Framing Analysis of The Web Sites and Facebook Shares of Women’s NGOs

Yıl 2019, Cilt: 14 Sayı: 20, 982 - 1010, 31.12.2019

Elif Şeşen

https://doi.org/10.26466/opus.597800

Cited By: 1

Öz

Historically, women’s movements, which started in
our country during the Constitutional years, were strengthened in the 1970s and
institutionalized in the 1990s. Today, a large number of civil society and
Non-Governmental Organizations (NGO) are active in the field of women’s rights
and try to be heard in various media. NGOs in the field should give importance
to public relations in order to reach a large mass as much as possible
especially for the issues such as prevention of violence against women and children
which its success is related to social responsibility sharing. Women NGOs
perform various activities in different media to gain social support, such as
other voluntary organizations. Internet and social media platforms are one of
the main tools women NGOs use to reach the public. What is important here is
how these organizations give information about different subjects in their
fields in other words how they frame their messages. Because framing can affect
personal and social perception. In this study, which aims to make the framing
analysis of the web sites and Facebook shares of ten women NGOs working in our
country, sharings have been analyzed according to the three basic framing
strategies of the social movements which suggested by Gamson (1992) as social,
consensus and collective action frames. As a result of the framing analysis
supported by content analysis, it is concluded that the most preferred frame of
these NGOs is the collective action frame.

Anahtar Kelimeler

Women’s rights, NGO, social media, framing

Kadın STK’larının Internet ve Facebook Paylaşımlarının Çerçeve Analizi

Öz

Tarihsel olarak ülkemizde başlangıcı Meşrutiyet
yıllarına uzanan kadın hareketleri 1970’lerde güçlenmiş ve 1990’larda da
kurumsallaşmıştır. Bugün kadın hakları alanında çok sayıda Sivil Toplum
Kuruluşu (STK) aktiftir ve çeşitli mecralarda sesini duyurmaya çalışmaktadır.
Kadına ve çocuğa yönelik şiddetin önlenmesi gibi başarısı; toplumsal sorumluluk
paylaşımına bağlı olan konularda mümkün olduğunca geniş bir kitleye
ulaşılabilmesi için alandaki STK’lar halkla ilişkilere önem vermelidir. Kadın STK’ları da
diğer gönüllü kuruluşlar gibi toplumsal destek kazanmak için farklı kitle iletişim
araçlarında çeşitli aktiviteler gerçekleştirirler. Internet ve sosyal medya
platformları kadın STK’larının kamuya ulaşmak için kullandıkları temel
araçlardan biridir. Burada önemli olan bu kuruluşların mesajlarında konuları
ile ilgili nasıl bilgi verdikleri yani çerçeveledikleridir. Çünkü bir konunun
nasıl çerçevelendiği kişisel ve toplumsal algıyı etkileyebilir. Kadın
STK’larının web sitesi ve Facebook paylaşımlarının çerçeveleme analizini
yapmayı hedefleyen bu çalışmada, ülkemizde faaliyet gösteren on kadın STK’sının
internet ve sosyal medya paylaşımları Gamson’un (1992) ortaya koyduğu toplumsal
çerçeve, uzlaşı çerçevesi ve toplu eylem çerçevesi olmak üzere toplumsal
hareketlerin üç temel çerçeveleme stratejisine göre analiz edilmiştir. İçerik analizi
ile desteklenen çerçeve analizi neticesinde sözkonusu STK’ların en fazla tercih
ettiği çerçevenin toplu eylem çerçevesi olduğu sonucuna ulaşılmıştır.

