2007-2012 YILLARI ARASINDA BİLİMSEL TARTIŞMA ÜZERİNE GERÇEKLEŞTİRİLMİŞ AÇIK ERİŞİM ARAŞTIRMALARIN BİR İNCELEMESİ

Yıl 2014, , - 7, 28.05.2014

Hilal Küçük Hediye Aycan

https://doi.org/10.21666/mskuefd.05345

Cited By: 5

Öz

Bu çalışmanın amacı, Türkiye’de bilimsel tartışma konusundaki genel eğilimleri ortaya
çıkarmaktır. Bunun için 2007 ve 2012 yılları arasında eğitim alanında bilimsel tartışmaya ilişkin
gerçekleştirilmiş açık erişim çalışmalar, çalışma grubu düzeyi, yöntem türü, veri toplama
araçları, veri analizi ve araştırma konusu açısından incelenmiştir. Araştırmada belirli
dokümanların sistematik bir yöntem ile incelenmesi hedeflendiğinden, araştırma yöntemi olarak
doküman incelemesi kullanılmıştır. Kapsama alınan çalışmalar YOK Ulusal Tez Merkezi’nde
erişime açık lisansüstü tezler ve ULAKBİM veri tabanından elde edilen açık erişim makalelerdir.
Belirlenen çalışmaların incelemeleri içerik sayımına dayalı olduğundan, positivist paradigmayı
temel alan nicel yaklaşımlı bir analiz tekniği kullanılmıştır. Buna gore belirlenen her bir
kategoriye ait bulgular yüzde-frekans matrisleriyle sunulmuştur. Bulgular incelendiğinde, daha
çok 2009, 2010 ve 2011 yılları arasında dağılım gösteren çalışmaların yöntem, veri toplama
araçları ve veri analizi türleri açısından ağırlıklı olarak nicel bağlamda gerçekleştirilmiş olduğu
görülmüştür. Tüm kategorilerin dağılım matrisleri değerlendirildiğinde, bu alanın Türkiye’deki
popülaritesinin, bilimsel tartışma kavramı ve uygulamaları tam anlamıyla anlaşılamadan,
erkenden yitmiş olduğu söylenebilir.

