Sophialogos’tan Logosophia’ya Felsefeye Anlam Merkezli Yeni Bir Perspektif

Yıl 2019, Sayı: 47, 321 - 352, 16.12.2019

Fatma Yüce

https://doi.org/10.17120/omuifd.589602

Öz

Felsefe Yunanca Philo ve Sophia kelimelerinin bir birleşimi
olarak “Bilgelik Sevgisi” şeklinde tanımlanmaktadır. Felsefenin temel
problemlerinin çözümünde bu ilk ve etimolojik anlamının kullanılması oldukça
açıklayıcı görünmektedir. Söz konusu anlamın daha belirgin bir hal alabilmesi
için Philo ve Sophia kelimelerine Logos kelimesinin de eklenmesi uygun
görünmektedir. Böylece felsefeye logos kavramının eklenmesi iki önemli ve yeni
kavramı mümkün kılar. Bunlardan ilki Sophialogos (Anlam(ın) Bilgeliği) ikincisi
ise Logosophiadır. (Bilgeliğin Anlamı). Sophialogos varoluşsal anlam
bilgeliğine vurgu yaparak yeni bir perspektif sunan “Anlam(ın) Bilgeliği”dir.
Logosophia ise Philosophia’nın bilgelik sevgisi olarak ilk ve etimolojik
anlamını kabul edip anlamca genişleten, bilgeliğin varoluşsal anlamına vurgu
yaparak yeni bir perspektif sunan “Bilgeliğin Anlamı”dır. Hem Sophialogos hem
de Logosophia kavramları insana ve onun hayatına anlamı vurgulayan yeni ve
bütüncül bir perspektifle yaklaşmayı önermektedir. Bilgelik yoluyla anlam bulma
çabası olarak Sophialogos “anlam”lı bir yöntem önerirken, anlam yoluyla
bilgeliğe ulaşma çabası olarak Logosophia ise anlamı içeriğe dahil eder.
Philosophia’nın vurguladığı hakikat arayışı Sophialogos ve Logosophia
kavramlarıyla daha net bir şekilde kendini göstermektedir. Bu iki yeni kavram
bilgeliğe dönük bir sevginin sunduğu hakikat yolunda olmaya bilgeliğe dönük bir
anlam farkındalığıyla derinlik kazandırmaktadır. Bu makalede öncelikle felsefe
“Bilgelik Sevgisi” olarak tarihsel izdüşümü ile birlikte ele alınacak, daha
sonra Sophilogos ve Logosophia kavramları tanıtılacaktır.

Anahtar Kelimeler

Felsefe, Bilgelik, Anlam, Sophialogos, Logosophia

A New, Meaning-Centered Perspective to Philosophia from Sophialogos to Logosophia

Öz

Philosophy which is a combination of two Greek words ‘Philo and Sophia’ is defined as the love of wisdom. The use of this first and etymological meaning seems to be quite explanatory in order to solve the basic problems of philosophy. It is appropriate to add the word “Logos” beside “Philo” and “Sophia” to clarify this first and etymological meaning. This contribution makes two new and significant concepts possible. First of them is Sophialogos (the wisdom of meaning) and the latter is Logosophia (the meaning of wisdom). Sophialogos is the wisdom of meaning that offers a new perspective which emphasizes the wisdom of existential meaning. Logosophia is the meaning of wisdom that offers a new perspective which emphasizes the existential meaning of wisdom by accepting and expanding Philosophia’s the first and etymological meaning as the love of wisdom. Both Sophialogos and Logosophia propose a new holistic perspective that emphasize “Logos” (meaning) to human and human’s life. Sophialogos suggests meaning through wisdom as a method, while logosophia suggests wisdom through meaning included in the content. Philosophia’s search for truth manifests itself more clearly within the scope of Sophialogos and Logosophia. These two new concepts which are related to meaning and wisdom bring innovation to Philosophia’s meaning mentioned as the love of wisdom. In this article, first of all philosophia will be discussed with the historical background as “Love of wisdom” then the concepts of Sophialogos and Logosophia will be introduced.

Anahtar Kelimeler

Philosophia, Wisdom, Meaning, Sophialogos, Logosophia.