Anahtar Kelimeler

Kadın hakları, STK, sosyal medya, çerçeveleme

Kaynakça

• Aksu, B. ve Günal, A. (2002). 90’larda Türkiye’de feminizm. İstanbul: İletişim Yayınevi.
• Aksu, O. (2017). Yeni toplumsal hareketler bağlamında sosyal medya kullanımı analizi: Kadın dernekleri. Açıköğretim Uygulamaları ve Araştırmaları Dergisi, 3(3), 146-159.
• Al-Ali, N. (2003). Gender and civil society in the Middle East. International Feminist Journal of Politics, 5(2), 216-232.
• Alvarez, S. (1999). Advocating feminism: The Latin American feminist NGO ‘boom’. International Feminist Journal of Politics, 1(2), 181-209.
• Alvarez, S. (2009). Beyond NGO-ization? Reflections from Latin America. Development, 52(2), 175-184.
• Arat, Y. (1998). Feminist institutions and democratic aspirations: The case of the purple roof women’s shelter foundation. (Z. F. Arat Der.), Deconstructing images of the Turkish woman içinde (s. 295-311). London, UK: Macmillan.
• Arat, Y. (2000). From emancipation to liberation: The changing role of women in Turkey’s public realm. Journal of International Affairs, 54(1), 107-123.
• Berktay, F. (2004). Kadınların insan haklarının gelişimi ve Türkiye. Sivil Toplum ve Demokrasi Konferans Yazıları, No 7, İstanbul: İstanbul Üniversitesi Yayını.
• Biber, A. (2009). Halkla ilişkiler çalışmalarının dünü, bugünü ve geleceğine ilişkin bir değerlendirme. İletişim, 29, 134-148.
• Bock, G. (2004). Avrupa tarihinde kadınlar (Z. A. Yılmazer, çev.). İstanbul, Turkey: Literatür Yayınları.
• Bodur-Ün, M. (2019). Turkey: From symbols to actors in the struggle for women’s political rights.In (S. Franceschet, M. L. Krook ve N. Tan Der.), The Palgrave handbook of women’s political rights, (p. 227-241), London, UK: Palgrave Macmillan.
• Bozkurt, Ö. (2008). Kamu yönetimi sözlüğü. Ankara: TODAİE Yayınları.
• Breakenridge, D. K. (2008). PR 2.0: New media, new tools, new audiences. New York, NY: FT Press.
• Çakır, S. (1996). Osmanlı kadın hareketi. İstanbul: Metis Yayınları.
• Çelenk, S. (2010). Kadınların medyada temsili ve etik sorunlar. (B. Çaplı ve H. TuncelDer.), Televizyon haberciliğinde etik içinde (s. 229-236). Ankara: Fersa Matbaacılık.
• Chittal, N. (2015). How social media is changing the feminist movement. 23 Şubat 2019 tarihinde http://www.msnbc.com/msnbc/how-social-media-changing-the-feminist-movement adresinden erişildi.
• Coşar, S. ve Onbaşı, G. (2008). Women’s movement in Turkey at a crossroads: From women’s rights advocacy to feminism. South European Society and Politics, 13(3), 325-344.
• Creed, D. W., Langstraat, J. A. ve Scully, M. A. (2002). A picture of the frame: Frame analysis as technique and as politics. Organizational Research Methods, 5(1), 34-55.
• Dema, S. (2008). Gender and organizations: The (re)production of gender inequalities within development NGOs. Women’s Studies International Forum, 31, 441-448. doi: 10.1016/j.wsif.2008.09.007.
• Demir, N. Ö. (1999). II. Meşrutiyet dönemi Osmanlı feminizmi. Hacettepe Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Dergisi, 16(2), 107-115.
• Dogra, N. (2011). The mixed metaphor of ‘Third World Woman’: Gendered representations by international development NGOs. Third World Quarterly, 32(2), 333-348.
• Entman, R. M. (2007). Framing bias: Media in the distribution of power. Journal of Communication, 57(2), 163-173.
• Eslen Ziya, H. (2012). Türk Ceza Kanunu değişiminde kadın aktivistler: Bir lobicilik hikayesi. Sosyoloji Araştırmaları Dergisi, 15(1), 120-149.
• Gamson, W. A. (1992). Talking politics. New York, NY: Cambridge University Press.
• Gamson, W. A. (1995). Constructing social protest. In (H. Johnson ve B. Klandermans Der.), Social movements and culture içinde (ss. 85-106). Minneapolis, MN: University of Minnesota Press.
• Gamson, W. A. ve Modigliani, A. (1987). The changing culture of affirmative action. (R. Braungart ve M. Braungart Der.), Research in political sociology içinde (s. 137-177), Greenwich, UK: JAI Press.
• Gamson, W. A. ve Wolfsfeld, G. (1993). Movements and media as interacting systems. Annals of the American Academy of Political and Social Science, 526, 114-27.
• Gerhards, J. ve Rucht, D. (1992). Mesomobilization: Organizing and framing in two protest campaigns in West Germany. American Journal of Sociology, 98(3), 555-596.