Anahtar Kelimeler

doküman incelemesi, bilimsel tartışma, argümantasyon

Kaynakça

• Andrews, R. (2009). Argumentation in Higher Education: Improving practice through theory and research. New York: Routledge. Argumentation.
• dictionary.org/definitions/argumentation?cx=partner-pub-0939450753529744%3Av0qd01
• tdlq&cof=FORID%3A9&ie=UTF-8&q=argumentation&sa=Search#906.
• Bacanak, A., Değirmenci, S., Karamustafaoğlu, S. ve Karamustafaoğlu, O. (2011). E-dergilerde yayınlanan fen eğitimi makaleleri: Yöntem analizi. Türk Fen Eğitimi Dergisi, 8(1), 119-132.
• Bailey, K. D. (1982). Methods of social research. New York: The Free Press.
• Bailey, K. D. (1994). Methods of social research. (4. Baskı). New York: The Free Press.
• Billig, M. (1987) Arguing and thinking: A rhetorical approach to social psychology. Cambridge: Cambridge University Press.
• Brem, S. K., ve Rips, L. J. (2000). Explanation and evidence in informal argument. Cognitive Science, 24(4), 573-604.
• Clark, D. B. ve Sampson, V. D. (2007). Personally-seeded discussions to scaffold online argumentation. International Journal of Science Education, 29(3), 253–277.
• Creswell, J. W. (2009). Research design: Qualitative, quantitative and mixed methods approaches. USA: Sage publications.
• Demirci, (2008). Toulmin’in tartışma modeli odaklı eğitimin kimya öğretmen adaylarının temel kimya konularını anlamaları ve tartışma seviyeleri üzerine etkisi (Yüksek Lisans Tezi). Gazi Üniversitesi, Ankara.
• Donaldson, G. A. (1986). Do you need to leave home to grow up? The rural adolescent's dilemma. Research in Rural Education, 3(3), 121-125.
• Eşkin, H. (2008). Fizik dersi kapsamında öğretim sürecinde oluşturulan argüman ortamlarının öğrencilerin muhakemesine etkisi (Yüksek Lisans Tezi). Marmara Üniversitesi, İstanbul.
• Ekiz, D. (2009). Bilimsel araştırma yöntemleri. İstanbul: Anı Yayıncılık.
• Erduran, S. ve Jimenez-Alexiandre, M. P. (2007). Argumentation in science education: Perspectives from classroom-based research. Springer Science - Business Media B. V.
• Erduran, S., Ardaç, D. ve Yakmaci-Guzel, B. (2006). Learning to teach argumentation: Case studies of pre-service secondary science teachers. Journal of Mathemathics, Science and Technology Education, 2(2).
• Erduran, S., Simon, S. ve Osborne, J. (2004). TAPping into argumentation: Developments in the application of Toulmin‘s argument pattern for studying science discourse. Science Education, 88, 915–933.
• Fahnestock, J. ve Secor, M. (2003). A rhetoric of argument. New York: McGraw-Hill.
• Glassner, A., Weinstock, M. ve Neuman, Y. (2005). Pupils‘ evaluation and generation of evidence and explanation in argumentation. British Journal of Educational Psychology, 75, 105-118.
• Glassner, A., Weinstock, M. ve Neuman, Y. (2005). Pupils‘ evaluation and generation of evidence and explanation in argumentation. British Journal of Educational Psychology, 75, 105-118.
• Glesne, C. (2011). Nitel araştırmaya giriş. İstanbul: Anı Yayıncılık.
• Göktaş, Y., Küçük, S., Aydemir, M., Telli, E., Arpacık, Ö., Yıldırım, G. ve Reisoğlu, İ. (2012). Türkiye’de eğitim teknolojileri araştırmalarındaki eğilimler: 2000-2009 dönemi makalelerinin içerik analizi. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 12(1), 177-199.
• Jupp, V. ve Norris, C. (1993). Traditions in documentary analysis, M. Hammersley (Ed.) Social Research: Philosophy, Politics and Practice içinde (37-51). London: Sage Publications Limited. Karamustafaoğlu, O. (2009). Fen ve teknoloji eğitiminde temel eğilimler. Kastamonu Eğitim Dergisi, 17(1), 87-102.
• Kaya, O. N. (2005). Tartışma teorisine dayalı öğretim yaklaşımının öğrencilerin maddenin tanecikli yapısı konusundaki başarılarına ve bilimin doğası hakkındaki kavramalarına etkisi. (DoktoraTezi). Gazi Üniversitesi, Ankara.
• Krummheuer, G. (1995). The ethnography of argumentation. P. Cobb ve H. Bauersfeld (Ed.), The emergence of mathematical meaning: Interaction in classroom cultures içinde (s. 229-269). Hillsdale, NJ: Earlbaum.
• Kuhn, D. (1993). Science as argument: Implications for teaching and learning scientific thinking. Science Education, 77, 319-337.
• Kuhn, D., ve Pearsall, S. (2000). Developmental origins of scientific thinking. Journal of Cognition and Development, 1, 113-129.
