Aile politikaları ekseninde Türkiye’de yeni muhafazakârlık ve sosyal refah muhafazakârlığı

Yıl 2024, Cilt: 14 Sayı: 2, 637 - 657, 19.06.2024

Sıla Sabancılar Eren , Nurten Ebru Özdemir

https://doi.org/10.48146/odusobiad.1271634

Öz

Yeni muhafazakârlık değişime direnç göstermeyen, teknolojik ve ekonomik gelişmeleri kamu politikalarına uyarlayan bir ideolojidir. Yeni muhafazakârlık, Yeni Sağ ideolojiyle güçlü bağlar kurarken, kamu politikalarında farklı muhafazakârlık uygulamalarına rastlamak mümkündür. Sosyal refah muhafazakârlığı da kamu politikaları içinde ele alınan önemli bir sosyal politika aracı olarak karşımıza çıkmaktadır. Türkiye’de siyasal olarak milliyetçilikle bütünleşme eğilimi gösteren yeni muhafazakârlık, sosyal politika açısından da sosyal refah muhafazakârlıkla bütünleşir. Türkiye’de aile politikaları ise özellikle sosyal refah muhafazakârlığını gözlemleyebileceğimiz alanlardan biridir.
Bu çalışmada muhafazakârlık, yeni muhafazakârlık ve sosyal refah muhafazakârlığı kuramsal açıdan ele alınacaktır. Aile politikalarında sosyal refah muhafazakârlığı tipolojisini gözlemleyebildiğimiz Almanya, Avusturya, Fransa, Belçika, İtalya ve Türkiye’nin çeşitli açılardan karşılaştırılması çalışmanın bilimselliği açısından önemli görülmektedir. Aile politikaları ekseninde aile refahı, çalışma yaşamı, aile politikaları ve politika uygulama alanlarının ayrı ayrı ele alındığı makalede söz konusu ülkelerle karşılaştırma yapılmıştır. Türkiye’nin aile politikalarında sosyal refah muhafazakârlığını tercih ettiği makalenin temel iddialarından biridir. Bu iddia ise ülkemizdeki, çeşitli siyasal ve sosyal göstergeler üzerinden temellendirilmekte ve 6 ülkenin karşılaştırılması ile bu iddia güçlendirilmektedir.

Anahtar Kelimeler

Yeni Muhafazakârlık, Sosyal Refah Muhafazakârlığı, Sosyal Refah, Aile Politikaları., Muhafazakarlık

NEO-CONSERVATISM AND SOCIAL WELFARE CONSERVATISM IN TÜRKİYE IN THE FRAMEWORK OF FAMILY POLICIES

Öz

Neo-conservatism is an ideology that does not resistance change and adapts technological and economic developments to publi cpolicies. While neo-conservatism establishes strongtie swith the New Right ideology, it is possible to encounter different conservatism practices in public policies. Social welfare conservatism also emerges as an important social policy tool in public policies. Neo-conservatism, which tends to integrate politically with nationalism in Türkiye, integrates with social welfare conservatism in terms of social policy. Family politics in Türkiye is one of theare as where we can observe social welfare conservatism.
In this study, conservatism, neo-conservatism and socia lwelfare conservatism will be discussed theoretically. Thecomparison of Germany, Austria, France, Belgium, Italyand Türkiye, wherewe can observe the social welfare conservatism typology in family policies, is considered important in terms of the scientificity of the study. In the article, in which family welfare, working life, family policies and policy implementation are as are discussed separately on the framework of family policies, comparisons are made with the countries in question. It is one of the main claims of the paper that Türkiye prefers social welfare conservatism in family policies. This claim is based on various political and social indicators in our country and this claim is strengthened by comparing 6 countries.

Anahtar Kelimeler

New Conservatism, Conservatism, Social Welfare Conservatism, Social Welfare, Family Politics.

