Notre-Dame ve Hayal Gücü: Gargoyle

Yıl 2020, Sayı: 21, 137 - 141, 10.05.2020

Nilüfer Öndin

Öz

Mimari bir eleman olarak Gargoyle, çatıda biriken suları tahliye etmek için kullanılan çörtendir ki yağmur suyu sırtındaki oluktan akarak açık ağzından dışarıya dökülür. Gargoyleler genellikle fantastik varlıklar, dragonlar, insan-hayvan karışımı olarak tasarlanmıştır. Orta Çağ’da Gargoyleler yalnızca yağmur suyunu tahliyeye hizmet etmemiş, dinî nedenlerle de tercih edilmiştir. Dinî nedenler bağlamında bazen kötünün bazen de kötü olanı kutsal mekânlardan uzaklaştırmanın simgesi olarak birçok katedralde yer almıştır, Paris Notre-Dame Katedrali’nde olduğu gibi. İşlevsel veya simgesel olsun, Paris Notre-Dame Katedrali’nin ve diğer katedrallerin Gargoyleleri sınırsız hayal gücünün imgeleri olarak cephelere görsel zenginlik katmıştır.

Anahtar Kelimeler

Orta Çağ, Paris Notre-Dame Katedrali, Gargoyle, Kötü, Hayal gücü.

Kaynakça

• Alston, David. (1978). “Gargoyles and Grotesques”. Oxford Art Journal. C. 1., ss. 32-35.
• Breton, André. (2003). Birinci Sürrealist Manifesto, Çev.Yeşim Seber Kafa, İstanbul: Altıkırkbeş Yayın.
• Cambor, Kate. (2009). “Freud in Paris”. New England Review (1990-). C. 30, S. 2, ss. 177-189.
• Camille, Michael. (2008). The Gargoyles of Notre-Dame. Medievalism and the Monsters of Modernity. USA: University of Chicago Press.
• Clement, Clara Erskine. (1994) Legendary and Mythological Art. London: Bracken Books.
• Gibson, Louis H. (1893). “Gargoyles”. Modern Art. C. 1, S. 4., ss. 1-5.
• Ruskin, John. (2015). Sanat ve Hayat Üzerine. (Çev. Eser Bakdur). İstanbul: Epsilon Yayıncılık.
• Stephens, Bradley. (2019). Victor Hugo. London: Reaktion Books.
• Varner, Gary R. (2008). Gargoyles, Grotesques and Green Men: Ancient Symbolism in European and American Architecture. USA: Lulu Press.
• Ward-Jackson, Philip. (2010). “The Gargoyles of Notre-Dame. Medievalism and the Monsters of Modernity by Michael Camille”. The Burlington Magazine. C. 152, S. 1293, s. 814.