Siyasal halkla ilişkiler faaliyetlerinde dış politika: 1950-2018 yılları arasındaki hükümet programları

Yıl 2022, Cilt: 15 Sayı: 1, 60 - 86, 31.01.2022

Kazim Özkan Ertürk , Elif Şeşen , Şeyhmus Doğan

https://doi.org/10.25287/ohuiibf.929412

Öz

Bir siyasal partinin devlet yönetimini yani siyasal iktidarı elde etme amaçlı eylem ve etkinliklerine yön veren siyasal iletişim uzun dönemli bir süreçtir. Siyasal sistemin temel aktörleri olan siyasal partiler, yönetime talip olduklarında, iktidara geldiklerinde hangi konuları öne çıkaracaklarına ve bu konularda neler yapacaklarına dair bilgileri hükümet programları ile halka duyururlar. Geleceğe yönelik bir söz ya da vaat olarak hükümet programları aynı zamanda resmi birer belgedir. Ülkenin iç ve dış politikasını etkileyen ekonomik, toplumsal, kültürel, hukuksal ya da siyasal konular programların yön ve içeriğini etkiler. Bu bakımdan dış politik konular hükümet programlarının da başlıca gündem maddeleri arasında yer almaktadır. Bu çalışma, ülkemizde çok partili hayata geçilen 1950’den Cumhurbaşkanlığı Hükümet Sistemine geçilen 2018 yılına kadarki hükümet programlarında öne çıkan bir başlık olarak dış politika konularına nasıl yer verildiğini ortaya koymayı hedeflemektedir. Bu amaçla çalışmada, 1950-2018 yılları arasında kurulan toplam 31 hükümet programı, dış politikaya dair ifadeler yönünden içerik analizine tabi tutulmuştur. Analiz neticesinde ülke içinde ve dünya genelinde değişen konjonktürün hükümet programlarında ağırlık verilen konulara da yansıdığı görülmüştür. En fazla mesaj verilen alt başlık dünya ile ilişkiler, en az mesaj verilen alt başlık ise tarımdır.

Anahtar Kelimeler

Siyasal İletişim, Halkla İlişkiler, Dış Politika, Hükümet Programları

Foreign policy in political public relations activities: Government programs between 1950-2018

Öz

Political communication is a long-term process that directs the actions and activities of a political party to achieve state power, that is, political power. Political parties, the main actors of the political system -when they aspire to the administration- announce to the public when they come to power, what issues they will put forward and what they will do about them via their government programs. Government programs as a promise or commitment for the future are also official documents. Economic, social, cultural, legal or political issues affecting the internal and external policies of the country influence the direction and content of the programs. From this point of view, foreign policy issues have been among the main agenda items of government programs. This study aims to reveal how foreign policy issues have been included as a prominent topic in government programs from 1950, when the multi-party system was adopted in our country, until 2018, when the Presidential Government System was adopted.. For this purpose, totally 31 government programs that were established between 1950-2018 were subjected to content analysis in terms of foreign policy statements. As a result of the analysis, it has been seen that the changing conjuncture within the country and around the world is reflected in the issues that are emphasized in the government programs. The sub-headings with the highest number of messages are relations with the world, and the sub-headline with the lowest number of messages is agriculture.

