Validity and Reliability Study of Social Emotional Well-Being and Psychological Resilience Scale for Preschool Children (PERIK)

Yıl 2019, Cilt: 10 Sayı: 17, 756 - 786, 31.03.2019

Saide Özbey

https://doi.org/10.26466/opus.518062

Cited By: 15

Öz

The research was designed to conduct the validity and reliability study
of the “Social Emotional Well-being and Psychological Resilience Scale for
Preschool Children (PERIK)”  developed by
Mayr and Ulich (2009). The sample of the study consists of 342 children in the
ages of 36-72 months attending to the public and private preschools in the
districts of Yenimahalle and Altındağ in Ankara. The language validity of the
scale was conducted by six language specialists. The items of the scale were
reviewed subsequently by three specialists who have good command of the field
of preschool education and of both languages. They tested the scale for
comprehensibility and checked whether the items correspond to the original
statements. The finalized items were filled in by five preschool teachers and
it comprehensibility of the items was tested. Confirmatory Factor Analysis was conducted
for the factors of the scale and the 6-factor structure in the original scale
was confirmed. The fit indices of the scale were examined and the scale was
found to have a good and perfect fit. Pearson Correlation test was conducted
for the correlation between the factors of the scale and it was determined that
there was a medium and high significant relation between the factors of the
scale. The Alpha reliability coefficients of the scale vary between .86 and
.95. As a result of the study, it was found that the scale is a valid and
reliable measurement instrument for the Turkish children.

Anahtar Kelimeler

Preschool, child, psychological resilience, social emotional well-being

Okul Öncesi Çocuklar İçin Sosyal Duygusal İyi Oluş ve Psikolojik Sağlamlık Ölçeğinin (PERİK) Geçerlik Güvenirlik Çalışması

Öz

Araştırma “Okul Öncesi Çocuklar
İçin Sosyal Duygusal İyi Oluş ve Psikolojik Sağlamlık Ölçeğinin (PERİK)”
geçerlik güvenirlik çalışmasını yapmak amacıyla planlanmıştır. Araştırmanın
örneklemini Ankara ili Yenimahalle ve Altındağ ilçelerinde resmi ve özel okul
öncesi eğitim kurumlarına devam eden 36-72 aylık 342 çocuk oluşturmaktadır.
Ölçeğin dil geçerliliği altı dil uzmanı tarafından yapılmıştır. Ölçek maddeleri
daha sonra okul öncesi eğitimi alanına ve her iki dile de hâkim üç uzman
tarafından tekrar gözden geçirilerek hem anlaşılırlık açısından hem de orijinalindeki
ifadeleri karşılayıp karşılamadığı test edilmiştir. Son şekli verilen maddeler
beş okul öncesi öğretmeni tarafından doldurularak öğretmenler tarafından
anlaşılırlığı test edilmiştir. Ölçek faktörleri için Doğrulayıcı Faktör Analizi
yapılmış ve ölçeğin orijinalindeki 6 faktörlü yapısı doğrulanmıştır. Ölçeğin
uyum indeksleri incelendiğinde ölçeğin iyi ve mükemmel uyum gösterdiği
saptanmıştır. Ölçeğin faktörleri arasındaki korelasyon için Pearson Korelasyon
Testi yapılmış ve ölçeğin faktörleri arasında orta ve yüksek düzeyde ve anlamlı
ilişki olduğu belirlenmiştir. Ölçeğin Alpha güvenirlik katsayıları .86 ile .95
arasında değişmektedir. Araştırma sonucunda ölçeğin Türk çocukları için geçerli
ve güvenilir bir ölçme aracı olduğu saptanmıştır.