Kaynakça

• AK Parti (2015). 4. Olağan Büyük Kongre: 2023 Siyasi Vizyonu, http://www.akparti.org.tr/media/272148/2023-vizyonu.pdf, 07/05/2021.
• Akdoğan, Y. (2004). AK Parti ve Muhafazakâr Demokrasi (Vol. 13). Alfa.
• Akkerman, T. (2015). Gender and the radical right in Western Europe: A comparative analysis of policy agendas. Patterns of Prejudice, 49 (1-2), 37-60.http://dx.doi.org/10.1080/0031322X.2015.1023655
• T. C. Aile Ve Sosyal Hizmetler Bakanlığı Aile Ve Toplum Hizmetleri Genel Müdürlüğü Teşkilat Ve Görevlerine İlişkin Yönerge, https://www.aile.gov.tr/media/115822/athgm-yonerge-01-09-2022.pdf, 19\04\2023.
• Alexander, J. (2015). “The Major Ideologies of Liberalism, Socialism and Conservatism.” Political Studies, 63(5), 980-994.doi: 10.1111/1467-9248.12136
• Aybars, A. I., & Tsarouhas, D. (2010). “Straddling Two Continents: Social Policy and Welfare Politics in Turkey.” Social Policy & Administration, 44 (6), 746-763.doi: 10.1111/j.1467-9515.2010.00741.x
• Aysan, M. F. (2013). “Reforms and Challenges: The Turkish Pension Regime Revisited.” Emerging Markets Finance and Trade, 49 (sup5), 148-162.doi: 10.2753/ REE1540-496X4905S509
• Aysan, M. F. (2018). “Between Risks and Opportunities: Social Policies in Contemporary Turkey.” In Turkish economy: Between middle income trap and high income status (pp. 101-120). Cham: Springer International Publishing.
• Bakan, S.& Özdemir, H. (2012). “Sosyal Politika Açısından CHP ile AKP’nin Karşılaştırılması.” Akademik Yaklaşımlar Dergisi, 3(1), 22-50. https://dergipark.org.tr/tr/download/article-file/39473.
• Bell, D. (1985). There volt against modernity. The Public Interest, 81, 42.
• Beneton, P. (2011). Muhafazakârlık, (Çev: C. Akalın), İletişim Yayınları, İstanbul.
• Birdal, M. S. (2013). Queering conservative democracy. Turkish Policy Quarterly, 11(4), 119-129. http://turkishpolicy.com/Files/ArticlePDF/queering-conservative-democracy-winter-2013-en.pdf.
• Buğra, A., ve Keyder, Ç. (2006). “The Turkish Welfare Regime in Transformation.” Journal of European Social Policy, 16(3), 211-228. https://doi.org/10.1177/0958928706065593
• Dama, N. (2020). “Geçici Koruma Statüsündeki Suriyelilere Sunulan Refah Hizmetlerinin Türkiye’nin Refah Sistemindeki Dönüştürücü Perspektifi.” Sosyal Siyaset Konferansları Dergisi, 79, 207-235. DOI: 10.26650/jspc.2020.79.0145.
• Duman, F. (2013). Siyaset Felsefesi Tarihi Platon’dan Zizek’e, Doğu Batı Yayınları, İstanbul.
• Dumon, W. (1991). “Avrupa Topluluğu Ülkelerinde Aile Politikaları.” (Çev: M. R. Esengün.), Aile ve Toplum 1 (2), .5-15. https://dergipark.org.tr/tr/download/article-file/198113.
• Erler, Ö. (2007). “Yeni Muhafazakârlık, AKP ve ‘Muhafazakâr Demokrat’ Kimliği.” Stratejik Araştırmalar Dergisi, 10,126-132. https://tasam.org/Files/Icerik/File/yeni_muhafazakarlik_akp_ve_muhafazakar_demokrat_kimligi_1cbb6bcd-df57-45be-acc0-acf7d7ac72a8.pdf.
• Flora, P., veJens, A. (1981). Modernization, democratization, andthedevelopment of welfare states in Western Europe. In P. Flora (Ed.), The Development of welfare states in Europe andAmerica. Routledge.
• Gough, I. (1996). Social assistance in southern Europe. South European Society&Politics, 1(1), 1-23. doi: 10.1080/13608749608454714
• Güler, E. Z. (2012). “Muhafazakârlık: Kadim Geleneğin Savunusundan Faydacılığa.”, 19. Yüzyıldan 20. Yüzyıla Modern Siyasal İdeolojiler (Ed: H. Birsen Örs), Bilgi Üniversitesi Yayınları, İstanbul (116-162).
