Arendt, Revolution, Sovereignty: “In the Beginning was the Word”

Yıl 2018, Cilt: 42 Sayı: 2, 183 - 208, 07.08.2018

Duygu Türk

Öz

On Revolution by Arendt, both demonstrates the constitutive role that Arendt attributes to politics and also reflects all the qualities and tensions of her political thought. Arendt attempts to think revolution as a constitutive action free from any absolute, and as based on ‘mutual promise’ rather than violence. On the one hand, she refers to revolution as a pivotal concept of political thought and on the other, she proposes an unusual idea which refuses to see French Revolution as the ‘true’ model of the revolutions. In this sense, she offers a comparative but ‘selective’ reading of both American and French Revolutions. Not only her approach to factual context, but also her description of main concepts of political thought and the dialogue with
prominent figures of the field illustrate same attitude. This paper aims to understand her political suggestion behind that reading and to reflect on the tensions that Arendt’s conceptualization of revolution bears.

Anahtar Kelimeler

Arendt, politics, revolution, sovereignty, absolute

Arendt, Devrim, Egemenlik: “Başlangıçta Söz Vardı”

Öz

Devrim Üzerine Arendt’in politikaya atfettiği kurucu rolü işaret ettiği gibi, politika kavramsallaştırmasının tüm niteliklerini ve gerilimlerini de yansıtır. Arendt, mutlaklığa dayanmayan ve dolayısıyla egemenlik yaratmayan kurucu bir eylem olarak devrimi, şiddetle ilişkisini talileştirerek ve karşılıklı ‘söz verme’yle ilintilendirerek düşünmeyi dener. Bir yandan devrimi politik düşüncenin merkezi kavramlarından biri olarak işaret edip olağanlaştırırken, öte yandan kavramın özdeşleştirildiği Fransız Devrimi’ni ‘hakiki’ bir devrim addetmemek gibi olağandışı bir önerme ileri sürer. Amerikan ve Fransız Devrimlerine ilişkin karşılaştırmalı anlatısını bu çabayla örmesi, ‘seçmeci’ bir tutumu beraberinde getirir. Yalnızca olgusal bağlamla kurduğu ilişki değil, siyasal düşüncenin başat figürleriyle girdiği diyalog ve alanın temel kavramlarına yaklaşımı da benzer bir tutumu yansıtır. Bu çalışmanın amacı, Arendt’in politik önermesinin izini sürmek ve devrim kavramsallaştırmasının taşıdığı gerilimler üzerine düşünmektir. 

Anahtar Kelimeler

Arendt, politika, devrim, egemenlik, mutlaklık.