• Lawson, A. E. (2003). The nature and development of hypothetico-predictive argumentation with implications for science teaching. International Journal of Science Education, 25(11), 1387-1408.
• Mcneill, K. L. ve Pimentel, D. S. (2009). Scientific discourse in three urban classrooms: The role of the teacher in engaging high school students in argumentation. Science Education, 94(2), 203-229.
• Means, M. L. ve Voss, J. F. (1996). Who reasons well? Two studies of informal reasoning among children of different grade, ability, and knowledge levels. Cognition and Instruction, 14(2), 139-178.
• Mogalakwe, M. (2006). The use of documentary research methods in social research. African Sociological Review, 10(1), 221-230.
• Naylor, S., Keogh, B., ve Downing, B. (2007). Argumentation and primary science. Research in Science Education, 37, 17–39.
• Naylor, S., Downing, B. ve Keogh, B. (2001). An empirical study of argumentation in primary science, using concept cartoons as the stimulus. 3rd Conference of the European Science Education Research Association Conference, Thessaloniki, Greece.
• Neuman, Y. ve Schwarz, B. (1998). Is self-explanation while solving problems helpful? The case of analogical problem-solving. British Journal of Educational Psychology, 68, 15-24.
• Newton, P., Driver, R. ve Osborne, J. (1999). The place of argumentation in the pedagogy of school science. International Journal of Science Education, 21(5), 553-576.
• Perelman, C. ve Olbrechts-Tyteca, L. (1969). Traité de l'argumentation. La nouvellerhétorique. Paris: Presses Universitaire Francaise.
• Scott, J. (1990). A matter of record: Documentary sources in social research. Cambridge: Polity Press.
• Shwarz, B. B., Neuman, Y., Gil, J ve Ilya, M. (2003). Construction of collective and individual knowledge in argumentative activity. Journal of the Learning Sciences, 12(2), 219-256.
• Simon, S., Erduran, S., ve Osborne, J. (2002, Nisan). Enhancing the quality of argumentation in school science. National Association for Research in Science Teaching, New Orleans, USA.
• Toulmin, S. (1958). The uses of argument. Cambridge: Cambridge University Press.
• Tümay, H. ve Köseoğlu, F. (2011). Kimya öğretmen adaylarının argümantasyon odaklı öğretim konusunda anlayışlarının geliştirilmesi. Türk Fen Eğitimi Dergisi, 8(3), 105-119.
• Uluçınar Sağır, Ş. (2008). Fen bilgisi dersinde bilimsel tartısma odaklı ögretimin etkililiginin incelenmesi (Doktora Tezi). Gazi Üniversitesi, Ankara.
• Van Eemeren, F. H. ve Grootendorst, R. (2004). A systematic theory of argumentation: The pragma-dialectical approach. Cambridge: Cambridge University Press.
• Van Eemeren, F. H., Grootendorst, R. ve Henkemans, H. S. (1996). Fundamentals of argumentation theory: A handbook of historical backgrounds and contemporary developments. Mahwah: Lawrence Erlbaum Associates.
• Vorobej, M. (2006). A theory of argument. Cambridge: Cambridge University Press.
• Walton, D. (2009). Argumentation theory: A very short introduction. I. Rahwan ve G. R. Simari. (Ed.) Argumentation in artificial Intelligence içinde (s. 1-22). New York: Springer.
• Webb, E. J., Campbell, D. T., Schwartz, R. D. ve Sechrest, L. (2000). Unobtrusive measures. Thousand Oaks: Sage Publications Inc.
• Weinstock, M. ve Cronin, M.A. (2003). The everyday production of knowledge: Individual differences in epistemological understanding and juror reasoning skill. Applied Cognitive Psychology, 17, 161-181.
• Weinstock, M., Neuman, Y. ve Tabak, I. (2004). Missing the point or missing the norms? Epistemological norms as predictors of students‘ ability to identify fallacious arguments. Contemporary Educational Psychology, 29(1), 77-94.
• Wolff, S. (2004). Analysis of documents and records, E. V. Kardoff ve I. Steinke (Ed.) A companion to qualitative research içinde (s. 284-290). London: Sage Publications.
• Yaşar, M. ve Aral, N. (2010). Yaratıcı düşünme becerilerinde okul öncesi eğitimin etkisi. Kuramsal Eğitim Bilim Dergisi, 3(2), 201-209.
• Yeşiloğlu, S. N. (2007). Gazlar konusunun lise öğrencilerine bilimsel tartışma (argümantasyon) odaklı yöntem ile öğretimi (Yüksek Lisans Tezi). Gazi Üniversitesi, Ankara.
• Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2008). Nitel Araştırma Yöntemleri. (7. Baskı). Ankara: Seçkin Yayıncılık.