Kaynakça

• Akarsu, Bedia. Felsefe Terimleri Sözlüğü. Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları, 1975.
• Aristoteles. Metafizik. Trc. Ahmet Arslan, İstanbul: Sosyal Yayınları, 1996.
• Aristoteles. Organon V Topikler. Trc. H. Ragıp Atademir, İstanbul: M.E.B Yayın-ları, 1989.
• Aristotle. The Nicomachean Ethics. Trans. David Ross, New York: Oxford Uni-versity Press, 2009.
• Aristoteles. Nikomakhos’a Etik. Ankara: Ayraç Yayınları, 1997.
• Arslan, Ahmet. İlkçağ Felsefe Tarihi: Sokrates Öncesi Yunan Felsefesi. İstanbul: İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları, 2006.
• Bahadır, Abdülkerim. “Psikoterapi’de Yeni bir Yaklaşım: Logoterapi ve Viktor Frankl”, Uludağ Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi. 9/9, 2000.
• Bayrakdar, Mehmet. İslam Felsefesine Giriş. Ankara: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları, 2017.
• Blanshard, Brand. Encyclopedia of Philosophy. Ed. Donald M. Borchert, 9, Se-cond Edition, London, New York: Thomson Gale, 2006.
• Calin, Rodolphe. Sebbah, François-David. Levinas Sözlüğü. Trc. Murat Erşen, İstanbul: Say Yayınları, 2011.
• Cevizci, Ahmet. Felsefeye Giriş. Ankara: Nobel Yayınları, 2015.
• Cevizci, Ahmet. Paradigma Felsefe Sözlüğü. İstanbul: Paradigma Yayınları, 1999.
• Comte-Sponville, Andre. Büyük Erdemler Risalesi. Trc. Işık Ergüden, İstanbul: İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları, 2004.
• Corbin, Henry. İslam Felsefesi Tarihi: Başlangıçtan İbni Rüşd’ün Ölümüne. Trc. Hüseyin Hatemi, İstanbul: İletişim Yayınları, 2010.
• Descartes. Felsefenin İlkeleri. Trc. Mehmet Karasan, İstanbul: Milli Eğitim Bası-mevi, 1997.
• Eflatun. Sokrates’in Savunması. Trc. Teoman Aktürel, İstanbul: Remzi Kitabevi, 2006.
• Finkielkraut, Alain. Sevginin Bilgeliği. Trc. Ayşen Ekmekçi, İstanbul: Ayrıntı Yayınları, 2012.
• Foucault, Michel. - Gutman, Huck. - H. Hutton, Patrick. Kendini Bilmek. Trc. Gül Çağalı Güven, İstanbul: Om Yayınları, 1999.
• Frankl, Victor E. Duyulmayan Anlam Çığlığı: Psikoterapi ve Hümanizm. Trc. Sel-çuk Budak, Ankara: Öteki Yayınları, 1994.
• Frankl, Victor E. Man’s Search For Meaning: An Introduction to Logotherapy. Bos-ton: Beacon Press, 1992.
• Frankl, Victor E. İnsanın Anlam Arayışı. Trc. Selçuk Budak, İstanbul: Okuyan Us Yayınları, 2009.
• Goichon, A. M. “Hikma”. The Encyclopaedia of Islam. 3. Leiden, London: Luzac & Co., 1986.
• Herakleitos. Fragmanlar. Trc. Cengiz Çakmak, İstanbul, Kabalcı Yayınevi, 2005.
• Ivry, Alfred L. Al-Kindi’s Metaphysics. Albany: State University of New York Press, 1974.
• İbn Sina. Uyunu’l Hikme. Beyrut, Lübnan: Daru’l Kalem, 1980.
• Jaspers, Karl. Felsefeye Giriş. Trc. Mehmet Akalın, İstanbul: Dergah Yayınları, 1981.
• Jaspers, Karl. Felsefe Nedir? Trc. İsmet Zeki Eyuboğlu, İstanbul: Say Yayınları, 1986.
• Jaspers, Karl. Felsefe Nedir? Trc. İsmet Zeki Eyuboğlu, İstanbul: Say Yayınları, 1986.
• Kindi. “İlk Felsefe Üzerine/Kitab fi’l-felsefeti’l-ula”, Kindi: Felsefi Risaleler. Trc. Mahmut Kaya, İstanbul: Klasik Yayınları, 2006.
• Kranz, Walther. Antik Felsefe: Metinler ve Açıklamalar. Trc. Suat Y. Baydur, İs-tanbul: Cinius-Sosyal Yayınları, 2014.
• Levinas, Emmanuel. Alterity and Transcendence. Trc. Michael B. Smith, London: The Athlone Press, 1999.
• Levinas, Emmanuel. God, Death and Time. Trc. Bettina Bergo, California: Stan-ford University Press, 2000.
• Levinas, Emmanuel. “Felsefe, Adalet ve Aşk”. Sonsuza Tanıklık, İstanbul: Metis Yayınları, 2002.
• Levinas, Emmanuel. “Philosophy, Justice and Love”, Entre Nous: On Thinking of the Other, Trc. Michael B. Smith, New York: Columbia University Press, 1998.
• Rudolph, Kurt. “Wisdom”. Encyclopedia of Religion. Ed. Lindsay Jones, Second Edition, 14, New York, London: Thomson Gale, 2005.
• Sharif, M. M. A History of Muslim Philosophy. Wiesbaden: Otto Harrassowits, 1963.
• Thiroux, Jacques P. Ethics: Theory and Practice. New Jersey: Prentice Hall, Eng-lewood Cliffs, 1995.
• Timuçin, Afşar. Felsefe Sözlüğü. İstanbul: Bulut Yayınları, 2004.
• Yaran, Cafer Sadık. Bilgelik Peşinde: Din Felsefesi Yazıları. İstanbul: Ensar Ya-yınları, 2011.
• Yaran, Cafer Sadık. “Çağdaş Epistemolojik Dikotomiler ve ‘Sofyalojik’ Bir Epis-temoloji Önerisi”. İstanbul Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 9, (2004).
• Yasa, Metin. “Felsefe Yapmanın Üç Temel Dinamiği: Akıl, Nefret, Aşk”. Ondokuz Mayıs Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 14/15 (Haziran 2003): 197-206.
• Metin Yasa. Din Felsefesi: Soru, Sorgu, Sonuç. Ankara: Elis Yayınları, 2016.
• Yüce, Fatma. Dini ve Mistik Tecrübede Evrensel Öz. Ankara: Elis Yayınları, 2016.
• Ryan, Sharon. “Wisdom”. Stanford Encyclopedia of Philosophy. Erişim: 14.06.2019. https://plato.stanford.edu/entries/wisdom/