The Factors Affecting the Late Marriage and Gender Differences

Yıl 2020, , 395 - 412, 01.07.2020

Anıl Eralp , Şahika Gökmen

https://doi.org/10.17541/optimum.698063

Cited By: 2

Öz

In recent years, faced with cultural transformations and individualization of social life, it is seen that the average age at first marriage increased in Turkey. The postponing of the marriage is the main function of the family institution, which the basic building block of the society. This study is aimed to research the factors on the problem of the postpone marriage or the late marriage in terms of gender differences in Turkey via survival analysis. In this framework, the basic socio-economic and marriage decision variables included in Cox regression model while TÜİK AYA 2016 data were used. The findings obtained in the study are compatible with other studies in the literature. Also, it can be said that especially women are more prone to individualization and this has negative effects on the postponing of the marriage. Conversely, it was observed that when men find a spouse who is spare and fewer working hours; and when women find a spouse who is generous and is not oppress by her husband's family, are reduced the risk of marital delay. These findings can be taken as an indication that the protection of the traditional family structure in Turkey.

Anahtar Kelimeler

Survival Analysis, Cox Regression, Proportional Hazards, Late Marriage, Marriage Age

Ortalama Evlilik Yaşının Yükselmesini Etkileyen Faktörler ve Cinsiyete Göre Farklılıklar

Öz

Son yıllarda sosyal hayatta yaşanan dönüşüm ve bireyselleşme ile Türkiye’de ortalama ilk evlilik yaşının yükseldiği görülmektedir. Bireylerin evliliği ertelemesi, toplumun temel yapıtaşı olan aile kurumunun devamının sağlanması işlevini sarsmaktadır. Bu çalışmada Türkiye’de evliliği erteleme ya da geç evlenme sorunu olarak adlandırılan bireylerin evlenme yaşını öteleyen faktörlerin etkisi ve cinsiyet bakımından farklılığı, yaşam analizi ile incelenmiştir. Bu çerçevede TÜİK AYA 2016 verileri içerisinde yer alan temel sosyo-ekonomik ve evlilik karar ölçeklerinden yararlanılmış olup, ortalama evlilik yaşının yükselmesinde etkisi olan faktörler Cox regresyon modeli üzerinden araştırılmıştır. Çalışmada elde edilen bulgular literatürdeki diğer çalışmalarla uyumlu olup, özellikle kadınların bireyselleşmeye daha eğilimli olduğu ve dolayısıyla bunun evliliği erteleme üzerinde olumsuz etkileri olduğunu işaret ettiği söylenebilir. Buna karşılık erkeklerin tutumlu ve az çalışma saati olan eş ile ve kadınların ise cömert ve kendini eşin ailesine ezdirmeyen eş adayı ile karşılaşmış olmaları bireylerin evliliği erteleme riskini düşürdüğü görülmüştür. Bu aynı zamanda, Türkiye’deki geleneksel aile yapısının korunduğunun bir göstergesi olarak yorumlanabilir.

