Derleme
BibTex RIS Kaynak Göster

Gece Tanrıçası Nyks’in Parthenogenesis (Tek Başına Ürettiği) Çocukları

Yıl 2022, Cilt: 12 Sayı: 3, 2865 - 2882, 30.11.2022
https://doi.org/10.48146/odusobiad.1133344

Öz

Eski Yunanlıların merak ettikleri ve öğrenmek istedikleri en önemli konulardan biri Dünyanın yaratılışıdır. Onlar için Yerin, Göğün, Denizin, Suyun, Işığın, Havanın, Gecenin, Gündüzün, Tanrıların ve İnsanların şekillenme süreci hep önemli olmuştur. Bu sürece baktığımız zaman Dünyanın başlangıcında sonsuz boşluk olan Khaos vardır. Önce bu sonsuz boşluktan Toprak Ana, sonra sırasıyla ölüler dünyasının en derin yeri, sonra yeraltı karanlığı ve yeryüzü karanlığı Gece (Nyks) doğar. Toprak ana kendi başına Gök, Deniz ve Dağları daha sonra kendi çocuklarıyla birleşerek tanrısal varlıkları doğurur. Diğer tanrı ve tanrıçalara göre daha nadir görülen özelliklere ve güçlere sahip olan Nyks, İnsanlığa iyilik veya kötülük yapabilir. İnsanları uyutabilir veya öldürebilir. Genellikle uğraşılmaması gereken ve korkulan tanrıçalardan biri olarak görülen Gece (Nyks), bu süreçte kendi kendine üretme (parthenogenesis) yöntemiyle yaratılışı devam eden dünyanın içinde çeşitli görev ve sorumlulukları olan diğer soyut varlıkları şekillendirir. Çalışmamızda da Gece’nin kendi kendine ürettiği bu varlıklar ele alınmıştır.

Destekleyen Kurum

yok

Proje Numarası

yok

Teşekkür

yok

Kaynakça

  • Agizza, R. (2006 ). Antik Yunan’da Mitoloji. (Çev. Z. Z. İlgelen) İstanbul: Arkeoloji ve Sanat Yayınları.
  • Apak, H. (2020). “Gerontolojiye Yunan Mitolojisinden Bakmak” Sosyal Çalışma Dergisi 4 (1), 33-38
  • Asarkaya, Y. (2010). Hesiodos’a Göre Yunan Tanrıları ve Sıfatları. Erciyes Üniversitesi Sosyal Bilimmler Enstitüsü Yayınlanmış Yüksek Lisans Tezi, Kayseri.
  • Bayladı, D. (1995). Mitoloji Tanrıların Öyküsü. İstanbul: Say Yayınları.
  • Berens, E. M., (2009). The Myths and Legends of Ancient Greece and Rome (Ed. S. M. Soares). Amsterdam: MetaLibri
  • Boardman, J. (2003). Siyah Figürlü Atina Vazoları. İstanbul: Homer Kitabevi.
  • Boardman, J. (1988). Athenian Black Figure Vases. İstanbul: Homer Kitabevi.
  • Boardman, J. (2005). Yunan Heykeli Klasik Dönem. İstanbul: Homer Kitabevi.
  • Bowie, A. (2009). “ Myth in Aristophanes”. Greek Mythology (Ed. R. D. Woodard). New York: Cambridge University Press. 190-209.
  • Bozkurt, L. (2019). Yunan Dini ve Mitolojisinde Anaerki. () İzmir: Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. Yayınlanmış Yüksek Lisans Tezi-İzmir.
  • Can, Ş. (1994). Klasik Yunan Mitolojisi. İstanbul: İnkılap Kitabevi.
  • Carpenter, T. H. (2007). Antik Yunanda Sanat ve Mitoloji. İstanbul: Homer Kitabevi.
  • Cömert B. (2010). Mitoloji ve İkonografi. Ankara: De Ki Basım Yayın LTD.
  • Diodorus Siculus, Bibliotheca Historica 4.27.1.
  • Dixon-Kennedy, M. (1998). Encyclopedia of Greco-Roman Mythology. California: Santa Barbara.
  • Erhat, A. (1972). Mitoloji Sözlüğü. İstanbul: Remzi Kitabevi.
  • Estin, C & Laporte, H. (2013). Yunan ve Roma Mitolojisi. (Çev. M. Eran). İstanbul: Tübitak Popüler Bilim Kitapları.
  • Euripides, (2018). Eski Yunan Tragedyaları 17: Alkestis (Çev. T. Y. Öğüt). İstanbul: Mitos Boyut Yayınları
  • Gantz, T. (1993). Early Greek Myth. London: The Johns Hopkins University Press Baltimore.
  • Graves, R. (2004). Yunan Mitleri. (Çev. Uğur Akpur).İstanbul: Say Yayınları
  • Grimal, P. (1997). Mitoloji Sözlüğü. Yunan ve Roma (Çev. S. Tamgüç, C. Karakaya). İstanbul: Sosyal Yayınlar
  • Hamilton E. (1990). Mitologya (Çev. Ü. Tamer). İstanbul: Varlık Yayınları.
  • Hesiodos, (1991). Theogonia /Tanrıların Doğuşu (Çev. S. Eyuboğlu, A. Erhat). Ankara: Türk Tarih Kurumu.
  • Homeros, (1993). İlyada. (Çev. A. Erhat, A. Kadir) İstanbul: Can Yayınları.
  • Homeros, (1994) Odysseia. (Çev. A. Erhat, A. Kadir) İstanbul: Can Yayınları.
  • Howatson, M. C. (2013). Oxford Antik Çağ Sözlüğü. (Çev. F. Ersöz). İstanbul: Kitap Yayınevi
  • Karaosmanoğlu, M. (2005). Mitoloji ve Ege’nin Tanrıları. Erzurum: Eser Ofset Matbaacılık.
  • Kerenyi, K. (2021). Yunan Mitolojisi; Tanrılar, İnsanlar ve Kahramanlar. (Çev. O. Özügül). İstanbul: Say yayınları.
  • Kershaw S. P. (2018). Yunan Mitolojisi Rehber Kitabı (Çev. Ş. Turan) İstanbul: Salon Yayınları.
  • March, Jenny. (2014). Dictionary of Classical Mythology. Philadelphia: Oxbow Books.
  • Nardo, D. (2002). Greek and Roman Mythology. London: Greenhaven Press.
  • Platon, (2013). Devlet (C. Saraçoğlu, V. Atayman). İstanbul: Bordo Siyah yayınları.
  • Seyffert, O. (1956). A Dictionary of Classical Antiquities Mythology Religion Literature Art. New York: The Meridian Library
  • Scull, S. A (1880). Greek Mythology Systematized. Philadelphia: Porter and Coates.
  • Woodard, R. D. (2009). Hesiod and Greek Myth. Greek Mythology (Ed. R. D. Woodard). New York: Cambridge University Press. 83-165
  • Yıldırım, N. (2019). Antik Dönemde Ker ve Moiralar: Kader ve Ölüme Hükmeden Tanrıçalar. Uluslararası Mitoloji Sempozyumu Bildiri Kitabı, 02-05 Mayıs 2019 Ardahan, 708-722.