Anahtar Kelimeler

Okul öncesi çocuk, psikolojik sağlamlık, sosyal duygusal iyi oluş

Kaynakça

• Ağırkan, M. ve Kağan, M. (2017). Üniversite öğrencilerinin değer yönelimleri ile psikolojik dayanıklılık düzeyleri arasındaki ilişki. Erzincan Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi,19(3), 239-262.
• Alvord, M. K., ve Grados, J. (2005). Enhancing resilience in children: A proactive approach. Professional Psychology Researrch and Practice, 36, 238-245. http://dx.doi.org/10.1037/0735-7028.36.3.238.
• Anthony, E. J. (1987a). Children at high risk for psychosis growing up successfully. E. J. Anthony ve B. J. Cohler (Eds.), In The Invulnerable child (pp. 147–184). New York: Guilford Press.
• Atkinson, R.L., Atkinson, R.C., Smith, E.E., Bem, D.J. ve Nolen-Heoksema, S. (1999). Psikolojiye giriş. İstanbul: Arkadaş Yayınları.
• Balaban Dagal, A. ve Bayındır, D. (2018). Okul öncesi dönem çocuklarının ego sağlamlık düzeylerinin incelenmesi. Erken Çocukluk Çalışmaları Dergisi, 2(1), 132-150.
• Basım, H. N. ve Çetin, F. (2011). Yetişkinler için psikolojik dayanıklılık ölçeği'nin güvenilirlik ve geçerlilik çalışması. Türk Psikiyatri Dergisi, 22(2), 104-114.
• Bektaş, M., ve Özben, Ş. (2016). Evli bireylerin psikolojik dayanıklılık düzeylerinin bazı sosyo-demografik değişkenler açısından incelenmesi. Celal Bayar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 14(1), 215-240.
• Best Start Resource Centre (2018). Building resilience in young children. http://www.ecdc.syr.edu/wp-content/uploads/Building-Resilience-1.pdf. Erişim Tarihi:10.09.2018.
• Block, J. (1969). Parents of schizophrenic, neurotic, asthmatic, and congenitally ill children. A comparative study. Arch Gen Psychiatr, 20(6), 659-674.
• Block, J. H., ve Block, J. (1980). The role of ego-control and ego-resiliency in the organization of behavior. In W. A. Collins (Ed.), Development of cognition, affect and social relations: The Minnesota symposia on child psychology, 13, (pp.39-101). Hillsdale, NJ: Erlbaum.
• Bronfenbrenne, U. (1979). The ecology of human development. Cambridge, Massachusetts, and London, England: Harvard Unıversity Press.
• Büyüköztürk, Ş. (2007). Sosyal bilimler için veri analizi. Ankara: Pegem Yayınevi.
• Cicchetti, D., ve Rogosch, F. A. (1997). The role of self-organization in the promotion of resilience in maltreated children. Development and Psychopathology, 9, 797–815.
• Çokluk, Ö., Şekercioğlu, G. ve Büyüköztürk,Ş. (2010). Sosyal bilimler için çok değişkenli istatistik. SPSS ve Lisrell uygulamaları. Ankara: Pegem Yayınevi.
• Çömlekçi, N. (2001). Bilimsel araştırma yöntemi ve istatistiksel anlamlılık sınamaları. Ankara: Bilim Teknik Yayınevi.
• Denham, S. A. (2006). Social-emotional competence as support for school readiness: What is it and how do we assess it? Early Education and Development, Special Issue: Measurement of school Readiness, 17, 57-89.
• Earvolino-Ramirez, M. (2007). Resilience: A concept analysis. Nursing forum, 2(42),73-82.
• Erdem, E. (2017). Okul öncesi eğitime devam eden 4-5 yaşındaki çocukların yılmazlık özellikleri ve yılmazlığı destekleyici faktörlerin incelenmesi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Ferić, M., Maurović, I. ve Žižak, A. (2016). Izazovi istraživanja otpornosti obitelji. Kriminologija i socijalna integracija, 24(1), 3 – 25.
• Fraser, M. W., Richman, J. M. ve Galinsky, M. J. (1999). Risk, protection and resilience: toward a conceptual framework for social work practice. Social Work Research, 23, 129-208.