Anahtar Kelimeler

Political Communication, Public Relations, Foreign Policy, Government Programs

Kaynakça

• 62. Hükümet Programı. (2014). Erişim adresi: https://www.tbmm.gov.tr/develop/owa/Tutanak_B_SD.birlesim_baslangic_yazici?P4=22237&P5=H&page1=1&page2=20) .
• 64. Hükümet Programı. (2015). Erişim adresi: https://www.aa.com.tr/uploads/TempUserFiles/64.hukumet_programi.pdf.
• 65. Hükümet Programı. (2016). Erişim adresi: https://webdosya.csb.gov.tr/db/strateji/icerikler/65-hukumet-programi-20180125142728.pdf. Anık, C. (2016). Siyasal ikna. İstanbul: Derin Yayınları.
• Arslan, E., Gürses, F., & Baykal, Ö. N. (2015, Mayıs). Cumhuriyetten günümüze hükümet programlarında yerelleşme vurgusu. 9. Kamu Yönetimi Sempozyumu, İnönü Üniversitesi, Malatya. Erişim adresi: https://www.researchgate.net/publication/313704471.
• Avcı, K. (2015). Siyasal seçim kampanyalarında halkla ilişkiler: kampanyalar, yöntemler ve araçlar üzerine bir inceleme. Konya: L-T: Literatürk Academia Yayınları.
• Aziz, A. (2014). Siyasal iletişim. Ankara: Nobel Yayıncılık.
• Berelson, B. (1952). Content analysis in communication research. New York: Free Press.
• Bernays, E. L. (1923). Crystallizing public opinion. New York: Boni and Liverlight P.C.
• Bozkurt, İ. (2007). Bütünleşik pazarlama iletişimi. İstanbul: MediaCat Yayınları.
• Culbertson, H. M. (2009). International public relations: a comparative analysis. Hugh M. Culbertson ve Ni Chen. (Eds.) 2nd Edition, New York: Routledge.
• Curtin A.P. & Gaither, T.K. (2007). International public relations: negotiating culture, identity and power. California: Sage Publications.
• Cutlip, S.M., Center, A.H., & Broom, G.M. (2006). Effective public relations. Upper Saddle River, NJ: Prentice Hall.
• Eroğul, C. (2012). Çağdaş devlet düzenleri. Ankara: İmaj Yayınevi.
• Fiske, J. (1996). İletişim çalışmalarına giriş.( S. İrvan, Çev.). Ankara: Ark Yayınları.
• Gerstlé, J. (1992). La communication politique. Poche – 1, Paris: PUF: Presses Universitaires de France.
• Gözüm, H. (2018). Uluslararası halkla ilişkiler ve kamu diplomasisi: soğuk savaş döneminde Türkiye - Amerika Birleşik Devletleri ilişkileri örneği. (Doktora Tezi). Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
• Grunig, J.E., & Hunt, T. (1984). Managing public relations. New York London: Holt, Rinehart and Winston.
• Hasdemir, T. A. (2007). Kamusal iletişimde bilgi edinme hakkı. Ankara: Dipnot Yayınları.
• Neziroğlu, İ., & Yılmaz, T. (2003). Hükümetler, Programları ve Genel Kurul Görüşmeleri Cilt 1 (2003). Ankara: Türkiye Büyük Millet Meclisi Yayınları.
• Neziroğlu, İ., & Yılmaz, T. (2003). Hükümetler, Programları ve Genel Kurul Görüşmeleri Cilt 2 (2003). Ankara: Türkiye Büyük Millet Meclisi Yayınları.
• Neziroğlu, İ., & Yılmaz, T. (2003). Hükümetler, Programları ve Genel Kurul Görüşmeleri Cilt 3 (2003). Ankara: Türkiye Büyük Millet Meclisi Yayınları.
• Neziroğlu, İ., & Yılmaz, T. (2003). Hükümetler, Programları ve Genel Kurul Görüşmeleri Cilt 4 (2003). Ankara: Türkiye Büyük Millet Meclisi Yayınları.
• Neziroğlu, İ., & Yılmaz, T. (2003). Hükümetler, Programları ve Genel Kurul Görüşmeleri Cilt 5 (2003). Ankara: Türkiye Büyük Millet Meclisi Yayınları.
• Neziroğlu, İ., & Yılmaz, T. (2003). Hükümetler, Programları ve Genel Kurul Görüşmeleri Cilt 6 (2003). Ankara: Türkiye Büyük Millet Meclisi Yayınları.
• Neziroğlu, İ., & Yılmaz, T. (2003). Hükümetler, Programları ve Genel Kurul Görüşmeleri Cilt 7 (2003). Ankara: Türkiye Büyük Millet Meclisi Yayınları.
