Öz
Yansıtıcı düşünce temelde eğitim bilimleriyle ilgili bir kavramdır ve bir öğretim tekniği olarak kullanılmakladır. Bu teknikle kişilerin yaptıklarını değerlendirmeleri, değerlendirmelerinden ders çıkarmaları, sorumluluk üstlenmeleri ve öz eleştiri yapmaları istenmektedir. Yazar ve şairler, bu tekniği günlük ve anı gibi hikâye edici metinlerde sıklıkla kullanmaktadırlar. Dolayısıyla yansıtıcı düşüncenin edebiyat bilimiyle ilişkisi bulunmaktadır. Bu çalışmada günlüklerde yer alan yansıtıcı düşünceler tespit edilmektedir. Yazarlar, yansıtıcı düşüncelerle geçmişlerini sorgulamakta, pişmanlıklarını itiraf etmekte, hayatlarıyla ilgili yeni çıkarımlarda bulunmaktadır. Günlükler bu yönüyle yazarların biyografilerinde yer almayan önemli bilgileri içermektedir. Bu çalışmanın amacı, sanatçıların hayat tecrübelerinden yararlanmak ve onları farklı yönleriyle tanımaktır. Türk edebiyatında günlük türünde kaleme alınmış sınırlı sayıda eser bulunmaktadır. Eleştirmen yönleri ortak olan Nurullah Ataç, Ahmet Hamdi Tanpınar, Oktay Akbal ve Cemil Meriç’in günlükleri bunlar arasında önemli bir yere sahiptir. Yazarlar, günlüklerinde samimi duygularla geçmişlerini sorgulamakta, öz eleştiri yapmakta ve pişmanlıklarını dile getirmektedirler. Çalışmadan çıkan ortak sonuca göre yazarlar, geçmişlerini sorguladıkça ve öz eleştiri yaptıkça yeni ve doğru bilgilere ulaşmaktadırlar. Günlüklerdeki yansıtıcı düşünceler, ayrıca yazarları farklı yönleriyle tanıma fırsatı vermektedir.
Kaynakça
- Akbal, O. (1983). Yeryüzü Korkusu, İstanbul: Yazko Yayıncılık.
- Akbal, O. (2004). Anılarda Görmek. İstanbul: Alkım Yayınevi.
- Akarsu, B. (2016). Felsefe Terimleri Sözlüğü, İstanbul: İnkılâp Yayınları.
- Atabaş, H. (2011). Günce’lerdeki Nurullah Ataç, Mustafa Şerif Onaran ve İbrahim Çelik (Ed.), Nurullah Ataç (ss.423-460), Ankara: Kültür ve Turizm Bakanlığı Yayınları.
- Ataç, N. (1998a). Günce II 1953-1955, İstanbul: Can Yayınları.
- Ataç, N. (1998b). Günce II 1956-1957, İstanbul: Can Yayınları.
- Dewey, J. (1933). How We Think: A Restatement of the Relation of Reflective Thinking to the Educative Process. Boston: D. C. Heath and Company lication.
- Emre, İ. (2014). Edebiyat Bilimi Teoriler, Yöntemler, Uygulamalar C.1. Ankara: Anı Yayıncılık.
- Esen, N. (2012). Günlüklerdeki Tanpınar. Ahmet Hamdi Tanpınar -Tanpınar Zamanı Son Bakışlar (s. 100-106), İstanbul: Kapı Yayınları.
- Ergen, G. (2014). Öğretimde Yeni Yönelimler ve Düşünme Becerileri, Çavuş Şahin ve Salih Zeki Genç (Ed.), Öğretim İlke ve Yöntemleri (247-290), İstanbul: Paradigma Akademi.
- Gökberk, M. (1993). Felsefe Tarihi, İstanbul: Remzi Kitabevi.
- Günay, M. (2010). Felsefe Tarihinde İnsan Sorunu, Adana: Karahan Yayınları.
- Güneş, F. (2012), Öğrencilerin Düşünme Becerilerini Geliştirme, Türklük Bilimi Araştırmaları, 32. 127-146.
- Hegel, G. W. F. (2011). Tarihte Akıl, (Çev.) Önay Sözer, İstanbul: Kabalcı Yayınları.
- Heimsoeth, H. (2014). Kant’ın Felsefesi, (Çev.) Takiyyettin Mengüşoğlu, Ankara: Doğubatı Yayınları.
- Koç, M. (2014). Ahmet Hamdi Tanpınar ve Oğuz Atay’ın Günlükleri Üzerine Karşılaştırmalı Bir Okuma Denemesi. Marmara Türkiyat Araştırmaları Dergisi 1.(1), 161-177.
- Meriç, C. (1998). Jurnal II Yayına Mahmut Ali Meriç (Haz.), İstanbul: İletişim Yayınları.
- Osterman, K.F. and Kottkamp, R.B. (1993). Reflective Practice For Educators: Improving Schooling Through Professional Development, Newbury Park, CA: Corwin Press.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Bölüm | Makaleler |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 30 Aralık 2020 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2020 |