• Garmezy, N. (1991) Resiliency and vulnerability to adverse developmental outcomes associated with poverty. American Behavioral Scientist, 34,416- 430. http://dx.doi.org/10.1177/0002764291034004003.
• Graham, A. (2011). Strengthening young people’s social and emotional well-being. Centre for Children and Young People Background Briefing Series, no.7. Lismore: Centre for Children and Young People, Southern Cross University. https://epubs.scu.edu.au/ccyp_pub-s/42.(20.11.2018).
• Greene, R. R. (2002). Holocaust survivors: a study in resilience. Journal of Gerontological Social Work, 37(1), 3-18.
• Gizir, C. A. (2016). Psikolojik sağlamlık, risk faktörleri ve koruyucu faktörler üzerine bir derleme çalışması. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 3(28), 113-128.
• Graber, R., Pichon, F. ve Carabine, E. (2015). Psychological resilience: state of knowledge and future research agendas. Overseas Development Institute, October. https://www.odi.org/sites/odi.org.uk/files/odi-assets/publications-opinion-files/9872.pdf.
• Hamilton, M. ve Redmond, G. (2010). Conceptualisation of social and emotional wellbeing for children and young people, and policy implications for the Australian Research Alliance for Children and Youth and the Australian Institute of Health and Welfare http://aust-ralianchildwellbeing.com.au.(20.11.2018).
• Howell, K. H., Graham-Bermann, S.A., Czyz, E. ve Lilly, M. (2010). Assessing resilience in preschool children exposed to ıntimate partner violence. Violence and Victims, 25(2), 150-164.
• Howell, K. H. (2011). Assessing resilience in preschool children exposed to intimate partner violence: Utilizing multiple informants and evaluating the impact of the Preschool Kids’ Club. (Unpublished doctoral dissertation). The University of Michigan, Ann Arbor.
• Hall,J., Sylva,K., Melhuish,E.,Sammons,P., Siraj-Blatchford,I. ve Taggar, B. (2009). The role of preschool quality in promoting resilience in the cognitive development of young children. Oxford Review of Education, 35(3) 1-43.
• Kalaycı, Ş. (2009). SPSS uygulamalı çok değişkenli istatistik teknikleri. Ankara: Asil Yayınları.
• Luthar, S. S. (1996). Resilience: A construct of value? Paper presented at the 104th Annual Convention of the American Psychological Association, August 1996, Toronto, Ontario.
• Luthar, S. S., Cichetti, D. ve Becker, B. (2000).The construct of resilien-ce: A critical evaluation and guidelines for future work. Child Development, 71, 543 – 562.
• Macmillandictionary(2018).https://macmillandictionary.com /resilienc. Erişim Tarihi:20.11.2018.
• Masten, A. S., ve Garmezy, N. (1985). Risk, vulnerability, and protective factors in developmental psychopathology. In B. Lahey, A. E. Kazdin (Eds.), Advances in clinical child psychology, 8(pp. 1-52). New York, NY: Plenum Press.
• Masten, A. S. (1994). Resilience in individual development: Successful adaptation despite risk and adversity: Challenges and prospects. In M. Wang, ve E. Gordon (Eds.), Educational resilience in inner city America: Challenges and prospects (pp.3-25). Hillsdale, NJ: Lawrence Erlbaum.
• Masten, A. S. (1997). Resilience in children at-risk. Resiliency-A paradigm shift for Schools. http://www.education.umn.edu/carei/Re-ports/Rpractice/Spring97/resilience.htm.20.11.2019.
• Masten, A. S., Best, K. M. ve Garmezy, N. (1990). Resilience and development: Contributions from the study of children who over-come adversity. Development and Psychopathology,2, 425-444. http://dx.doi.-org/10.1017/S0954579400005812.
