Medya Endüstrisi Üzerine Yapılan Çalışmalarda Siyaset, Kuram ve Yöntem

Yıl 2010, Cilt: 34 Sayı: 269, 11 - 28, 27.02.2014

David Hesmondhalgh

Öz

Özet:
1990’lardaki dip noktasından bu yana medya endüstrisi ve medya üretimi üzerine yapılan
çalışmalar, daha ziyade medya ve iletişim politikalarıyla bağlantılı olarak hatırı sayılır bir diriliş
yaşamıştır. Bu yazı, medya endüstrisi araştırmalarının uzun dönemde ancak iyi temellenmiş
iddialarla, kuramsal ve yöntembilimsel bakımdan sağlam temellere oturtularak entelektüel
değerini artıracağı inancıyla kaleme alındı. Medya endüstrisi araştırması, emprik çalışmadan
ve sosyal teoriden beslenen bir kültürel üretim siyasetine gerek duymaktadır. Bu kısa yazıda,
yakın zamanda medya endüstrisi araştırmacılarının ilgi alanında olan şu yaklaşımların zayıf
ve güçlü yönlerini işaret ederek, böylesi bir projenin neye benzeyebileceğini ortaya koymaya
çalışacağım: Yaratıcı endüstriler analizi, ekonomi politiğin bir türü ve kültürel ekonomi.
Anahtar sözcükler: medya endüstrisi, kültürel endüstriler, yaratıcı endüstriler, ekonomi
politik, kültürel ekonomi, araştırma yöntemleri

 

Abstract
Since its 1990s nadir, the study of media industries and production, often linked to an
interest in media and communications policy, has undergone a considerable resurgence. This
essay is founded on the view that only by carefully and painstakingly grounding its claims, and
by paying attention to theoretical and methodological issues, will media industries research
accrue the long-term intellectual credibility to maintain its recent momentum, and to build
on it. Actually, media industries research requires a politics of cultural production informed
by social theory and by empirical work. In this short essay, I attempt to indicate what such
a project might look like by highlighting some strengths and weaknesses in three types or
groups of approach that have recently been of interest to media industries researchers: creative
industries analysis, one particular type of political economy and cultural economy.
Keywords: media industries, cultural industries, creative industries, political economy,
cultural economy, research methods

Anahtar Kelimeler

-, medya endüstrisi, kültürel endüstriler, yaratıcı endüstriler, ekonomi politik, kültürel ekonomi, araştırma yöntemleri

Politics, Theory and Method in Media Industries Research

Öz

Kaynakça

• Amin, A. ve Thrift, N.J. (der.) (2004). The Blackwell Cultural Economy Reader, Oxford: Blackwell Publishing.
• Bennett, T. (1998). Culture: A Reformer’s Science, Londra: Sage.
• Born, G. (2008). “The social and the aesthetic: methodological principles in the study of cultural production”, Alexander, J. ve Reed I. (der.) Meaning and Method: The Cultural Approach to Sociology, Boulder: Paradigm Publishers içinde, 77-92.
• Caves, R.E. (2000). Creative Industries: Contracts Between Art and Commerce, Cambridge: Harvard University Press.
• Cunningham, S. (2004). “The creative industries after cultural policy: a genealogy and some preferred futures”, International Journal of Cultural Studies, S.7, s.105-115.
• Donald, J. (2004). “What’s new? A letter to Terry Flew”, Continuum: Journal of Media & Cultural Studies, S.18, s. 235-246.
• Du Gay, P. (1997). “Introduction”, Du Gay, P. (der.) Production of Culture/Cultures of Production, Londra: Sage içinde, s. 1-10.
• Du Gay, P. ve Pryke, M. (2002). “Cultural economy: an introduction”, Du Gay, P. ve Pryke, M. (der.) Cultural Economy: Cultural Analysis & Commercial Life, Londra: Sage içinde, s. 1-19.
• Elliott, P. (1972). The Making of a Television Series: A Case Study in the Sociology of Culture, Londra: Constable.
• Flew, T. (2004). “Creativity, the ‘new humanism’ and cultural studies”, Continuum: Journal of Media & Cultural Studies, S.18, s.161-178.
• Garnham, N. (2000). Emancipation, the Media, and Modernity: Arguments about the Media and Social Theory, Oxford: Oxford University Press. 38 Bu konuda benim çabam için bkz. Hesmondhalgh (2007).
• 28 mülkiye 2010 Cilt: XXXIV Sayı:269 Golding, P. ve Elliott, P. (1979). Making the News, Londra: Longman.
• Grindstaff, L. (2002). The Money Shot: Trash, Class, and the Making of TV Talk Shows. Chicago: University of Chicago Press.
• Hartley, J. (der.) (2005). Creative Industries, Oxford: Blackwell Publishing,
• Herman, E. (1995). “Media in the U.S. political economy”, Downing, J., Mohammadi, A., ve SrebernyMohamadi, A. (der.) Questioning the Media: A Critical Introduction. Londra: Sage içinde. 77-83.
• Herman, E. ve McChesney, R. (1997). The Global Media, New York: Cassell.
• Hesmondhalgh, D. (2005). “Media and cultural policy as public policy: the case of the British labour government”, International Journal of Cultural Policy, S.11, s. 95-109.
• _______ (2007). The Cultural Industries, 2. Basım, Londra: Sage. Hesmondhalgh, D. ve Toynbee J. (der.) (2008). The Media and Social Theory, New York: Routledge.
• Howkins, J. (2001) The Creative Economy: How People Make Money from Ideas, Londra Allen Lane.
• Lash, S. ve Urry, J. (1994). Economies of Signs and Space, Londra: Sage.
• McChesney, R.W. (1999). Rich Media, Poor Democracy: Communication Politics in Dubious Times, Urbana: University of Illinois Press.
• Mosco, V. (1996). The Political Economy of Communication: Rethinking and Renewal, Londra: Sage.
• Nixon, S. (2003). Advertising Cultures: Gender, Commerce, Creativity, Londra: Sage. Ray, L. ve Sayer, A. (1999). “Introduction”, Ray, L. ve Sayer, A. (der.) Culture and Economy After the Cultural Turn, Londra: Sage içinde, s. 1-24.
• Sibeon, R. (2004). Rethinking Social Theory, Londra: Sage.
• Warde, A. (2002). “Production, consumption and cultural economy”, Du Gay, P. ve Pryke, M. (der.) Cultural Economy: Cultural Analysis & Commercial Life, Londra: Sage içinde, s. 185-200.