• Gümüş, İ. (2020). “Espıng-Andersen ve Refah Rejimi Tartışmaları: Teorik Bir Değerlendirme.” Ekonomi Maliye İşletme Dergisi, 3(1), 101-117. https://doi.org/10.46737/emid.753591.
• Güneş-Ayata, A.,ve Doğangün, G. (2017). Gender politics of the AKP: Restoration of a religio-conservative gender climate. Journal of Balkan and Near Eastern Studies, 19(6), 610-627.https://doi.org/10.1080/19448953.2017.1328887
• Hekimler, A. (2015). “Federal Almanya’da Sosyal Bakım Sigortasının Temel Esasları–Türkiye İçin Gözlemler–.” Çalışma ve Toplum, 1(44), 45-76. https://dergipark.org.tr/tr/pub/ct/issue/71811/1155303.
• Heywood, A. (2007). Siyasi İdeolojiler, Adres Yayınları, Ankara.
• Huntington, S. P. (1957). “Conservatism As an Ideology.” American Political Science Review, 51(2), 454-473. https://doi.org/10.2307/1952202
• Hüseyinli, N., & Hüseyinli, T. (2016). Çocuk bakımının kadın işgücü üzerinde etkileri ve hukuki düzenlemeler. Akdeniz İİBF Dergisi, 16(34), 108-137.
• Işığıçok, Ö. (2005). “İstihdamda Eşitlik Politikaları Kapsamında Avrupa Birliği'nde ve Türkiye'de Ebeveyn İzni.” İstanbul Üniversitesi İktisat Fakültesi Mecmuası, 55 (1), 777-789. https://dergipark.org.tr/tr/download/article-file/8069
• İlkkaracan, İ. (2013). Political economy of caring labor, gender and deepening conservatism in a developing economy context: The case of Turkey. Istanbul Technical University, Women’s Studies Center Working Paper Series, available online at: http://www. kaum. itu. edu. tr/dosyalar/3013WorkingPaper. WorkFamilyBalance. Turkey. pdf.
• Kalaycıoğlu, E. (2007). Politics of conservatism in Turkey. TurkishStudies, 8(2), 233-252. Doi: 10.1080/14683840701312211
• Kandiyoti, D.,ve Heinen, J. (2012). A Tangled Web: Politics of Gender in Turkey. CahiersduGenre, 3(3), 109-117. https://doi.org/10.3917/cdge.hs03.0109.
• Kara PinedoCaro, E. (2019). “Aile ve Çalışma Hayatında Özel Gruplara Yönelik Sosyal Politikalar”, (Ed. Aysen Tokol& Yusuf Alper), Sosyal Politika, Dora Yayınevi, Bursa.
• Kourou, N. S. (2020). Right-Wing Populism and Anti-Gender Movements: The same Coin with Different Faces. Global PoliticalTrends Center (GPoT). http://www.jstor.org/stable/resrep25189
• Koyuncu, B.,ve Özman, A. (2019). Women’s rights organizations and Turkish state in the post-2011 era: Ideological disengagement versus conservative alignment. Turkish Studies, 20(5), 728-753.https://doi.org/10.1080/14683849.2018.1539622
• Mandel, H. (2010). “Understanding Gender Economic Inequality Across Welfare Regimes.” Children, Gender and Families in Mediterranean Welfare States, 35-53. doi: 10.1007/978-90-481-8842-0_2
• Metin, B. &Özaydın, M. M. (2014). Çalışma ve Refah, Gazi Kitabevi, Ankara.
• Müller, J. W. (2006). “Comprehending Conservatism: A New Framework for Analysis: Communication.” Journal of Political Ideologies, 11(3), 359-365.doi: 10.1080/13569310600924012
• Nas, A. (2016). Familialization of women: Gender ideology in Turkey’s public service advertisements. OECD, Stat Extracts https://stats.oecd.org/viewhtml.aspx?datasetcode=FAMILY&lang=en#), 08/12/2022.
• Özaydin, M. M., ve Karaman, N. (2020). “Refah Sisteminin Dönüşümü Sürecinde Bakım Politikalarının Yörüngesi: Muhafazakâr Refah Rejimi Temelinde Bir Değerlendirme.” In Journal of Social Policy Conferences, 78, 171-203. https://doi.org/10.26650/jspc.2019.78.0077