Parthenogenesis (Virginal generation) Children of the Night Goddess Nyx

Yıl 2022, Cilt: 12 Sayı: 3, 2865 - 2882, 30.11.2022
https://doi.org/10.48146/odusobiad.1133344

Öz

One of the most important subjects that the ancient Greeks wondered and wanted to learn is how the World was created . For them, the formation process of earth, sky, Sea, water, light, air, night, day, gods and humans has always been important. When we look at this process, there is chaos -the infinity- at the beginning of the world. From this infinity, first Mother Earth, then the deepest place of the world of the dead, then the underground darkness and the darkness of the earth, Night (Nyx) were born. Mother Earth herself gave birth to sky, sea, and mountains, then to divine beings, later uniting with her own children. Nyx, with rarer qualities and powers than other gods and goddesses, can do good or evil to humanity. It can put people to sleep or kill them. Night (Nyx), which is generally seen as one of the goddesses that should be avoided and feared, shapes other intangible beings with various duties and responsibilities in the world that continues to be created with the method of self-generation (parthenogenesis) in this process. In our study, these virginally generated beings by Night are discussed.

Proje Numarası

yok

Kaynakça

  • Agizza, R. (2006 ). Antik Yunan’da Mitoloji. (Çev. Z. Z. İlgelen) İstanbul: Arkeoloji ve Sanat Yayınları.
  • Apak, H. (2020). “Gerontolojiye Yunan Mitolojisinden Bakmak” Sosyal Çalışma Dergisi 4 (1), 33-38
  • Asarkaya, Y. (2010). Hesiodos’a Göre Yunan Tanrıları ve Sıfatları. Erciyes Üniversitesi Sosyal Bilimmler Enstitüsü Yayınlanmış Yüksek Lisans Tezi, Kayseri.
  • Bayladı, D. (1995). Mitoloji Tanrıların Öyküsü. İstanbul: Say Yayınları.
  • Berens, E. M., (2009). The Myths and Legends of Ancient Greece and Rome (Ed. S. M. Soares). Amsterdam: MetaLibri
  • Boardman, J. (2003). Siyah Figürlü Atina Vazoları. İstanbul: Homer Kitabevi.
  • Boardman, J. (1988). Athenian Black Figure Vases. İstanbul: Homer Kitabevi.
  • Boardman, J. (2005). Yunan Heykeli Klasik Dönem. İstanbul: Homer Kitabevi.
  • Bowie, A. (2009). “ Myth in Aristophanes”. Greek Mythology (Ed. R. D. Woodard). New York: Cambridge University Press. 190-209.
  • Bozkurt, L. (2019). Yunan Dini ve Mitolojisinde Anaerki. () İzmir: Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. Yayınlanmış Yüksek Lisans Tezi-İzmir.
  • Can, Ş. (1994). Klasik Yunan Mitolojisi. İstanbul: İnkılap Kitabevi.
  • Carpenter, T. H. (2007). Antik Yunanda Sanat ve Mitoloji. İstanbul: Homer Kitabevi.
  • Cömert B. (2010). Mitoloji ve İkonografi. Ankara: De Ki Basım Yayın LTD.
  • Diodorus Siculus, Bibliotheca Historica 4.27.1.
  • Dixon-Kennedy, M. (1998). Encyclopedia of Greco-Roman Mythology. California: Santa Barbara.
