbek (Der.), Kamusal alan içinde (s. 19-90). İstanbul: Hil.
• Özbek, M. (2004b). Giriş: Kamusal-Özel Alan, Kültür ve Tecrübe. Meral Özbek (Der.), Kamusal Alan içinde (s. 443-500). İstanbul: Hil.
• Papacharissi, Z. (2002). The Virtual Sphere: The Internet As A Public Sphere. New Media and Society, 4(9), 9-27.
• Randall, W. (2014). Bizi Biz Yapan Hikâyeler. Ş. S. Kaya (Çev.). İstanbul: Ayrıntı.
• Rossiter, M. (2010). Digital Storytelling: A New Player On The Narrative Field. New Directions for Adult and Continuing Education (126), 37-48.
• Selek, P. (2009). Kenardakilerle Çalışmak Mı? Dilek Hattatoğlu ve Gökçen Ertuğrul (Der.), Methodos: Kuram Ve Yöntem Kenarından içinde (s. 115-125). İstanbul: Anahtar.
• Şenel, B. (2014). Cinsel Yönelim Ayrımcılığının Gündelik Hayat Yansımaları. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Hacettepe Üniversitesi/Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
• Şimşek, B. (2013). Hikâye Anlattıran, Hikâyemi Anlatan, Kendi Hikâyesini Yaratan Çember: Dijital Hikâye Anlatımı Atölyesinde Birbirine Karışan Sesler/im. Hakan Ergül (Der.), Sahanın Sesleri: İletişim Araştırmalarında Etnografik Yöntem içinde (s. 279-308). İstanbul: Bilgi Üniversitesi.
• Uğur Tanrıöver, H. (2012). Medyada Kadınların Temsil Biçimleri ve Kadın Hakları İhlalleri. Sevda Alankuş (Der.), Kadın Odaklı Habercilik içinde (s. 158-162). İstanbul: IPS İletişim Vakfı.