The organizational commitment level in public hospitals-Istanbul example

Yıl 2021, , 720 - 733, 31.07.2021

Özlem Güdük Emrah Önder

https://doi.org/10.25287/ohuiibf.718196

Öz

Aim: The aim of this study was to determine the organizational commitment levels and factors affecting the commitment of health personnel.
Method: In the study, the organizational commitment levels of 3,596 employees in 38 public hospitals in Istanbul were examined by Allen and Meyer's “Three Dimensional Organizational Commitment Scale”. The effects of age, gender, educational background, unit of work, total working time and working time in the institution on organizational commitment levels were analyzed. Data were analyzed with SPSS Statistics Version 22 program. In the study, Student T and ANOVA tests were used to analyze the relationships between variables.
Results: The organizational commitment of the staff was found to be at an average level (for women; mean=3.08, SD = 0.82 and for men; mean= 3.24, SD = 0.89). The commitment level of men was higher and statistically significant difference compared to women (p=0.000). It was observed that as the age increased the commitment increased (p=0.000), and the education level increased the commitment decreased (p=0.000). The commitment increased when the working time (both total and institution working time) increased (p=0.000). The lowest level of commitment was belong to the medical staff (mean = 2.91).
Conclusion: One of the most valuable resources of institutions is human resources. For organizational success, it is important that the human resources are managed well and the performance is high. Studies have shown that employees with high organizational commitment make positive contributions to the organization. In order to increase the organizational commitment of the personnel who have an important place in the provision of health care, it is recommended that the internal processes should be structured well and the activities that increase the loyalty should be implemented.

Anahtar Kelimeler

Hospital, Organizational commitment, Health workers.

Kamu hastanelerinde örgütsel bağlılık düzeyi: İstanbul örneği

Öz

Amaç: Bu çalışmanın amacı sağlık personelinin örgütsel bağlılık düzeylerinin ve bağlılığı etkileyen faktörlerin belirlenmesidir.
Yöntem: Araştırma kapsamında İstanbul İlinde bulunan 38 kamu hastanesinde toplam 3.596çalışanın örgütsel bağlılık düzeyi Allen ve Meyer’in “Üç Boyutlu Kurumsal Bağlılık Ölçeği” aracılığıyla incelenmiştir. Yaş, cinsiyet, eğitim durumu, görev yapılan birim, toplam çalışma süresi ve kurumda çalışma süresi değişkenlerinin örgütsel bağlılık düzeylerine etkisi analiz edilmiştir. Veriler SPSS Statistics Versiyon 22 programı ile analiz edilmiştir. Çalışmada değişkenler arasındaki ilişkileri analiz etmek üzere Student T ve Tek Yönlü Varyans Analizi (ANOVA) testleri uygulanmıştır.
Bulgular: Personelin örgütsel bağlılığı ortalama düzeyde (kadınlarda 3,08; SS=0,82 ve erkeklerde 3,24; SS=0,89) bulunmuştur. Erkeklerin bağlılık düzeyi kadınlara göre daha yüksek ve istatistiksel olarak anlamlı farklılık görülmüştür (p=0,000). Yaş arttıkça bağlılığın arttığı (p=0,000), eğitim düzeyi arttıkça ise bağlılığın azaldığı (p=0,000), çalışma süresi hem (toplam hem de kurumda çalışma süresi) arttığında bağımlılığın arttığı görülmüştür (p=0,000). En düşük bağlılık düzeyinin tıbbi hizmetler grubunda çalışan personele ait olduğu görülmüştür (ort=2,91).
Sonuç: Kurumların en değerli kaynaklarından birisi insan kaynağıdır. Kurumsal başarı için insan kaynağının iyi bir şekilde yönetilmesi ve performansının yüksek olması önemlidir. Yapılan çalışmalar örgütsel bağlılığı yüksek çalışanların kuruma pozitif katkılar sağladığını göstermektedir. Sağlık hizmetinin sunumunda elzem bir yere sahip olan personelin örgütsel bağlılığının yükseltilmesi için, kurum içi süreçlerin iyi yapılandırılması ve bağlılığı artırıcı faaliyetlerin uygulanması önerilmektedir.