Kaynakça

• Ağaoğulları M A (2011). Fransız Devrimi: Halk Sahneye Çıkıyor. İçinde: M A Ağaoğulları (der.), Sokrates’ten Jakobenlere Batı’da Siyasal Düşünceler, İstanbul: İletişim Yayınları, 597-632.
• Althusser L (1987). Montesquieu: Siyaset ve Tarih. İçinde: Althusser, Politika ve Tarih. Çev. A Şenel, Ö Sezgin, Ankara: V Yayınları, 3-85.
• Arendt H (1997). Şiddet Üzerine. Çev. B Peker, İstanbul: İletişim Yayınları.
• Arendt H (2004). Otorite Nedir? İçinde: H Arendt, Geçmişle Gelecek Arasında. Çev. B S Şener, İstanbul: İletişim Yayınları, 127-193.
• Arendt H (2006). İnsanlık Durumu. Çev. B S Şener, İstanbul: İletişim Yayınları.
• Arendt H (2009). Politika ve Devrim Üzerine Düşünceler (Adelbert Reif ile Söyleşi). Çev. D Sezer, Ü D Başkır, Baykuş: Felsefe Yazıları Dergisi, 4, 87-109.
• Arendt H (2012). Devrim Üzerine. Çev. O E Kara, İstanbul: İletişim Yayınları.
• Benhabib S (1995). Book Review: Hannah Arendt: A Reinterpretation of Her Political Thought by Margaret Canovan; Arendt, Camus, and Modern Rebellion by Jeffrey C. Isaac. The Journal of Modern History, 67 (3), 687-691.
• Berktay F (2016). Dünyayı Bugünde Sevmek: Hannah Arendt’in Politika Anlayışı. İstanbul: Metis.
• Canovan M (1983). Arendt, Rousseau, and Human Plurality in Politics. The Journal of Politics, 45 (2), 286-302.
• Canovan M (1985). Politics as Culture: Hannah Arendt and the Public Realm. History of Political Thought, 6 (3), 617-642.
• Cocks J (1997). On Commonality, Nationalism and Violence: Hannah Arendt, Rosa Luxemburg and Frantz Fanon. Women in German Yearbook, 12, 39-51.
• Demirkent D (2015). Anayasal Kuruluş Konusunda Kapanmayacak Tartışma: Hannah Arendt ve Carl Schmitt’te Kurucu İktidar Sorunu. Mülkiye Dergisi, 39(3), 87-120.
• Demirkent D (2017). Bir Devlet İki Cumhuriyet, İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
• Disch L (2011). How Could Hannah Arendt Glorify the American Revolution and Revile the French? European Journal of Political Theory, 10 (3), 350-371.
• Grenier E (2017). Why the world is turning to Hannah Arendt to explain Trump. http://www.dw.com/en/why-the-world-is-turning-to-hannah-arendt-to-explain-trump/a-37371699 (02.02.2017) (Erişim: 7 Nisan 2018)
• Hatto A (1949). Revolution: An Enquiry into the Usefulness of an Historical Term. Mind, 58 (232), 495-517.
• Hobsbawm E J (1965). On Revolution by Hannah Arendt. History and Theory, 4 (2), 252- 258.
• Honig B (1991). Declarations of Independence: Arendt and Derrida on the Problem of Founding a Republic. The American Political Science Review, 85 (1), 97-113.
• Kalyvas A (2005). Sovereignty, Democracy and the Constituent Power. Constellations, 12 (2), 223-244.
• King R H (2010). Hannah Arendt and the Concept of Revolution in the 1960s. New Formations: Hannah Arendt ‘After Modernity’, no 71, 30-45.
• Kraminick I (1972). Reflections on Revolution: Definition and Explanation in Recent Scholarship. History and Theory, 11 (1), 26-63.
• Machiavelli N (2009). Titus Livius’un İlk On Kitabı Üzerine Söylevler. Çev. A Tolga, İstanbul: Say Yayınları.
• Nisbet R (1977). Hannah Arendt and the American Revolution. Social Research, 44 (1), 63-79.
• Rousseau J J (2004). The Social Contract. Londra: Penguin Books.
• Smith B (2015). On Revolution: Arendt, Locke and Republican Revisionism. History of Political Thought, XXXVI (3), 560-579.
• Soni V (2010). A Classical Politics Without Happiness? Hannah Arendt and the American Revolution. Cultural Critique, 74, 32-47.
• Tenz C & Berkowitz (2017). What philosopher Hannah Arendt would say about Donald Trump. http://www.dw.com/en/what-philosopher-hannah-arendt-would-say-about-donald-trump/a-36766400 (16.08.2017) (erişim: 7 Nisan 2018).
• Villa D (2009). Hannah Arendt, 1906-1975. The Review of Politics, 71, 20-36.
• Volk C (2010). From Nomos to Lex: Hannah Arendt on Law, Politics and Order. Leiden Journal of International Law, 23, 759-779.
• Wellmer A (2000). Arendt on Revolution. İçinde: D Villa (der.) The Cambridge Companion to Hannah Arendt, New York: Cambridge University Press, 220-241.
• Wolin S (1983). Hannah Arendt: Democracy and the Political. Salmagundi, 60, 3-19.
• Yılmaz L (2010). Modern Zamanın Tarihi: Batı’da Yeni’nin Değer Haline Gelişi. Çev. M E Özcan, İstanbul: Metis Yayınları.
• Yılmaz S (2017). Kaybolan Anlamı Ararken: Arendt’in Düşüncesinde Öznellik. Mülkiye Dergisi 41 (4), 29-53.
• Young-Bruehl E (2012). Hannah Arendt: Dünya Aşkıyla. Çev. A Selman, İstanbul: İletişim Yayınları.
• Zagorin P (1973). Theories of Revolution in Contemporary Historiography. Political Science Quarterly, 88 (1), 23-52.