TÜRKİYE EKONOMİSİNDE YAKINSAMA DİNAMİĞİ ÜZERİNE

Yıl 2017, , 339 - 360, 24.12.2017

Merter Akıncı

https://doi.org/10.14780/muiibd.384072

Cited By: 1

Öz

Neoklasik teori, zengin ülkelere kıyasla yoksul ülkelerin daha hızlı büyüyeceklerini ifade etmesine karşın, gerçek dünya deneyimleri ilişkinin tersine döndüğünü göstermiştir: Yoksul ülkeler daha yoksullaşırken, zengin ülkeler daha zenginleşmiştir. Ülkeler için geçerli olan bu hususun farklı gelir dilimler bazında da geçerli olup olmadığını inceleyebilmek için bu çalışmada, Türkiye ekonomisinde 12 alt-bölge itibariyle 1980- 2014 döneminde zengin ve yoksul sınıf arasındaki yakınsama ilişkileri zaman serisi analizleri kullanılarak incelenmiştir. Model tahmin sonuçları, yoksulların yoksullara ve zenginlerin de zenginlere yakınsadığını göstermiş ve böylece ıraksama sürecinin Türkiye ekonomisinde baskın bir nitelik taşıdığını yansıtmıştır.

Anahtar Kelimeler

Yakınsama, Gelir Eşitsizliği, Zaman Serisi Analizi

Kaynakça

• AKINCI, M. (2015). Bulanık Suda Balık Avlamak: Trickle-Down Etkisinin Türkiye Ekonomisinde Bölgeler-Arası Tahmini. Çalışma ve Toplum, 44(1): 195-220.
• AKINCI, M. ve Sevinç, H. (2016). Neo-Klasik Teoriden Bir Peri Masalı: Balkan ve AB Kurucu Ülkeleri Arasındaki Koşulsuz Gelir Yakınsama Mekanizması Üzerine. Second Sarajevo International Conference, 17-20 May, Sarajevo-Bosnia and Herzegovina.
• AKINCI, M. ve Yılmaz, Ö. (2012a). Per Capita Income Convergence Among European Union Countries: Haldane-Hall Approach. Marmara Journal of European Studies, 20(2): 39-61.
• AKINCI, M. ve Yılmaz, Ö. (2012b). Türkiye ile AB Arasındaki Kişi Başına Gelir Yakınsaması: Farklardaki Fark Analizi. Finans Politik & Ekonomik Yorumlar, 49(567): 15-26.
• ANDRADE, E., Laurini, M., Madalozzo, R. and Pereira, P. L. V. (2004). Convergence Clubs Among Brazilian Municipalities. Economics Letters, 83(2): 179-184.
• ARBIA, G. and Piras, G. (2005). Convergence in Per-Capita GDP Across European Regions Using Panel Data Models Extended to Spatial Autocorrelation Effects. ISAE Working Paper, No: 51.
• ATALAY, S. S. (2007). Yeni Avrupa Birliği Ülkelerinde ve Türkiye’de Reel Yakınsama. Ankara, Türkiye Cumhuriyet Merkez Bankası Uzmanlık Yeterlilik Tezi.
• AUBYN, M. (1999). Convergence Across Industrialised Countries (1890-1989): New Results Using Time Series Methods. Empirical Economics, 24(1): 23-44.
• BARRO, R. J. (1991). Economic Growth in a Cross Section Countries. The Quarterly Journal of Economics, 106(2): 407-443.
• BAUMOL, W. J. (1986). Productivity Growth, Convergence and Welfare: What the Long-Run Data Show. American Economic Review, 76(5): 1072-1085.
• BAUMOL, W. J. and Blinder, A. S. (2010). Macroeconomics: Principles and Policy. 10th Edition, USA, Cengage Learning Publishing.
• BERBER, M., Yamak, R. ve Artan, S. (2000). Türkiye’de Yakınlaşma Hipotezinin Bölgeler Arasında Geçerliliği Üzerine Ampirik Bir Çalışma: 1975-1997. 9. Ulusal Bölge Bilimi ve Bölge Planlama Kongresi Bildiriler Kitabı: 51-59.
• BERGSTROM, F. (1998). Regional Policy and Convergence of Real Per Capita Income Among Swedish Counties. SSE/EFI Working Paper Series in Economics and Finance, No: 284.
• BERNARD, A. B. and Durlauf, S. N. (1995). Convergence in International Output. Journal of Applied Econometrics, 10(2): 97-108.
• BERNARD, A. B. and Durlauf, S. N. (1996). Interpreting Tests of the Convergence Hypothesis. Journal of Econometrics, 71(1-2): 161-173.
• BEYAERT, A. and Camacho, M. (2008). TAR Panel Unit Root Tests and Real Convergence. Review of Development Economics, 12(3): 668-681.
• BOZKURT, E., Bedir, S., Özdemir, D. ve Çakmak, E. (2014). Orta Gelir Tuzağı ve Türkiye Örneği. Maliye Dergisi, 167: 22-39.
• CARLINO, G. and Mills, L. O. (1996). Testing Neoclassical Convergence in Regional Incomes and Earnings. Regional Science and Urban Economics, 26(6): 565-590.
