Adaptation of the Short Version of the Scales of General Well-Being into Turkish: A Validity and Reliability Study

Yıl 2020, Cilt: 15 Sayı: 25, 3633 - 3653, 31.05.2020

Mehmet Rüştü Kalafatoğlu , Seher Balcı Çelik

https://doi.org/10.26466/opus.644835

Cited By: 1

Öz

The aim of this study is to adapt the short version of the Scales of General Well-Being developed by Longo, Coyne and Joseph (2018) for Turkish culture and investigate its validity and reliability. The study group consists of 328 adults. After the linguistic equivalence studies of the scale were completed; item analysis, validity and reliability studies were performed. Confirmatory factor analysis was used to test the single-factor structure of the scale and the fit indices showed that the single-factor structure of the scale was confirmed (χ2 / df = 2.29, CFI = .93, GFI = .90, TLI = .91, RMR = .05, RMSEA =. 08). Cronbach's alpha reliability, item total correlation values and two half-test reliability were examined in the reliability studies of the scale. The resulting cronbach alpha value was found to be .90. Item-total correlations of the scale ranged between .41 and .68. The Spearman-Brown correlation coefficient was found to be .83 and Guttman Split-half correlation coefficient was found to be .82. Consequently; these values show that the short version of the Scales of General Well-Being is a valid and reliable scale and it can be used to determine the level of well-being in Turkey.

Anahtar Kelimeler

reliability, validity, General well-being

Genel İyi Oluş Ölçeği Kısa Formu’nun Türkçe’ye Uyarlanması: Geçerlik ve Güvenirlik Çalışması

Öz

Bu araştırmada; Longo, Coyne ve Joseph (2018) tarafından geliştirilen Genel İyi Oluş Ölçeği Kısa Formu’nu Türk kültürüne uyarlamak, geçerlik ve güvenirliğini incelemek amaçlanmıştır. Araştırmanın çalışma grubu 328 yetişkinden oluşmaktadır. Ölçeğin dilsel eşdeğerlik çalışmalarının tamamlanmasının ardından madde analizi, geçerlik ve güvenirlik çalışmaları yapılmıştır. Ölçeğin tek faktörlü yapısının sınanmasında doğrulayıcı faktör analizi uygulanmıştır. Doğrulayıcı faktör analizi sonrası elde edilen uyum indeksleri ölçeğin tek faktörlü yapısının doğrulandığını göstermektedir (χ2/df=2.29, CFI=.93, GFI=.90, TLI=.91, RMR= .05, RMSEA= .08). Ölçeğin güvenirlik çalışmaları kapsamında cronbach alfa güvenirliği, madde toplam korelasyon değerleri ve test yarılama yönteminden elde edilen sonuçlar incelenmiştir. Elde edilen cronbach alfa değeri .90 olarak tespit edilmiştir. Ölçeğin madde toplam korelasyonlarının .41 ile .68 arasında değiştiği görülmüştür. İki yarı test güvenirlik analizlerinde Spearman-Brown korelasyon katsayısı .83, Guttman Split-half korelasyon katsayısı .82 olarak bulunmuştur. Sonuç olarak; elde edilen bulgular Genel İyi Oluş Ölçeği Kısa Formu’nun Türkiye’de iyi oluş düzeyini belirlemek amacıyla kullanılabilecek geçerli ve güvenilir bir ölçme aracı olduğu ortaya koymaktadır.