• Goffman, E. (1986). Frame analysis: an essay on the organization of experience. New York, NY: Northeastern University Press.
• Gökçimen, S. (2008). Ülkemizde kadınların siyasal hayata katılım mücadelesi. Yaşama Dergisi, 10, 6-59.
• Göker, G. (2007). İnternet’in Türkiye’de kadın hareketi üzerindeki etkisi: Kadın kurultayı e-grubu örneği. XII. Türkiye’de Internet Konferansı, 8-10 Kasım, Ankara. 24 Nisan 2019 tarihinde http://inet-tr.org.tr/inetconf12/kitap/Bildiriler/51_123_inet07.pdf adresinden erişildi.
• Grunig, J. E. ve Hunt, T. (1984). Managing public relations. California, CA: Holt, Rinehart & Winston.
• Gül, H., Yalçınoğlu, N. ve Atlı, Z. C. (2014) Türkiye’de çalışma yaşamında kadının konumu ve sorunları. TAF Preventive Medicine Bulletin, 13(2), 169-176. doi: 10.5455/pmb 1-1364365029.
• Hallahan, K. (1999). Seven models of framing: Implications for public relations. Journal of Public Relations Research, 11(3), 205-242.
• Holtzhausen, D. R. (2011). Public relations as activism: postmodern approaches to theory & practice. New York, NY: Routledge.
• http://kadincinayetlerinidurduracagiz.net (Kadın Cinayetlerini Durduracağız Platformu) 01 Aralık 2018 tarihinde erişildi.
• http://www.acev.org (Anne-Çocuk Eğitim Vakfı–AÇEV) 01 Aralık 2018 tarihinde erişildi.
• http://www.kadav.org.tr (Kadınlarla Dayanışma Vakfı–KADAV) 01 Aralık 2018 tarihinde erişildi.
• http://www.kadem.org.tr (Kadın ve Demokrasi Platformu–KADEM) 01 Aralık 2018 tarihinde erişildi.
• http://www.ka-der.org.tr (Kadın Adayları Destekleme Derneği–KA.DER) 01 Aralık 2018 tarihinde erişildi.
• http://www.kadinarastirmalaridernegi.org (Kadın Araştırmaları Derneği–KAD) 01 Aralık 2018 tarihinde erişildi.
• http://www.kadinininsanhaklari.org (Kadının İnsan Hakları Yeni Çözümler Derneği–KİH-YÇ) 01 Aralık 2018 tarihinde erişildi.
• http://www.kagider.org (Türkiye Kadın Girişimciler Derneği–KAGİDER) 01 Aralık 2018 tarihinde erişildi.
• http://www.kedv.org.tr (Kadın Emeğini Değerlendirme Vakfı–KEDV) 01 Aralık 2018 tarihinde erişildi.
• http://www.stgm.org.tr/tr/stoveritabani 01 Aralık 2018 tarihinde erişildi.
• https://www.morcati.org.tr/tr (Mor Çatı Kadın Sığınağı Vakfı) 01 Aralık 2018 tarihinde erişildi.
• Htun, M. ve Weldon, L. (2018). The logics of gender justice: State action on women’s rights around the World. New York: Cambridge University Press.
• İlkkaracan, P. (2003). Türkiye’de kadın hareketleri ve feminizm. (L. Sanlı Der.), Toplumsal hareketler konuşuyor içinde (s. 157-191). İstanbul: Alan Yayıncılık.
• Jensen, K. B. (2011). New media, old methods-Internet methodologies and the online/offline divide. (M. Consalvo ve C. Ess Der.), The handbook of Internet studies içinde (s. 43-58). Malden, MA: Wiley-Blackwell.
• Johnson-Cartee, K. (2005). News narratives and news framing constructing political reality. Maryland: MA: Rowman & Littlefield Publishers.
• Kadının Statüsü Genel Müdürlüğü. (2009). Türkiye’de kadının durumu. Ankara: Başbakanlık Yayını, 25 Mart 2019 tarihinde http://www.ksgm.gov.tr/Pdf/türkiyedekadin.doc adresinden erişildi.
• Kahneman, D. ve Tversky, A. (1984). Choices, values, and frames. American Psychologist, 39, 341-350.
• Kang, S. ve Norton, H. (2004). Nonprofit organizations’ use of the World Wide Web: Are they sufficiently fulfilling organizational goals? Public Relations Review, 30 (1), 279-284.
• Kardam, N. (2018). Turkey’s engagement with global women’s human rights. New York: Routledge.
• Kardam, N. ve Ertürk, Y. (1999). Expanding gender accountability? Women’s organizations and the state in Turkey. International Journal of Organization Theory & Behavior, 2(1), 167-197.
• Kaypak, Ş. ve Kahraman, M. (2016). Türkiye’de kadının insan hakları ve anayasal yansıması. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 13(33), 298-315.
• Keysan, A. Ö. (2016). Türkiye’deki kadın aktivistlerin sivil toplum söylemleri: Alternatif yaklaşımlar. Mülkiye Dergisi, 40(4), 149-191.
• Ledingham, J. A. (2001). Government-Community relationships: Extending the relational theory of public relations. Public Relations Review, 27(3), 285-295.
• Martinelli, D. K. (2014). The intersection of public relations and activism: A multinational look at suffrage movements. (B. St. John, M. O. Lamme ve J. L’Etang Eds.), Pathways to public relations içinde (s. 209-223). London, UK: Routledge.
