TÜRK KAMU YÖNETİMİNDE YAPISAL REFORM ÇALIŞMALARINDA “MÜDAHALE ALANI” MESELESİ

Yıl 2021, Cilt: 11 Sayı: 1, 429 - 440, 30.03.2021

Mehmet Burhanettin Coşkun , Levent Börklüoğlu

https://doi.org/10.30783/nevsosbilen.887144

Öz

Kamusal düzenin geliştirilmesi ile ilgili araştırmalarda, ‘Reform’ çalışmaları Yeni Kamu Yönetimi çalışmaları ve kamu politikaları açısından ele alınan ana başlıklardan birisi olmuştur. Türk Kamu Yönetimi’nin Cumhuriyet döneminde sergilediği reform çalışmalarını üç dönem şeklinde ele almak mümkündür. Bunlar, Güler ve Keskin (2007)’e göre erken dönem reformlar dönemi (1923-39), idari reformlar dönemi (1945-1980) ve 1980 ve sonrası görülen yapısal reform uygulamalarıdır. Genel olarak devletlerin yapısal dönüşüm hızlarının ve müdahale alanlarının çeşitliliği çok tartışılan idari reform-yapısal reform ayrışmasının ortaya çıkardığı özel bir çalışma alanıdır. Çalışmanın konusu; Modernite ve devamında Postmodern ideolojideki kamu yönetimi adına inşa edilen yeni kimlik ve kavram ağları ile birlikle ortaya çıkan müdahale alanları ve bu alanların güncel tanımlamalarıdır. Araştırmanın temel amacı Türk Kamu Yönetiminde 1980 ve sonrasında görülmeye başlanan neoliberal reform çalışmalarında yapısal dönüşümlerin gerçekleşmesinde kullanılan temel müdahale alanları meselesine dikkat çekmektir. Araştırmanın ikinci amacı ise bu müdahale alanlarının kamu düzeni içindeki kalıcılığını tartışmak ve güncel öneriler sunmaktır. Çalışmada betimsel araştırma yöntemi kullanılmıştır.

Anahtar Kelimeler

Reform,, Yapısal Dönüşüm, Müdahale Alanı, Neoliberalizm, Yeni Sağ

Kaynakça

• Alesina, A., Devleeschauwer, A., Easterly, W., Kurlat, S., and Wacziarg, R. (2002) Fractionalization (Working Paper: 9411). Cambridge: National Bureau of Economic Research.
• Bealey, F. (1999) The Blackwell Dictionary of Political Science, London: Blackwell Publishers, p. 282.
• Beetsma, R. M.V.J. and Debrun, X. (2004) “Reconciling Stability and Growth: Smart Pacts and Structural Reforms”. IMF Staff Papers, 51(3), 431-456.
• Büyük Meydan Larousse Ansiklopedisi (1986), s.9641.
• Drazen, A. and Easterly, W. (2001) “Do Crises Induce Reform? Simple Emprical Tests of Conventional Wisdom”, Economics and Politics, 13(2), 129-157.
• Dyson, K. H. F. (1980) The State Tradition in Western Europe: Study of an Ides and Instution, Oxford, Martin Robertson.
• Ercan, F. (2005) “Türkiye’de Yapısal Reformlar”, Kapitalizm ve Türkiye I: Kapitalizm, Tarih ve Ekonomi, Der. Fuat Ercan Yüksel Akkaya, Ankara: Dipnot Yayınları, ss. 369-429.
• Genç, F. N. (2010) Yeni Kamu Hizmeti Yaklaşımı. Türk İdare Dergisi, 446, Mart 2010, 145-160.
• Güler, B. A. (2003) “Nesnesini Arayan Disiplin: Kamu Yönetimi”, Türkiye’de Kamu Yönetimi,
• Burhan Aykaç, Senol Durgun ve Hüseyin Yayman (der.), Ankara: Yargı Yayınevi, s. 531.
• Güler, B. A. ve Keskin N., (2007), “Devlet Reformunu Tarihten Çalışmak”, Ed. Şinasi Aksoy, Yılmaz Üstüner, Kamu Yönetimi Yöntem ve Sorunlar, S.101-152, Nobel Yayınevi, Ankara.
• Heinamann, F. (2004) Explaining Reform Deadlocks (Discussion Paper 04-39). Mannheim: Centre for Europen Economic Research.
• Hoj, J., Galasso, V., Nicoletti, G., and Dang, T.T. (2006) The Political Economy of Structural Reform: Emprical Evidence of OECD Countries (Economics Department Working Papers, No:501). Paris: Organisation for Economic Cooperation and Development.
• Moises N. (2000) “Fads and Fashion in Economic Reforms: Washington Consensus or Washington Confusion?”, Third World Quarterly, Vol. 21, No. 3, p.521
• Rogers, R., E., (1975), Organizational Theory, London: Ally&Bacon Inc., p. 207.
• Sürgit, K., (1972), Türkiye’de İdari Reform, Ankara: TODAİE Yayınları, 1972, s. 10.
• The Commonwealth (2016), Key Principles of Public Sector Reforms Case Studies and Frameworks, December 2016.
• Torres, L., (2004), “Trajectories in Public Administration Reforms in European Continental Countries”. Australian Journal Of Public Administration, Blackwell Publishing, 63(3) 99-112.
• Tria, G.ve Valotti, G., (2016) Introduction: Challenges of Public Sector Reform, Brooking Institute.
• Walle, V. S. ve Hammerschmid, G. (2011) The impact of the new public management: Challenges for coordination and cohesion in European public sectors. Halduskultuur – Administrative Culture, 12(2), 190-209.
• Yalçındağ, S. (1971) “Devlet Kesimini Yeniden Düzenleme Çalışmalarının Amacı ve Stratejisi Üzerine”, Amme idaresi Dergisi, Cilt IV, Sayı 2, s. 24.
• Yıldırım, C. (2011) “Birinci ve İkinci Nesil Washington Uzlaşması: Neoliberal İktisat Politikalarının 1980’den Sonraki Evrimi” Ekonomik ve Sosyal Araştırmalar Dergisi, 7 (2), 1-23.