Batı felsefesindeki baskın idealist gelenekler, mimesisi çoğunlukla ideal formlardan uzak, görsel temsillerle sınırlama eğilimindeyken daha azınlık ama dirençli bir maddeci düşünürler silsilesi, öznelik deneyiminin bizzat taklitçi doğasına odaklanma eğilimini sürdürmüştür. Homo mimeticus’un alabileceği plastik biçimlere duyarlı disiplinler arası mimesis çalışmaları alanına yaslanan bu makale, Catherine Malabou’nun formu yeniden değerlendirme girişimini ilerleterek hem form alabilme hem de form verebilme kapasitesiyle donatılmış dört plastik figürün yeni maddeci bir şeceresini çıkarmaktadır: “Figura,” “metamorfoz,” “benliğin teknikleri” ve “üst insan.” Antik (Platon, Homeros), modern (Montaigne, Nietzsche) ve çağdaş (Hadot, Foucault) düşünürlerin eşliğinde yeniden ele alınan bu kavramsal çerçeve, plastisite ve figura kavramlarının birbirini yansıtan nitelikleriyle estetik tarihinin kritik anlarından geçtiğini geniş soybilimsel hatlarla ortaya koyar. Öne sürülen iddia şudur: Plastik figürler, özne oluşumunun tekniklerinde merkezî bir rol oynayan edimsel güçlerle donatılmıştır ve bu güçler antik çağ ve moderniteden günümüze kadar uzanarak mimesis çalışmalarının ufkunu genişletmektedir.
Öznellik plastisite mimesis estetik mimesis çalışmaları Malabou
While dominant idealist traditions in western philosophy tended to restrict mimesis to visual representations far removed from ideal Forms, a minor, yet nonetheless resilient genealogy of materialist thinkers has tended to focus on the mimetic nature of subjectivity itself. Building on the interdisciplinary field of mimetic studies sensitive to the plastic forms homo mimeticus can take, this essay furthers Catherine Malabou’s re- evaluation of form by outlining a new materialist genealogy of four plastic figures endowed with the capacity to both receive form and give form: namely, “figura,” “metamorphosis,” “techniques of the self,” and the “overman.” Reframed in the company of ancient (Plato, Homer), modern (Montaigne, Nietzsche), and contemporary (Hadot, Foucault) theorists, the essay argues, in broad genealogical strokes, that the mirroring concepts of plasticity and figura traverse key moments in the history of aesthetics. My wager is that plastic figures are endowed with performative powers central to techniques of subject formation that reach from antiquity to modernity into the present, furthering the field of mimetic studies.
Subjectivity plasticity mimesis aesthetics mimetic studies Malabou
The author declares that no specific funding was received for this research.
No AI-assisted tools were used in the preparation of this work. All content has been created solely by the author, who take full responsibility for its integrity.
| Birincil Dil | İngilizce |
|---|---|
| Konular | Edebi Teori, Karşılaştırmalı ve Ulusötesi Edebiyat, Edebi Çalışmalar (Diğer) |
| Bölüm | Araştırma Makalesi |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 23 Ekim 2025 |
| Gönderilme Tarihi | 16 Nisan 2025 |
| Kabul Tarihi | 24 Eylül 2025 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2025 Sayı: 9 |
Yazarlar, yayımlanmak üzere Nesir: Edebiyat Araştırmaları Dergisi’ne gönderdikleri eserlerin tüm yayın haklarını saklı tutmakla birlikte, eserlerini Creative Commons Atıf 4.0 Uluslararası Lisansı (CC BY 4.0) kapsamında paylaşmayı kabul ederler. Bu lisans uyarınca, başkaları eseri uygun atıf yapmak koşuluyla paylaşabilir, çoğaltabilir, dağıtabilir ve yeniden kullanabilir. Ancak yazarların adı, çalışmanın başlığı ve derginin adı her kullanımda açıkça belirtilmelidir. Nesir, yazarların telif haklarını ellerinde tutmalarına izin verir; yalnızca eserin ilk yayım hakkına sahiptir.