Türkçenin Yabancı Dil Olarak Öğretiminde İletişimsel Becerilerin Geliştirilmesi Durumunun İncelenmesi

Yıl 2020, Cilt: 7 Sayı: 2, 71 - 80, 01.11.2020

Ali Göçer , Bilal Ferhat Karadağ

https://doi.org/10.21666/muefd.686282

Cited By: 1

Öz

İletişimsel beceriler bireylerin günlük hayatta kendilerini etkili bir şekilde ifade etmelerini sağlayan unsurlar olarak görülmektedir. Bu beceriler vasıtasıyla kişiler isteklerini ve hedeflerini dile getirebilmekte, ayrıca çeşitli faktörleri kavrayabilip zihninde kodlayabilmektedir. Aynı durum ana dilinde olduğu gibi yabancı dil öğreniminde de geçerlidir. Bireyler öğrenmek istedikleri hedef dilde kendilerini ifade edebilmek için iletişimsel becerilerinden faydalanmaktadırlar. Bundan dolayı da bu çalışmanın amacı, iletişimsel beceriler başlığı altında değerlendirilen konuşma ve dinleme becerilerinin, Türkçenin yabancı dil olarak öğretimi sürecinde nasıl ele alındığı, becerileri geliştirebilmek için ne tür etkinlikler yapıldığı ve bu becerilerin geliştirilmesinin hangi seviyede olduğunu belirleyebilmektir. Çalışma, nitel araştırma yöntemi çerçevesinde değerlendirilen fenomenolojik desen vasıtasıyla gerçekleştirilmiştir. Çalışma grubunu beş öğretici ve on öğrenci oluşturmuştur. Araştırmanın verileri standartlaştırılmış açık uçlu görüşme formu ve yarı yapılandırılmış görüşme formu ile toplanmış; bu veriler içerik analiziyle çözümlenmiştir. Yapılan görüşmeler sonucunda iletişimsel becerilerin ayrı ayrı ele alındığı, bu becerilerin geliştirilmesinin istenilen düzeyde olmadığı ve becerilerin geliştirilmesi noktasında çeşitli eksikliklerin olduğu saptanmıştır. Sonuçlardan hareketle iletişimsel becerilerin geliştirilmesi için daha hayata yakın etkinliklerden faydalanılması gerektiği ve bireylere özgün görevler verilerek grup etkinlikleri şeklinde gerçek deneyimler yaşamaları gerektiği önerilerinde bulunulmuştur.

Anahtar Kelimeler

iletişimsel beceriler, konuşma, dinleme, Türkçenin yabancı dil olarak öğretimi

Kaynakça

• Aktaş, T. (2005). Yabancı dil öğretiminde iletişimsel yeti. Journal of Language and Linguistic Studies, 1(1), 89-100.
• Bashir, M., Azeem, M. & Dogar, A. H. (2011). Factor effecting students’ English speaking skills. British Journal of Arts and Social Sciences, 2(1), 34-50.
• Boonkint, K. (2010). Enhancing the development of speaking skills for non-native speakers of English. Procedia Social and Behavioral Sciences, 2(2), 1305-1309.
• Çelenk, S. (2005). İlk okuma yazma programı ve öğretimi. Ankara: Anı Yayınları.
• Durmuşçelebi, M. (2006). Türkiye’de anadili eğitimi ve yabancı dil öğretimi. Erciyes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 21(14), 285-307.
• Epçaçan, C. (2013). Temel bir dil becerisi olarak dinleme ve dinleme eğitimi. Adıyaman Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi Türkçenin Eğitimi Öğretimi Özel Sayısı, 11, 331-352.
• Göçer, A. (2015a). Türkçenin yabancı dil olarak öğretiminde konuşma becerisinin kazandırılması. Trakya Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 17(2), 21-26.
• Göçer, A. (2015b). Türkçenin yabancı dil olarak öğretiminde konuşma becerisinin gelişim durumunun belirlenmesi. Erzincan Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 9(2), 47-56.
• Gün, S. (2015). Yabancı dil olarak Türkçenin öğretiminde web 2.0 sesli ve görüntülü görüşme uygulamalarının (Skype) konuşma becerisine etkisi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Çanakkale: Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
• Güneş, F. (2014). Türkçe öğretimi yaklaşım ve modeller. Ankara: Pegem Akademi.
• Kurudayıoğlu, M. ve Sapmaz, S. (2016). Yabancı dil olarak Türkçe konuşma öğretimine dair öğretmen bilişleri. Zeitschrift Für Die Welt Der Türken / Journal of World of Turks, 8(3), 85-102.
• Melanlıoğlı, D. (2016). Bosna Hersek örneğinde yabancı dil olarak Türkçe öğrenen çocukların dinleme alışkanlıkları. Avrasya Etüdleri, 50(2), 529-546.
• Merriam, S. B. (2013). Nitel araştırma – desen ve uygulama için bir rehber. (S. Turan, Çev.) Ankara: Nobel Yayıncılık.
• Peck, M. W. (2016). Strategy instruction in the teaching of listening comprehension using metacognitive, affective, and social strategies to develop listening skills. The Journal of Nagasaki University of Foreign Studies, 20, 73-80.
• Sallabaş, M. E. (2012). Türkçeyi yabancı dil olarak öğrenenlerin konuşma kaygılarının değerlendirilmesi. Turkish Studies, 7(3), 2199-2218.
• Şen, Ü. ve Boylu, E. (2015). Türkçeyi yabancı dil olarak öğrenen İranlı öğrencilerin konuşma kaygılarının değerlendirilmesi. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 12(30), 13-25.
• Tabak, G. ve Göçer, A. (2017). Türkçenin yabancı dil olarak öğretiminde A1-C1 düzey dinleme etkinliklerinin incelenmesi. Cumhuriyet International Journal of Education, 6(3), 400-411.
• Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2011). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri (8. Tıpkı basım). Ankara: Seçkin Yayıncılık.