Meta-analytic Analysis Concerning Instruction Management in Higher Education in Digital Age

Yıl 2020, Cilt: 15 Sayı: 21, 505 - 534, 31.01.2020

Aydin Aslan Kamil Yıldırım

https://doi.org/10.26466/opus.627050

Öz

In this study, more effective instruction was investigated to be
implemented in higher education taking into account the opportunities of the
digital age. Instruction management plays a significant role in conducting an
effective instruction. To identify how to implement instruction management in
higher education, “management process, instruction/teaching and digital” key
words were searched in Thomson-Reuters Web of Science, Academic Search
Complete, ProQuest, OECD iLibrary, Ebook Central and Ulakbim Social Sciences
search engines. As a result of document review, a total of 195 documents
identified in books, theses and articles in the past five years constituted the
population of the research. 49 documents were examined through purposeful,
stratified and random sampling. A matrix was created to examine the documents
with regard to management processes consisting of planning, organization,
implementation and controlling dimensions and six instructional elements. The
findings derived from the content analysis were analytically classified and 566
instructional elements under 59 themes were determined. As a result of the
study, it was found that the most frequently mentioned findingsare
implementation and model, strategy, method and technique instructional
elements. The results were discussed and several suggestions were developed to
be applied.  

Anahtar Kelimeler

Instruction management, higher education, instructional element, management processes

Dijital Çağda Yükseköğretimde Öğretimin Yönetimine İlişkin Meta-Analitik Bir Çözümleme

Öz

Bu çalışmada, dijital çağın fırsatları dikkate
alınarak yükseköğretim düzeyinde öğretimin nasıl daha etkili gerçekleştirildiğine
ilişkin ulaşılan çalışmalar araştırılmıştır. Etkili bir öğretimin
gerçekleştirilmesinde öğretimin yönetimi önemli bir rol oynamaktadır. Öğretimin
yönetimini yükseköğretime nasıl uygulanacağı belirlemek için Thomson-Reuters Web of
Science, Academic Search Complete, ProQuest, OECD iLibrary, Ebook Central ve
Ulakbim Sosyal Bilimler Veri Tabanı arama motorlarında“yönetim
süreçleri-management process”, “öğretim/yetiştirme-instuction/teaching” ve
“dijital-digital” anahtar kelimeleriaranmıştır. Doküman arama süreci
sonundason beş yılda
yayınlanmış kitap, tez ve makale türünde toplam 195 doküman araştırmanın
evrenini oluşturmuştur. Amaçlı, tabakalı ve tesadüfi örnekleme ile 49 doküman
incelenmiştir. Dokümanları
incelemek için planlama, organizasyon, başlatma-sürdürme ve denetim boyutlarını
içeren yönetim süreçleri ile altı öğretimsel ögenin birleşimiyle oluşturulan
bir matris kullanılmıştır. Böylece içerik analiziyle elde edilen bulgular
analitik yolla tasnif edilmiş ve toplam 59 tema altında 566 bilgi parçası
saptanmıştır. Çalışma sonucunda bilgi parçalarının en sıklıkla
başlatma-sürdürme sürecinde ve model, strateji, yöntem ve teknik öğretimsel
ögesinde yer aldığı saptanmıştır. Sonuçlar tartışılarak uygulamada
kullanılabilecek öneriler geliştirilmiştir