  • Erhat, A. (1972). Mitoloji Sözlüğü. İstanbul: Remzi Kitabevi.
  • Estin, C & Laporte, H. (2013). Yunan ve Roma Mitolojisi. (Çev. M. Eran). İstanbul: Tübitak Popüler Bilim Kitapları.
  • Euripides, (2018). Eski Yunan Tragedyaları 17: Alkestis (Çev. T. Y. Öğüt). İstanbul: Mitos Boyut Yayınları
  • Gantz, T. (1993). Early Greek Myth. London: The Johns Hopkins University Press Baltimore.
  • Graves, R. (2004). Yunan Mitleri. (Çev. Uğur Akpur).İstanbul: Say Yayınları
  • Grimal, P. (1997). Mitoloji Sözlüğü. Yunan ve Roma (Çev. S. Tamgüç, C. Karakaya). İstanbul: Sosyal Yayınlar
  • Hamilton E. (1990). Mitologya (Çev. Ü. Tamer). İstanbul: Varlık Yayınları.
  • Hesiodos, (1991). Theogonia /Tanrıların Doğuşu (Çev. S. Eyuboğlu, A. Erhat). Ankara: Türk Tarih Kurumu.
  • Homeros, (1993). İlyada. (Çev. A. Erhat, A. Kadir) İstanbul: Can Yayınları.
  • Homeros, (1994) Odysseia. (Çev. A. Erhat, A. Kadir) İstanbul: Can Yayınları.
  • Howatson, M. C. (2013). Oxford Antik Çağ Sözlüğü. (Çev. F. Ersöz). İstanbul: Kitap Yayınevi
  • Karaosmanoğlu, M. (2005). Mitoloji ve Ege’nin Tanrıları. Erzurum: Eser Ofset Matbaacılık.
  • Kerenyi, K. (2021). Yunan Mitolojisi; Tanrılar, İnsanlar ve Kahramanlar. (Çev. O. Özügül). İstanbul: Say yayınları.
  • Kershaw S. P. (2018). Yunan Mitolojisi Rehber Kitabı (Çev. Ş. Turan) İstanbul: Salon Yayınları.
  • March, Jenny. (2014). Dictionary of Classical Mythology. Philadelphia: Oxbow Books.
  • Nardo, D. (2002). Greek and Roman Mythology. London: Greenhaven Press.
  • Platon, (2013). Devlet (C. Saraçoğlu, V. Atayman). İstanbul: Bordo Siyah yayınları.
  • Seyffert, O. (1956). A Dictionary of Classical Antiquities Mythology Religion Literature Art. New York: The Meridian Library
  • Scull, S. A (1880). Greek Mythology Systematized. Philadelphia: Porter and Coates.
  • Woodard, R. D. (2009). Hesiod and Greek Myth. Greek Mythology (Ed. R. D. Woodard). New York: Cambridge University Press. 83-165
  • Yıldırım, N. (2019). Antik Dönemde Ker ve Moiralar: Kader ve Ölüme Hükmeden Tanrıçalar. Uluslararası Mitoloji Sempozyumu Bildiri Kitabı, 02-05 Mayıs 2019 Ardahan, 708-722.
Toplam 36 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Konular Arkeoloji
Bölüm DERLEME
Yazarlar

Korkmaz Meral 0000-0003-4301-3437

Cevat Başaran 0000-0001-9487-4566

Proje Numarası yok
Yayımlanma Tarihi 30 Kasım 2022
Gönderilme Tarihi 20 Haziran 2022
Yayımlandığı Sayı Yıl 2022 Cilt: 12 Sayı: 3

Kaynak Göster

APA Meral, K., & Başaran, C. (2022). Gece Tanrıçası Nyks’in Parthenogenesis (Tek Başına Ürettiği) Çocukları. Ordu Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Sosyal Bilimler Araştırmaları Dergisi, 12(3), 2865-2882. https://doi.org/10.48146/odusobiad.1133344

  Bilginin ışığında aydınlanmak dileğiyle....

 ODÜSOBİAD