• Özdemir, S. (2005). “Sosyal Gelişim Düzeyleri Farklı Refah Devletlerinin Sınıflandırılması Üzerine Bir İnceleme” Sosyal Siyaset Konferansları Dergisi, 49(1), 231-266. https://dergipark.org.tr/tr/download/article-file/9229.
• Roskin, M. G.,Cord, R. L., Medeiros, J. A., & Jones, W. S. (2018). Siyaset Bilimi, (Çev: A. Yayla), Adres Yayınları, İzmir.
• Salido, O. & Moreno, L. (2013). İspanya’da Kadın İstihdamı ve İspanyol Refah Rejiminin Gelişimi, Akdeniz’de Kadın İstihdamının Seyri, (Der. A. Buğra ve Y. Özkan), (Çev: E. Yılgür), İletişim Yayınları, İstanbul.
• Scotti, V. R. (2021). With a different name, therose is not a roseany more: legislative quality and gender equality in the AKP's Turkey. The Theory and Practice of Legislation, 9(3), 317-341.https://doi.org/10.1080/20508840.2021.1942368.
• Spicker, P. (2000). The Welfare State: a General Theory. SagePublications, USA
• Sumbas, A. (2018). “Toplumsal Cinsiyet Eşitlik Politikası Olarak Ebeveyn İzni.” Hacettepe Hukuk Fakültesi Dergisi, 8(2), 167-194. doi. 10.32957/hacettepehdf.480992
• T.C Yasalar (16.06.2006). 5510 Sosyal Sigortalar Ve Genel Sağlık Sigortası Kanunu. Ankara: Resmî Gazete: (26200 Sayılı).
• T.C Yasalar (22.05.2003). 4857 Sayılı İş Kanunu. Ankara: Resmî Gazete: (25134 Sayılı).
• Tanıl, B. (2015). Türk Sağının Üç Hali: Milliyetçilik, Muhafazakârlık, İslâmcılık, Birikim, İstanbul.
• Taşdemir, A. G. (2018). “Yeni Muhafazakârlığın Sosyal Koruma Anlayışı Olarak Çalıştırmacı Politikalar.” Toplum ve Hekim, 33(5), 360-371.
• TÜİK, “İşgücü İstatistikleri, www.tuik.gov.tr, 2022, 06.04.2022
• UN Family Unit (2001). Approaches to Family Policies: A Profile of Eight Countries, , NEW YORK.
• Unicef. (2019). Family-friendly policies a policy brief redesigning the workplace of the future. UNICEF. https://www. unicef. org/media/95051/file/Family-friendly-policies-EN. pdf.
• UNICEF, (2013). Çocuk Refahı Belgesi. Kalkınma Bakanlığı ve UNICEF Türkiye Temsilciliği
• Ülgen, G., ve Özalp, L. F. A. (2017). “Refah Rejimleri Sınıflandırma Çalışmaları: Cinsiyet Boyutları.” Marmara Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 39(2), 637-656. https://doi.org/10.14780/muiibd.377131
• Ün, M. B. (2021). From “GenderEquality” to “GenderJustice”. EU/TurkeyRelations in theShadows of Crisis: A Break-UpOrRevival?, 133.
• Van Oorschot, W.,Opielka, M., vePfau-Effinger, B. (Eds.). (2008). Cultureandwelfarestate: Values and social policy in comparative perspective. Edward Elgar Publishing.
• Whitaker, R. (1987). Neo-conservatismandthestate. SocialistRegister, 23.
• Yay, S. (2020) Çağdaş İktisadi Düşünceler Perspektifinden Sosyal Refah Devleti, Astana Yayınları, Ankara.
• Yilmaz, Z. (2015). “Strengthening the family” policies in Turkey: Managing the social question and armoring conservative–neoliberal populism. Turkish Studies, 16(3), 371-390. https://doi.org/10.1080/14683849.2015.1067863
• Yılmaz, H. (2008). Conservatism in Turkey. Turkishpolicyquarterly, 7(1), 57-63. https://www.esiweb.org/pdf/esi_turkey_tpq_vol7_no1_HakanYilmaz.pdf
• 1982 Anayasası.
• 4721 Sayılı Türk Medeni Kanunu.
• 4857 Sayılı İş Kanunu.
• 5510 Sayılı Sosyal Sigortalar ve Genel Sağlık Sigortası Kanunu. https://www.meb.gov.tr/3-5-yas-grubunda-okullasma-orani-48e-yukseldi/haber/25068/tr, 23/03/2022.