Occupational Health and Safety Education in Engineering Faculties in Turkey

Yıl 2017, Cilt: 58 Sayı: 685, 1 - 15, 03.04.2017

Battal Doğan , Cemre Yalçınkaya Mehmet Gökberk Balcı

Öz

Occupational health and safety in our country is gaining importance in recent years. Despite legal
regulations, new technological developments, automation and early warning systems, there is an
increase in the number of work accidents and occupational diseases. Training in the reduction of
work accidents and occupational diseases is an important activity. As a result of the enforcement of
the Law No. 6331 in recent years and the increase in audits, the demand for qualified human power
trained in occupational health and safety is increasing. It is very important for managers and technical
personnel to participate in occupational health and safety activities in order to form safety culture in
the workplace. Engineering faculties who train staff for technical services in business should provide
their students with a good education on occupational health and safety culture. Engineering faculties
should add occupational health and safety to their curriculum as a compulsory course with at least
four semesters. In this study, the current situation of the occupational health and safety courses in the
engineering faculty of our country is investigated. Occupational health and safety education in these
faculties is compared to education systems in the United States and European Union countries. As a
result, the training of occupational health and safety training has been planned so that the engineering
faculties in our country will be at least four semesters.

Anahtar Kelimeler

Occupational accidents, occupational diseases, OHS in world and Turkey, education, engineering faculty

Türkiye’de Mühendislik Fakültelerinde İş Sağlığı ve Güvenliği Eğitimi

Öz

Ülkemizde iş sağlığı ve güvenliği son yıllarda önem kazanmıştır. Yasal düzenlemeler, yeni teknolojik
gelişmeler, otomasyon ve erken uyarı sistemlerine rağmen iş kazaları ve meslek hastalıkları sayısında
artış devam etmektedir. İş kazaları ve meslek hastalıklarının azaltılmasında eğitim önemli bir faaliyettir. Son yıllarda 6331 sayılı Kanun’un yürürlüğe girmesi ve denetimlerin artırılması sonucunda
iş sağlığı ve güvenliği (İSG) alanında eğitilmiş nitelikli insan gücüne duyulan talep artmaktadır.
İşyerlerinde güvenlik kültürünün oluşturulması için yöneticilerin ve teknik personelin İSG faaliyetlerine katılımı oldukça önemlidir. İş hayatında teknik hizmetler için personel yetiştiren mühendislik
fakülteleri öğrencilerine İSG kültürü üzerine iyi bir eğitim verilmelidir. Mühendislik fakülteleri İSG
konularını zorunlu ders olarak en az dört yarıyıl olmak üzere müfredatlarına eklemelidir. Bu çalışmada, ülkemizdeki mühendislik fakültelerinde İSG derslerinin mevcut durumu araştırılmıştır. Bu
fakültelerdeki İSG eğitimi Amerika Birleşik Devletleri (ABD) ve Avrupa Birliği (AB) ülkelerindeki
eğitim sistemleriyle karşılaştırılmıştır. Sonuç olarak, ülkemizdeki mühendislik fakültelerinde en az
dört yarıyıl olacak şekilde İSG eğitiminin planlaması yapılmıştır

Anahtar Kelimeler

İş kazaları, meslek hastalıkları, dünyada ve Türkiye’de İSG, eğitim, mühendislik fakültesi

Kaynakça

• 1. Türkiye Odalar ve Borsalar Birliği. 2016. Ekonomik Rapor-2015, Yayın No: 2016/270, ISBN: 978-605-137-546-5, Ankara.
• 2. Bilir. N. 2016. İş Sağlığı ve Güvenliği Profili-Türkiye, ISBN: 9789228310627; 9789228310634 (web pdf), Uluslararası Çalışma Örgütü, ILO Türkiye Ofisi, Ankara.
• 3. Türkiye İstatistik Kurumu. 2015. “İşgücü İstatistikleri,” http://www.tuik.gov.tr/PreHaberBultenleri.do?id=21567, son erişim tarihi: 20.11.2016.
• 4. International Labour Organization. 2017. http://www.ilo.org/global/topics/safety-andhealth-at-work/lang--en/index.htm, son erişim tarihi: 09.01.2017.
• 5. Güven, R. 2012. Dünyada ve Ülkemizde Meslek Hastalıkları, T. C. Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı İş Sağlığı ve Güvenliği Genel Müdürlüğü, Ankara.
• 6. Türkiye İstatistik Kurumu. 2014. İş Kazaları ve İşe Bağlı Sağlık Problemleri –Araştırma Sonuçları 2013, Ankara.
• 7. Yükseköğretim Kurumu. 2016. “Öğrenci İstatistikleri,” https://istatistik.yok.gov.tr/, son erişim tarihi: 20.11.2016.
• 8. T. C. Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı İş Sağlığı ve Güvenliği Genel Müdürlüğü. 2016. “Mevzuatlar,” http://www3.csgb.gov.tr/csgbPortal/isggm.portal?page=mevzuat&id=3, son erişim tarihi: 02.11.2016.
• 9. Arıkan, R., Sarı, D. “Milli Eğitimde İş Sağlığı ve Güvenliğinin Önemi,” Atılım Üniversitesi, http://app.csgb.gov.tr/isggm/oshaturkey/sunumlar/111.pdf, son erişim tarihi: 14.11.2016.
• 10. Board of Certified Safety Professionals. 2016. http://www.bcsp.org/csp, son erişim tarihi: 18.10.2016.
• 11. United States Department of Labor. 2016. https://www.osha.gov/, son erişim tarihi: 03.10.2016.
• 12. T. C. Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı. 2013. “6331 Sayılı İş Kanunu,” http://www.resmigazete.gov.tr/eskiler/2013/05/20130515-1.htm, son erişim tarihi: 07.11.2016
• 13. 2015 Survey of Occupational Injuries & Illnessessummary Estimates Charts Package, February 5, https://www.bls.gov/iif/oshwc/osh/os/osch0049.pdf, son erişim tarihi: 20.11.2016.
• 14. Ceylan, H. 2012. “Türkiye’deki İş Sağlığı ve Güvenliği Eğitimi Sorunlar ve Çözüm Önerileri,” Electronic Journal of Vocational Colleges, Aralık 2012, s. 94-104.
• 15. Worker Compansation Board of British Columbia. 2000. “Joint Occupational Health and Safety Commitee,” http://www.sd33.bc.ca/sites/default/files/Joint%20Occupational%20Health%20&%20Safety%20Committee.pdf, son erişim tarihi:18.10.2016.
• 16. Wai-On, P. 1997. “Education and Training in Occupational and Environmental Health,” Environmental Management and Health, vol. 8 (5), p. 158-161.