• Neziroğlu, İ., & Yılmaz, T. (2003). Hükümetler, Programları ve Genel Kurul Görüşmeleri Cilt 8 (2003). Ankara: Türkiye Büyük Millet Meclisi Yayınları.
• Neziroğlu, İ., & Yılmaz, T. (2003). Hükümetler, Programları ve Genel Kurul Görüşmeleri Cilt 9 (2003). Ankara: Türkiye Büyük Millet Meclisi Yayınları.
• Neziroğlu, İ., & Yılmaz, T. (2003). Hükümetler, Programları ve Genel Kurul Görüşmeleri Cilt 10 (2003). Ankara: Türkiye Büyük Millet Meclisi Yayınları.
• İnal, A. (1999). Medya, dil ve iktidar sorunu: iletişim çalışmalarında medya ve siyaset ilişkisini nasıl tartışmalıyız?. İletişim, 99(3), 13–36.
• Kamanlıoğlu, E.B., & Göztaş, A. (2010). Politik gündem odağında halkla ilişkiler ve gündem yönetimi. Ankara: Nobel Yayınları.
• Karkın, N., & Öztepe, M. C. (2017). Değerler üzerinden Türk kamu yönetiminde değişim algısı: 2002-2015 dönemi hükümet programları. Çankırı Karatekin Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 7(1), 113–142.
• Kazancı, M. (2007). Kamuda ve özel kesimde halkla ilişkiler. 7. Basım, Ankara: Turhan Kitabevi.
• L’Etang, J. (2002). Diplomasi olarak halkla ilişkiler. Jacquie L’etang & Magda Pieczka (Ed.). Halkla ilişkilerde eleştirel yaklaşımlar içinde (s. 28–43), (Çev. S. Yıldırım Becerikli), Ankara: Vadi Yayınları.
• Lamba, M. (2014). Yeni kamu yönetimi perspektifinden Türkiye’de kamu yönetimi reformları: genel gerekçeler üzerinden bir inceleme. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 19(3), 135–152.
• Martinelli, D. K. (2011). Political public relations (principles and applications): remembering ıts roots and classics. 1st Edition, New York: Taylor and Francis Group, Routledge.
• Naurin, E. (2011). Election promises, party behaviour and voter perceptions. London in the UK: Published by Palgrave Macmillan.
• Oktay, M. (2002). Politikada halkla ilişkiler. İstanbul: Derin Yayınları.
• Oskay, Ü. (1993) XIX. yüzyıldan günümüze kitle iletişiminin kültürel işlevleri, İstanbul: Der Yayınları.
• Sancar, G. A. (2012). Kamu diplomasisi ve uluslararası halkla ilişkiler. İstanbul: Beta Yayınları.
• Signitzer, B. H., & Coombs, T. (1992). Public relations and public diplomacy: conceptual covergences. Public Relations Review, 18(2), 137–147.
• Solak, S. G., & Sürmeli, İ. (2014). Hükümet programları ve kalkınma planları ekseninde çevre politikası analizi. Yasama Dergisi, Kamu Politikaları Analizi Özel Sayısı, 30, 22–43.
• Strömback, J., & Kiousis, S. (2011). Political public relations defining and mapping an emerging field. In J. Strömback & S. Kiousis (Eds.), Political public relations: principles and applications (pp. 1–31). New York: Routledge.
• Süllü, Z. (2010). Siyasal halkla ilişkiler sürecinde hesabı verilebilirlik. Selçuk Üniversitesi İletişim Fakültesi Akademik Dergisi, 6(3), 216–228.
• Tench, R. & Yeomans, L. (2006). Exploring public relations. England: FT Press Prentice Hall.
• Tokgöz, O. (2014). Siyasal iletişimi anlamak. Ankara: İmge Kitabevi Yayınları.
• Topuz, H. (1991). Siyasal reklamcılık. İstanbul: Cem Yayınevi.
• Tural, E. (2004). II. Meşrutiyet döneminde siyasal partilerin taşra politikaları. Amme İdari Dergisi, 37 (4), 57–82.
• Türkiye Cumhuriyeti Dışişleri Bakanlığı. (2018). I. Türkiye´nin uluslararası güvenlik perspektifi ve politikaları, dış politika - Temel dış politika konuları - Türkiye'nin güvenliği. Ankara. Erişim adresi: http://www.mfa.gov.tr/i_-turkiye_nin-uluslararasi-guvenlik-perspektifi.tr.mfa.
• Wakefield, R. I. (2008). Theory of international public relations, the Internet, and activism: a personal. Journal of Public Relations Research, 20, 138–157.