Anahtar Kelimeler

Hastane, Örgütsel Bağlılık, Sağlık Personeli

Kaynakça

• Abdullah, D. F. ve Sofian, S. (2012). The relationship between intellectual capital and corporate performance. Procedia-Social and Behavioral Sciences, 40, 537-541.
• Al Yami, M., Galdas, P. ve Watson, R. (2018). Leadership style and organisational commitment among nursing staff in Saudi Arabia. Journal of Nursing Management, 26(5), 531-539.
• Arı, M., Gülova, A. A., ve Köse, S. (2017). Örgütsel adalet algısı ile örgütsel bağlılık davranışının ilişkisi: Bir sağlık kuruluşunda araştırma. Dokuz Eylül Üniversitesi Hemşirelik Fakültesi Elektronik Dergisi, 10(1).
• Armstrong, M., ve Brown, D. (2006). Strategic reward: making it happen. the UK & the USA: Kogan Page Publishers.
• Azeem, S. M., ve Akhtar, N. (2014). The influence of work life balance and job satisfaction on organizational commitment of healthcare employees. International Journal of Human Resource Studies, 4(2), 18.
• Barling, J. ve Cooper C. L. (2008). The SAGE handbook of organizational behavior: volume one: micro approaches. London: SAGE Publication.
• Berberoglu, A. (2018). Impact of organizational climate on organizational commitment and perceived organizational performance: empirical evidence from public hospitals. BMC Health Services Research, 18(1), 399.
• Borhani, F., Jalali, T., Abbaszadeh, A., & Haghdoost, A. (2014). Nurses’ perception of ethical climate and organizational commitment. Nursing ethics, 21(3), 278-288.
• Chamanifard, R., Nikpour, A. ve Chamanifard, S. (2015). The effect of social capital on organizational performance: The mediating role of employee’s job satisfaction. International Review of Management and Business Research, 4(3), 853-860.
• Çakinberk, A., ve Demirel, E. T. (2010). Örgütsel bağlılığın belirleyicisi olarak liderlik: sağlık çalışanları örneği/leadership as a determinant of organizational commitment: a case of health care personnel. Selcuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (24), 103.
• Doğan, E. Ş. (2013). Örgüt kültürü ve örgütsel bağlılık. İstanbul: Türkmen Kitabevi.
• Dow, D., Samson, D. ve Ford, S. (1999). Exploding the myth: do all quality management practices contribute to superior quality performance?. Production and Operations Management, 8(1),1-27.
• Durna, U. ve Eren, V. (2005). Üç bağlılık unsuru ekseninde örgütsel bağlılık. Doğuş Üniversitesi Dergisi, 6(2), 210-219. Gemmiti, M. (2008). The relationship between organizational commitment, organizational ıdentification and organizational citizenship behavior. GRIN Verlag. Almanya.
• Gider, Ö., Şimşek, G., Ocak, S. ve Top, M. (2011). Hastane organizasyonlarında örgütsel bağlılık ve iş doyumunun analizi: hemşireler ve tıbbi sekreterler üzerine bir araştırma. Öneri Dergisi, 9(35), 93-101.
• Güllüoğlu, Ö. (2011). Örgütsel iletişim: iletişim doyumu ve kurumsal bağlılık. Konya: Eğitim Akademi Yayınları.
• Gümüş, S. (2012). Motivasyonun örgütsel bağlılığa ve performansa etkisi (Vol. 51). İstanbul: Hiperlink Eğit. İlet. Yay. San. Tic. ve Ltd. Şti.
• Huang, C. C., You, C. S., ve Tsai, M. T. (2012). A multidimensional analysis of ethical climate, job satisfaction, organizational commitment, and organizational citizenship behaviors. Nursing Ethics, 19(4), 513-529.
• Khanka, S. S. (2006). Organisational Behaviour. S. India: Chand Publishing.