• CEYLAN, R. (2010). G-7 Ülkelerinin Yakınsama Deneyimi: 1870-2006. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 15(3): 311-324.
• CHOI, C. (2009). Does Bilateral Trade Lead to Income Convergence? Panel Evidence. Journal of Economic Development, 34(1): 71-79.
• CHRISTOPOULOS, D. K. and Tsionas, E. G. (2004). Convergence and Regional Productivity Differences: Evidence from Greek Prefectures. The Annals of Regional Science, 38(3): 387-396.
• DAWSON, J. W. and Sen, A. (2007). New Evidence on the Convergence of International Income from a Group of 29 Countries. Empirical Economics, 33(2): 199-230.
• DOBSON, S. ve Ramlogan, C. (2002). Convergence and Divergence in Latin America, 1970-1998. Applied Economics, 34(4): 465-470.
• DOĞRUEL, F. ve A. Doğruel, S. (2003). Türkiye’de Bölgesel Gelir Farklılıkları ve Büyüme. İktisat Üzerine Yazılar I: Küresel Düzen, Birikim, Devlet ve Sınıflar – Korkut Boratav’a Armağan, Der: A. H. Köse, F. Şenses ve E. Yeldan, İstanbul, İletişim Yayınları, s. 287-318.
• DOWRICK, S. (1991). Technological Catch Up and Diverging Incomes: Patterns of Economic Growth 1960-1988. The Economic Journal, 102(412): 600-610.
• DRENNAN, M. P. ve Lobo, J. (1999). A Simple Test for Convergence of Metropolitan Income in the UnitedStates. Journal of Urban Economics, 46(3): 350-359.
• ERK, N., Ateş, S. and Direkçi, T. (2000). Convergence and Growth Within GAP Region (South Eastern Anatolia Project) and Overall Turkey’s Regions. IV. ODTÜ Uluslararası Ekonomi Kongresi, Ankara.
• ERNST, D. and O’Connor, D. (1989). Technology and Global Competition: The Challenge for Newly Industrialising Economies, Paris, OECD Development Centre Studies.
• ERSUNGUR, Ş. M. ve Polat, Ö. (2006). Türkiye’de Bölgeler Arasında Yakınsama Analizi. Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 8(2): 335-343.
• EVANS, P. and Karras, G. (1996). Convergence Revisited. Journal of Monetary Economics, 37(2): 249-265.
• EVANS, P. and Kim, J. U. (2005). Estimating Convergence for Asian Economies Using Dynamic Random Variable Models. Economics Letters, 86(2): 159-166.
• FİLİZTEKİN, A. (1998). Convergence Across Industries and Provinces in Turkey. Koç University Working Paper, No: 08.
• GREASLEY, D. and Oxley, L. (1997). Time-Series Based Tests of the Convergence Hypothesis: Some Positive Results. Economics Letters, 56(2): 143-147.
• GÜNDEM, F. (2010). Avrupa Birliği ve Türkiye Finans Piyasalarının Bütünleşmesi. Journal of Yasar University, 5(18): 3091-3096.
• JAN, S. A. and Chaudhary, A. R. (2011). Testing the Unconditional Convergence Hypothesis for Pakistan. World Applied Sciences Journal, 13(2): 200-205.
• KANGASHARJU, A. (1998). Beta Convergence in Finland: Regional Differences in Speed of Convergence. Applied Economics, 30(5): 679-687.
• KAPLINSKY, R. (1989). Technological Revolution and the International Division of Labour in Manufacturing: A Place for the Third World?. The European Journal of Development Research, 1(1): 5-37.
• KARAALP, S. ve Erdal, F. (2009). Bölgeler Arası Gelir Farklılıklarının Azalmasında Yığılma Ekonomilerinin Etkisi: Beta Yakınsama Analizi. Anadolu Uluslararası İktisat Kongresi’nde Sunulmuş Tebliğ, Eskişehir.
• KARACA, O. (2004). Türkiye’de Bölgelerarası Gelir Farklılıkları: Yakınsama Var mı?. Türkiye Ekonomi Kurumu Tartışma Metni, No: 7.
• KIM, J. (2005). Convergence Hypothesis of Regional Income in Korea. Applied Economics Letters, 12(7): 431-435.
• KORAP, L. (2010). An Essay Upon Testing Economic Convergence Hypothesis With Time Series Panel Unit Root Methods for the OECD Countries. MPRA, No: 29644.
• LAU, C. K. (2010). Convergence Across the United States: Evidence from Panel ESTAR Unit Root Test. International Advances in Economic Research, 16(1): 52-64.