• Mayr, T. ve M. Ulich. (2003). Seelische gesundheit bei kindergartenkindern. ın elementar. padagogik nach pisa, W.E. Fthenakis (Ed.), (pp.190–205). Freiburg: Herder.
• Mayr, T. ve Ulich, M. (2006). Perik: Positive entwicklung und resilienz im kindergartenalltag. Staatinstitut fur frühpädagogik IFP.
• Mayr, T. ve Ulich, M. (2009). Social-Emotional welll-being and resilience of children in early childhood settings- PERIK: An empirically based observation scale for practitioners. Early Years. An International Journal of Research and Development, 29(1), 45-57.
• Miljević-Riđički, R., Plantak, K. ve Bouillet, D. (2017). Resilience in preschool children–the perspectives of teachers, parents and children. International Journal of Emotional Education, 9(2), 31-43.
• Murphy, L. B. (1987). Further reflections on resilience. (Ed: E. J. Ant-hony ve B. J. Cohler) The Invulnerable Child. New York: The Guilford Press.
• Önder, A. ve Gülay Ogelman, H. (2011). Beş-Altı yaş çocukları için ego sağlamlığı ölçeği’nin (öğretmen-anne-baba formları) güvenirlik geçerlik çalışması. Uluslararası Hakemli Akademik Sosyal Bilimler Dergisi, 2(1),05-21.
• Özen, Y. ve Gül, A. (2007). Sosyal ve eğitim bilimleri araştırmalarında evren-örneklem sorunu. KKEFD / ]OKKEF, 1, 394-422.
• Reivich, K. ve Shatte´, A. (2002). The resilience factor. New York: Broadway Books.
• Schermelleh-Engel, K. ve Moosbrugger, H. (2003). Evaluating the fit of structural equation models: Test ofsignificance and descriptive goodness-of-fit measures. Methods of Psychological Research Online,8(2), 23-74.
• Saraçoğlu, A. S. ve Kumral, O. (2007). Sınıf öğretmenliği son sınıf öğrencilerinin öğretmenlik mesleğine yönelik yeterlik algıları, kaygıları ve akademik güdülenme düzeylerinin çeşitli değişkenler açısından incelenmesi. Anadolu Üniversitesi Eğitim Fakültesi VI. Ulusal Sınıf Öğretmenliği Eğitimi Sempozyumu. 27–29 Nisan 2007 Eskişehir (ss.354–359).
• Sipahioğlu, Ö. (2008). Farklı risk gruplarındaki ergenlerin psikolojik sağlamlıklarının incelenmesi.(Yüksek Lisans Tezi).Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya.
• Şahan Aktan, B. ve Önder, A.(2018). Okul öncesi dönemde psikolojik dayanıklılık. Eğitim Kuram ve Uygulama Araştırmaları Dergisi, 4 (2),20-30.
• Tezbaşaran, A. (1997). Likert tipi ölçek gelistirme kılavuzu (İkinci Baskı). Ankara: Türk Psikologlar Derneği Yayınları.
• Ungar, M. (2011). The social ecology of resilience: addressing contextual and cultural ambiguity of a nascent construct. American Journal of Orthopsychiatry, 81, 1-17.
• Ünsal, F. Ö. ve Balat, G. U.(2016). The effects of “resilience program for preschool children” on 5-year-old children’s socıal skills. Eğitim Kuram ve Uygulama Araştırmaları Dergisi, 2(2), 1-11.
• Werner,E.E.; Bierman J.M. ve French F.E.(1971). The children of Kauai Honolulu. Hawaii: University of Hawaii Press.
• Werner, E. ve Smith, R. (1977). Kauai's children come of age. Honolulu: University of Hawaii Press.
• Werner, E. ve Smith, R. (1982). Vulnerable but Invincible: A longitudinal study of resilient children and youth. New York: McGraw-Hill.
• Werner E. ve Smith R. (1992). Overcoming the odds: high risk children from birth to adulthood. Ithaca, NY.: Cornell University Press.
• Wang, M. C. (1995). Educational Resilience: An emergent construct. Publication Series. ERİC. ED399312.
• Yule, K.(2017). Caregivers' role in fostering resilience in preschoolers.Master's Theses(2009).427. http://epublications.marquette.edu/theses_o-pen/427