• Kılıç, S. (2016). Cronbach’s alpha reliability coefficient, Journal of Mood Disorders, 6(1), 47-8. DOI:10.5455/jmood.20160307122823.
• Küçüközkan, Y. (2015). Örgütsel bağlılık ile cinsiyet arasındaki ilişki: hastanelerde çalışan sağlık personeli üzerinde bir araştırma. Uluslararası Akademik Yönetim Bilimleri Dergisi, 1 (1), 14-37.
• Lotfi, Z., Atashzadehhoorideh, F., Mohtashami, J., ve Nasiri, M. (2018). Relationship between ethical leadership and organisational commitment of nurses with perception of patient safety culture. Journal of Nursing Management, 26(6), 726-734.
• Meyer, J. P., Allen, N. J. (1997), Commitment in the workplace: theory, research, and application, Thousand Oaks, CA: Sage.
• Murray, P., Poole, D., ve Jones, G. (2006). Contemporary ıssues in management and organisational behaviour. Australia: Cengage Learning.
• Nwadei, A. C. (2004). The relationship between perceived values congruence and organizational commitment in multinational organization. Universal-Publishers.
• Özata, M. (2016). Hastanelerde görev yapan sağlık çalışanlarının örgütsel bağlılık düzeylerinin belirlenmesi. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Meslek Yüksek Okulu Dergisi, 18(1), 155-166.
• Powell, M., Dawson, J., Topakas, A., Durose, J. ve Fewtrell, C. (2014). Staff satisfaction and organisational performance: evidence from a longitudinal secondary analysis of the NHS staff survey and outcome data. Health Serv Deliv Res 2(50).
• Taştan, S., İşçi, E., & Arslan, B. (2014). Örgütsel destek algısının işe yabancılaşma ve örgütsel bağlılığa etkisinin incelenmesi: İstanbul özel hastanelerinde bir çalışma. Pamukkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (19), 121-138.
• Tekingündüz, S., Top, M., Tengilimoğlu, D., ve Karabulut, E. (2017). Effect of organisational trust, job satisfaction, individual variables on the organisational commitment in healthcare services. Total Quality Management & Business Excellence, 28(5-6), 522-541.
• Torlak, N. G., Kuzey, C. ve Ragom, M. (2018). Human resource management, commitment and performance links in Iran and Turkey. International Journal of Productivity and Performance Management, 67(9), 1994-2017.
• Tsai, Y. Learning organizations, internal marketing, and organizational commitment in hospitals. BMC Health Serv Res 14, 152 (2014) doi:10.1186/1472-6963-14-152.
• Ulusoy, H. ve Kılınç, E. (2019). Sağlık kurumlarında örgütsel bağlılık (teoriden uygulamaya bir bakış). Konya: Eğitim Yayınevi.
• Vigoda-Gadot, E. ve Drory, A. (Eds.). (2006). Handbook of organizational politics. The UK: Edward Elgar Publishing.
• Wasti, S. A. (2000). Meyer ve Allen’in üç boyutlu örgütsel bağlılık ölçeğinin geçerlilik ve güvenilirlik analizi. 8. Ulusal Yönetim ve Organizasyon Kongresi, 25-27.
• West, M., ve Dawson, J. (2012). Employee engagement and NHS performance. London: King's Fund.
• Yücel, İ. ve Koçak, D. (2015). Örgüt kültürü, personel güçlendirme ve örgütsel bağlılık. Türkiye: Eğitim Yayınevi.
• Zhu, C. J., Cooper, B. K., Thomson, S. B., De Cieri, H. ve Zhao, S. (2013). Strategic integration of HRM and firm performance in a changing environment in China: the impact of organisational effectiveness as a mediator. The International Journal of Human Resource Management, 24(15), 2985-3001.