Özet:
Türkiye’de Cumhuriyetin kuruluşundan beri tartışılan bölgesel kalkınma 2000’li yılların
başında Kalkınma Ajansları olarak adlandırılan yeni bir kurum aracılığıyla ve yeni bir yaklaşımla
ele alınmaya başlandı. Bu eski tartışma konusunun yeni aktörü hakkında ilgili yazında neyin
nasıl söylendiğini bilmek, bundan sonraki çalışmaları yönlendirmek bakımından önem taşıyor.
Bu çalışma, Türkiye’deki Ajanslara ilişkin yazında yer alan metinlerin niteliksel analizine
dayanarak üç temel yaklaşım (savunucular, reformistler ve şüpheciler) belirleyip, Ajansların
savunusu ve eleştirisinin ana hatlarını ortaya koyuyor. Analiz, Ajansların yapı ve işleyişinde
sosyal boyutun nasıl ele alındığına odaklanıyor. Bulgular, bir yandan kuramsal, bir yandan
da ampirik analizlerin yetersizliğine, bu kapsamda da, sosyal boyutun sorunsallaştırılmadan,
dağınık biçimde ele alınmış olduğuna işaret ediyor. Toplum sayıltılarının netleşmesine ve devlet
kuramları üzerinde daha ciddi durulmasına gereksinim olduğu vurgulanıyor. Bu çerçevede
yapı-eylem ilişkilerini ve süreçteki çelişkileri önemseyen çalışmaların yapılmasının, yazının
bilgi üretme ve uygulamalara girdi verme kapasitesini geliştireceği üzerinde duruluyor.
Anahtar sözcükler: Bölgesel Kalkınma Ajansları, sosyal boyut, yapı-eylem ilişkileri
Abstract:
Regional development, an old issue of discussion in Turkey, has been revitalized by the
establishment of a new institution called Development Agencies in the early 2000s. This
article identifies three approaches (supporters, reformists, and sceptics) based on a qualitative
analysis of the texts in the relevant literature. The focus of analysis is the appearance of social
dimension in the texts as an issue that affects the structure and functioning of the Agencies.
The findings indicate firstly that theoretical and empirical analyses are inadequate in the
literature, and secondly, that the social dimension is handled in an unsystematic way. The
article concludes that there is a need for a clarification on the assumptions of society and the
state, and for the relationships between the structure and action of actors in order to increase
the quality of knowledge and the capacity of providing input for implementation.
Key words: Regional development agencies, social dimension, structure-action relations
Türkiye’de Cumhuriyetin kuruluşundan beri tartışılan bölgesel kalkınma 2000’li yılların
başında Kalkınma Ajansları olarak adlandırılan yeni bir kurum aracılığıyla ve yeni bir yaklaşımla
ele alınmaya başlandı. Bu eski tartışma konusunun yeni aktörü hakkında ilgili yazında neyin
nasıl söylendiğini bilmek, bundan sonraki çalışmaları yönlendirmek bakımından önem taşıyor.
Bu çalışma, Türkiye’deki Ajanslara ilişkin yazında yer alan metinlerin niteliksel analizine
dayanarak üç temel yaklaşım (savunucular, reformistler ve şüpheciler) belirleyip, Ajansların
savunusu ve eleştirisinin ana hatlarını ortaya koyuyor. Analiz, Ajansların yapı ve işleyişinde
sosyal boyutun nasıl ele alındığına odaklanıyor. Bulgular, bir yandan kuramsal, bir yandan
da ampirik analizlerin yetersizliğine, bu kapsamda da, sosyal boyutun sorunsallaştırılmadan,
dağınık biçimde ele alınmış olduğuna işaret ediyor. Toplum sayıltılarının netleşmesine ve devlet
kuramları üzerinde daha ciddi durulmasına gereksinim olduğu vurgulanıyor. Bu çerçevede
yapı-eylem ilişkilerini ve süreçteki çelişkileri önemseyen çalışmaların yapılmasının, yazının
bilgi üretme ve uygulamalara girdi verme kapasitesini geliştireceği üzerinde duruluyor
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Eski Sayı |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 27 Şubat 2014 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2010 Cilt: 34 Sayı: 269 |