Anahtar Kelimeler

Yaşam Analizi, Cox Regresyon, Oransal Risk, Geç Evlenme, Evlenme Yaşı

Kaynakça

• Abeysekera, W. & Sooriyarachchi, M. R. (2009). Use of Schoenfeld's global test to test the proportional hazards assumption in the Cox proportional hazards model: An application to a clinical study. Journal of National Scientific Foundation, 37(1), 41-51.
• Adams, N. B. (2004). Families and family study in ınternational perspective. Journal of Marriage and Family, Vol. 66, 1076–1088.
• ASPB. (2011). Türkiye’de aile yapısı araştırması 2011, Ankara: T.C. Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı.
• Ata, N., & Sözer, M. T. (2007). Cox regression models with nonproportional hazards applied to lung cancer survival data. Hacettepe Journal of Mathematics and Statistics, 36(2), 157-167.
• Aydın, M. (2017). Kurumlar Sosyolojisi Kurumlara Başlangıç Çerçevesinde Bir Çalışma, Açılım Kitap.
• Booth, A. & Edwards, J. N. (1985). Age at marriage and marital instability. Journal of Marriage and Family, 47(1), 67-75.
• Bulut, I. (1991). Türkiye’de erken evlenme” içinde aile ansiklopedisi (Cilt 2). T.C. Başbakanlık Araştırma Kurumu Yayınları, Genel yayın no: 72, Bilim Serisi 11; s. 494-508.
• Canatan, K. & Yıldırım, E. (2018). Aile Sosyolojisi, İstanbul: Açılım Kitap.
• Carmichael, S. (2011). Marriage and power: Age at first marriage and spousal age gap in lesser developed countries. The History of the Family, 16(4), 416-436.
• Coleman, D.A. (2003). Partner choice and the growth of ethnic minority populations. Marriage in Multi-Ethnic Society, Netherlands Demographic Society Annual Conference, Het Trippenhuis, Amsterdam.
• Cox, D. R. (1972). Regression models and life-tables. Journal of the Royal Statistical Society-Series B (Methodological), 34(2), 187-220.
• Erkal, M. E. (2016). Sosyoloji (Toplumbilimi), DER Yayınları.
• Friedl, J. & Ellis, W. (1976). Celibacy, Late marriage and potential mates in a Swiss isolate. Human Biology, 48(1), 23-35.
• Giddens, A. (2017). Sosyoloji başlangıç okumaları (6. Baskı, Çeviri Günseli Altaylar). İstanbul: Say Yayınları.
• Gökmen, Ş., Eralp, A. ve Atay Kayış, A. (2019). İlk evlilik süresini etkileyen faktörlerin yaşam analizi: türkiye örneği, Optimum Ekonomi ve Yönetim Bilimleri Dergisi, 2019, 6(1), 63-76.
• Jones, G. W. & Gubhaju, B. (2009) Factors influencing changes in mean age at first marriage and proportions never marrying in the lowfertility countries of east and southeast Asia. Asian Population Studies, 5(3), 237-265.
• Kalbfleisch, J. D. & Prentice, R. L. (1973). Marginal likelihoods based on Cox’s regression and life model. Biometrika, 60, 267-278.
• Kleinbaum, D. G. & Klein, M. (2012). Survival analysis: a self-learning text (3rd Edition). USA: Springer.
• Mahmoodian H. (2005). The increasing age at marriage: examining the protective factors. Nameh-Ye Olum-E Ejtemai, 24, 27-54.
• OECD (2019). Family Database, http://www.oecd.org/els/family/database.htm , Erişim Tarihi: 03.01.2020.
• Ono, H. (2003). Women’s economic standing, marriage timing and cross-national contexts of gender. Journal of Marriage and Family, 65(2), 275-286.
• Retherford, R. D., Ogawa, N. & Matsukura, R. (2004). Late marriage and less marriage in Japan. Population and Development Review, 27(1), 65-102.
• Saardchom, N. & Lemaire, J. (2005). Causes of increasing ages at marriage: An international regression study. Marriage & Family Review, 37(3), 73-97,
• Tezcan, S. & Coşkun, Y. (2004). Türkiye’de 20. yüzyılın son çeyreğinde kadınlarda ilk evlenme yaşı değişimi ve günümüz evlilik özellikleri. Turkish Journal of Population Studies, 26, 15-34.
• To, S. (2015). China’s leftover women: Late marriage among professional women and its consequences. New York: Routledge.
• Turğut, M. & Feyzioğlu, S. (Editörler) (2014). Türkiye aile yapısı araştırması tespitler, öneriler. Ankara: T.C. Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı.
• TÜİK. (2017). Resmi İstatistik Programı 2017-2021, Ankara: Türkiye İstatistik Kurumu.
• Uchida, E., Araki, S. & Murata, K. (1992). Socioeconomic factors affecting first marriage and birth rates by sex and age in the total Japanese population. PubMed, 21(2), 107-118.
• Zuanna, G. D., Atoh, M., Castiglioni, M. & Kojima, K. (1998). Late marriage among young people: the case of Italy and Japan. Genus, 54(3/4), 187-232.