Anahtar Kelimeler

geçerlik, güvenirlik, Genel iyi oluş

Kaynakça

• Brown, T. A. (2006). Confirmatory factor analysis for applied research (1st Ed.). NY: Guilford Publications, Inc.
• Butler, J. ve Kern, M. L. (2016). The PERMA-profiler: A brief multidimensional measure of flourishing. International Journal of Wellbeing, 6(3), 1-48. doi:10.5502/ijw.v6i3.526
• Büyüköztürk, Ş. (2017). Sosyal bilimler için veri analizi el kitabı (23. Baskı) Ankara: Pegem Akademi.
• Büyüköztürk, Ş., Kılıç, Ç. E., Akgün, Ö. E., Karadeniz, Ş. ve Demirel, F. (2018). Bilimsel araştırma yöntemleri (25.Baskı). Ankara: Pegem Akademi.
• Çokluk, Ö., Şekercioğlu, G. ve Büyüköztürk, Ş. (2018). Sosyal bilimler için çok değişkenli istatistik: SPSS ve LISREL uygulamaları (5. Baskı).Ankara:Pegem Akademi.
• Demirtaş, A. S. ve Baytemir, K. (2019). Warwick-Edinburgh mental iyi̇ oluş ölçeği̇ kısa formunun Türkçe’ye uyarlanması: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 18(70), 654–666. https://doi.org/10.17755/esosder.432708
• Diener, E. (1984). Subjective well being. Psychological Bulletin, 95, 542–575.
• Diener, E., Emmons, R. A., Larsen, R. J. ve Griffin, S. (1985). The satisfaction with life scale. Journal of Personality Assessment, 49(1), 71-75.
• Diener, E., Sapyta, J. J. ve Suh, E. (1998). Subjective well-being is essential to well-being. Psychological Inquiry, 9(1), 33–37.
• Diener, E. (2000). Subjective well-being: The science of happiness and a proposal for a national index. American Psychologist, 55, 34-43.
• Diener, E. (2006). Guidelines for national indicators of subjective well-being and illbeing. Applied Research in Quality of Life, 1, 151-157.
• Diener, E., Heintzelman, S. J., Kushlev, K., Tay, L., Wirtz, D., Lutes, L. D. ve Oishi, S. (2017). Findings all psychologists should know from the new science on subjective well- being. Canadian Psychology/Psychologie Canadienne, 58(2), 87-104. http://dx.doi.org/10.1037/cap0000063
• Ekşi, H. ve Kardaş, S. (2017). Spiritual well-being: Scale development and validation. Spiritual Psychology and Counseling, (2)1, 73-88. http://dx.doi.org/10.12738/spc.2017.1.0022
• Eryılmaz, A. (2014). Üniversite öğrencileri için geliştirilen öznel iyi oluşu artırma programının etkililiğinin incelenmesi. Mehmet Akif Ersoy Eğitim Fakültesi Dergisi, 31, 111-128.
• Genç, A., Barut, Y. ve Başol, G. (2017). Rüyalarda bilinçlilik ölçeği Türkçe uyarlama, geçerlilik ve güvenilirlik çalışması. Anadolu Psikiyatri Dergisi, 18(1), 43–50.
• Huppert, F. A. (2009). Psychological well‐being: Evidence regarding its causes and consequences. Applied Psychology: Health and Well‐Being, 1(2), 137-164. https://doi.org/10.1111/j.1758-0854.2009.01008.x
• Keyes, C. L. M., Shmotkin, D. ve Ryff, C. D. (2002). Optimizing well-being: The empirical encounter of two traditions. Journal of Personality and Social Psychology, 82(6), 1007–1022. https://doi.org/10.1037/0022-3514.82.6.1007
• Kline, P. (1994). An easy guide to factor analysis. New York: Routledge.
• Köker, S. (1991). Normal ve sorunlu ergenlerin yaşam doyumu düzeyinin karşılaştırılması. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Ankara Üniversitesi, Ankara.
• Longo, Y., Coyne, I. ve Joseph, S. (2017). The scales of general well-being (SGWB). Personality and Individual Differences, 109, 148–159.
• Longo, Y., Coyne, I. ve Joseph, S. (2018). Development of the short version of the scales of general well-being: The 14-item SGWB. Personality and Individual Differences, 124, 31–34. https://doi.org/10.1016/j.paid. 2017.11.042
• Lopez, S. J. ve Snyder, C. R. (2011). The Oxford handbook of positive psychology (2nd ed.). New York, NY: Oxford University Press.
• Lucas, R. E. ve Diener, E. (2004). Encyclopedia of applied pscychology (ed. in chief Charles Spielberger). Elsevier Academic Press, 3, 669-676.