Anahtar Kelimeler

Öğretimin yönetimi, yükseköğretim, öğretimsel öge, yönetim süreçleri

Kaynakça

• Akpınar-Wilsing, N. ve Paykoç, F. (2004). Needs of future faculty members in relation to instructional planning, effective teaching and evaluation: A case study. Education & Science, 29(133), 71-82.
• Başar, H. (2000). Eğitim denetçisi. Ankara: PegemA.
• Berner, H. (2013). Pedagojide güncel akımlar (Çev. Uludağ, Z., Uğursal, Ç., Bakır, N.). Ankara: Nobel Yayın.
• Brown, G. Ve Atkins, M. (1988). Effective teaching in higher education. London: Routledge.
• Cangelosi, J.S. (2014). Classroom management strategies: Gaining and maintaining students’ cooperation. Hoboken Nj: Wiley.
• Çetinsaya, G. (2014). Büyüme, kaliteve uluslararasılaşma: Türkiye yükseköğretimi için bir yol haritası[Growing, quality and internationalisation: a guide map for higher education in Turkey]. Ankara: YükseköğretimKuruluYayınları.
• Drew, S. veKlopper, C. (2014). Evaluating faculty pedagogic practices to inform strategic academic professional development: a case of cases. Higher Education 67: 349–367. DOI 10.1007/s10734-013-9657-1
• Doğanay, A. veYeşilpınar-Uyar, M. (2019). Teaching competencies in higher education: A needs analysis study regarding to develop instructional planning and evaluation course. Inonu University Journal of theFaculty of Education, 20(1), 01-16. DOI: 10.17679/inuefd.299220
• Dumont, H., Istance, D. ve Benavides, F. (2010). The nature of learning: Using research to inspire practice. Paris: OECD Publication.
• Eurydice (2016). Higher education governance in Europe: Policies, structures, funding and academic staff. 20.10.2016tarihinde http://www.eurydice.org atadresinden erişildi.
• Fidan, N. (2012). Okulda öğrenme ve öğretme. 3. Baskı.Ankara: PegemA
• Fisher, N. (2007). 50 templates for improving teaching and learning.Cooksbridge UK: Connect.
• Fraenkel, J.R., Wallen, N.E. & Hyun, H.H. (2012). How to design and evaluate research in education. NY: McGraw-Hill.
• Hattie, J. (2012). Visible learning for teachers: Maximizing impact on learning. New York: Routledge.
• Hirsch, D. (2003). The management of learning, schools and systems. Schooling for tomorrow: Networks of innovation. Paris: OECD Publications.
• Houston, D., Meyer, L. H. ve Paewai, S. (2006). Academic staff workloads and job satisfaction: Expectations and values in academe. Journal of Higher Education Policy and Management, 28(1), 17–30.
• Hoy, K. W. ve Miskel, G. C. (2012). Eğitim yönetimi: teori, araştırma ve uygulama (S. Turan, Çev.). Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık
• UNESCO (2019). International standard classification of Education. 07.08.2019 tarihindehttp://www.uis.unesco.org/Education/Pages/international-standard-classification-of-education.aspxadresinden erişildi.
• Kavak, Y. (2011). Türkiye’de yükseköğretimde büyüme: Yakın geçmişe bakış ve uzunvadeli (2010-2050) büyüme projeksiyonları [Growth of higher education in Turkey: An overview to the last decade and long term (2010-2050) growth projections]. Journal of Higher Education, 1(2): 95-102. doi:10.2399/yod.11.095
• Kerr, C. (2001). The uses of the university. Harvard University Press.
• Kürüm, D. (2007). Öğretim üyesi adayları için öğretimsel gelişim programının değerlendirmesi. Yayımlanmamış doktora tezi, Anadolu Üniversitesi, Eskişehir, Türkiye.
• Leibowitz, B., Bozalek, V., Schalkwyk, S. ve Winberg, C. (2015). Institutional context matters: the professional development of academics as teachers in South African higher education. Higher Education 69, 315–330, DOI 10.1007/s10734-014-9777-2
• Lunenburg, F.C. ve Ornstein, A.C. (2012). Educational Administration. Sixth edition. New York: Wadsworth.
• Mårtensson, K., Roxå, T. ve Olsson, T. (2011) Developing a quality culture through the Scholarship of Teaching and Learning, Higher Education Research & Development, 30 (1), 51-62, DOI: 10.1080/07294360.2011.536972
• Magana, A.C. (2016). Enhancing the art and science of teaching with technology: A model for improving instructional quality for all students (Unpublished PhD Diss). Seattle University, USA.
• Marzano, R. J. (2007). The art and science of teaching: A comprehensive framework for effective instruction. Alexandria, VA: Association for Supervision & Curriculum Development.
• Nitkin, D. (2018). Technology-based personalization: Instructional reform in five public schools. Unpublished doctoral dissertation, Columbia University, USA.
• OECD. (2009). Higher education to 2030: Globalisation. Paris: OECD Publication.
• OECD. (2008). Tertiary education for the knowledge society. Special features: Governance, funding, quality. Paris: OECD Publication.
• OECD. (2016). Trends shaping Education. Paris: OECD Publication.
• OECD. (2017). Education at a glance 2017. Paris: OECD Publishing.
• Rogers, B. (2003). Effective supply teaching: Behaviour management, classroom discipline and colleague support.London: Sage.
• Schleicher, A. (2016). Teaching excellence through Professional learning and policy reform: Lessons from around the World. Paris: OECD Publication.
• Schunk, D. H. (2011). Öğrenme teorileri [Learning theories, 5. Basımdan çeviri]. Ankara: Nobel Yayın
• Senemoğlu, N. (2009). Gelişim öğrenme ve öğretim kuramdan uygulama. Ankara: PegemA.
• Stringer, E.T., Christensen, L.M. ve Baldwin, S.C. (2010). Integrating teaching, learning and action research: Enhancing instruction in the K-12 Classroom.London: Sage.
• Taylor, G.R. ve MacKenney, L. (2008). Improving human learning in classroom: Theories and teaching practices.New York: Rowman & Little field Education.
• UNESCO. (2014). Education for All. Teaching and learning: Achieving quality for all. Paris: UNESCO Publication.
• Ünver, G. (2013). The effects of the educational training courses on the doctoral students’ conceptions of effective teaching. Yükseköğretim Dergisi, 3(2), 82-89.
• Vieluf, S., Kaplan, D., Klieme, E. ve Bayer, S. (2012). Teaching practices and pedagogical innovation: Evidence from TALIS. Paris: OECD Publication.
• Wiseman, D.G. ve Hunt, G.H. (2014). Best practice in motivation and management in the classroom. Illinois: Charles C. Thomas.
• Yıldırım, K. ve Aslan, A. (2019). Instruction Management in Primary Education in Digital Era. In Bernd Vogler (Ed).,Teaching Practices: Implementation, Challenges and Outcomes (182 sayfa). USA: Nova Publishing.
• YÖK. (2019). Yükseköğretim yeterlikler çerçevesi. 07.08. 2019 tarihinde https://uluslararasi.yok.gov.tr/uluslararasilasma/tyyc/tyyc-temel-alan-ve-uygulamalari adresinden erişildi.