• LEONIDA, L., Petraglia, C. and Zamorano, L. R. M. (2004). Total Factor Productivity and the Convergence Hypothesis in Italian Regions. Applied Economics, 36(19): 2187-2193.
• LI, Q. and Papell, D. (1999). Convergence of International Output: Time Series Evidence for 16 OECD Countries. International Review of Economics and Finance, 8: 267-280.
• LIEW, V. K. S. and Ahmad, Y. (2009). Income Convergence: Fresh Evidence from the Nordic Countries. Applied Economics Letters, 16(12): 1245-1248.
• LIU, L. and Ruiz, I. (2006). Convergence Hypothesis: Evidence from Panel Unit Root Test With Spatial Dependence. Revista Ecos de Economia, No: 23: 37-56.
• LOAYZA, N. V. (1994). A Test of the International Convergence Hypothesis Using Panel Data. World Bank Policy Research Working Paper Series, No: 1333.
• MANKIW, N. G., Romer, D. and Weil, D. N. (1992). A Contribution to the Empirics of Economic Growth. The Quarterly Journal of Economics, 107(2): 407-437.
• MBAKU, J. M. and Kimenyi, M. S. (1997). Macroeconomic Determinants of Growth: Further Evidence on the Role of Political Freedom. Journal of Economic Development, 22(2): 119-132.
• MICHELIS, L., Papadopoulos, A. P. and Papanikos, G. T. (2004). Regional Convergence in Greece in the 1980s: An Econometric Investigation. Applied Economics, 36(8): 881-888.
• OH, K. Y. and Evans, P. (2011). Test of the Convergence Hypothesis Allowing for Cross-Sectional Dependence. Pacific Economic Review, 16(3): 302-312.
• OXLEY, L. and Greasley, D. (1995). A Time Series Perspective on Convergence: Australia, UK and USA Since 1870. Economic Record, 71(3): 259-270.
• ÖZTÜRK, L. (2013). Türkiye Avrupa Birliği’ne Yakınsıyor Mu? Bir Zaman Serisi Analizi, 1950-2008. Ege Akademik Bakış, 13(4): 527-538.
• PERRON, P. (1997). Further Evidence on Breaking Trend Functions in Macroeconomic Variables. Journal of Econometrics, 80(2): 355-385.
• POSNER, M. V. (1961). International Trade and Technical Change. Oxford Economic Papers, 13(3): 323-341.
• RAM, R. (1991). Education and the Convergence Hypothesis: Additional Cross-Country Evidence.International Economics, 44(2-3): 244-253.
• REZA, R. and Zahra, K. T. (2008). Evaluation of the Income Convergence Hypothesis in Ten New Members of the European Union: A Panel Unit Root Approach. Panoeconomicus, 2: 157-166.
• SACHS, J. D., Bajpai, N. and Ramiah, A. (2002). “Understanding Regional Economic Growth in India. CID Working Paper, No: 88.
• SALA-I-MARTIN, X. X. (1996). The Classical Approach to Convergence Analysis. The Economic Journal, 106(437): 1019-1036.
• SARIBAŞ, H. ve Vergil, H. (2013). İslam Konferansı Teşkilatı’na Üye Ülkelerin Gelir Yakınsaması. İş Ahlakı Dergisi, 6(1): 1-41.
• SEVİNÇ, H. and Akıncı, M. (2017). Are Incomes of Provinces Converging in Turkey? A Geographically- Weighted Regression Analysis. International Strategic Research Congress, 28 September-1 October, Antalya-Turkey.
• SIRIOPOULOS, C. and Asteriou, D. (1998). Testing for Convergence Across the Greek Regions. Regional Studies, 32(6): 537-546.
• SOLOW, R. M. (1956). A Contribution to the Theory of Economic Growth. The Quarterly Journal of Economics, 70(1): 65-94.
• VALDES, B. (1999). Economic Growth: Theory, Empirics and Policy. USA, Edward Elgar.
• YEŞİLYURT, F. (2014). Yakınsama Hipotezinin OECD Ülkelerinde İkili Yaklaşımla Test Edilmesi. Selçuk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi, 14(27): 349-358.
• YOUNG, A. T., Higgins, M. J. and Levy, D. (2008). Sigma Convergence Versus Beta Convergence: Evidence from U.S. County-Level Data. Journal of Money, Credit and Banking, 40(5): 1083-1093.
• ZEREN, F. ve Yılancı, V. (2011). Türkiye’de Bölgeler Arası Gelir Yakınsaması: Rassal Katsayılı Panel Veri Analizi. Business and Economics Research Journal, 2(1): 143-151.
• ZIND, Richard G. (1991). Income Convergence and Divergence Within and Between LDC Groups. World Development, 19(6): 719-727.