• Nelson, T. E., Clawson, R. ve Oxley, Z. (1997). Media framing of a civil liberties conflict and its effect on tolerance. The American Political Science Review, 91(3), 567-583.
• Özaydınlık, K. (2014). Toplumsal cinsiyet temelinde Türkiye’de kadın ve eğitim. Sosyal Politika Çalışmaları Dergisi, 14(33), 93-112.
• Özkan, S. (2018). Kadına yönelik şiddet ve sosyal medya aktivizmi: Kadın cinayetlerini durduracağız platformu örneğinde içerik analizi. Yeni Düşünceler, 9, 57-69.
• Paker, H., Özoğuz, S. ve Baykan, B. (2008). Türkiye’de kadın ve sivil toplum: örgütlenme ve son eğilimler. Araştırma Notu 15, İstanbul: BETAM.
• Rheingold, H. (1993). The virtual community: homestdeading on the electronic frontier. Massachusetts, MA: Addison-Wesley Publishing.
• Riera, T. (2015). Online feminisms: Feminist community building and activism in a digital age. https://scholarship.claremont.edu/scripps_theses/653/ accessed on 04 December 2019.
• Ryan, D. (1991). Prime time activism: media strategies for grassroots organizing. Boston: South End Press.
• Scheufele, D. A. ve Tewksbury, D. (2007). Framing, agenda setting, and priming: The evolution of three media effects models. Journal of Communication, 57(1), 9-20.
• Schuster, J. (2013). Invisible feminists? Social media and young women’s political participation. Political Science, 65(1), 8-24.
• Şen, F. ve Kök, H. (2017). Sosyal medya ve feminist aktivizm: Türkiye’deki feminist grupların aktivizm biçimleri, Atatürk İletişim Dergisi, 13, 73-86.
• Şentürk, M. (2005). STK’larda halkla ilişkiler uygulamaları. Sivil Toplum, 3(9), 99-114.
• Shirky, C. (2011). The political power of social media: Technology, the public sphere, and political change, Foreign Affair, 90, 28-43.
• Silliman, J. (1999). Expanding civil society, shrinking political spaces: The case of women’s nongovernmental organisations. (J. Silliman ve Y. King Der.), Dangerous intersections:Feminism, population and the environment içinde (s. 133-162), London: Zed Books.
• Snow, D. A. ve Benford, R. D. (1992). Master frames and cycles of protest. (A. Morris ve C. M. Mueller Der.), Frontiers in social movement theory içinde (s. 133-155). New Haven, USA: Yale University Pres.
• Solmaz, B. ve Görkemli, N. (2012). Yeni bir iletişim alanı olarak sosyal medya kullanımı ve Konya kadın dernekleri örneği. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 28(1), 183-190.
• Tekeli, Ş. (1995). Kadın bakış açısından kadınlar. İstanbul: İletişim.
• Tekeli, Ş. (1998). Birinci ve ikinci dalga feminist hareketlerin karşılaştırmalı incelemesi üzerine bir deneme. İstanbul: Türkiye Ekonomik ve Toplumsal Tarih Vakfı.
• van Dijk, T. A. ve Kintsch, W. (1983). Strategies of discourse comprehension. New York, NY: Academic Press.
• Vogl, J. (2016). Protest against sexual violence and NGO activism: Disruptions of female solidarity. paper presented Young South Asian Scholars Meet, University of Göttingen, June 10-12.
• Waters, R., Burnett, E., Lamm, A. ve Lucas, J. (2009). Engaging stakeholders through social networking: How nonprofit organizations are using Facebook. Public Relations Review, 35(2), 102-106.
• Weldon, L. (2011). When protest makes policy: How social movements represent disadvantaged groups. Ann Arbor, MI: University of Michigan Press.
• Wimmer, R. D. ve Dominick, J. R. (2006). Mass media research: An introduction. Belmont: Wadsworth Publishing.
• World Economic Forum [WEF] (2016). Global Gender Gap Report. http://reports.weforum.org/global-gender-gap-report-2016/economies/#economy=TUR accessed on 04 December 2019.
• Zald, M. ve McCarthy, J. (1987). Social movement industries: Competition and conflict among SMOs. ( M. Zald ve J. McCarthyDer.), Collected essays: Social movements in an organizational society içinde (s. 161-180). London, UK: Routledge.
• Zang, N. (2014). Web-based backpacking communities and online activism in China: Movement without marching, China Information, 28(2), 276-296.
• Zihnioğlu, Y. (2003). Kadınsız inkilap: Nezihe Muhiddin: Kadınlar Halk Fırkası, Kadın Birliği. İstanbul: Metis.
• Zwingel, S. (2016). Translating international women’s rights the CEDAW Convention in context. New York: Palgrave.