• Lyubomirsky, S. (2001). Why are some people happier than others? The role of cognitive and motivational processes in well-being. American Psychologist, 56, 239-249.
• Marchoulides, G., ve Schumacher, R. (2001). New developments and techniques in structural equation modelling. London: Lawrence Erlbaum Associates.
• Marsh, H. W., Hau, K. T., Artelt, C., Baumert, J. ve Peschar, J. L. (2006). OECD’s brief self-report measure of educational psychology’s most useful affective constructs: Cross- cultural, psychometric comparisons across 25 countries. International Journal of Testing, 6(4), 311-360.
• Moneta, G. B. (2004). The flow experience across cultures. Journal of Happiness Studies: An Interdisciplinary Forum on Subjective Well-Being, 5(2), 115–121. https://doi.org/10.1023/B:JOHS.0000035913.65762.b5
• Myers, D.G. ve Diener, E. (1995). Who is happy? Psychological Science, 6(1), 10–19.
• Robinson, J.P., Shaver, P.R. ve Wrightsman, L.S. (1991) Criteria for scale selection and evaluation. In: Robinson, J.P., Shaver, P.R. and Wrightsman, L.S., Eds., Measures of Personality and Social Psychological Attitudes, Academic Press, San Diego, 1-15.
• Ryan, R.M. ve Deci, E.L. (2001). On happiness and human potentials: A review of research on hedonic and eudaimonic well-being, Annu. Rev. Psychol, 52, 141–66
• Ryff, C. D. (1989). Happiness is everything, or is it? Explorations on the meaning of psychological wellbeing. Journal of Personality and Social Psychology, 57, 1069–1081.
• Ryff, C. D. ve Singer, B. H. (2008). Know thyself and become what you are: A eudaimonic approach to psychological well-being. Journal of happiness studies, 9(1), 13-39.
• Schermelleh-Engel K. ve Moosbrugger. H. (2003). Evaluating the fit of stuctural equation models: Tests of significant descriptive goodnessof-fit measures. Methods of Research Online, 8(2), 23-74.
• Seçer, İ. (2015). Psikolojik test geliştirme ve uyarlama süreci: SPSS ve LISREL uygulamaları. Ankara: Anı.
• Seligman, M. E. P. (2002). Positive psychology, positive prevention, and positive therapy. In C. R. Snyder & S. J. Lopez (Eds.), Handbook of Positive Psychology (pp. 3-9). New York, NY, US: Oxford University Press.
• Seligman, M. E. P. ve Csikszentmihalyi, M. (2000). Positive psychology: An introduction. American Psychologist, 55(1),5–14.
• Sümer, N. (2000). Yapısal eşitlik modelleri: Temel kavramlar ve örnek uygulamalar. Türk Psikoloji Yazıları, 3(6), 49-74.
• Şimşek, Ö. F. (2011). An intentional model of emotional well-being: The development and validation of measure of subjective well-being. Journal of Happiness Studies, 12(3), 421-442.
• Şimşek, Ö. F. ve Kocayörük, E. (2013). Affective reactions to one’s whole life: preliminary development and validation of the ontological well-being scale. Journal of Happiness Studies, 14(1), 309–343. https://doi.org/10.1007/s10902-012-9333-7
• Tabachnick B. G. ve Fidell, L. S. (2013). Using multivariate statistics. (6th ed.). Boston: Allyn & Bacon, Inc.
• Telef, B. B. (2013). Psikolojik iyi oluş ölçeği (PİOO) Türkçe’ye uyarlama: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. Hacettepe Eğitim Fakültesi Dergisi, 28(3), 374-384.
• Tennant, R., Hiller, L., Fishwick, R., Platt, S., Joseph, S., Weich, S., Parkinson, J., Secker, J. ve Stewart-Brown, S. (2007). The Warwick-Edinburgh mental well-being scale (WEMWBS): Development and UK validation. Health and Quality of Life Outcomes, 5(1), 50-63. doi:10.1186/1477-7525-5-63
• Tuzgöl-Dost, M. (2005). Öznel iyi oluş ölçeğinin geliştirilmesi: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 3(23), 103-111.
• Watson, D., Clark, L. A. ve Tellegen, A. (1988). Development and validation of brief measures of positive and negative affect: The PANAS scales. Journal of Personality and Social Psychology, 54(6), 1063–1070.